Szpieg

[Elrond Ñoldor]

Elf wolnym krokiem ruszył za nim.

[Devristus Morii]

//Jako iż Elrond denerwuje MG, który ma w chuj pracy  oraz grozi zmniejszoną ilość talentów to:
Szedłes za nim. Dotariliście do lasu i tu go zgubiłeś. Nie jesteś osamotniony w tej sytuacji, gdyż zobaczyłeś 10 Mrocznych Wilków idących na ciebie:

Nazwa:


Mroczne Wilki


Opis:
Mroczne Wilki uznawane dotychczas za największe z psowatych dorastały do długości od 2 do 3m  długości. Połączenie wilka i wilkołaka. Od wilka przyjęły budowę ciała i ogólny wygląd, od wilkołaka siłę, zwinność, szybkość, bezwzględność i żądzę mordu. ÂŻyją w stadach różnej wielkości. Przewodzi nimi jeden Wilk, największy i najmądrzejszy. W jednym lesie może żyć nawet do 8 stad. Watach liczy od 7-15 osobników. Mroczne Wilki mogą podążać za ofiarą nawet kilka godzin. Mają znakomity wzrok, słych i węch.

Walka:
Atakują najczęściej z ukrycia, kryją się po norach i krzakach. W czasie polowania obchodzą bezszelestnie ofiarę ze wszystkich stron, i zbliżając się podążają za nią. Gdy są już wystarczająco blisko zaczynają atak. Gdy zostaną zranione wpadają w szał. Gdy zapada zmrok są nie osiągalne dla ludzkich oczu.

Ataki:

Krwawy szał – Kieruje nimi tylko żądza mordu. Są zabójcami z natury, nie oszczędzają nikogo. Wpadając w trans, są odporne na ból, a dzięki temu nie straszna im długa walka.

Ugryzienie – ostrze kły i mocne szczęki są śmiercionośną bronią tych bestii.

Rozszarpanie – Wilki atakują stadnie, starając się przewrócić ofiarę i rozerwać ja na strzępy.

Atak pazurem – długie na 0.5 metra i silne łapy, zakończone są pokaźnymi pazurami

Drapieżnik – Mroczne Wilki stają się siewcami śmierci. Gdy wyczują ofiarę czy krew ch zmysły łowieckie zaczynają być  tak wyostrzone, że kieruje nimi tylko żądza rozlewu krwi.
 
Atrybuty:
+ wystraszenie
+ odporność na ból
+ krwawy szał
+ ukrywanie
+ wyostrzone zmysły
+ poprawiona siła
+ poprawiona zręczność
+ poprawiona szybkość
+ akrobatyka - umieją fantazyjnie skakać, odbijać się od drzew itp.

Trofea
1x futro Mricznego wilka; 16x pazury; 4x kły
 
 

[Elrond Ñoldor]

// no to mi się podoba tylko gdy widzę że piszesz w swoim a w moim nie to trochę smutno :/

Elf podrapał się po głowie. Warczenie jednak go od tej czynności odciągnęło toteż elf wzleciał niczym błyskawica w powietrze za pomocą atrybutu lewitacja wyuczonego do perfekcji i teleportował się. Teleportował się za budynek karczmy. Obszedł budynek i wszedł do środka. Podszedł do karczmarza.
- Witaj dobry człowieku. Szukam przyjaciela z którym umówiłem się tutaj. Mógłby Ci wydawać się dosyć dziwny. Chodzi on cały zakryty tylko pozostawia sobie wąska szparę na oczy by widzieć. Wiesz gdzie mógł on być. Tutaj miałem się z nim spotkać... - elf oczywiście cały czas zdawał sobie sprawę z faktu iż poszukiwany przez niego człowiek właśnie jakiś czas temu wyszedł z przybytku...

[wysoka charyzma, perswazja]

[Devristus Morii]

// Jakaś siła przeniosła Cię do lasu do wilczków. Chciałeś się teleportować, ale nie mogłeś. Musisz walczyć.

[Elrond Ñoldor]

// Ty weź nie fisiuj co?

- Co do kurwy nędzy? - bluzgał elf wzlatując dwadzieścia metrów. Wiedział że wilki na takim pułapie go nie dosięgną. Jak na razie skakały bez szans do góry. Co nie które próbowały wleźć na niższe drzewa i z nich skoczyć na lewitującego elfa. Bez szans. Elrond podleciał do ogromnej dwudziestometrowej lipy (takiej jaka rośnie obok mojego domu ). Najniższe konary były wysoko w powietrzu, toteż bestie opierały tylko przednie łapy o pień i warczały na elfa skrytego wśród gałęzi.
Elornd zaczął się koncentrować. Chciał by jego czar jak najlepiej wyszedł i niechciał zużywać dużo energii. Tylko tyle by wystarczyło idealnie do rzucenia czaru. Oparł obie dłonie o pień drzewa, zamknął oczy i zaczął wolno skandować zaklęcie.
- Osh Upush Ruxuesh Arishesh, Esharqiash - gdy ostatnia sylaba zaklećia została wypowiedziana, ręce elfa zalśniły zieloną poświatą która zaczęła wpływać  wprost do drzewa. Gałęzie zadrżały. Ziemia pod drzewem zaczęła pękać. Drzewo ożyła i tam gdzie uprzednio elf dotykał dłońmi kory, teraz widniały dwa zielone oczy.
- Wiesz co masz robić... - szepnął elf i wzleciał w powietrze koncentrujać się na wilkach które biegały wkoło drzewa.
Pierwszy wilk skończył pod grubym korzeniem obudzonego Enta, który nie mogąc wybrać pojedynczej ofiary zaczął tratować większe grupki. W tym samym czasie elf wisząc paręnaście metrów  na ziemią kumulował zaklęcie: - QAII! - przez dłonie i kostur kończąc na krysztale, magia zmaterializowała się w postaci ciemnofioletowego obłoku gazu. Elf cisnął czar, pomagając sobie telekinezą, w wilka który wypatrzył elfa i próbował do niego doskoczyć. Tchnienie śmierci ugodziło w łeb bestii. Wilk padł martwy...

2/10

(lewitacja, koncentracja, telekineza, czary: obudzenie enta, tchnienie śmierci)

[Devristus Morii]

// Z tego co wiem nie jesteś jakimś pr0 magiem a tylko zwykłym adeptem, więc jesteś teraz zmęczony rzucanymi zaklęciami.
Pozostałe dwa wilki pierzchły, a twój ent dematerializował się, bo śpieszył się do swej kobiety, gdyż przerwałeś im stosunek.
Lądujesz na ziemii i idziesz dalej. Nagle zauważasz trzy drogi: w prawo, lewo i prosto. Którą wybierasz? A tylko jedna jest prawidłowa?

[Elrond Ñoldor]

// Zapomniałeś o doświadczeniu. Zapisując się do Paktu zdążyłem zostać magiem z certyfikatem. I po tych dwóch zaklęciach nie odczułem jakiegokolwiek zmęczenia. Uważasz że kiedyś "mogłem" rzucać potężne czary, a teraz co? Zapomniałem jak to się robi? Moja moc spadła? Idiotyzm.
// Canis jednak wiedział lepiej.

Zmęczony elf ustał na środku skrzyżowania. Ruszył w środkową drogą...

[Elrond Ñoldor]

Elf ruszył w prawą drogę.

[Devristus Morii]

Wszedłeś w lodowatą wodę. Idąc niej zamarzałeś jeszcze bardziej, próbowałeś się uwolnić(lewitacja, teleportacja) a tu nic. Idziesz czy zawracasz?

[Elrond Ñoldor]

Elf zawrócił i ruszył w ostatnią lewą drogę.

[Devristus Morii]

//Idziesz tą drogą i wyczuwasz zapach dymu. Idac dalej zauważasz płomienie na drodze. Idziesz dalej czy chcesz się zatruć węglem?

[Elrond Ñoldor]

Elf cofnął się do skrzyżowania. Pomyślał. Były trzy drogi, w jednej mdłości, w jednej woda i mróz. W ostatniej ogień i dym. Ale tylko w jednej coś hamowało magię, tylko w jednej nie mógł używać swoich magicznych zdolności. Coś to musiało znaczyć. Elf ponownie poszedł w prawą drogę. Mimo że był magiem miał sporą kondycję i był przyzwyczajony do bólu wolno poruszał się przez wodę do przodu...

(Atrybuty: kondycja, wytrzymałość na ból)

[Devristus Morii]

//Doszedłeś do kolumny na której jest znak Zakonu. Wokoło śmierdzi stęchlizna i krwią. Jakoże Elf brzydzisz  się tymi zapachami robi ci się troszeczkę słabo albo i nie. Oglądasz tężę kolumnę i dotykasz kolumny. Czujesz jakby coś pękło w powietrzu i ziemi. Mdlejesz. Gdy sie budzisz zauważasz brak kolumny, ale za to zejście w dół.

[Elrond Ñoldor]

Elf wyskandował zaklęcie: - Ashush Huash, Aresch Ipiaosh Anashar Qiysh! - które otoczyło go nieprzeniknioną ochroną. Następnie, trzymając kostur oburącz zszedł po schodkach na dół...

[Devristus Morii]

Wszedłeś do tunelu i rozejrzałeś się. Na ścianach są wetknięte ludzkie czaszki jak i zwierzęce, ale przewaga jest ludzkich. Tunel poprzedzielany jest kolumnami na których są pochodnie. Zimie jest grząska i miękka.

[Elrond Ñoldor]

Elf rozejrzał się. Z doświadczenia wiedział że połączenie tunelu, czaszek i miękkiej ziemi nie wróży nic dobrego. Skoncentrował się i zaczął lewitować. Coś mu się przypomniało i nie dotykając niczego podleciał do jednej z czaszek. Wybrał jedną ludzką i wsadził do torby. Skoro kształcił się na nekromantę to chciał jakoś przyozdobić sobie mieszkanie by odzwierciedlało jego życiową ścieżkę.
Poklepał czaszkę przez skórę torby i z uśmiechem zaczął lecieć wzdłuż korytarza...

(lewitacja)

[Devristus Morii]

Idziesz dalej i słyszysz jęki, zwodzenia. Stajesz w powietrzu zdziwiony i ta chwila była niebezpieczna: Z ziemi wystrzeliły pnącza na całej długości tunelu.

[Elrond Ñoldor]

Elf skupił się tak szybko jak  mu na to pozwolił nagły skok adrenaliny i teleportował się na sam koniec tunelu, gdzie, jak miał nadzieję, jest z niego wyjście i nie ma zabójczych pnączy...

(teleportacja, koncentracja)
//muszę nauczyć się atrybutu szczęście

[Devristus Morii]

//Znalazłeś się w takjakby komorze, pieczarze. Widzisz dziwne znaki wyryte na skale. Zauważasz także przejście, a na jego końcu światło. Wydaje ci się, że to z ogniska.

[Elrond Ñoldor]

- Elysh Osh Izqihuxuesh Arishesh, Xuanysh Izgroshel - powiedział bezgłośnie elf. Jego wszystkie zmysły wyostrzyły się. Wzleciał bezszelestnie w powietrze i wolno sunąc niczym skrytobójca do swojej ofiary, zaczął przybliżać się do ognia...

(atrybuty: lewitacja, skrytobójstwo; czar: wyostrzenie zmysłów)