Forum Tawerny Gothic
Tereny Valfden => Dział Wypraw => Wątek zaczęty przez: Gordian Morii w 17 Czerwiec 2014, 13:47:19
-
Nazwa wyprawy: Konwój z bronią dla armii
Prowadzący wyprawę: Melkior/Aragorn (z którego konta franc będzie miał akurat lepiej)
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Musk (muskuł mózgu) dowolna broń na 50%/dowolny czar
Uczestnicy wyprawy: Anette (Blaze) Progan, Melkior, Gorn z Rivi, Gordian, Nathaniel Elzar, Thor Grom
Płaca: 300 grzywien +1.5 grzywny za kilometr
Przy wyjściu z karczmy zgromadzili się wszyscy, którzy mieli wyruszyć do Ekkerund po broń. Wesoła Kompania, o tak ich nazywajmy. Bo była tam Zabójczyni, Droid, Rycerz od siedmiu boleści, Elfie dziecię i Gordiu, którego wszyscy lubili.
-Witam wszystkich, których znam i tych, których nie znam również. Jestem Gordian. - przywitałem się grzecznie. Poprawiłem zapięcie lewego olstra i tak czekałem, aż ktoś wyda jakieś instrukcje, gdzie i po co jechać.
-
Progan nie znał nikogo w tej kompanii, jednakże wydawali się oni godni zaufania. Popatrzył na nich i zawstydził się. Miał na plecach, na rozdartej koszuli dwa kije pasterskie, u boku zakupiony za ostatnie pieniądze nóż. I nic poza tym. Przełknął ślinę
- Miło mi Ciebie Gordianie i was poznać. Jestem Progan, niedawno przybyłem tutaj.
-
- W dobrym czasie przybyłeś. Mgła opadła, morza czyste. Trzeba szykować się do wojny.
-
-Jestem Anette. - przywitała się kobieta. Spojrzała nieco z pożałowaniem na dziada i jego wyposażenie. Drugi człowiek wydawał się już bardziej sensowny.
-
- Ja zaś jestem Melkior. Przywitał się elf, z całej kompanii nie znał tylko Progana. - Walka Lewiatana z Evratelem była niesamowita.
-
- Słyszałem, że podobno zrobiliście tam niezłego zamieszania. - powiedziałem opierając się o ścianę karczmy.
-Ktoś wie, kto będzie dowodził całą naszą kompanią?
-
Mężczyzna uśmiechnął się do kobiety, skinął głową Melkiorowi.
- Wojna - zasmucił się Progan. Zdjął kij z pleców, zaparł go o ziemię i oparł na nim swój ciężar, głową dotknął do trzonka
- Czy to państwo jest na nią gotowe?
-
-A czy można być gotowym na śmierć wielu istnień? - spytała sentencjonalnie.
-
- - Ja mordki moje kochane. Zza rogu karczmy wyłonił się Yarpen siłując się z guzikiem przy rozporku. - - Kurwa mać! Jebaństwo jedne... Cześć tak w ogóle.
-
- Właśnie jedzemy po broń, więc w jakimś stopniu przygotowania trwają. - powiedziałem do Progana. - Ostatnio gdy byłem w porcie to widziałem, że i tam praca wre. Szkutnicy budują okręty w zastraszającym tempie. Widać teraz stawiamy na flotę i broń palną, a nie na samych rycerzy i siłę fizyczną.
- O proszę! Yarpen. Ostatni raz widziałem Cię chyba jak próbowałeś oderżnąć jaja wiwernie pod Ekkerund. A może to był Domenic?
-
- - Hahaha, dobre. Dowcip cię widzę nie opuszcza Gordianie, co do wojny to król zamówił jak na razie 200 muszkietów. Jak się naszym twardodupnym generałom spodobają to będzie więcej. A krąży po dworze w Ekkerund plotka jakoby Aggromor rozważał sprzedaż schematów Isentorowi.
-
- Nie można być przygotowanym na tak wiele śmierci, to prawda. Można jednakże przygotować się, aby było tej śmierci jak najmniej. Przynajmniej, po naszej stronie.
-
- Czyli jak widzę, Isentor zbroi się na potęgę. A nam nie pozostaje nic innego jak robić to samo. - powiedziałem.
- Broń palna to niepozorne diabelstwo, ale ma pieprznięcie i to ostre. Sam mam te dwa pistoleciki, chociaż co do ładunku nie jestem przekonany. I chyba będę musiał zagadać z krasnoludami o dostawy jakichś mocniejszych kul. Może z mithrilu? - zastanowiłem się.
- Wszyscy są? Jak tak to w drogę bo szkoda dnia.
-
- Fakt, nie dobrze byłoby zwlekać do wieczora z wymarszem! A tak w ogóle, to gdzie się udajemy?
-
- Gorn z Rivi, również brałem udział w zniszczeniu mgły. Witam wszystkich.
-
-Jeśli idziemy po muszkiety to ani chybił a pierwszy raz odwiedzisz Ekkerund panie Proganie. Krasnoludzkie miasto ukryte we wnętrzu góry, którego bogactw nie powstydziłby się pewnie żaden książe na Valfden. - odparłem.
- Ale moment, bo z tego co widziałem, brakuje nam marudera, który chyba nadciąga... O właśnie. Komplet.
-
- Progan z... znikąd. Jak na razie - rzekł Progan i przywitał się z Gornem. Po czym zbierając się do drogi i postukując kijem o bruk odezwał się do Gordiana
- Czyli rzeczywiście Krasnoludzki ród mieszka w górskich królestwach?! W swoim życiu mało widziałem krasnoludów. Ciekawym tedy ich siedzib.
-
Kompania ruszyła do królewskich magazynów gdzie miał na nich czekać konwój.
- Oo Proganie, Ekkerund jest ogromne i piękne acz do pięt nie dorasta miastu Arog, krasnoludzkiej stolicy na kontynencie. Mawiają że Torgon posiada wszystkie pieniądze świata. Zaśmiał się brodacz prowadząc drużynę.
-
Gorn zobaczył Yarpena, uśmiechnął się do niego o tak :D i rzekł. Kogo to ja widzę Yarpen, dobrze ci widzieć w zdrowiu.
-
- Gorn, słyszałem o waszej akcji w Revar. Godne pochwały.
-
//Zmieńcie MG na Melkiora, będzie mi wygodniej jednak :D
- Ciebie też młody, wyrabiasz się powoli.
-
- Miło mi słyszeć komplement od zawodowca. Obaj należymy do pancernego wiewióra a ja nie mogłem odpuścić okazji aby się mu pszysłurzyć.
-
- Wiesz, ja jestem jednym z założycieli Kompanii a akurat byłem w stolicy w ynteresach. Psia mać, wiecie jak ciężko dostać dobrą mieszankę sproszkowanych rud do dział po za Ekkerund? Tutaj mają tylko to elfie gówno.
-
- Pewnie bardzo, ale wiadomo nie każdy ma wszystko co chcę, niestety.
-
//Wow, już 2 strona questa a my dopiero pod magazyny idziemy :P
- Tiaa.
-
Dobra, wszystko pięknie ładnie tylko czy był jakiś plan? Z punktu A do punktu B przez punkt C? Czy jak zwykle dowiemy się wszystkiego po fakcie? Się zobaczy,że tak powiem.
- Gdzie teraz krasnoludzie?
-
Doszli pod magazyny gdzie czekały na nich 3 wozy załadowane stalą, drewnem i pieniędzmi dla krasnali.
- My z "Pancernego Wiewióra". Powiedział Yarpen dając papiery strażnikom.
- Wydają się w porządku, dobra. ÂŁadunek gotowy do drogi. Powodzenia.
- Dzięki, no dobra ładować się na wozy i ruszamy.
-
Widząc zbierającą się kompanie elf Nathaniel ledwo zdążył. - Przepraszam za spóźnienie. Mogę jeszcze dołączyć?. Spytał nie pewnie.
-
Gorn wsiadł na wóz, czekał aż reszta to zrobi.
-
- Pewnie, każda para rąk się przyda.
- Witaj Nathaniel - powiedział siadając na koźle jednego z wozów.
-
- Dziękuję. Odpowiedział krasnoludowi, a następnie się przywitał. - Witaj Melkior. Widzę, że mało wrażeń po ostatniej wyprawie, co?. Następnie elf usiadł na wozie i przywitał się z resztą. - Witajcie jestem Nathaniel.
-
- Znam cię Natanielu, A tobie też nie mało?.
-
- ÂŻyć za coś trzeba co nie?
-
- To wam tak mało w bractwie płacą?. Nathaniel zszokowany odpowiedzią jaką udzielił mu rycerz bractwa. - Wiem, że się kojarzymy Gorn, ale jestem tu z tego samego powodu, co mój brat jednej krwi choć z innej matki.
-
- Z żołdu można przeżyć, ale nie żyć. Nauka droga jest, lepsza broń czy pancerz tym bardziej.
-
- Jasne, tak Melkiorze trza z czegoś żyć.
-
- To wszyscy wiemy, poco żeśmy się zebrali. To, może byśmy ruszyli krasnoludzie?.
-
- No w sumie można. Na wozy i w drogę.
//Jest 15:00
-
Gorn spokojnie zasiadł na wozie i czekał na resztę. Przy okazji Natanilelu znam twojego członka rodziny, jak dla mnie był w porządku.
-
- To jedziemy. Towar sam się nie zawiezie. Elf chciał zagrzać woźnicę do szybkiego ruszenia, a sam wcześniej dobył łuku tak w razie nagłego wydarzenia na trakcie. Gdy Nathaniel wyciągał łuk z sajdaka odezwał się Gorn. - Rozumiem, że mówisz o moim wujku. Jeżeli tak to zachowaj to dla siebie. Ja wiem swoje i nie chcę słuchać, czegoś co miało by mnie zdenerwować. Odpowiedź swą kierował odnośnie jego kłótni z Funerisem.
// Gordziu dodaj do uczestników.
-
- Na przykład tego że w trakcie szturmu na zamek skoczył sobie z muru?
-
- Daj pokój Melkiorze, Kharim to był dobry krasnolud. Walczyłem w ramię w ramię z nim przeciwko całej armii.
-
- Młody skąd to niby wiesz?. Z resztą nie ważne widocznie miał swoje powody. I tak jestem w szoku, że tyle wytrzymał z wami i was nie pozabijał widocznie mu się nie chciało. Widocznie ten cały Zartat jego mać miał jakiś plan wobec jego, a na sam koniec rzucił się w przepaść kto wie?. Trzeba się pogodzić ze śmiercią bliskich i zachować ich w sercach.
-
//Kolorem mówi Yarpen
- Młody to ty jesteś elfie....
-
// Mój błąd sorka.
- Masz rację krasnoludzie jestem młody i długo będę. Chyba, że zginę szybciej niż myślę.
-
- O ile nie przyjdzie ci coś do głowy, to przeżyjesz.
-
Progan przywitał się z nowym uczestnikiem wyprawy. Wrzucił kij na wóz, potem sam się nań wdrapał. Laskę zaparł o dechę, oparł się na niej ponownie kiedy już usiadł. Słuchał, poznawał, notował w głowie. Nie znał się tutaj z nikim, żył tu krótko i nie znał historii tych ludzi, którzy, jak się okazało, znali się całkiem nieźle. Podziwiał świat który mieli dookoła.
-
- Widzę, że chciałeś mnie urazić w bardzo subtelny sposób. Niestety dla Ciebie nie dam się sprowokować tak jak wcześniej. Dlatego jeżeli nie masz nic sensownego do powiedzenia w moją stronę to zamilcz. Następnie zwrócił uwagę na człowieka z kijami. - Progan tak?. Chciałbym z tobą porozmawiać jeżeli nie masz nic przeciwko?.
-
Progan poderwał głowę zaskoczony. Przez chwilę kontemplował ułożenia sęków w deskach wozu, słuchając rozmowy dość dynamicznej, opowiadającej niezrozumiałe mu dzieje, gdy nagle zostało wypowiedziane jego imię. Spojrzał na rozmówcę, poznał w nim elfa.
- Tak, Progan - odrzekł zaskoczony chęcią rozmowy z nim - A Ty, to Nathaniel, tak? - dopytał, chociaż miał łeb no imion.
-
- Nie, nie chciałem cię urazić. Yarpen wiadomo coś o naszych dobrych znajomych bobrów?.
-
- Owszem. Odpowiedział jakby nieobecnemu człowiekowi. - Wydajesz się inni niż wszyscy ludzie, których spotkałem do tej pory. Emanujesz spokojem. Wszyscy inni ludzie ostatnio tacy nerwowi i pędzący za czasem, lecz Ty wydajesz się odbiegać od takich rzeczy. Dlatego chciałem zapytać jaka jest twoja historia?. O ile oczywiście zechcesz opowiedzieć.
-
Thor tak szybko jak mógł, przybiegł na miejsce, do którego kazano mu się udać, lecz gdy dobiegł i zobaczył znajome twarze, postanowił się ukryć i czekać na moment, w którym się ujawni.
-
- O bobrach cisza. Kurwa jakie korki... z drogi kurwa! Konwój królewski jedzie! Stolica o tej porze oczywiście była zapchana, ludzie wracali z rannej zmiany, inni z kolei dopiero szli do roboty. Oczywiście kupców i innych wozów nie liczył. - Od momentu zniknięcia Iorwetha cisza zupełna, chuj dobrze się ukrył... teraz gdy znikła mgła może nam spierdolić.
-
- Jesteśmy w stolicy, czyli dobrze ba nawet bardzo. Chociaż te korki mogły rzeczywiście każdego wkurzyć, lecz elfa one nie obchodziły resztę uwagi skupił na Proganie tajemniczym człowieku.
-
- Pewnie dlatego, że i bogini dała waleczne życie - odrzekł po chwili zastanowienia mężczyzna - Jak było powiedziane, wojna się zbliża, armia się zbroi, wszyscy się gotują do walki. Widocznie drzemią w nich duchy wojowników. Trochę im zazdrościłem tego zawsze, tej szybkości, pędu, tego że wokół nich cały czas coś się działo. I tak, trzymam się trochę na uboczu. W sumie z towarzystwa niektórych przedstawicieli mojej rasy wolę już towarzystwo przyrody... - powiedział to znając wagę tych słów i tego, że ludzi tu trochę. Nie miał jednak w zwyczaju zaprzeczać swoim poglądom.
- Jeśli zaś idzie o moje dzieje - powiedział po chwili - to nie ma czy głowy zawracać. Na kontynencie szkoliłem się w klasztorze. Kiedy mój mistrz zmarł ze starości, nie pozwolono mi na kontynuację nauki. Mój mentor był myślicielem i uczonym, nie był zbytnio lubiany. Wyleciałem z terminu przed egzaminami do nowicjatu. Potem pracowałem w mieście, dorywczo. Imałem się różnych zawodów, aby przetrwać. W końcu postanowiłem rzucić tamto życie, o ile można było je tak nazwać i zacząć od nowa. No i jestem. Już drugiego dnia zostałem zaatakowany przez bandytę i jego skrzaciego towarzysza. Spałem w sianie. Zajeździłem kuca. Mam podartą koszulę i dwa kije. Ot. wszystko.
-
- Aha, taki jeden myśli że zdoła się ukryć.
-
- Nie opuści Valfden bez naszej wiedzy, zresztą nie wiemy nawet jakie kraje przetrwały i kto jest po czyjej stronie. Aragorn powinien wysłać zwiad.
-
- Dużo Cię tam nauczyli widzę. Potrafisz się mądrze wysłowić i znasz wagę swych słów. Jeżeli nie miałbyś nic przeciwko temu mógłbyś mnie nauczyć ogłady jak i trudnej sztuki wysławiania się w ważnych momentach. Zostań moim mentorem tak jak kiedyś Ty miałeś swojego i nauczaj mnie jeśli łaska?. Elf się zaoferował, albowiem czuł że widzi w tym człowieku mądrość nie opisaną wręcz. Jednocześnie uważał, że ich ścieżki się połączą kiedyś a może już się połączyły.
-
Thor biegł dalej za resztą, kryjąc się wśród budynków i czekając na dogodny moment.
-
//Thor, co ty odpierdzielasz z tym kryciem sie
-
- Młody, wyłaś, słyszę cię!. Rzekł Gorn i zaczął iść w stronę Thora.
// No właśnie, nie masz umiejętności do ukrywania się i cichego poruszania. Więc można cię wykryć.
-
//A chciałem wyjść w dramatycznym momencie :(
-Dobra dobra, już wychodzę - rzekł Thor wychodząc zza budynku
-
- Kim jesteś i czego chcesz?. Rzekł Gorn zabierając Thora do reszty.
-
Gorn, nie uderzyłeś ty się ostatnio w głowę, nie widziałeś mnie, gdy wampir mnie zaatakował i prawie zabił?
-
Elf odwrócił uwagę od Progana na chwilę. - Widocznie coś mu w bractwie zrobili. Wystarczy, że reszta Cię kojarzy wsiadaj bo szkoda czasu marnować na głupotę.
-
Thor usiadł we wskazanym miejscu i tylko czekał, aż Gorn sobie przypomni, skąd go zna?
-
Hehe, żartowałem pamiętam cię, brałeś udział w zniszczeniu mgły. Rzekł Gorn zupełnie olewając Nataniela.
-
Może nie do końca w niszczeniu, ale tak, byłem tam. Tylko nie mogę ścierpieć, że smok odszedł, nim zdobyłem trochę jego krwi, bardzo by się przydała. - Mówił to Thor z lekkim smutkiem - A ogólnie, jak tam po wyprawie, dostaliście coś specjalnego, albo chociaż pochwałę. - Wyraźnie rozmowa odbiegała w tym momencie od tego, co Thor chciał zapomnieć.
-
- Złamanego denara ani nawet "pocałuj sie w dupe" nie dostaliśmy. Ty należysz do Paktu Thor?
-
Ale piękne były te smoki nieprawdaż.?
-
- Nikt z nas nie przyczynił się do zniszczenia mgły rozumiecie. To smok, który poświęcił się dla ratowania nas ją zlikwidował zabijając, przy tym swojego brata jak i sam ponosząc śmierć. Zero szacunku macie do tych stworzeń. Nathaniel oburzył się na słowa Thora jak i Gorna.
-
- Brakowało tam tylko Vulturiusa, smoka morskiego. Strażnika Piątej ÂŚwiątyni, wielkiego i wspaniałego wampirzego kompleksu.
-
- Ja mam, ale ty też nic nie zrobiłeś a zachowujesz się jak byś ty sam zniszczył mgłę. To przykre <ignorant>.
-
Thor, który nagle się ocknął z zamyślenia, odpowiedział - Tak, należę do Paktu, a o co chodzi? - Po czym odwrócił się do Nathaniela i powiedział - Ja szanuję te stworzenia, ale bardzo chciałbym zostać Draconem, do czego przydała by mi się krew, którą wszyscy zbierali, jakby nic nie znaczyła.
-
Progan był jeszcze bardziej zszokowany niż poprzednio, kiedy Nathaniel wyraził chęć rozmowy
- Przyjacielu, nie zostałem dopuszczony nawet do testów na nowicjusza. Mimo iż spędziłem kilka lat na naukach i kształceniu się erudycji i kontemplacji nie wiem, czy byłbym dobrym nauczycielem. Nie znając zaawansowanych technik, nie wiedząc niczego nad to co udało mi się podpatrzeć, sądzę, że nie podołałbym temu zadaniu. Wybacz, ale muszę odmówić.
-
- Gorn jesteś idiotą. Mówię o szacunku baranie. My tam byliśmy, tylko pyłkiem na wietrze czekając aż Lewiatan nas zje i połknie. Gdyby nie czerwony smok to byśmy nie rozmawiali. Rozumiesz, co mam na myśli?. Elf naprawdę stracił panowanie nad sobą wyzywając głupiego człowieka. Dużo brakowało mu do zachowania Progana i Nathanielowi także. - Rozumiem Proganie, ale coś czuję że nasze ścieżki się jeszcze zejdą, tylko nie wiek kiedy.
-
Progan siedział i nie wtrącał się. Sprzeczki i utarczki słowne były codziennością w ludzkim świecie. Starał się w nie nie wdawać, jeśli nie miał pewności co do racji swoich słów. Brakowało tego wielu jego pobratymcom, ale to też nie było jego zmartwienie. Ponownie zaczął grzebać kijem w deskach wozu.
-
Owszem rozumiem. Ale dobra przestańmy się kłócić bo to donikąd nie prowadzi. Zgoda?.
-
- Tak, ale następnym razem dobieraj słowa człowiecze. Krasnoludzie ile jeszcze drogi nam zejdzie?.
-
- Bo pewnie ktoś od was wziął tego więcej niż potrzebował. Na Zartata zamknijcie się jeden z drugim. Byli tam czterej najlepsi magowie królestwa, myślicie że nie pokonali by smoka? Lewiatan to po prostu wielka wodna jaszczurka...
-
Thor zaczął patrzeć na dwóch towarzyszy, których nie poznawał ani z wyprawy związanej z mgłą, ani z plotek ludzi.
-
- Widząc ich miny mógłbym stwierdzić, że i tak byśmy zginęli. Choć muszę przyznać, że twój tatulek umie zachować zimną krew. Mimo wszystko twierdzę, że nic nie zdołaliby poradzić. Wszak sam mogłeś ocenić ich zachowanie, bo byłeś tam razem z nami.
-
Progan podrapał się w lewą dłoń, coś go zaswędziało. Pomyślał o tym, że w końcu coś dzieje się w okół niego. Na stałym lądzie nie mógł o tym nawet pomarzyć. Teraz siedział wraz z kompanią, która uwolniła legendarne królestwo z mgielnych oparów i widziała walkę dwóch prehistorycznych stworzeń. Wiedział, że dobrze trafił.
Nie był stary, miał trzydzieści kilka lat, ale był sprawny i silny mimo swojej mentalnej ścieżki rozwoju. Młodzieńcze szaleństwa nigdy nie zaprzątały mu głowy, był stateczny i spokojny, przez co miał mało przyjaciół w młodości, jednakże ludzie chwalili jego sumienność, szczerość i pracowitość. Jego żona zmarła na ospę kilka lat temu. Nie zanosiło się, aby szukał drugiej.
-
Thor widział zamyślonego Progana i nie mógł się powstrzymać, by się o to nie spytać, więc odczekał chwilę i powiedział - Nad czym tak myślisz? - Chwilę po tym pytaniu, przypomniał sobie, że nie przedstawił się i dopowiedział - A tak właściwie, nazywam się Thor, chociaż słyszałeś to pewnie podczas naszej rozmowy.
-
- Słyszałem - rzekł Progan zwracając się do nowego rozmówcy - Miło mi poznać, jestem Progan - odrzekł i skinął mu głową, gdyż przełażenie po jadącym wozie by się przywitać mogłoby się źle skończyć. Po chwili uznał, że powinien odpowiedzieć na zadane pytanie, chociaż mogło być ono tylko zagadaniem do rozmowy
- Tak, na ogół dużo myślę i analizuję. W gruncie rzeczy myślałem o tym, że bogini dobrze mnie pokierowała do waszego królestwa. Coś się w końcu dzieje.
-
Ja tu już chwilę jestem i dla mnie to raczej rutyna - powiedział Thor z uśmiechem
-
Progan odpowiedział mu również lekkim uśmiechem, bo i co miał mówić. Nie było co dyskutować.
-
Konwój tym czasem opuścił stolicę i około 17:00 przekroczyli most na rzece Amertodon (czy jakoś tak)
-
Elf rozejrzał się dookoła podziwiając tereny, przed nim zanim i z boku zwłaszcza skupił się na rzece, która mogła symbolizować płynący i uciekający czas, a zarazem spokój i harmonię, której ostatnio brakowało. Dlatego, że ciągłe wojny, walki wykańczały pobliskie tereny jak i zwierzynę otaczającą tą wyspę, która dopiero teraz pozna co to terror i być może zagłada. Jednakże Nathaniel odtrącił te myśli, by skupić się na obecnym zadaniu albowiem chciał je jak najszybciej zakończyć. - Ile będziemy jechać tak na oko?.
-
//Kto mądry oceni w ile 3 wozy pokonają 300km?
-
//30 godzin bez przerw.
Progan zapytał
- Ma ktoś fajkę?
-
30 godzin bez przerw.
- Ja mam, trzymaj Proganie. - odparł krasnolud podając człekowi fajkę.
-
- Hymm... 30 godzin bez przerwy. Myślę jednak, żeby jakąś przerwę zrobić blisko zajazdu. Co pani i panowie na to?.
-
- Czy ja wiem? Prowiant mamy, przed nami kilkadziesiąt kilometrów równin w sumie, no i jest ciepło mimo iż to koniec lata.
-
- Dzięki wielkie! - zawołał ucieszony, wytarł ustnik, wsadził fajkę w usta i zapalił*. Zaciągnął się dymem w czeluścia płuc. Wypuścił kłęby szarego aerozolu.
- Hmm... Jeżeli to konwój z bronią dla armii - rzekł i wziął bucha - to możliwe, że przyjdzie na się załatwiać z woza.
*ktoś miał krzesiwo i jakiś pergamin...
-
- Tak, tylko zasugerowałem. Dla mnie możemy jechać te 30 godzin, a nawet więcej.
-
- - Chciałbym jak najszybciej dojechać do Ekkeru... Yrapen o mało nie spadł z wozu gdy ten wjechał w jakąś głębszą kałużę szarpiąc gwałtownie i... utknął. - No kurwa mać!
Melkior i reszta oczywiście musieli też się zatrzymać dość gwałtownie. No cóż, utknęli po środku niczego.
-
Zajebiście. Pomyślał elf, kiedy wóz wpadł w dziurę omal nie zrzucając krasnala. Teraz musieli coś wykombinować razem, bo inaczej nigdzie nie ruszą. Nathaniel wyskoczył z wozu i chciał ocenić sytuację na chłodno. Wrócić nie ma, po co a stojąc i czekając narażają się na atak bandytów czy innej cholery. - Wysyłamy kogoś na piechotę, po pomoc?.
-
Proganowi średnio to pasowało. Ponad dzień na wozie, w trasie. Nie było mu to po nosie, jednakże najął się aby zarobić, nie mógł stawiać warunków. Wtem wehikuł zatrzymał się. Progan wstał, rozejrzał się. Nie lubił takich akcji. Konwoje były częstym atakiem zbójców, a na taką ewentualność on nie był przygotowany. Szybko zeskoczył z wozu. Stojąc na nim, był łatwym celem dla strzelca.
- Może przepniemy konie z innego woza?
-
Ale zapierdalamy. Chciało się powiedzieć. Lecz niestety nie było to tożsame z prędkością wozów, a raczej ilością postów. Jechaliśmy na wozie i fajnie nam wszystkim było. Usiadłem sobie wygodnie gdzieś z tyłu i uładając się, a właściwiej rzecz ujmując "moszcząc" ziewnąłem w zaciśniętą pięść.
-Jakby coś to wołać, może się troszkę zdrzemnę. Będę czuwał w nocy, za kogoś tam.
//: Kto doszedł podawać nicki.
-
- Do najbliższej wiochy jest 5 kilosów Nathanielu. Uff, można. Wtedy popchniemy i powinno ruszyć. Powiedział elf i zaczął odpinać konia od wozu którym jechał.
//Nathaniel i Thor Grom
-
- 5 kilometrów to nie jest właściwie tak daleko. Dobra dawać konie i nas nie ma. Powiedział pewnym głosem elf. Chodź wolałby z kimś innym jechać.
-
Progan bez słowa podszedł do Melkiora i pomógł mu ze zwierzętami. Znał się trochę na koniach, lubił je. Były oddane i dzielne. Odpiął konie i podprowadził je pod zatrzymany zaprzęg, przyczepił je do dyszla. Odsunął się i rozejrzał jeszcze raz.
-
- Dobra, to pchamy. Na trzy. Raz! Dwa! Trzy!
-
-ÂŻeby była załoga to nie tłuklibyśmy się wcale, tylko załadowalibyśmy cały spzęt na statek i przypłynęlibyśmy aż pod samo Ekkerund. Tam gdzieś blisko mają chyba jakąś przystań nie?- powiedziałem przyglądając się pracy Melkiora i Progana.
-Zna się tu któryś na żeglarstwie?
-
// My mieliśmy iść, czy to znowu aronia była?.
Zanim elf miał chyba wyruszyć stanął obok Melikora i rozpoczął pchać wóz, aby ten wyskoczył z dziury. - Trzy!. Powiedział Nathaniel.
-
- Ja... jeszcze... nieee - wypowiadał co oddech Progan napierając swymi ramionami na wóz i odpychając się nogami od podłoża. Rozbujali wehikuł na tyle, że miał on szanse się wydostać z kałuży
- Niech ktoś... smagnie konie....
-
Udało się, przepchnęli wóz i nawet nie upaćkali się od błota.
- Niestety nie Gordianie, nie znam się. Ekkerund niestety nie ma dostępu do morza i nie zanosi się by miało. Wątpie by Isentor zechciał oddać im kawałek ziemi. Mówił ponownie przepinając konie.
- Jak rano wychodziłem z domu to ojciec mówił coś o zakupie niewolników dla was. Tu sięgnął po bukłak z wodą i zwilżył gardło.
-
Trochę wysiłku i wóz znów był na kołach. Dobry zwiastun nadchodzącej wyprawy chociaż ten szlachetka siedzący na wozie mógł każdego wkurzyć. Nthaniel akurat do Anette nic nie miał, ba nawet polubił to dziewczę. - Nie jestem żeglarzem. Odparł na słowa człowieka. Teraz mogli ruszać dalej, lecz wpierw odpoczynek.
-
Progan otrzepał się z kurzu, poprawił ubranie i otarł czoło, na które wystąpiły pierwsze krople potu. Rozpiął koszulę na torsie. Podszedł i pomógł przepiąć konie do poprzedniego woza. Po wszystkim znów wskoczył na swoje miejsce, odnalazł swój kij i znów się na nim oparł.
- Przepraszam, że się wtrącę... Ale czy pan bierze zaciąg na okręt? - zapytał Gordiana.
-
- Wiem, że samo miasto nie ma dostępu, ale z tego co pamiętam władca krasnoludów opowiadał mi raz o tym, że oni przybyli na wyspę właśnie okrętami i gdzieś na północy mieli pierwszy przyczułek gdzie osiedlili się nim powstało miasto, ale nie ważne. Będziemy musieli pomyśleć o jakimś szlaku handlowym, bo jazda przez to błoto to katorga. - odparłem Melkiorowi.
- Nie pan, tylko Gordian. - odpowiedziałem Proganowi. - Tak zamierzam zrobić zaciąg na okręt. Potrzebuję praktycznie wszystkich. Od prostych majtków, po sternika. Chociaż mam już kilka typów, kto mógłby pełnić poszczególne funkcje na okręcie. Nie mniej jednak Fregata mieści ponad 20 członków załogi, więc dla każdego znajdzie się miejsce. Zapraszam do mnie do domu, sporządzimy odpowiednie dokumenty i zawiążemy współpracę.
-
- Zorganizuje się spotkanie z krasnalami. Powiedział wskakując na wóz, smagnął konia batem i ruszyli dalej.
-
Progan uśmiechnął się, kiedy Gordian przeszedł z nim na 'ty'.
- Na pewno się zgłoszę, Gordianie. Bardzo chciałbym spróbować swoich sił w tej nierównej walce jaką jest żywioł wody - i tak też myślał. Woda, oceany i morze były dla niego ogromem. Niepojętą siłą, gdzie rządził wiatr i woda. A pływając mógł zwiedzić jeszcze więcej świata, o czym też marzył. Trapiła go pewna sprawa innej, materialnej natury, ale nie chciał jej poruszać już teraz.
-
- Czyli rozumiem, że masz doświadczenie z żeglarstwem? Służyłeś już gdzieś, a może dowodziłeś jakąś jednostką? - zapytałem kontynuując temat.
- Swego czasu pracowałem jako kwatermistrz na okręcie w innym wymiarze. Tam złapałem morskiego bakcyla. A gdy wróciłem na Valfden i zobaczyłem, że w Atusel otwarto port i stocznię to wiedziałem już czym się zajmę. Wystarczyło wyrobić sobie patent królewski i już. Ta dam. Kapitan Gordian Tinuvel. Wuj byłby dumny.
-
- Nie zna się jeszcze, ale mogę przejść szkolenie. Taki kurs jest chyba prowadzony o nauczycieli w mieście.
-
-Tak z tym nie ma problemu. - odparłem - A czym chciałbyś się zajmować?- zapytałem od razu. - Kucharz, cieśla, puszkarz, kwatermistrz, sternik? Jest wiele funkcji, każda inne obowiązki i prawa.
-
- Jeśli mógłbyś - powiedział zażenowany swą niewiedzą - Powiedz mi czym się zajmują te persony na pokładzie? Kucharz i cieśla, to sobie wyobrażam. Ale chciałbym zasięgnąć języka od kogoś obeznanego.
-
- Oj jak sama nazwa wskazuje, ale może od początku. Najważniejszy jest kapitan i to on lub ona na okręcie jest drugą osobą po Bogach. Później jest bosman, który na dużych jednostkach zazwyczaj nazywany jest pierwszym oficerem i to zazwyczaj on pełni funkcję sternika, czyli osoby sterującej okrętem. Kucharz i medyk okrętowy to wiadomo, dbają o siłę i zdrowie załogi, chociaż w czasie kryzysu są pełnoprawnymi siłami obronnymi czy atakującymi na okręcie. Cieśla odpowiada za bieżące naprawy statku. Dziura w kadłubie, pęknięta reja. To jego zadanie, zwykle z kilkoma członkami załogi dba o całą stolarkę, którą można wykonać nim zawinie się do stoczni, by przeprowadzić gruntowny remont. - powiedziałem.
-Puszkarz to osoba dowodząca główną baterią dział znajdujących się na pokładzie działowym, czyli w przypadku mojej fregaty drugim pokładzie. On nadzoruje proces wydawania prochu, kul i celowania głównym działem. On też odpowiada bezpośrednio przede mną za samowolkę i na przykład strzał bez rozkazu. Często na okręcie znajduje się też dowódca piechoty morskiej, czyli regularnego oddziału, który walczy na okręcie w czasie bitew i abordaży. Oczywiście jest jeszcze kwatermistrz, który trzyma pieczę nad kubrykiem i ładowniami. Jest odpowiedzialny za monitorowanie poziomu wody pitnej, jedzenia i podstawowych sprzętów na okręcie. Jego zadaniem jest również ograniczenie liczby szczurów, które zawsze panoszą się po okrętach. To chyba tyle z takich podstawowych funkcji. - powiedziałem.
- Chociaż można jeszcze wspomnieć o nawigatorze, który w przypadku nieznanych akwenów oblicza kursy i szlaki wodne dla floty. Chociaż zazwyczaj to sam kapitan jest za to odpowiedzialny.
-
- To wszystko bardzo ciekawe role na okręcie, nie znałem ich przeznaczenia muszę przyznać, a i każda jest równie przydatna i odpowiedzialna. Naprawdę nie wiem czy mógłbym już teraz się na coś zdecydować, wszak nie przeszedłem odpowiedniego szkolenia. Najpewniej zdałbym się na ocenę kapitana i przydzielenie mnie do pewnej roli - powiedział Progan. Co jak co, ale nie lubił wybierać w ciemno, zwłaszcza, że od jego decyzji mogłoby potem wiele zależeć. Co nagle to po diable.
-
-Jak dla mnie to możesz rozpocząć nawet jako bard okrętowy. Ha ha. - odpowiedziałem.
- Nauczysz się szant, a ja nawet mogę załatwić Ci lutnię. Jeśli nie fałszujesz perfidnie to nikt Cię za burtę raczej nie wyrzuci.
-
- Hahaha - zaśmiał się Progan wypuszczając kłęb dymu płuc - Oj spokojnie, głos mam doniosły, a w klasztorze brałem lekcje z fonetyki i gry na instrumencie! ÂŚpiewać lubię, a i lutnia nie jest mi obca! - zauważył, że jest wesoły, że w duchu ma nadzieję na dobre życie, na przygody i braterstwo kompanów. Uśmiechała mu się dusza na samą tą myśl. Mógł powiedzieć, że co ma być to będzie, ale pisze się w to obowiązkowo.
-
Nathaniel siedząc na wozie słuchał rozmowy dwójki ludzi, a rozmawiali oni o służbie na okręcie jak i pełnionych funkcjach w sumie samo to zaciekawiło elfa. - Gordianie, czy ja też będę mógł się załapać?, lecz najpierw i tak będę musiał przejść odpowiedni kurs w mieście. Właściwie to nie wiem do, czego bym się nadawał ale i tak się do czegoś przydam. Gdy tak rozmawiali wozy cały czas jechały zbliżając towarzyszy do krasnoludzkiego miasta.
-
Konwój jechał spokojnie a i sama kompania była nader wesoła i rozmowna, mijając po drodze kilka wiosek i dając koniom odsapnąć chociaż chwilę. Mimo tego drobnego wypadku z utknięciem wozu nie mieli żadnych opóźnień, drugiego dnia o świcie przejechali miejsce w którym szlak rozwidlał się w kierunku jakiejś kopalni i do Ekkerund. Konwój wjechał w las, starą i w większości nadal niezbadaną puszczę hrabstwa Larkos.
-
Gadając, przez całą drogę towarzystwo wjechało do do lasu tutaj Nathaniel mógł odetchnąć leśnym powietrzem. - Tutaj panowie czuję się jak u siebie. W sumie w każdym lesie czuję się lepiej i mam w sobie więcej energii. Dodał elf wyjaśniając. Dopiero teraz dziecię lasu spostrzegło, że ta puszcza kryje w sobie coś niezwykłego jakby, jakąś dziką i nieokiełznaną moc. - Melkiorze wiadomo, coś na temat tej puszczy?.
-
Dla Progana puszcza była jednak dzikim i niebezpiecznym terenem, którego się bał. Bał się go tak samo jak wielkich oceanów i tak samo czuł przed nim respekt. Puszcza, bór, matecznik, las... Miejsca pełne ścieżek, leśnych duktów, polan, strumieni, wąwozów, skalnych rozpadlin, jaskiń. Pełne dzikiego i nieokiełznanego zwierzęcia. Dziki i niedostępny obszar, niepoznany, a w czasie podróży przemierzany jak najszybciej. Las dawał życie, ale potrafił je też odebrać. Głupi ten, kto nie czuł przed nim strachu.
-
- To że jest stara, nie wiadomo do końca co w niej siedzi. Mawiają że w tej okolicy obóz ma jakiś potężny Elfi czarodziej mający pod sobą armie wilkołaków, trolli i istot o których nawet nie słyszałem. Melkior poprawił się w koźle, okolica była nieco mroczna ale tętniła życiem, ptaki świergotały, wiewiórki skakały po drzewach a wprawne oko mogło dostrzec samotnego jelenia między drzewami.
- Mówią że ten elf, Lithan. Ma pod sobą potężnych nekromantów i że to on odpowiada za wojnę domową. To ostatnie to akurat prawda.
-
- Można rzec, że jesteśmy w czarnej dupie i narażeni na wielkie niebezpieczeństwo. Elf nie cackał się ze słowami widocznie słowa elfa z bractwa świtu zajęły jego umysł. Potężny wielki elfi mag, który ma pod sobą armię złożoną z nekromantów i wilkołaków to nie mogło zabrzmieć dobrze. - Panie i panowie miejmy się na baczności. Większość z nas wiele już widziała i przeżyła, ale i tak radzę docenić przeciwnika bądź przeciwników.
-
- Na przykład jak tamte wilki? Konwój zatrzymał się gwałtownie gdy jakieś 20 metrów od nich z lasu wyszło całe stado wilków, zwróciwszy uwagę na łatwy łup rzuciły się do ataku.
8x http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Wilk
//Mają pierwszeństwo ataku ale z racji że to las to i elfy mają. Nathaniel pamiętaj o dodatkowym finiszerze
-
- Dokładnie. Nathaniel nawet nie wiedział, co odpowiedział Melkiorowi. Jednak wiedział, co należy w takiej sytuacji zrobić szybko wydobył łuk z sajdaka i żelazną strzałę z kołczanu, którą nałożył na cięciwę łuku jednocześnie go naciągając. Elf wziął głęboki oddech świeżym leśnym powietrzem i rozpoczął namierzanie. 6 sekund dziecięciu Nalasa wystarczyło, aby wypuścił strzałę i oddech. ÂŻelazny pocisk pomknął w stronę bandy wilków trafiając idealnie w głowę uszkadzając, przy tym mózg wilczka i oczywiście zabijając na miejscu. Nathaniel następnie wyciągnął kolejną żelazną strzałę, albowiem siła lasu dała o sobie znać. Elf umieścił na cięciwie łuku leśnego elfa kolejną strzałę mocno naciągając i przymrużając prawe oko celował w wilka, który już rozpoczął szarże. Znów kilka sekund mierzenia i dziecię lasu wypuściło strzałę, która poleciała i trafiła wilka w szyję uszkadzając główną aortę szyjną. Kilka chwil, a wilk leżał w kałuży własnej krwi. Nathaniel zabijał jednym strzałem nie chciał, aby zwierzaki się męczyły zanadto. Jednocześnie czuł żal, że musi je zabijać ale nie miał wyjścia.
Pozostaje 23 żelaznych strzał.
6x http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Wilk
// Wiem o dwóch wykończeniach ;p
-
Progan wstał z woza. Nie miał zamiaru zeskakiwać. Byłoby to szaleństwem. Spojrzał na przeciwników. Wilki, urodzeni drapieżcy, silne istoty. Są piękne, mają siłę i spryt. Są oddane. Przypomniał sobie pierwszą walkę na tej wyspie, walkę na arenie podczas szkolenia obywatelskiego. Wtedy udało mu się obezwładnić wilka i tak to zakończyć. Teraz wilki musiały zostać zabite. Bo inaczej poraniłyby konie, uniemożliwiły dalszą podróż.
Progan z kijem przeskoczył na przód wozu, wlazł na kozła obok woźnicy. Miał z tego punktu możliwość odganiania kijem atakujące wilki. Gdyby któryś podbiegł do konia, mógł mu przygrzmocić.
-
Melkior też nie miał zamiaru zeskakiwać z wozu, jeden wilk to jeszcze. Ale cała wataha? Jeden z wilków usiłował zaatakować konia przy jego wozie, szybko jednak zrezygnował gdy zarobił sihilem Melkiora po grzbiecie.
Yarpen z kolei grzmotnął z muszkietu co trochę spłoszyło wilki.
-
-Ja wiem o tej puszczy tyle, że kiedyś była moja. Nim odebrano mi tytuł hrabiego tych ziem. - powiedziałem w odpowiedzi.
Niestety dalszą konwersację zakłóciło pojawienie się wilków. No cóż. Z wozu strzelać było wygodniej, bo wyżej i ciężej się nań wdrapać w przypadku takiego wilka. Dlatego poderwałem się na nogi i wyciągnąłem obydwa pistolety. Wycelowałem w łby obydwu bestii i prawie jednocześnie pociągnąłem za spust. Huk wystrzału spłoszył chyba większość ptactwa znajdującego się na okolicznych drzewach, a dwa kolejne wilczki padły bez życia na ziemi.
-Niech słyszą psie juchy, że uzbrojony królewski konwój tędy jedzie. Dalej. - powiedziałem odrzucając jeszcze dymiące pistolety i chwytając za miecz przeskoczyłem burtę wozu. Tak, taka dziwna sprawa, wóz jak okręt też ma burty.
Poszło kolejne dwa wilki. Zostało ?
-
//4 zostały
-
// Znaczy się, że zabiłeś 2 tak?.
Nathniel nie zamierzał przestać strzelać i ponownie dobył strzały z kołczanu, którą umieścił na cięciwie łuku solidnie ją naciągając. Zaczął celować w jednego ze spłoszonych wilków wystrzałem z krasnoludzkiego muszkietu. Ta dziwna broń, która nie dość że jest nieporęczna to robiła takiego hałasu, że więcej groźnych bestii mogło przywołać. Elf wiedział, że nie ma dużo czasu, bo znów zaczęły się zbierać i ponowić atak. Nathaniel, po 6 sekundach wypuścił żelazną strzałę w stronę jednego z wilków, który oberwał w płuca przebijając je. Zwierzę zawyło przebiegło parę metrów i padło bezdechu na ziemię.
3x http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Wilk
// Pozostaje 22 żelazne strzały.
-
Progan miał nadzieję, że zwierzaki zlękną się wystrzałów i ostatecznie uciekną. Nie było ich winą, że zaatakowały - pchał ich do tego instynkt. Nie było winą, że źle oceniły swe szanse - nie są to istoty inteligentne. Stojąc na przedzie woza odganiał wilki chcące dobrać się do końskich boków.
-
Pozostałe wilki uciekły.
-
- Uff... - westchnął Progan i klapnął na koźle. Cieszył się, że nikomu nic się nie stało, że konie wyszły z tego ataku obronną ręką. W uszach jeszcze mu grało od wystrzałów jakie padły z woza. Poruszał trochę szczęką, aby wyprawić w ruch mięśnie w okolicach uszu.
- Nieźle strzelacie - zauważył i rzucił do Gordiana i Nathaniela. Nie uszedł mu też wyczyn Melkiora
- Piękny cios pięknej broni
-
- A dziękuję, zraniłem go co prawda tylko ale wystarczyło. Dobra, nie ma co mitrężyć ruszajmy.
-
Gdy wilki uciekły Nathaniel zeskoczył z wozu i próbował odzyskać strzały. Liczył, że odzyska choć jedną zawsze coś jak to mawiają. Następnie powiedział do towarzyszy. - Jestem w stanie dobrać się do skór, kłów i zębów, ale do krwi nie wiem. Tak, że jeżeli ktoś chce może sobie wziąć z moich wilków i jeżeli będzie na tyle miły może odda z buteleczkę. Powiedział Nathaniel i zabrał się za oprawianie zwierzyny. Dobył nożyka z wozu i zaczął delikatnie nacinać skórę, przy krawędziach żeby nie uszkodzić cennej skóry. Teraz delikatnie ją ściągnął Kilka minut i trzy skóry były jego. Następnie wziął się za pazury i kły trzech bestii delikatnie je podważył, żeby nie pękły i nie było odprysków. Kilka kolejnych minut i wydobył wszystko co mógł z 3 wilków. Ta sztuka była, czymś nowym dla elfa jednak musiał się przyzwyczaić do tego wszak to kolejny zarobek. Elf również podziękował człowiekowi. - Dziękuję za uznanie Proganie. Nathaniel uśmiechnął się do człowieka. - Ta broń robi niezłego hałasu, ale nie uważacie że może to na nas ściągnąć większe niebezpieczeństwo?.
// Zabieram:
48 pazurów wilka
6m2 skóry wilka
12 kły wilka
-
Wstał i przeszedł z przodu woza na koniec, na miejsce w którym siedział ostatnio. Po chwilowym rozprostowaniu kości mógł znowu zalec w swojej poprzedniej pozycji. Siedząc patrzył jak elf zbiera skóry, pazury i kły z zabitych zwierząt. Chociaż ich śmierć nie poszła na marne. Ze skór można było wyrobić ubrania, a te były czymś przydatnym.
Woźnice smagnęli konie, zwierzęcia zaparły nogi o ziemie, naprężyły grzbiety i pociągnęły wehikuły, które znowu zaczęły kołysać się i drżeć w koleinach leśnej drogi. Zabite wilki ściągną pewnie na trakt padlinożerców. Progan wolał nie wiedzieć co to za istoty.
-
-To ja pozbieram resztę. Może się komuś przyda.- powiedziałem i zdjąłem skórę ze swoich 2 ustrzelonych wilków zaczynając od nacięcia jej na łapach. Później przesuwałem się stopniowo ku górze, aż do momentu gdzy cała skóra została zdjęta. Pozyskałem ws ten sposób 4m2 skóry wilka. Zająłem się następnie pazurami, które wyciąłem zgodnie z tym jak uczyli mnie w Ostoi. Gdy 32 pazury wylądowały w sakwie wyrwałem 8 kłów i zająłem się pozyskiwaniem krwi do butli, które jak to bywa zawsze się znajdą.
Pozyskałem w ten sposób 25 litrów zwierzęcej krwi.
-Ok. Możemy ruszać dalej. W leśne ostępy.- powiedziałęm, wrzuciłem wszystko na wóz i zająłem się ładowaniem wypalonych pistoletów.
Tracę 2 pociski mam ich 17
Pozyskuję:
4m2 - wilczej skóry
32 pazury wilka
25 litrów krwi wilka
8 kłów wilka
-
Nikt wolał nie wiedzieć, w lasach żyły naprawdę dziwne i straszne bestie. Melkior znał z opowieści niektóre z tych stworzeń. Barghresty, czy bestia malara... ale najgorsze ze wszystkich leśnych stworzeń były ONE. Małe, rude bestie z Otchłani zwane potocznie Wiewiórkami.
-
Elf pozbierał strzały i trofea i skoczył na wóz w bardzo elegancki sposób. Następnie trofea schował do jednej z toreb i czekał, kiedy dojadą do krasnoludzkego miasta. Widząc jak Gordian zdobywał krew elf chciał zapytać. - Gordianie dasz mi trochę tej krwi?. Nie dużo tak z litr, może dwa góra.
// Ile strzał odzyskałem?.
-
Progan zaciekawił się do czego może być potrzebna krew. Pewnikiem, aby uchronić się przed atakiem wampira! Brr! Wzdrygnął się na samą myśl o tych istotach, których nie znał. Słyszał o nich tylko mrożące krew w żyłach opowieści, miał nadzieję, że nigdy na takiego nie trafi.
Jechali dalej, dzień zapowiadał się piękny. Robiło się jasno, było jeszcze chłodno i rześko. Owady, które miały w zwyczaju nieznośnie atakować od południa do zmierzchu, jeszcze się nie uaktywniły. Człowiek zaciągnął w płuca zapach mokrej ściółki, mchu, żywicy i leśnego ziela. Lubił las, taki jak teraz. Spokojny i cichy.
- Hmm... - zamyślił się
-
//Jedną
-
-Oddam Ci krew z obydwu wilków, które zastrzeliłeś, bądź spokojny. Ale to po wyprawie, teraz szkoda tego nosić.
-
Elf przejrzał wszystkie strzały jakie wyciągnął niestety, tylko jedna jeszcze się nadawała do ponownego wystrzału. Choć Nathaniel i tak się uśmiechnął, a pozostałe dwie wyrzucił w krzaki. Jednocześnie dziecię lasu spojrzało na zamyślonego Progana, który dziwnie się wzdrygnął, lecz elf się nie odezwał i znów zaczął podziwiać puszczę i jej okolice.-Dziękuję. Odpowiedział człowiekowi i zadał kolejne pytanie. Gordianie mówiłeś, że ten las dostałeś za służbę królestwu tak?. Możesz mi opowiedzieć jak do tego doszło?.
Stan strzał 23.
// Zabiłem 3, ale niech będzie ;)
-
Progan milczał. Fakt, mógł przypuszczać, że jeśli ktoś ma swój własny okręt, to musi być majętny i stateczny, ale informacja o tym, że Gordian dostał te połacie ziemi jako nadanie od króla za służby koronie, zbiło Progana z pantałyku. Nie wiedział z kim przyszło mu podróżować. Jeszcze tylko brakowało, by w kompanii podróżował syn jakiegoś arystokraty, będącego jednocześnie generałem armii...
-
Podróżował, tylko że był skromnym elfem nie lubiącym przechwalać się rodowodem i zasobnością portfela. Nie swojego bo on sam był dość biedny. Melkior powoził dalej, uważając na drogę by nie wpaść w jaką dziurą i by nie najechać na jakiś wystający korzeń..
-
Gorn który nie zdążył powalczyć z Wilkami, odpowiedział na wcześniejsze pytanie Gordiana. Gordianie, jeśli chcesz ja również mogę być członkiem załogi twojego statku. Mam duże doświadczenie z zakresu nawigacji oraz. walki. Mogę być Kapitanem, sternikiem, i marynarzem, słowem mogę być na każdej pozycji
-
Nathaniel dalej się rozglądał, po okolicznych terenach lasu słońce, powoli chyliło się zachodowi to mogło źle wróżyć całej kompani, ale niestety jeszcze kawał drogi przed nimi. Myślał jak to, może się źle dla nich skończyć. W końcu w nocy różne kreatury mogły wyjść. Począwszy znów od wilków, po coraz groźniejsze stwory a kończąc na wiewiórkach postrachach lasu.
-
- Yarpen, a wiewiór myśli coś o interesach zamorskich?.
-
Thor, który również nie zdążył powalczyć z wilkami, tylko przysłuchiwał się rozmową kompanów, lecz gdy się już tym znudził, położył się na boku i zasnął.
-
//Nathaniel są godziny południowe DRUGIEGO dnia podróży, słońce jest WYSOKO na niebie.
Progan spojrzał na krasnoluda, chciał dowiedzieć się czegoś więcej o tym 'wiewiórze'.
-
- A myśli ale wiesz, nie wiemy jaka jest sytuacja polityczna. Wpierw trza by agentów wysłać na kontynent, obadać kto z kim i dlaczego.
-
- Ta, tak bez informacji lepiej nie płynąć, bo zaraz wyskoczy na ciebie cała flota. I bum, po tobie.
-
- Nie tyle co flota ale miejscowe siły Gornie. Ojciec pewnie pobiegł już do króla i teraz siedzą i radzą
-
- Ale sam wiesz, oni są od tego aby planować, natomiast my jesteśmy armią która musi walczyć za nich. Co o tym sądzisz Yarpen?.
-
-Jeśli chcesz wszystko rozwiązywać siłą rycerzyku to musisz się jeszcze wiele nauczyć. Chyba średnio słuchasz co do ciebie mówią starsi w Bractwie... - skomentowała kobieta.
-
- No nie, funkcji kapitana raczej się nie spodziewaj, bo własnej jednostki pod Twoją komendę nie oddam. Ale jeśli się znasz na żegludze to czemu by nie. Zapisy odbywają się u mnie w domu. Przyjdź a podpiszemy odpowiednie dokumenty. - odpowiedziałem zdziwiony, że na takiej prostej wyprawie konwojowej zdobyłem znaczną część załogi.
-
- Oczywiście.
-
- Anette ma nieco racji, ale co taka młoda dziołcha może wiedzieć o wojnie? Ja wam powiem tak; w przypadku Meaneba trza działać szybko, zdecydowanie ale i ostrożnie.
-
-Z nim może. Ale nie w przypadku kontynentu. Idąc wojskiem zrazisz prawdopodobnych sojuszników. Po to są zwiadowcy. - odparła -A ja zajmowałam się walką, gdy jeszcze ty robiłeś w majty elfie.
-
- W Ekkerund kupie ci okulary, jestem krasnoludem kobieto. Odparł obruszony Yarpen.
-
//: To przez to że piszesz jako Yarpen z konta Melkiora...
-Nie mam nic przeciwko zakupom. - odpowiedziała z uśmiechem.
-
//Bo nie chce mi się robić konta fabularnego :P
-
Elf siedział zamyślony dlaczego patrzył niby na zachód słońca jak słońce jest dosyć wysoko. Jeden z towarzyszy zasnął inni się kłócili o sprawy, które dotyczą każdego wszak wojna dotyczy każdego. Dlatego nasłuchiwał wszystkiego żeby z czasem zebrać wszystkie informacje, co mogłyby mu ustalić co tak na prawdę się dzieje z tym światem i do czego zmierza. Nathaniel spodziewał się zbliżającej wielkimi krokami wojny i wielkiego planu jaki przygotował król tejże wyspy.
-
- Patrzcie. - elf wskazał ręką w prawo, na dracoński chram stojący samotnie na sporej polanie - Jesteśmy bliżej jak dalej, pod wieczór powinniśmy być w karczmie pod Kozim Kopytem.
-
-ÂŻegnajcie nam dziś valfdeńskie dziewczyny, żegnajcie nam dziś... - zacząłem nucić leżąc sobie wygodnie na wozie i zaplecionymi pod głową dłońmi obserwowałem niebo i przesuwające się po nim chmury.
-
Elf obejrzał się w prawą stronę za głosem Melkiora ujrzał tam chram coś podobnego do tego, co byli w kanałach pod miastem. Jednak jego uwagę przykuło coś innego, a właściwie słowo karczma w połowie drogi. - Dlaczego mam dziwne wrażenie, że coś nas niedobrego spotka w tej karczmie. Pamiętacie przecież atak magów i tych strzelców z bronią palną. Nathaniel miał obawy, że cała sytuacja może się powtórzyć a teraz z nimi nie ma Elrodna, który potrafi leczyć.
-
- Albo ten ładunek wybuchowy w sklepię w Ombros. Chociaż to mogła być psionika, w postaci psełdo ładunków. Pamiętasz Yarpen?.
-
- W Ombros to były Bobry, tu mogą nam bandyci jedynie zaszkodzić.
-
- Bobry, czy bandyci to wszystko jedno właściwie, bo jeżeli będą mieć broń palną albo kusze to, może być ciężko. Lepiej się pilnować.
-
- Nie tylko oni mają broń dystansową.
-
-Oj jak mamy zginąć, to zginiemy. Po co się tym martwić na zapas. - odpowiedziałem.
- Na razie stanowimy dość bitny zespół, dobrze uzbrojony i w pewnym sensie też niezależny od tego co nas na szlaku spotka. Dlatego proponuję zachować czujność i skupić się na celu podróży. Im mniej "konojowo" będziemy wyglądać, tym mniej uwagi zwrócimy. A chciałbym zauważyć, że teraz to w zasadzie nie ma po co na nas napadać. Nawet głupi widzi, że wozy są puste.
-
//3 razy pisałem że na dwóch wozach jest stal i drewno na muszkiety a na trzecim złoto dla krasnali ;[
-
- Nie wiem jak Ty Gordianie, ale dla mnie wieziemy dużo rzeczy wartych złupienia. Wóz pełen złota i stali samo to jest warte, żeby napaść. Dlatego miejmy oczy i uszy szeroko otwarte.
-
-Wieziemy 2 wozy surowców, więc wyglądamy jak konwój z kopalni, albo kupcy przewożący surowce do Ekkerund. Nie mamy żadnej obstawy zbrojnej, więc nic nie wskazuje na to, że mamy złoto. Bo kto normalny wypuszczałby pół skarbca z taką garstką ludzi. Dlatego jak dla mnie nie jesteśmy pierwszorzędnym celem dla bandytów.
-
- Nigdy nic nie wiadomo.
-
- Tia, oho widać i Karczmę (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Karczma_%22Pod_kozim_kopytem%22). Czyli jeszcze kawałek.
-
- Tutaj pewnie będzie bezpiecznie. Krasnoludy pewnie dobrze tego strzegą jak i szlaku pomiędzy miastami. Stwierdził elf na widok karczmy i otaczającej jej palisady.
-
-Zatrzymujemy się czy jedziemy dalej? - zapytałem na wieść o tym, że karczma tuż tuż.
-Jak dla mnie nie ma zbytnio potrzeby uzupełniania zapasów, a lepiej chyba nie zostawiać wozów bez opieki. Przed nami jeszcze kawał drogi, myślę, że nie powinniśmy zwlekać.
-
- Mi tam wszystko jedno. Zapasów mamy pełno także głodni nie będziemy, a napić możemy się po powrocie.
-
- Racja, o zmroku będziemy w Ekkerund.
-
- Zatem ruszajmy dalej.
-
Nathaniel odprowadził karczmę, tylko wzrokiem gdy ruszyli dalej nie tracąc czasu. Droga mijała towarzyszą i wozą szybko dodatkowe rozmowy sprawiały, że czas mknął im przez palce. Tylko oczekiwać, aż wszyscy znajdą się w Ekkerund, po towar jakim były muszkiety dla królewskiej armii.
-
Było już ciemnawo gdy zajechali do Ekkerund.
(http://forum.tawerna-gothic.pl/Themes/default/images/ImagesOnBoard/mini_starowka_szkarlatnej_krwi.jpg)
Przed nimi swe wrota otwarła Starówka Szkarłatnej Krwi. Serce Ekkerund, dzielnica, w której zgromadzone są najważniejsze obiekty całego miasta. Brukowany rynek okraszony licznymi monumentami z marmuru oraz odlewami ukazującymi prawdziwą fantazję metalurgiczną. Począwszy od rady Niedźwiedzia przez bank miasta, aż po siedzibę hufca K’Obronie ciągną się budynki będące siedzibami organizacji.
-
- Mówcie, co chcecie ale oni potrafią budować. Mają talent nie, tylko do wojaczki ze smokami. Stwierdził elf dogłębnie się oglądając właściwie nie wiedział, kiedy zrobiło się już ciemno. Mimo wszystko miasto wyglądało dość okazale, ale nie przybyli tutaj zwiedzać. - Yarpen gdzie teraz mamy się udać?.
-
- Niżej, do dzielnic specjalistów.
-
- To jedziemy, bo jeszcze zakład zamkną.
-
-Oj myślę, że jak dla nas to na bank nie zamkną. - odrzekłem wstając z wozu i sadowiąc się już bardziej "cywilizowanie".
-
Poznaliście bogate i świetnie wyposażone siedziby specjalistów na starówce? Pora zejść do niższych poziomów Ekkerund, gdzie kadry pracują i produkują wszystko to, czym słynęło, słynie lub dopiero zasłynie krasnoludzkie miasto. Konwój zajechał pod zakład produkcyjny gdzie czekały już skrzynki z bronią i amunicją.
- Niech ktoś weźmie kuferek ze złotem, ja załatwie formalności.
-
- Dobra ja wezmę. Powiedział elf i wyskoczył z wozu, żeby następnie wziąć ciężki jak jasna cholera kufer pełen złota. To maluchy się ucieszą. Pomyślał Nathaniel na temat gorączki złota brodatych krasnali. Teraz trzymając ciężką skrzynię wszedł do budynku, w którym została wyprodukowana broń. - Gdzie to postawić?. Powiedział za skrzynki elf.
-
- Tutaj. Powiedział jeden z krasnoludów.
-
- W porządku. Powiedział elf i postawił skrzynię pełną złota koło jednego z krasnoludów. Następnie wyprostował się, bo lekka ta skrzyneczka nie była. - Mogę zająć chwilę. Kto u was uczy się waszą bronią posługiwać?.
-
- Draig aep Kor, załadujecie te skrzynie czy będziecie tak stać?
-
- Przyda mi się ta wiadomość. Dobra lenie brać się za tachanie oczywiście Ty Anette nie musisz. Powiedział elf i podniósł skrzynię pełną muszkietów na wóz. Ta skrzynia w sumie też nie była wiele lżejsza od tej ze złotem. Nathaniel też się trochę napocił niosąc ją strużki potu spływały, po jego młodym czole opadając na drogę.
-
Progan podziwiał ile się dało, zanim zagonili go do pracy. Pierwszy raz widział krasnoludzkie miasto, chłonął kulturę i architekturę. Zapał i trud jaki musieli podjąć mieszkańcy góry, aby zbudować to miasto.
Potem zagonili ich do pracy. Progan wziął skrzynię z metalem, który miał być przeznaczony do wyrobu broni palnej. Była ciężka. Za dawnych czasów najmował się do pracy w młynie i u kowali. Kowadła i młyńskie koła były ciężkie, nabrał przy tej pracy dużo krzep. Podźwignął skrzynię, oparł ją sobie o tors mocno trzymając w dłoniach i pomaszerował na miejsce zładowania ładunku. Poszedł potem po kolejną. Nie chciał się opieprzać. Jeśli miał do wykonania jakąś pracę, to wykonywał ją, nie cackał się. Poza tym, w kompanii było wielu wpływowych osób jak zdążył zauważyć, chciał aby został zapamiętany przez nich jako sumienny i pracowity człowiek. W końcu taki właśnie był.
-
Melkior również wziął się za robotę targając ciężkie skrzynie.
-
// Ile jest skrzyń, bo nie ogarniam?.
Nathaniel ruszył, po kolejną skrzynię z towarem. Teraz nie wiedział, czym ona jest wypełniona ale to nie zmieniała faktu, że wagowo nie różniła się od pozostałych. Kolejna skrzynia, po krótkim acz znaczącym wysiłku znalazła się w sklepie krasnoluda.
-
//Dużo, oglądam film a wy noście.
-
//Oj no 2 wozy załadowane, więc targaj, dopóki GM nie zdecyduje, że już koniec.
Progan wrócił po kolejne skrzynie, tym razem z drewnem, ważnym elementem każdego muszkietu. Te skrzynki były lżejsze, więc nie zmęczył się tak bardzo. Mimo tego, na czoło wystąpił mu pot, a koszula zaczęła lekko kleić się do nagiej skóry.
-
// Byłem ciekaw. Dobra nosze drucie.
Elf znów wziął się za skrzynię tym razem wypełniona była drewnem. Tutaj sobie spokojnie zaniósł choć pot nie ustępował, a zmęczenie narastało. W końcu tachał już tego trochę, więc nie miał wyjścia i niósł dalej. Nathaniel chciał jak najszybciej wrócić do stolicy. Dlatego zaniósł jedną skrzynkę z drewnem do sklepu, a wróciwszy wziął się za skrzynię wypełnioną stalą. Duży pakunek dzielnie stawiał opór, ale elf mu na przekór i po chwili mógł zanieść ją do sklepu i postawić na podłogę, czy zanieść do magazynu. Także dwie skrzynie znalazły się u krasnali.
-
Po kilku takich kolejkach Progan musiał odsapnąć. Oparł się o wóz, oddychał głęboko przez nos, aby uspokoić szybko organizm.
-
Elf wziął jeszcze jedną skrzynkę wypełnioną drewnem, bo była ciut lżejsza, po wzięciu jej i zostawieniu w sklepie podszedł koło Progana, żeby odsapnąć i uspokoić oddech, jak i ogarnąć chwilowe zmęczenie.
-
Gorn chwycił najbliższą skrzynie z drewnem i zaczął ją nieść. Nie była aż taka ciężka toteż szybko Gorn przetransportował ją na właściwe miejsce.
-
- To miasto jest piękne... Takie potężne, silne, budowane na skale i w rzeczywistości i w przenośni. Nie znałem wielu krasnali, ale godni są oni pochwały, za taki kunszt - powiedział Progan będący cały czas pod zachwytem krasnoludzkiego impersium.
-
Gorn wrócił się po kolejną skrzynie. Wziął tą która stała najbliższej. I ze spokojem zaczął ją nieść. W równym kroku, i oddechu ustawił kolejną skrzynie na odpowiednie miejsce.
-
- Widzisz to samo mówiłem, przy wjeździe tutaj. Znają się na swoim fachu i do walk też się nadają. Skubani bardzo wytrzymali, ale i honorowi na swój sposób. Dobra idę nosić dalej. Powiedział elf i znów zabrał się za skrzynię ze stalą. Ponosząc ją musiał użyć dość wyraźnie siły i tak miał dużo szczęścia, bo stali blisko sklepu. Nathnaiel niosąc skrzynie sapnął sobie ze dwa razy i po paru sekundach odstawił skrzynkę do sklepu.
-
Progan też się nie obijał, wziął skrzynię i zaniósł ją na miejsce rozładunku.
-
Gorn chwycił kolejną skrzynie którą najszybciej wyłowił wzrokiem. I w równym tempie, bez odpoczynku i wytchnienia niósł ją do miejsca rozładunku.
-
Elf powtórzył ostatnią czynność i zaniósł skrzynię z drewnem na miejsce wyznaczone w środku budynku.
-
Gorn nie poprzestawał w noszeniu. Złapał kolejną skrzynie i zaniósł ją w odpowiednie miejsce. Szedł szybkim, stanowczym krokiem, bez wytchnienia.
-
Elf też nie czekał i ruszył, po kolejną skrzynkę by po chwili zanieść ją do reszty jej koleżanek, co uczynił bez zastanowienia.
-
//Dobra, miśki, może jednak bez takiego spamu. ;)
-
// Sam kazał nosić :P, ale dobra niech odpisze.
-
Gorn nadal nosił skrzynie. Chwycił tą która stała nieco na uboczu od reszty skrzyń. Szybkim marszem doniósł ją do miejsca docelowego.
// Dopóki nie odpiszę, ja noszę ;p.
-
-No nieźle chłopcy. Całkiem zgrabnie wam to idzie. Anette siedziała na wozie i huśtała nogami w jedną i drugą. Była w otoczeniu praktycznie samych mężczyzn, więc nie musiała brać się za noszenie skrzyń. Poza tym kompania miała czas.
-
Wszystkie skrzynie zniesiono z wozów.
- Dobra, załatwiłem formalności. Chodźcie do knajpy na starówce, odpoczniemy i z rana pojedziemy z muszkietami.
- Niech ci Zartat błogosławi za ten pomysł Yarpen. Odparł z uśmiechem Melkior ocierając pot z czoła.
-
Progan złapał swój kij z woza, podpierał się nim jak stary mag, stukając co chwila o bruk ulicy.
- Prowadź, panie Yarpen - rzekł do krasnoluda. Chciał być już w gospodzie, zobaczyć jak się bawią krasnale, posłuchać ich opowieści.
-
Yarpen poprowadził ich z powrotem na starówkę do "Ukonu Wacka". Karczma zlokalizowana przy Starówce Szkarłatnej Krwi jest idealnym wręcz miejscem na przycupnięcie w podróży i natłoku zajęć. W tym właśnie lokalu, który cieszy się popularnością i szacunkiem nawet wśród zamożniejszych obywateli, można bez problemu zanurzyć się w wybornych potrawach i jeszcze lepszych trunkach. Wielu nieostrożnych miast tylko zanurzyć się w piwie zatopiło się w beczułce miodu…
//Ja ide spać, bierzcie sami co chcecie, polecam sok ze złotej rudy
-
Elf ocenił karczmę dość pozytywnie. - ÂŁadnie tu. To, co panowie i panie, pijemy i jemy?.
-
-Ale z was tęgie chłopy. Nadacie się na załogantów. - powiedziałem wchodząc do karczmy zaraz za kompaniom, nie kalając się wcześniej noszeniem ciężkich skrzynek, boooo bo coś mi wypadło.
-Coś by pasowało wsunąć. Niech będzie, że ja stawiam. - odparłem Nathanielowi.
-Panie karczmarzu specjalność zakładu w jadle i napoju, dla całej kompanii tu zebranej proszę.
-
Proga uśmiechnął się rad że coś zje ciepłego i smacznego.
//Mykam, będę w... sobotę na chwilę. W niedzielę wieczorem na bank.
-
- Dziękuje Gordianie. Powiedział elf w końcu miał łódź, więc musiał być majętny i tak też było.
-
-Zadowolę się jakimś winem i ciepłą strawą jeśli łaska gospodarzu Gordianie.
-
Thor cały czas spał, a jedyne co mu się śniło, to to, że zapomniał uniformu z siedziby kompanii handlowej.
//Jak piszę, że śpię, to znaczy, że nie mam czasu, to tak dla nieświadomych.
-
//: Ja Ci dam łódź. To je okręt! :P
//: Miśki mnie jutro złapać będzie ciężko, więc nie lećcie z tym zadaniem jakoś żywo. Wieczorkiem będe na bank.
-
//Skoro tak to poczekamy bo w sumie nie chce by talenty wam przepadły a to zaraz koniec questa.
-
// Mnie od jutrzejszej nocy nie będzie.
-
Spędziliśmy sobie miły wieczór jedząc, pijąc i gadając na tematy wszelakie. Jednak czas było powoli zbierać się do Efehidon, bo przecież należało tę broń dostarczyć jak najszybciej.
-Karczmarzu rachunek! Tylko bez zdzierstwa proszę! - zawołałem w stronę kontuaru.
-
Elf pojadł i napił się do syta wszak to on nie płacił. Właściwie to lubił takie układy jak pewnie każdy, ale to nie znaczy że Nathaniel jest skąpcem, czy innym żydem. Gdy tak jedli i pili Gordian poprosił o rachunek. To był znak, że to koniec i czas wracać do stolicy widocznie wszyscy czuli, że coś ciekawego się tam dzieję.
-
Gorn ze spokojem napił się i podjadł solidnie. Był Gotowy do dalszej drogi.
-
- Jak dla was do 40 grzywien będzie.
-
-Proszę bardzo. - powiedziałem płacąc za wszystko i razem z całym towarzystwem opuściłem karczmę. Ruszyliśmy w kierunku naszych wozów by powoli wyruszyć w dalszą drogę. Tym razem drogę powrotną prosto do serca Valfden.
//: Kasę odliczę od nagrody, bo teraz nie jestem pewny ile mam dokładnie majątku :D
-
Elf opuścił karczmę za Gordianem i ruszył w stronę wozów załadowanych, po brzegi muszkietami, prochem, pociskami i kulami. Teraz ich droga będzie dłużej trwała niż wcześniej, tylko dlatego że te wozy wyglądają na przeładowane, a może rzeczywiście takie były. Biedne koniki. Pomyślał Nathaniel zasiadając na swoim miejscu.
-
Wozy czekały już załadowane, 200 muszkietów i zapas amunicji "gratis". Kompania ruszyła w drogę.
//Jest 10:00 rano
-
-Miło było chwilę odpocząć. Czy bez walki czy z nią, podróże i tak są męczące.
-
Kompania z towarem ruszyła, a każdy zajął swoje pozycję na stanowiskach. Teraz, tylko bezpiecznie wrócić do stolicy. Musieli szybko opuścić miasto, bo ponoć król szykował się na wojnę a te muszkiety pomogłyby nie jednemu wygrać bitwę. - Masz rację Anette.
-
- Tak, ale cóż to nie koniec naszej przygody.
-
- Co nie zmienia faktu, że jesteśmy w połowie drogi już i, tylko czekać aż zobaczymy mury Efehidonu.
-
- Owszem, ale nigdy nic nie wiadomo. Możemy na tą chwilę obecną się nieco zrelaksować.
-
- Zrelaksować? Teraz wieziemy ładunek o znaczeniu strategicznym. Musimy być skupieni.
-
- Mądre słowa Melkiorze. Będziemy jechać całą drogę bez zatrzymywania, a w nocy dojedziemy do stolicy. Elf wyciągnął już łuk z sajdaka.
-
Było po południe gdy znowu dotarli w okolice chramu, tyle że tym razem na jego schodkach siedziała 10-tka ludzi wyglądających niezbyt miło.
- Wyczuwam kłopoty...
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/3/3c/Bestiariusz_bandyta.jpg)
25m od nas
-
Dobrze, że wyjąłem łuk. Pomyślał elf i zaczął delikatnie wyciągać żelazną strzałę. - Kto z nimi gada?, czy już mogę zacząć ostrzał?.
-
- E! Zacni panowie, tu się myto płaci. Grzywnami, ale i złotem nie pogardzimy. Zakrzyknął jeden z nich stojący bliżej drogi.
-
Anette jedynie załadowała kuszę. Chciała pozwolić wysłowić się człowiekowi od okrętów. Wydawał się mieć niezłe gadane a zawsze lepiej uniknąć walki. Zwłaszcza że coś z towaru mogło zniknąć w czasie akcji.
-
Gorn który siedział z tyłu co w pewnym sensie pozwoliło mu ukryć to co robi. Otóż Gorn zaczął ładować kuszę. W bardzo szybkim tempie udało mu się ją załadować.
-
//Gorn, jak ty nosisz kuszę, młot i tarczę na plecach <huh>
-
-Dobra ja będę z nimi gadał. - powiedziałem i zeskoczyłem z wozu. Przeczesawszy włosy palcami poprawiłem kubrak i ruszyłem w kierunku stojących ludzi.
- Witajcie! - powiedziałem z zawadiackim uśmiechem.
- Oczywiście, rozumiem konieczność utrzymania szlaku w należytym porządku, aby żadne męty i szumowiny się na nim nie kręciły, dlatego bardzo chętnie dołożymy cegiełkę do tego jakże zacnego dzieła. Nie mniej jesteśmy tylko prostymi przewoźnikami i wieziemy solone mięso dla armii królewskiej. Myśliwi z północy zakończyli pierwsze wiosenne łowy na grubego zwierza, ale że to też czas rui i innych takich, to za dużo tego nie mamy. A armia już w gotowości ledwo parę kilometrów dalej. Więc jeżeli jesteście przyjaciółmi Valfden to mam nadzieję, że nie obrazicie się, na tą zaliczkę 100 grzywien, którą wam teraz proponuję. Za niecałe dwa tygodnie będziemy wracać po drugą transzę tym razem ryb to dopłacilibyśmy resztę. Możemy się tak umówić?
-
Bandyci popatrzyli po sobie, coś tam postękali, pokrzyczeli aż w końcu jeden z nich się odezwał.
- Pewności że nie kręcicie nie mamy ale... nie będziemy się bić o solone mięso prawda? Dajcie więc te 100 grzywien i jedźcie dalej.
-
//: Chciałbym mieć granat, który mógłbym mu rzucić w mieszku ;/
-W takim razie momencik. - powiedziałem i ruszyłem w kierunku wozu. -Zrujnuje mnie ta wyprawa. - przekląłem los w myślach i otworzyłem swoją sakwę. Wewnątrz znajdowało się kilka mieszków ze złotem "na drogę", z których to wybrałem taki, który zawierał 100 grzywien i na powrót zamknąłem sakwę wpychając ją pod płachtę.
-Czym ja w karczmie, zapłacę? Będę sobie musiał przez was długów na robić, ale cóż. Jak mus to mus, trakt sam się nie ochroni. Proszę bardzo. - powiedziałem i podałem swojemu rozmówcy pieniądze.
-Kompania w drogę. - zakomenderowałam i gdy wóz na którym jechałem zbliżył się do mnie wskoczyłem na jedną z burt.
- Bywajcie w zdrowiu i do widzenia! - zakrzyknąłem jeszcze do bandytów. Pojechaliśmy dalej.
-
Nathaniel odłożył strzałę do kołczanu. Teraz jak ruszyli, byli bliżej celu niż mogło się wydawać. Jednak reakcja Gordiana zaskoczyła elfa. - Widzę Gordianie, że wolisz ścieżkę pokojową. Bardzo chwalebne z twojej strony płacąc im zamiast zabijać.
-
- Zabicie ich tak na prawdę by nic nie dało, zresztą... kto wie ilu ich jeszcze w chramie siedzi co? O tym nikt nie pomyślał.
-
- Widocznie Gordian pomyślał. Już raz ich spotkaliśmy w chramie i było ich tam trochę dużo. W sumie dobrze, że sprawa potoczyła się inaczej nie?.
-
- Oj 100 grzywien za ładunek warty kilkanaście tysięcy to nie jest dużo. Zresztą mam zbyt wiele do stracenia by przypadkowo oberwać strzałą lub nożem pod żebra. - odpowiedziałem.
- Każdy dowódca powie Ci jedno, szczęście to kurwa. Nigdy nie wiadomo komu dopisze. Wystarczyłaby pochodnia rzucona na wóz i nie ma z nas co zbierać. Ogień chwyci płachtę, od niego zajmą się skrzynie, a wolałbyś nie widzieć co by się stało jakby tyle amunicji pierdolnęło na raz. Do grobów złożyliby pewnie tylko broń. - dodałem po chwili.
-Zresztą, żaden ze mnie wojownik a i jak słusznie zauważył Melkior cholera wie ile ich tam siedziało jeszcze. - a w tym momencie nagłe chrapnięcie wyrwało mnie z rytmu.
-Weźcie go gdzieś zostawcie, albo wrzućcie do jakiej kałuży, bo mnie zaczyna drażnić. Przyjechał się wyspać na konwoju. Mogliśmy go zostawić bandytom jako poręczenie tego, że wrócimy. - powiedziałem wskazując na Thor Groma.
-
-Skoro wojna idzie to każdy człowiek na Valfden może później się przydać. Więc to też można uwzględnić jako zabieg w tym kierunku.
-
- Hahaha. - zaśmiał się Melkior na propozycję Gordiana
- Ja raz widziałem jak pieprzło. Mieliśmy mniejszy ładunek i to była moja prywatna... Przemycałem broń do Tinriletu i gdy stawaliśmy pod "Kozim Kopytem" zaatakowali nas jacyś debile. Podpalili wozy i jak jebło!
-
- To, co zostawiamy go w rowie?. Zapytał z uśmiechem na twarzy elf, lecz po chwili zastanowienia rzekł. - Powinien dostać jakąś karę za obijanie się. Ten gościu nic nie zrobił nawet palcem nie kiwnął. Słysząc słowa krasnoluda odpowiedział. - Pewnie z karczmy i z wozów nic nie zostało?.
-
- Nie no, dowieźmy go do Efehidonu. - odparłem machnąwszy ręką. - Nie mniej jakby trafił się taki na moim okręcie to nawet bym się nie zastanawiał. Poszedł by za burtę szybciej niż zdołałby jęknąć.
-
- To mi się podoba. Nie ma opierdzielania się i już. W międzyczasie zgłoszę się do Ciebie kapitanie na służbę w jednostce.
-
- Karczma ocalała, ci co nas zaatakowali podpalili wpierw jeden wóz który dość szybko ewaporował. A sekunde później drugi. Amunicja, odłamki drewna, szkła i metalu oraz to co zostało z koni latało wszędzie. Nessa o mało nie oberwała czyjąś ręką, Barona Adamusa fala uderzeniowa rzuciła do koryta dla świń. Przeciwnicy uciekli. Ci co przeżyli. Milten, znajomy czarodziej gasił powstały pożar, a ja i reszta kompani płakali. Straciłem wtedy 30 tysięcy grzywien.
-
// Czytałem tą wyprawę. Tak na marginesie.
- O matko, aż 30 tysięcy poszło się rypać!?. Elf nawet, tyle pieniędzy na oczy nie widział, ale mógł sobie wyobrazić taką kwotę bez większych problemów. - Rozumiem, że potem resztkę niedobitków rozwaliliście w drobny mak?.
-
- Tyle to ja straciłem, ogólnie to pół miliona grzywien poszło w pizdu.
- Toć to wszystkie pieniądze świata...
- Prawie wszystkie Melkiorze, tak rozwalił ich Aragorn i jego "komandosy". Ja wróciłem do Ekkerund.
-
- Chociaż już więcej tego nie zrobią. Z prostej przyczyny, bo nie żyją, ale trapi mnie coś innego. Dlaczego w ogóle was zaatakowali?. Wiedzieli, co wieziecie i dokąd, czy taki nalot bo im się nudziło.
-
Thor, który spał przez większość czasu, w końcu się obudził i od razu powiedział do kompanów:
-Coś mnie ominęło?
-
-Yyy... wszystko? - odparłem krótko. -Jesteśmy już prawie w domu.
-
Thor zrobił dziwne oczy ( <huh>), po czym powiedział:
-Oj, to trochę dużo przespałem, szkoda, tak goniłem za wami, a zmógł mnie sen. Ale chwilka, chyba się nie poznaliśmy nieprawdaż? Jestem Thor Grom. - Powiedział z uśmiechem Thor wyciągając rękę do towarzysza
-
- I to naprawdę blisko. - powiedział patrząc na zarys murów stolicy.
- Wiesz Ntahaniel, to był okres wojny domowej. Jej końcówka w sumie, Kher robił co mógł by nam zaszkodzić.
-
Dużo się działo, gdy spałem, bo trochę szkoda by było nie wiedzieć, zawsze będę mógł się pochwalić, że przespałem prawie całą wyprawę.
-
- To był ten facet, co został zabity na festynie w dość brutalny sposób?. Wtedy większość z was brała udział o obronę Ekkerund i dość dużymi stratami wygraliśmy tak?.
-
-Gordian. - odparłem.
-Masz szczęście, że nie zostawiliśmy Cię w Ekkerund, albo wśród bandytów. - dodałem podając rękę mężczyźnie.
-
Hmm, bandyci, to raczej nie problem, walczyłem przecież ze szkieletami draconów, więc bym sobie poradził - odparł podbudowany na duchu Thor
-
- Ty sam, ich dziesiątka... Jeśli chcesz mogę wskazać Ci drogę. Mają moje pieniądze.- odparłem.
-
Teraz się wracał nie będę, ale może później, jak już wrócimy z kompani handlowej.
//Jak chcesz, to może załóż później wyprawę np: "Odzyskać co moje"
-
//: Już wszystko zaplanowane :P
-
// To może po festynie, wypadało by się tam pokazać jako bohater :)!
-
- Tak elfie ten sam. No! I dotarliśmy do stolicy. Nawet żywi i z całym ładunkiem. Kompania zajechała pod wojskowe magazyny, Yarpen zabrał się za formalności i po chwili wrócił z forsą.
Zadanie zakończone powodzeniem.
Nagrody:
Kasa zgodnie z umową zawartą między Pancernym Wiewiórem a Isentorem pochodzi z jego kieszeni
300 grzywien dla pracownika +1.5 grzywny za kilometr. Trasa Efehidon - Ekkerund - Efehidon to 600km. czyli 900 grzywien na 6 ludzi = 150 grzywien "premii"
(Po forse da Kompanii przyjde później)
Anette (Blaze): 300 grzywien +150 grzywien "premii"
Progan: 300 grzywien +150 grzywien "premii"
Melkior: 300 grzywien +150 grzywien "premii"
Gorn z Rivi: 300 grzywien +150 grzywien "premii"
Gordian: 300 grzywien +150 grzywien "premii"
Nathaniel Elzar: 300 grzywien +150 grzywien "premii"
Thor Grom - nic za brak aktywności
Dodatkowo :
Nathaniel zyskuje :
48 pazurów wilka
6m2 skóry wilka
12 kłów wilka
Dodatkowo:
Gordian zyskuje:
4m2 - wilczej skóry
32 pazury wilka
25 litrów krwi wilka
8 kłów wilka
Traci 140 grzywien
Konwój Kompanii Handlowej "pancerny Wiewiór" dostarczył bez większych problemów broń w postaci 200 muszkietów i amunicję dla armii.
-
Talenty:
Anette (Blaze):
Aktywność: 1 złoty talent (+jeden jako bonus rasowy)
Opis: 1 srebrny talent
Walka:
Bonus pieniężny: 150grz
Progan:
Aktywność: 1 złoty talent (+jeden jako bonus rasowy)
Opis: 1 złoty talent
Walka:
Bonus pieniężny: 200grz.
Melkior:
Aktywność: 1 srebrny talent
Opis: 1 brązowy talent
Walka:
Bonus pieniężny: 75grz.
Gorn z Rivi: Brak talentów za niepoprawną kartę postaci.
Gordian:
Aktywność: 1 złoty talent (+jeden jako bonus rasowy)
Opis: 1 złoty talent
Walka: 1 brązowy talent
Bonus pieniężny: 225grz
Nathaniel Elzar:
Aktywność: 1 złoty talent
Opis: 1 srebrny
Walka: 1 srebrny
Bonus pieniężny: 200grz.
-
Gordian zamienił 3 złote talenty na 9 brązowych.
-
Nathaniel Elzar zamienił 1 złoty talent na 3 brązowe.