-Ehhh to czekanie straszne jest.- westchnął elf opierając głowę o pień drzewa na którym siedział. Rzeczywiście oczekiwanie na jakikolwiek ruch wilkołaków ciągnęło się już przez kilka długich godzin. Elf słyszał odległe wycia tych dzikich bestii, jednak ich głosy niosło echo a same wilkołaki były najpewniej daleko stąd. Kilka krotnie do swego rodzaju wabika na linkantropów podchodziły wilki i inne małe mięsożerne istoty, które przemieniony w wiatr Canis skrzętnie odganiał. W lesie nastała dziwna cisza, elf przeczuwał, że coś się stanie gdy nagle na sam szczyt drakońskiej piramidy wskoczył jakiś potężnie zbudowany stwór.
-Jest.- pomyślał elf podnosząc głowę. Stwór powstał na dwie tylne łapy i podnosząc łeb wysoko w górę prawdopodobnie zaczął węszyć, wyczuwając woń rozlanej krwi. Chwilę później ponownie stanął na czterech łapach i poruszając się łbem w dół zaczął schodzić po nachylonej ścianie ruin piramidy. Będąc na dole skoczył w kierunku leżącego mięsa. Nie zaczął jednak pożerać znaleziska. Obrócił się i ponownie stając na dwóch obrośniętych futrem łapach przeciągle zawył. Odpowiedziały mu inne głosy i już po chwili z cienia lasu za ruinami wyłoniły się jeszcze dwa trochę mniejsze wilkołaki.
-No ładnie. Mam nadzieję, że wiedzą co mają robić.- pomyślał sobie elf nakładając na cięciwę dwa usypiające pociski. Potężnie zbudowany samiec wilkołaka cały czas stał na dwóch łapach prowadząc wzrokiem dwa pozostałe. Gdy wszystkie bestie były już przy mięsie zajęły się jedzeniem. Elf napiął łuk celując w samca, który co parę minut podnosił się bacznie rozglądając się dookoła. Gordian wyczekał na odpowiedni moment kiedy wilkołak powstał ponownie. Klatka wilkołaka była ogromna, nie sposób było w nią nie trafić nawet dla niezbyt wprawnego łucznika, którym Gordian przecież nie był. Wyczuł moment idealnie zwalniając uścisk palców. Dwie strzały uderzyły prosto w pierś wilkołaka bardzo szybko rozprowadzając środek usypiający po całym ciele. Likantrop zawył i starł się zaatakować tego kto posłał te dwie strzały, lecz bardzo szybko osłabł i nim dobiegł do drzewa na którym siedział elf uderzył w ziemię drapiąc tylko pazurami o korę drzewa.
-Jeden już jest.- pomyślał elf patrząc na dwa mniejsze wilkołaki stojące niepewnie na środku placu, bezskutecznie szukające pomocy większego samca.
Walka łukiem V, Strzał 2 pociskami, Precyzyjnie celny strzał, Szczęście.
1/3
Nazwa: Wilkołak
Opis:Hybryda wilka i człowieka. Zostaje się nią poprzez rzuconą klątwę, ugryzienie innego wilkołaka. Pierwsze z nich powstały z tego samego elfiego szczepu co Wampiry, dzięki czemu również są długowieczne. Wilkołak to człowiek, który może zmienić się w swą półludzką półzwierzęcą formę. Zmiana może nastąpić w każdej chwili i jest ona najczęściej kontrolowana przez wilkołaka. Są jednak takie gatunki, które całkowicie straciły władzę nad swą metamorfozą, a ich umysł został poddany władzy zwierzęcego instynktu. Są bardzo szybkie, zwinne i nieziemsko silne. Potrafią skakać na i z dużych wysokości. Mają wyostrzone wszelkie zmysły. Ich skóra jest twarda, a gęste futro chroni przez zimnem. Polują głównie nocą, a podczas pełni stają się prawie niezniszczalne. ÂŻywią się organami mającymi dużo energii odżywczej. Głownie sercem jak i wątrobą. Lubią pić również krew. Zaopatrzone w potężne pazury oraz kły są zabójcami doskonałymi. Najczęściej dzielą się na klany, według rozwoju intelektualnego. Umieją porozumiewać się z wilkami. Naturalnym wrogiem Wilkołaka jest Wampir.
Walka:Wilkołaki, starają się jak najprędzej ugryźć przeciwnika. W tym celu, starają się go przewrócić na ziemię. Wilkołaki uderzają zazwyczaj łapą, z nadprzyrodzoną siłą, porównywalną z mocą dziesięciu mężczyzn. Gryzą swoimi silnymi kłami, skaczą i przygniatają całą powierzchnią ciała.
Ataki:Atak łapą – wykorzystując nadprzyrodzoną siłę Wilkołak może odrzucać na kilka metrów, łamać i kruszyć słabsze metale.
Atak pazurami – potężne, ostre i twarde jak żelazo pazury, przebujają się przez mniej wytrzymałe pancerze.
Atak kłami – Wilkołak posiadając długie i ostrze zęby oraz cholernie mocną szczękę może przegryzać nawet grube kości.
Atak całą powierzchnią ciała – Wilkołak w każdej chwili może osiągnąć zdumiewającą prędkość, po czym może wyskoczyć i zwalić się na ciało swej ofiary, przygniatając ją swą dość dużą wagą.
Krwawy szał – Czując krew Wilkołaki wpadają w jeszcze większy szał bojowy
Pełnia – Podczas pełni wilkołaki są prawie niepokonane.
Atrybuty:+ wystraszenie
+ nasłuchiwanie
+ krwawy szał
+ ukrywanie
+ wyostrzenie zmysłów
+ wielka siła
+ wielka szybkość
+ wytrwała skóra
+ odporność na ból
+ długowieczność
- podatność na spalenie
- podatność na srebro
Trofea: 1x futro Wilkołaka , 3l krwi, 4x kły, 4x pazury