Rozwiany ÂŻar

[Vesten_123]

Witam. Po długiej przerwie wracam na forum Oto mój wiersz:

Rozwiany żar

Rozwiany żar spopiela nasze dni.
Rozwiany żar wyrzuca z serca łzy.
Rozwiany żar jest jak nóż, który ciało przeszywa.
Rozwiany żar widok twej rany ci zakrywa.
I pozostaje czyste cierpienie.

Na smutek nie masz wcale czasu,
Gdyż ból cię przepala niczym pożar lasu.
Jedynym ratunkiem jest ten stalowy nóż,
Który uśmierzy ból niczym siedem mórz.

Ręka twa już zaciska się na broni.
Już czujesz spokój morskiej toni.
Ostrze już do serca prędko zmierza,
Krew znakiem twego ze śmiercią przymierza.

[Robben]

Rozwiany żar

Rozwiany żar spopiela nasze dni.
Rozwiany żar wyrzuca z serca łzy.
Rozwiany żar jest jak nóż, który ciało przeszywa.
Rozwiany żar widok twej rany ci zakrywa.
I pozostaje czyste cierpienie.

To ostatnie zdanie bym usuną, bo jest kompletnie niepotrzebne i psuje trochę zwrotkę, ale się rymuje, tak jak pozostałe zwrotki, więc do tego nie ma sie co przyczepić.

Ręka twa już zaciska się na broni.
Już czujesz spokój morskiej toni.
Ostrze już do serca prędko zmierza,
Krew znakiem twego ze śmiercią przymierza.

W trzeciej zwrotce w pierwszym zdaniu, powinien być przecinek, ale uważam, że wiersz jest bardzo dobry. Ocena 4/5.