Forum Tawerny Gothic
Tereny Valfden => Dział Wypraw => Wątek zaczęty przez: Mogul w 05 Maj 2014, 21:54:51
-
Nazwa wyprawy: Relikty przeszłości
Prowadzący wyprawę: Dragosani
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: bycie Mogulem, Dragosanim, lub Thorem Gromem
Uczestnicy wyprawy: Mogul, Dragosani, Thor
Ork postanowił odwiedzić starego przyjaciela, który po ostatnich wydarzeniach dosyć ucichł. Przyszedł do jego siedziby w Atusel gdzie zlecał różne wyprawy różnym ludziom. Po przywitaniu usieli przy kuflu piwa.
- Jak ręka?
-
- Niby zagojone. - Biały ork podniósł lekko kikut. - Krew tego wampira naprawdę pomogła. - Popił piwka i skrzywił się lekko. - Chociaż rwało okropnie na mrozy. - Znów popił piwa, gdyż było wyborne.
- A właśnie. Widziałeś gdzieś ostatnio Dragosaniego? - zapytał. - Wysłałem go niedawno na misje z jakimś nowym, ale musiałem odwołać ich. Musiałem sprawdzić nowe informacje. Lecz teraz już przydałby się ktoś do wykonania jej - wyjaśnił.
-
- Ostatni raz widziałem go w pakcie, zaczęliśmy dyskusje na temat tego co się wydarzyło, ale jej nie skończyliśmy. Co im kazałeś zrobić?
-
- W sumie proste zadanie. Mieli odszukać kupca, który handlował starymi artefaktami naszego ludu. Z tym, że... - zaczął wyjaśniać Oczko. Dokładnie w tym momencie, CAÂŁKOWICIE przypadkowo próg siedziby zwiadowcy przekroczył Dragosani.
- O, witaj Mogul, Oczko. - Spojrzał badawczo na obu orków. - Zanim wszedłem słyszałem coś o tych artefaktach... wiadomo coś? - zapytał białego.
- Ehm... - odchrząknął Oczko. Zbieg okoliczności iście nietypowy. Brakowało jeszcze, aby nagle, całkowicie przypadkowo zjawił się i Thor.
- No to ten handlarz... cóż, wygląda na to, że może być zamieszany w coś więcej, niż handel artefaktami. Dostałem informację, że jakiś czas temu spotkał się z grupą naszych. Pozyskał w ten sposób kolejne relikty, głównie jakieś pamiątki, nic o jakiejś wielkiej wartości. Jak pozyskał, tego nie wiem. Ukradł, kupił... chociaż nie wyobrażam sobie, aby ktoś z naszych ot tak sprzedawał takie rzeczy. Ale do rzeczy! - Uśmiechnął się na tę jakże zabawną grę słów. - Krótki czas po tym, ta grupa orków zniknęła. Po prostu, nie ma, jak kamień w wodę i mauren w ciemnej kopalni. - Klasnąłby dłońmi, aby podkreślić efekt, ale cóż...
-
Za Dragosanim podążał Thor, więc gdy zobaczył, że wchodzi do znanego mu budynku postąpił tak samo. Lekko zaglądając do pomieszczenia zauważył starych kompanów, chcąc się przywitać przystąpił próg budynku i odezwał się spokojnym głosem:
-Witam, widzę, że jest tu jakieś małe zebranko, czy mógłbym się dołączyć?
-
- Niech zgadnę, to ten młodzik? Siadaj. Rzekł do człowieka.
- Kotek, bądź tak dobry i rozlej Dragosaniemu i Thorowi jeśli dobrze pamiętam po kuflu, o suchym pysku mamy siedzieć? Wyszczerzył kły.
- Może to mieć związek z Nocną strażą?
-
Orczy kotek grzecznie nalał piwa Thorowi i Dragowi. Wampir usiadł przy stole i pociągnął łyk.
- Ach, dzięki. Tego mi było trzeba - stwierdził i beknął sobie. A co!
- Hmm... - zamyślił się Oczko. - No w sumie możliwe. Albo i nie. Ciężko tak spekulować. Ktoś musiałby gościa znaleźć i wypytać. - Wcale nie zaakcentował słowa "ktoś" i nie spojrzał w tym momencie na trójkę gości. Wcale. Tak się mogło tylko wydawać obserwatorom.
-
-Dziękuję ci...-Thor przez chwilę wpatrywał się w orka, po czym nagle powiedział-...Mogul-Po czym wziął kufel i wypił potężnego łyka, kładąc kufel na blacie stołu, odwrucil się jednocześnie w stronę Oczka. Przez chwilę patrzył na niego wzrokiem bojowym, po czym odezwał się ironicznym głosem-Czyli tym razem też poszukiwania?
-
- Coś jeszcze o nim wiesz Oczko? Zapytał orka po czym skierował się do Thora tonem arystokraty.
- Pragniesz wybaczyć, ale nie przypominam sobie byśmy się kiedyś spotkali. Skąd mnie znasz?
-
Cóż, trudno nie zapamiętać czerwonego orka i to w dodatku wysoko postawionego,a zresztą w każdym mieście i wsi są plotki, tu także.
-
A Dragosani stłumił śmiech napadem kaszlu, gdy usłyszał arystokratyczny ton Mogula. Aby jeszcze bardziej zamaskować rozbawienie napił się zaraz po tym piwa.
- Może być ciężko go wytropić - stwierdził po namyśle Oczko. - Nie siedzi w jednym miejscu. To podróżny handlarz. Ostatnio sugerowałem zacząć w stolicy i teraz też to proponuję. Zawsze to jakiś punkt zaczepienia, bo na pewno prowadzi tam też interesy. -
-
- Czyli znów będę musiał trochę poudawać, wiesz że tego nienawidzę, prawda? Ale nie mogę pozwolić by kolejni orkowie znikali. Jeśli rzeczywiście to ma z tym związek, to odnajdę tego handlarza za wszelką cenę. I przyniosę ci jego głowę. Wcześniejszy ton mógł sugerować, że teraz Mogul żartował. Ale Oczko wiedział, że ork w tym momencie mówił całkiem serio.
-
- Nooo wieeeem - odparł przeciągająco Oczko. - Ale dobrze ci to wychodzi. No i nie musisz przecież sam całej szopki odgrywać. - Zerknął na Dragosaniego i Thora. - Możemy na was liczyć? - zwrócił się do nich.
- Nie lubię zostawiać niezakończonych spraw - odpowiedział wampir.
-
Thor uśmiechnął się lekko i powiedział:
-Wtedy mogłeś na mnie liczyć, więc i teraz możesz.
-
- To chyba nie ma na co czekam, ruszamy chopcy
-
Drago, Thor i Mogul dopili piwo i pożegnawszy się z Oczkiem, wyruszyli w drogę. Przed wyjściem z Atusel wstąpili jeszcze do stajni, aby wziąć konie. Przecież nie będą treptali pieszo do stolicy, jak jakieś dzikusy. Tak więc wyjechali z miasta i skierowali się w stronę Efehidon. Było całkiem przyjemne wczesne popołudnie. Wiosenne słońce świeciło na niebie, ptaszki śpiewały, a wampir klął pod nosem. Słowem sielanka. Jechali traktem przez jasny las. Co jakiś czas mijali ich inni podróżni. Ot, jakiś wóz z jakimiś towarami, ot ktoś na koniu, czy też nawet pieszo.
-
- To co o mnie słyszałeś zostawiłem sobie na deser, powiedz coś o sobie Thorze.
-
-Skoro chcesz, to czemu nie. No więc tak, jestem młodym Maurenem szukającym sensu życia w bitwie i szkoleniu się, mam zamiar zostać nekromantą, lecz to mi chwilę zajmnie, ponieważ nic nie wiem o Próbie Cienia, pracowałem dla Georga, i nauczyłem się kuć broń, co wykorzystam do zarobku, bądź do przygotowania się do Próby. Hmm, wydaje mi się, że mniej więcej wszystko, teraz ty mi o sobie opowiedz Mogulu, wyprawa bez poznania kompana, jest nic nie warta.
-
- Kolejny śmiałek który chce próby cienia? Czemu wy tak się rzucacie w objęcia śmie... Przerwał, spojrzał na Dragosaniego i zrobił skwaszoną minę. On nie powinien zadawać takich pytań, skoro sam przyjął zabójcze mutageny. To było przecież samobójstwo!
- Jeśli potrzebujesz szkolenia w bitwie, to mogę podszkolić cię trochę oraz przygotować do próby cienia. Posiadam dosyć rozległą wiedzę o demonach, mniejszą o duchach gdzie to u nas jest raczej nic niezwykłego. Przerwał chwilę zastanawiając się.
- Nie wiem co mam o sobie powiedzieć, to zależy co o mnie ludzie mówią to mogę się do tego ustosunkować.
-
-Jeśli mógłbyś, to chętnie bym przyjął pomoc w przygotowaniu się do próby, ale czy wiesz coś o rudach, bo wiem, że niebieska dodaje chyba energii magom, ale nie wiem, jak na przykład działa szara i reszta, a nigdy nie wiadomo co mnie spotka. A co do ludzi i ich plotek, to są raczej skąpe, ale wystarczające, żeby móc poznać opisywane istoty, w tym wypadku opisywanego orka.
-
- Mogę o sobie powiedzieć tylko, że jestem skromnym baronem Peran, wojownikiem od urodzenia. Szara, hmm szara jest szarą rudą, akurat o tej za wiele ci nie powiem. Mamy jeszcze czerwoną rudę oraz czarną. Obydwie oddziałują silnie na magie, przy czerwonej lepiej se nie czaruj, a czarna jest bardzo niestabilna. Wykorzystywana jest do procesu przemiany w czarnego dracona. Takie osobniki są bardzo nadpobudliwe i agresywne.
-
Dragosani uśmiechął się pod nosem. Oczywiście nie było tego widać przez maskę, która chroniła go przed słońcem. Nie odzywał się, tylko słuchał rozmowy dwójki towarzyszy. Jakoś tak wyszło, że zrozumiał skwaszoną minę orka. Tak, obaj praktycznie podjęli się próby samobójczej. Szczęśliwie nieudanej. Mogul miał mniejsze szanse przeżycia niż wampir, lecz pechowa śmierć wampira byłaby trwała.
- Czarną rude wykorzystuje się też chyba w "naszych" mutagenach - dodał od siebie, mając oczywiście na myśli mutageny stosowane przy przemianie w Bestię.
- O szarej też nic nie wiem. Nie wiem nawet, czy ma jakieś specjalne właściwości. A co do czerwonej... Hm... Ciekawe jaki ma wpływ na magię demoniczną. - Zerknął pytająco na Mogula. Może on wiedział.
-
- Mogę tylko zgadywać, ale zauważ, że magię stworzyli Draconi. A kimże są boskie demony jak nie draconami, które zostały spaczone?
-
-A ja mam jeszcze jedno pytanie, czy można używać magii przy czarnych draconach, czy skóra izoluje móc czarnej rudy?
-
- Ona płynie w ich krwi, sami czarni draconi mogą rzucać zaklęciami
-
-No to może się jeszcze spytam, czemu terazniejsi draconi nie zieja ogniem, zato z tego co czytałem ich szkielety to potrafią, więc dlaczego zatracił tę zdolność?
-
Drago zaśmiał się krótko.
- Gdyby nie można było używać magii przy czarnych draconach, to Aragorn raczej nie byłby lubiany w Pakcie - odpowiedział półżartem.
- W sumie masz rację, Mogulu, o tej rudzie. Z tym, że jesteśmy jedynymi znanymi użytkownikami magii demonicznej. Czyli w sumie cholera wie, dopóki sami tego nie sprawdzimy. -
-
- Oczko wcześniej wam coś powiedział o tym handlarzu?
-
Thor zamyślił się chwilę, po czym powiedział:
-Z tego co pamiętam, to mówił nam tylko to, że jest w stolicy i handluje artefaktami orków, nic innego nie mówił, chyba, że coś zapomniałem.
-
- Nic poza tym, co wiemy i teraz - odparł Drago. - Hm... wtedy chyba nawet nie mówił, że to wędrowny handlarz. Jednak nie wydaje mi się, aby wiele osób zajmowało się handlem akurat takimi towarami. Trzeba będzie tylko odpowiednio przepytać odpowiednie osoby.
Dalszą część drogi towarzysze przebyli spokojnie i bez większych problemów. W końcu znaleźli się w stolicy. Przejechali na koniach przez jej bramy. Kopyta stukały o bruk, zewsząd dobiegały odgłosy wielkiego miasta. I jego wonie. Należało rozpocząć śledztwo.
-
Thor obrócił się w kierunku towarzyszy, po czym rzekł do nich:
-Dobrze, trzeba zostawić gdzieś konie i rozpocząć śledztwo, jak sądzicie, gdzie może się ukrywać ten kupiec?
-
Konie zostały zostawione w stajni, tak więc towarzysze mieli już "drogę" wolną do rozpoczęcia węszenia za handlarzem.
- Myślę, że można trzymać się naszego planu, cośmy go ustalili ostatnio. - Zerknął na Thora. - Najpierw popytamy płotki z podobnej branży handlowej. Na pewno ktoś będzie coś wiedział.
-
Hmm-uśmiechnął się Thor-Plan stary ale jary,
Po tych słowach Thor nie czekając na toważyszy, począł oglądać się za jakimiś handlarzami starociami.
//Nie do końca wiem czy jesteśmy w dzielnicy handlowej, ale tak napisałem, bo bedzie szybciej (chyba).
-
//: jesteśmy dopiero w podróży, dotarcie nie miało miejsca w ogóle
- Rozdzielimy się już w mieście?
-
// A to to co?
Dalszą część drogi towarzysze przebyli spokojnie i bez większych problemów. W końcu znaleźli się w stolicy. Przejechali na koniach przez jej bramy. Kopyta stukały o bruk, zewsząd dobiegały odgłosy wielkiego miasta. I jego wonie. Należało rozpocząć śledztwo.
Konie zostały zostawione w stajni, tak więc towarzysze mieli już "drogę" wolną do rozpoczęcia węszenia za handlarzem.
-
// : my bad dziubdzuś ;*
-
- Cóż, rozdzielenie się na pewno mogłoby przyspieszyć poszukiwania. No i byśmy zwracali mniejszą uwagę i takie tam. W sumie nie głupi pomysł - wampir skomentował słowa orka. Drużyna szybko dotarła do dzielnicy handlowej. Ulica, którą szli wiodła bezpośrednio na targ. Jednak nie tylko targ był elementem tej dzielnycy. Było tutaj także wiele zwyczajnych sklepów, mieszczących się w budynkach. Warto byłoby sprawdzić sam targ, jak i wspomniane sklepy.
//No i się możecie rozdzielić. Targ, albo sklepy. Drago pójdzie z tym, kto zechce. Jego magia umysłu może być sporym ułatwieniem.
-
Ją biorę sklepy-Powiedział Thor , gdy spojrzał na jeden z takowych-Drago, czy pójdziesz że mną, magia umysłu może się przydać, sprzedający w sklepach dbają o swoje towary.
//Można jakiś spis tych sklepów, albo coś?
-
- Tak, sklepy. W sklepach jest cień - odparł Drago i bez dalszych, całkowicie zbędnych, słów ruszył z Thorem w stronę sklepów. A sklepy, no cóż, w większości wydawały się całkowicie bezużyteczne dla sprawy towarzyszy. Bo czegóż mogliby szukać w "Kieckach i kozaczkach pani Mudbry"? Albo w "Kolekcjonerskich doniczkach Franka"? Jednak kilka szyldów wyglądało zachęcająco. W sumie trzy sklepy. "Antykwariat pod Kozą", "Antyki Atylli" i "Targ antyków, sprzedaż i kupno".
-
Thor popatrzał na nazwy sklepów, po czym odwrócił się do Dragosaniego i powiedział:
-To może na początek do "Antyków Atylli"?
-
- Jak uważasz - odparł krótko wampir, którego bardziej interesowało samo wejście za względnie zacienionego budynku, niż to, jaki szyld będzie zdobił ów budynek.
Wnętrze sklepu było dość ciemne. Ciemne, zakurzone i duszne. Pełne drewnianych półek, na których były porozstawiane jakieś starocie, które miały chyba jakąś wartość. Pod jedną ze ścian stały też stare meble. Na ścianach było także trochę broni i obrazów. Dwójkę przybyszów od razu spostrzegł kupiec. Zapewne dzięki dzwoneczkowi, sprytnie zawieszonemu nad drzwiami, który miał na celu powiadamianie o tym, ze ktoś wchodzi.
- Witam panów! - wyszedł zza lady, aby przywitać panów. - Nazywam się Atylla i proszę ja panów w czym mogę pomóc? Mam wszystko czego potrzeba miłośnikowi antyków! - Był to niski mężczyzna o nieco większej tuszy niż przeciętna. Miał krótkie czarne włosy i sumiaste wąsiska. I, oczywiście, chytry błysk w oku. Jak to kupiec.
-
Witam pana-Odparł krótko Thor-Poszukujemy artefaktów, jak mniemam sprzedawca antyków posiada takowe.
//Nie konkretyzuję, żeby nie spłoszyć pytaniem w prost.
-
- Artefakty? - zapytał niepewnie Atylla, bo pytanie Thora było nieco dziwne. - Znaczy się, mam, oczywiście, że mam. - Podszedł do jednej z półek, na której leżały jakieś śmieci. Dzbanki, figurki i takie tam. - To wszystko pochodzi z wykopalisk. Prawdziwa starowampirza robota! - Dragosani nawet nie skomentował tego. Na pierwszy rzut oka widać było, że to podróbki.
-
Hmm, coś mi się nie wydaje, żeby były prawdziwe-Thor odwrócił się do Dragosaniego lekko, ale tak, żeby widzieć nadal kupca-Drago jesteś wampirem, co o tym sądzisz?
-
- Też mi tak się wydaje - odparł krótko Drago, nie wdając się w szczegóły. Oczywiście to bardzo zmieszało kupca. Wziął jedną z figurek i przyjrzał się jej dokładnie. Wbrew pozorom był na tyle bystry, aby nie dyskutować z wampirem na temat autentyczności rzekomych wyrobów tej rasy.
- No to wychodzi na to, że mnie jeden chuj oszukał. - Zrobił smutną minę. - Nie każdy jest tak uczciwy jak ja, niestety. - Zrobił jeszcze bardziej smutną minę. O ile to możliwe. - Ale jestem pewien, że coś z moich towarów spodoba się panom. Proszę się rozejrzeć. Lub zapytać, klientom zawsze chętnie pomogę.
-
-No, my jesteśmy raczej kolekcjonerami rzadkich artefaktów, takich jak artefakty, które zostały stworzone przez zabijaków, jak Jaszczuroludzie, Orkowie i czasami też krasnoludów, więc jeśli nie ma pan takich, to przepraszam, ale musimy iść.
-
Atylla skrzywił się, ale na bardzo krótko. Był zbyt dobry w swoim fachu, aby pozwolić sobie na jakiekolwiek oznaki niepewności.
- Hmm... obawiam się, ze nie mam takowych. Bardzo ciężko jest je zdobyć. Ale mógłbym na pewno załatwić, musiałbym tylko pogadać z jednym em... dostawcą. Kika dni by to trwało, nie więcej!
-
Hmm-Zamyślił się Thor-Obawiam się, że nie mamy kilku dni, ale może daj nam namiary na tego dostawcę, a my załatwimy to szybciej.
-
Dragosani z trudem powstrzymał się, aby nie pacnąć się krytycznie w czoło. I tak stał za Thorem, wiec ten by tego nie zauważył. Ponad to Atylla mógłby coś zwęszyć. Sam kupiec zaś, cóż, oburzył się. Wszak w taki sposób nic by nie zarobił na takim interesie.
- Och, obawiam się, że nie mogę dać wam na niego namiarów. Widzą, panowie, on nie kontaktuje się ot tak bezpośrednio z klientami. Od tego ma pośredników, czyli chociażby mnie. To jak, pogadać z nim? Zrobię co w mojej mocy, aby poszło to jak najszybciej.
-
Słuchaj, nie mamy dość czasu na takie czekanie, a artefaktów potrzebujemy, nawet można by zapłacić, ale musisz podać lokalizację swego dostawcy.
-
Gdy kupiec usłyszał o ewentualnej zapłacie oczywiście nieco bardziej się tym zainteresował.
-Cóż, mógłbym w sumie... Pewnie by narzekał, mógłbym w sumie nawet stracić z nim kontakt przez takie coś wiecie panowie, drażliwy to typ. - Zatarł chytrze łapki. - No, ale oczywiście nie mogę ot tak zostawić bez niczego niecierpliwych klientów. Hmmm... Cóż całej normalnej prowizji nie zażądam, ale sporo ryzykuję, opinię mogę sobie zszargać, rozumieją panowie... - paplał zdawałoby się bez końca. - No to tak sobie myślę, że dwieście grzywien byłoby uczciwą ceną. Gdybym to ja miał z nim pogadać i tak normalnie by wszystko przebiegło, to zwyczajowa prowizja byłaby wyższa, więc korzystają panowie na tym. A ja sobie gardło tym podrzynam! -
-
Thor oczywiście ani myślał o zapłacie, więc gdy tylko usłyszał cenę,odwrócił się do Dragosaniego i zaczął do niego szpetać:
-No to przesłuchanie już mamy, on może coś wiedzieć, więc teraz czas na magię jak mniemam.
-
- To po co ta cała szopka? - zapytał Drago, lecz wyszedł przed Thora. Kupiec zaciekawiony patrzył co się święci, lecz nic nie mówił. Pewnie myślał, że to wampir płaci. Drago wpił spojrzenie w oczy Atylli. Połączył się mentalnie z mocą Krwawego Kryształu i używając ją, uderzył w umysł kupca. Wypowiedział przy tym inkantację.
- Uosh izaar! - Kupcem lekko jakby wstrząsnęło. Tak jakby ktoś nagle trzasnął drzwiami i nieprzygotowany człowiek ocknął się z zamyślenia. Potem kupic przybrał na twarzy wyraz całkowitej obojętności.
- Czy dostawca o którym mówiłeś sprzedaje artefakty pochodzenia orkijskiego? - zapytał wampir.
- Tak - odparł krótko kupiec.
- Jak się on nazywa? - Padło kolejne pytanie.
- Poldek. Edgar Poldek - Kolejna sucha odpowiedź, pozbawiona emocji.
- Gdzie najczęściej przebywa? - wampir zadał kolejne pytanie.
- Nie wiem. Zawsze przychodzi do mnie. Wiem, że dużo podróżuje. - Kupiec musiał naprawdę nie wiedzieć. Gdyby znał odpowiedź, musiałby ją wyznać pod wpływem hipnozy.
- Dobrze. A teraz zapomnisz o całym zajściu i tym, że nas widziałeś - powiedział jeszcze wampir i skierował się do wyjścia. Gdy opuścili sklep zaklęcie przestało działać. Kupiec nie pamiętał, że odwiedzał go ktokolwiek w ciągu ostatnich kilku chwil.
- No to wiemy jak się nasz cel prawdopodobnie nazywa. Edgar Poldek. Teraz już powinno pójść łatwiej - stwierdził Drago.
-
No, to teraz trzeba się dowiedzieć, co Mogul znalazłpowiedział Thor-A tak wogóle, to przepraszam za tą szopkę, chciałem sprawdzić, czy będzie łasy na złoto, bo do takiego bym nigdy już nie zajrzał.
-
A ork chodził po targowisku ;o
-
Po skończeniu rozmowy o kupcu, Thor i Dragosani ruszyli w stronę targowiska. Gdy przybyli już na miejsce, zauważyli Mogula chodzącego sobie jakby nigdy nic po targowisku. Chcąc się go spytać, czy coś znalazł, Thor podszedł do niego i powiedział ironicznym głosem:
-I co Mogul, znalazłeś coś, czy tak sobie cały czas chodzisz?
//Ps: Wyprawa już trwa długo, a mnie nadal nie ma w uczestnikach. ;[
-
//Też to teraz zauważyłem. dodaj, go Mogulq :/
- My się dowiedzieliśmy jak się nazywa ten kupiec. Edgar Poldek - wtrącił Dragosani, coby odwrócić uwagę orka od tonu Thora. Jeszcze by Mogula wkurzyła ironia maurena i dałby ku w pysk. Wampir zdawał sobie sprawę z własnych możliwości, że dostanie w pysk od Bestii mogłoby się źle skończyć dla Thora.
-
Ork zignorował komentarz Thora po czym zapytał się dwójki
- To wiecie gdzie go odnaleźć?
-
- No właśnie miałem nadzieję, że ty tak zupełnie przypadkowo się dowie... - zaczął mówić Dragosani, lecz nie było dane mu skończyć. A na pewno nie bez przeszkód. Grupkę mijał akurat jakiś typ. Ot, chuderlawy człeczyna. Właściwie podlotek. Nie mógł mieć więcej niż z osiemnaście lat. Widząc Mogula, wszak dość charakterystyczna postać, zatrzymał się i wrzasnął.
- Aaaaa! - Mniej więcej w taki sposób. - O rany! Mogul Khan! Nie wierzę! - Chłopa się wyraźnie rozgorączkował nieco. - Ranyranyranyranyrany...
-
Ork wyszczerzył kły, ale uśmiech po chwili mu zszedł. Młody zrobił zamieszanie, być może ciężej odnajdą sprzedawce artefaktów gdy się ten dowie że niedaleko czyha czerwony ork. Ale był spokojny.
- Noo. Odezwał się nie wiedząc zbytnio co ma powiedzieć, a milczeć raczej nie wypadało.
-
- O rany... - Młodzik w końcu się uspokoił. Wziął kilka głębokich wdechów. - Ja już od jakiegoś czasu... ee... śledzę, znaczy słucham tego co o panu mówią! ÂŻe jest pan jednym z herosów Valfden i że z demonami walczy! - Jakiś cudem chłystek zdołał złapać rękę wielkiego orka i potrząsnąć ją. ÂŻe niby w powitaniu. - Nazywam się Tom i jestem wielkim pana fanem! - W tym momencie tak zupełnie nagle i przypadkowo Draga złapał napad kaszlu.
-
Ork uścisnął dosyć mocno dłoń.
- Różne rzeczy mówią, trzeba dokładnie zastanawiać się w co wierzyć a w co nie. Osobiście uważam, że ja służę tylko królestwu. Od kogo się słyszy takie rzeczy młody? Ork spytał po części z czystej ciekawości oraz podbudowania sobie ego. Opinia wśród zwykłych ludzi była dla niego istotnie ważna przez wzgląd na fakt rozszerzania wpływów orków na Valfden.
-
- No różni ludzie mówią. - Tom wzruszył ramionami. I wymasował sobie nieco ściśnięta dłoń. W sumie nie powinno to nikogo dziwić. Ludzie lubią opowieści o wielkich czynach, no a Mogul trochę dokonał. Zerknął na towarzyszy orka. Nie poznał ich. Jednego w ogóle nie kojarzył, a drugi to wampir. One wszystkie tak samo wyglądają w tych swoich pancerzach.
- Ale, panie Khan, co pana sprowadza do stolicy? Kolejna ważna misja? - Nachylił się konspiracyjnie. - Byłbym zaszczycony mogąc pomóc! - To już powiedział nieco głośniej.
-
Ork teraz wyszczerzył kły i uśmieszek nie zniknął.
- Pragnę byś poznał moich wiernych kompanów, jeden ten o to w stroju co się chowa wierny równy towarzysz, dzięki któremu udało Ci się uslyszeć o mnie. Severus go zwą. A ten drugi to równie wierny jak i poddany mi mój uczeń. Zwą go Thorem, czasami jest nieśmiały przez co może nie przyznać się teraz do tego kim jest dla mnie. Ork nie został dłużny wcześniejszej zaczepce Thora, pomimo że nie został wtedy zdenerwowany. Po prostu lubił czasami gierki słowne.
- Widzisz młodzieńcze, dzisiaj jestem tu najwięcej dla nich, ale przy okazji załatwiam swoje sprawy. Tacy młodzi ludzie na pewno znają wiele przydatnych informacji. Panowie, powiedzcie po co przybyliśmy tutaj, a właściwie dla kogo. Wskazał na dwójkę towarzyszy.
-
Tom spojrzał na kompanów orka.
- Ach, witam panów, panie Severusie i panie Thorze. To zaszczyt poznać kompanów pana Khana! - Drago odniósł lekkie wrażenie, że młodzik nadużywa słowa "pan", ale nie odezwał się. Kiwnął tylko głową, na znak, że i on cieszy się ze spotkania. Mniej więcej. I w końcu nadeszła pora pytań.
- Tom, znasz może niejakiego Edgara Poldka? - zapytał wampir. Młodzik podrapał się po brodzie w zamyśleniu.
- Coś mi się kojarzy... hm... - Zastanawiał się.
- To kupiec. Rzekomo handluje antykami - sprecyzował Drago.
- A, tak! Kiedyś chciałem się zatrudnić u niego, coby dorobić nieco, ale pogonił mnie. ÂŻe niby się nie nadaję na szlak. - Zrobił oburzoną minę. - On dużo wędruje po Valfden i sprzedaje w różnych miastach towar. Jeśli się nie mylę, to ostatnio przybył do stolicy. Mogę zaprowadzić do miejsca, gdzie zazwyczaj się zatrzymuje.
-
- Byłoby świetnie, ale przed tym opowiedz mi o tej osobie. Rasa, wiek, coś o nim.
-
// Mogul, dodaj Thora do uczestników wyprawy.
Tom ruszył już w drogę, bo przecież mógł opowiadać idąc. Taką podzielną uwagę miał!
- Człowiek, jakieś czterdzieści lat. Nazwałbym go pazerną świnią. Sprzedałby własną matkę, gdyby ktoś zaoferował odpowiednią kwotę - Szli dalej. - No ale jest też w pewnym stopniu uczciwy. Jak ma z kimś umowę, to jej dotrzymuje. No chyba, że go nie zatrudni pod pretekstem, że się nie nadaję na szlak! - Chyba ta sprawa naprawdę wkurzała młodzika. Co z tego, że kupiec zapewne miał rację w tym przypadku.
-
Idący niedaleko za Tomem mauren, podniósł wzrok z ziemi w którą był wgapiony i powiedział Tomowi:
-Nie musisz krzyczeć, może po prostu zawitaj kiedyś do Mogula i poproś go o naukę. Sądzę, że wtedy przyjmie cię każdy kupiec.
//Chcę do uczestników! (jeśli bym już się tam znalazł w trakcie pisania, to sorry)
-
- Już niestety jednego ucznia mam. Wyszczerzył kły.
-
Nie rozumiem, co by ci to szkodziło, przecież byś mu nie płacił-powiedział Thor z uśmiechem dla urodzonych handlarzy naturalnym.
-
Tom tylko się uśmiechął i głupio kiwał głową, słuchając rozmowy dwójki kolorowych osób, które prowadził. Bo jak nazwać czerwonego orka ze świecącą na niebiesko ręką i człowieka o kolorze skóry zbliżonym do czegoś brązowego i zaczynającego się na literę "k". Kakaa. Nie było w tym ani grama rasizmu. Rasizm to przestępstwo, nawet w średnio tolerancyjnym społeczeństwie Valfden. A każdy wie, że przestępstwa są dla maurenów, nie normalnych ludzi. Tak więc Tom nie miał skrupułów, aby określać w myślach dwójkę prowadzonych osób kolorowymi. No i wampira zamaskowanym. Tom niestety nie był na tyle światowy, aby dostrzec zabawny zbieg okoliczności w obecności osób kolorowych i zamaskowanej w kapturze.
W końcu dotarli do celu. Nie była to jakaś nora zbira, nie była to posesja-forteca chciwego i paranoicznego kupca. Ot, zwykły domek w dzielnicy obywatelskiej.
- To tutaj - stwierdził Tom. - Mam pogadać z nim? Mnie może kojarzyć... - zaoferował się.
-
- Może go to spłoszyć. Wejdźmy tam wszyscy razem i zaproponujmy, by ten wysłał nas na szlak.
-
- Bo to w ogóle nie będzie dziwnie wyglądać - stwierdził Drago. - Nie lepiej po prostu go przycisnąć i wypytać? Watpię, aby potrafił oprzeć się twojemu urokowi osobistemu - zwrócił się do Mogula.
-
Ork nawet nie spoglądając na Dragosaniego po prostu wszedł do pomieszczenia.
-
Pomieszczenie okazało się czymś na wzór salonu. Lub raczej saloniku. Pokoju w którym gospodarz przyjmował gości. I zapewne niektórych klientów. Kilka półek z książkami pod ścianą, jakieś obrazy, oraz troche ozdobnej broni na ścianach. Do tego stolik i kilka foteli wyglądających na wygodne. W pomieszczeniu nikogo nie było, lecz już po chwili jakiś mężczyzna wszedł z innego pokoju. Zapewne poszukiwany Edgar Poldek. Widząc niespodziewanych gości z początku zrobił nieco zdziwioną minę i zatrzymał się nagle.
- W czym mogę pomóc? - zapytał niepewnie. Przybysze nie wyglądali u na kogoś, kto chciałby kupić antyki. Kupiec był mężczyzną. Z wyglądu nieco po czterdziestce. Miał ciemne włosy, brodę i spory, krzywy nos.
-
- Chciałbym się zorientować co masz na sprzedaż.
-
Kupiec wyraźnie się zrelaksował. Widocznie jego pierwsze wrażenie, że ta uzbrojona banda dziwaków ma złe zamiary były błędne. Kto by pomyślał jakie osoby w dzisiejszych czasach interesują się antykami?
- Ach, oczywiście. Posiadam bardzo wiele antyków i artefaktów. Oczywiście wszystko oryginalne, żadnych fałszywek. Od mebli, przez dzieła sztuki jak obrazy i rzeźby, aż do broni. Jestem pewien, że znajdą panowie coś dla siebie. Szukają panowie czegoś konkretnego?
-
- Byłem kiedyś wojakiem, ale niestety mój organizm trawi jakaś choroba, która nie pozwala mi prowadzić takiego trybu życia. Przeważnie jestem bardzo osłabiony, więc nie ruszam się z domu. Jestem orkiem kolekcjonerem, odpowiedź wydaje się bardzo prosta. Uśmiechnął się, szczerze!
-
A kupca przeszłą trwoga, gdy zobaczył uśmiech Mogula. Nie, żeby ork się nie starał. Po prostu był brzydki :(
- Tak tez podejrzewałem... hmm... artefakty należące do kultury pańskiej rasy są bardzo rzadkie na rynku. I niezwykle cenne. - Zatarł chciwie łapki. Taki nawyk. - Obawiam się jednak, że sprzedałem już ostatnią... partię. Ledwie kilka dni temu. Ale oczywiście mogę sprowadzić nowe, jeśli pan chce.
-
- Jak sam mówisz, one są bardzo rzadkie. Skąd taki kupiec zaopatruje się w nie. Jestem bardzo ciekawskim orkiem.
//: używam persważion
-
- Ehm... - odchrząknął kupiec. Ten ork jakoś wzbudzał zaufanie. - Zazwyczaj spotykam się z innymi orkami. I cóż... mam fundusze, oni mają towar. Jestem przedsiębiorcą, wiem jak prowadzić interesy.
-
Hmm-Zamyślił się Thor-Sądziłem, że orkowie wolą swoje artefakty gdzieś przechowywać, lub coś w tym stylu. Ale nigdy bym nie pomyślał, że będą chcieli je sprzedać. Musisz być kupcem wysokiego sortu, skoro ci je sprzedali.
-
- Możesz pokazać jakie aktualnie rzeczy masz na zbyciu?
-
- Mam dar przekonywania - odparł tylko kupiec na słowa Thora, uśmiechając się przy tym niecnie. - Oczywiście, proszę dać mi chwilę, zaraz coś znajdę. Zazwyczaj umawiam się z klientami... - rzekł i wyszedł na chwilę do pomieszczenia, gdzie przechowywał przedmioty. Wrócił po chwili niosąc kilka rzeczy.
- Nie jest to może konkretnie to czego pan szuka, ale mam nadzieję, że i tak pana to zainteresuje. - Rozłożył przedmioty na stole. - Kilka przedmiotów, które pamiętają Zielone Równiny. Topór jednego z poległych tam orków. Jak sam pan widzi oryginał. Niestety nieco zniszczony, czas robi swoje. O, tutaj mam jeden ze sztandarów Valfden, który niesiony był do tamtej bitwy. To zaś to czaszka behemota. Wielkie, rogate bestie, które walczyły w tej bitwie. Pewien człowiek zebrał trochę części ich ciał i poprzerabiał na ozdoby. A tutaj, ha! Prawdziwy skarb. Oryginalna wardyna, którą walczył w czasie tej bitwy Dragosani! - Pokazywał po kolei to co przyniósł. Na widok i komentarz do ostatniego przedmiotu Drago pokręcił z rezygnacją głową. Każdy już zorientował się, że naprawdę cennych przedmiotów kupiec nie ma. Albo w ogóle ich nie miał, albo już je sprzedał umówionemu klientowi, jako zamówiony towar.
-
Thor obrócił się w stronę Dragosaniego i powiedział do niego:
Hmm, ciekawe, co o tym sądzisz Drago? Bo jak dla mnie, to jest szmelc, no chyba, że to wszystko prawdziwe, ale nie znam się zbytnio na artefaktach, więc pewności nie mam.
-
- Niestety w większości zostałeś oszukany, nie ma tutaj nic bardziej cennego. Być może jeszcze coś masz, albo chociaż posiadałeś wcześniej?
-
Kupiec uznał, że nie będzie wdawał się w szczegóły fałszywek. Kto się tłumaczy, ten jest winny, z taką myślą do tego podszedł.
- No cóż... miałem ostatnio trochę antyków, ale już je sprzedałem. Klient wymagał dyskrecji, więc wybaczy pan, ale pominę szczegóły.
-
Thor będąc ciągle odwrócony do Dragosaniego, ale jednak slyszac słowa kupca, rzekł szeptem:
-Czyli chyba trzeba użyć magii.
-
- Nalegałbym panie, to bardzo rodzinna sprawa. Postawiłem sobie za cel ojcu i zamierzam go spełnić. Przez to okryję się jeszcze większą hańbą niż wcześniej.
//: perswazja
-
Kupiec milczał chwilę, zastanawiając się. W gruncie rzeczy nie był złym człowiekiem. Przynajmniej wedle własnej opinii. W końcu się odezwał.
- Klient nazywa się Fiodor Darsen. To... hm... przedsiębiorca. Mogę umówić spotkanie, jeśli by pan na to nalegał. -
-
- Jeśli nie będzie problemu. Tu zrobił leciutki ukłon w podzięce.
-
- Hmm... - zamyślił się Edgar. - W takim razie proszę dać mi z dzień czy dwa. Powinienem wtedy już coś załatwić. Będę czekał wtedy z informacją, albo wyślę kogoś po panów... tylko musiałbym wiedzieć gdzie się panowie zatrzymają.
-
- Możemy przenocować w karczmie lub u naszego fana.
-
- Twojego fana, mnie do tego nie mieszaj - odparł wampir. Kupiec oczywiście nie miał bladego pojęcia o kim mówi ork. Ostatecznie skończyło się na tym, że następnego dnia mają przyjść do domu kupca. Wtedy wszystko powinno być już załatwione, nic tylko iść na spotkanie. Zadowolona grupa nieustraszonych bohaterów stawiających czoła krwiożerczym kupcom wyszła na ulice.
- I co? - zapytał Tom, który tam na nich czekał.
-
- Skombinujesz trzy noclegi mój drogi?
-
- Możecie nawet u mnie przenocować - odparł Tom, zupełnie jakby słyszał słowa orka. W sumie może podsłuchiwał, kto go tam wie. - Nie sądzę, aby to był jakiś wielki problem. -
-
- ÂŚwietnie. Ork ruszył w wyznaczonym mu kierunku.
-
Kierunek oczywiście Tom wskazał, więc Mogul nie musiał wybierać losowo. Kto wie gdzie by wtedy trafił. Narrator jednak odnosi wrażenie, że wspomniany Mogul tak naprawdę nie chciałby tego wiedzieć. W końcu trafili do domu Toma. Dragosani wtedy pożegnał towarzyszy. Stwierdził, ze skoro są w stolicy, to przecież każdy może tutaj przenocować we własnym domu. Wszak każdy jakiś kąt tutaj ma. Poza tym u siebie miał, jak to określił, "kolację". Tak więc Mogula i Thora przyjęła tam ich jego matka (a jakże), szczęśliwa, że jej syn jednak ma jakiś znajomych. Szkoda tylko, że to sami faceci, więc jej podejrzenia co do orientacji syna nabierały stabilniejszych podstaw. Ale cóż... przyjęła wraz z synem jego nowych znajomych, pokazując tym samym niezwykłą gościnność Valfdeńczyków. Zjedli skromny posiłek i poszli spać. Następnego dnia wszyscy spotkali się pod domem Toma. Thor i Mogul dostali na odchodne od matki Toma po małym woreczku ciastek. Drago zaś popijał sobie krew z butelki. Bezczelnie, na widoku, co pewnie bulwersowało co wrażliwszych obserwatorów.
- To idziemy? - zapytał wampir, gdy już się przywitali.
-
- Mhm. Odpowiedział zżerając ciastka.
-
-Nie wolisz sobie zostawić ciasteczek na później?-Skomentował tak jak miał w naturze Thor (z uśmiechem na ustach)
-
Po tej błyskotliwej wymianie zdań ruszyli w stronę domu kupca. Tym razem już bez Toma, mimo iż chciał on iść. Ale musiał zostać w domu, aby posprzątać swój pokój. Dotarli do celu szybko i bezproblemowo.
- Witam panów! - przywitał się Edgar, gdy weszli do środka. - Właśnie dostałem wiadomość od pana Darsena, że chętnie się z wami spotka. -
-
- Jestem bardzo wdzięczny, gdzie go możemy zaleźć?
-
- W jego willi. Położona jest kawałek za miastem. To taki ekstrawagancki bogacz. - Prychnął, aby dać do zrozumienia, co myśli o ludziach, którzy lubią mieszkać poza względnie bezpiecznym (i bardzo dochodowym) miastem. - Sporządziłem prostą mapę, aby łatwiej było trafić. - Podał zwitek papieru. Mapka istotnie była prosta. I w zasadzie sama droga też trudna nie była. Ot, spacer traktem.
-
- Dziękujemy Ci bardzo za pomoc, mam nadzieję że kiedyś się jeszcze spotkamy. A, byłbym zapomniał. Ork poszperał w kieszeniach, aż w końcu znalazł coś w rodzaju amuletu.
- To symbol hordy, największej potęgi orków. Trzymaj.
(http://images.wikia.com/wow/pl/images/0/07/OrcCrest.jpg)
-
- O ja pierdol... Znaczy dziękuję bardzo, panie! - ucieszył się kupiec. Nic dziwnego, na oryginalnym amulecie orkijskim może wiele zarobić. I jeszcze dostał go za darmo! Czysty zysk.
Wesołą gromadka opuściła więc sklep/dom kupca i ruszyła przed siebie. Znaczy bardziej w prawo, gdyż musieli skręcić, aby dojść do bram miasta. Czekał ich teraz względnie krótki spacer. Wampir oczywiście klął pod nosem w słońcu.
-
- Nie maż się Drago. Wyszczerzył kły w złośliwym uśmieszku.
-
-Mogul, nie śmiej się z Dragosaniego, bo w nocy może się to zemścić.
-
Ork spojrzał się przeszywającym spojrzeniem na Thora i rzekł:
- W nocy z Dragosanim walczę jak z równym.
-
-Wątpię, on lata i leczy się, a ty nie.
-
- Spokój, dzieci! - odparł Dragosani. Oczywiście tak żartobliwie. - Zamierzam ignorować docinki Mogula. Jako starszy wszak muszę pokazać klasę przed wami dzieciakami - dodał ze wstrętnym uśmiechem, którego i tak nie było widać spod maski.
-
Ork wybuchnął śmiechem, ale nie miał pojęcia czy na odpowiedź Thora czy Dragosaniego. Szli dalej w stronę willi.
-
A gdy, bądź zanim doszli...
-
ÂŚmiech oczywiście spłoszył ptaki na pobliskich drzewach. Biedne zwierzątka jeszcze długo nie wyjdą z traumy. Szczęśliwie żaden z nich nie przeleciał nad towarzyszami. W strachu mogły bowiem nie trzymać dobrze wiadomo czego.
Spacer był krótki i względnie przyjemny. Szybko odnaleźli willę. Był to spory budynek, przypominał nieco typ karczem, który widuje się na szlakach. Teren willi był otoczony murem. Oczywiście nie jakimś specjalnie wielkim, lecz wystarczającym, aby nie właziły dzikie zwierzęta. Pewnie było też tutaj trochę straży. I psy, których szczekanie było słychać. Całość sprawiało wrażenie całkiem wygodnej i bezpiecznej willi, lecz wątpliwe było, żeby właściciel żył tutaj także w czasie Hemis.
-
Ork zapukał..
-
Znad muru obok bramy wyjrzał jakiś typ. Zapewne ochroniarz, czy ktoś tam. Z twarzy wyglądał na zakapiora, zaś minę miał wiele mówiąca o jego chęci do swojej pracy. Lub raczej jej braku.
- Czego? - zapytał uprzejmie.
-
- Umówiliśmy się z panem Darsenem
-
- Ano, coś mówili, że ktoś przylezie. Poczekają chwilę - odparł strażnik i zniknął za murem. Istotnie musieli chwilę poczekać. Strażnik pewnie poleciał do willi zapowiedzieć, że goście przyszli, czy coś. Albo uwiązać psy. W końcu jednak brama otworzyła się. Ten sam strażnik wpuścił ich na teren willi. Okazało się, że jednak psów nie uwiązał, gdyż te natychmiast podbiegły do gości. Były to trzy wilczury. Trzeba przyznać, że były wytresowane, nie obszczekały ich, ani nie zrobiły nic agresywnego. Jeden tylko zaczął natarczywie węszyć przy torbie z ciastkami Thora. Pewnie wyczuł żarcie.
- Panowie pójdo za mno - powiedział strażnik i poprowadził gości do willi. Teren który ją otaczał był czymś w rodzaju ogrodu. Ot, kilka ozdobnych krzaków i drzew. I dużo trawy. Widać było jeszcze kilku ochroniarzy "patrolujących" ów teren. Czyli głównie opierających się o mur i palących fajki. Drugi z piesełów zaczął obwąchiwać torebkę z ciastkami Mogula. Trzeci miał chyba gości w głębokim poważaniu, gdyż po prostu sobie poszedł. Pies obronny, nie ma co.
-
Ork poczęstował pieseła ciastkiem. Oczywiście demoniczną ręką, na wypadek ugryzienia. Dalej szedł w wyznaczoną mu stronę.
-
Thor również dał psu ciacho, ale on rzuci je trochę dalej od siebie, żeby dał mu odejść.
-
Pieseł łapczywie zjadł ciastko. I merdając ogonem zaczął iść za orkiem. Mogul miał więc nowego "fana". Chociaż i tak pewnie tylko do momentu, gdy skończą mu się ciastka. Drugi zaś poleciał jak głupi za rzuconym ciastkiem. Ochroniarz poprowadził gości do willi. Zapukał do sporych drzwi i otworzył je. Wszedł do środka, goście zaś za nim. Gdy cała trójka weszła do środka ujrzeli całkiem ładny hol. Zdobiony drewnem, prowadziły zeń na wyższą kondygnację schody. Ogólnie reprezentacyjny hol w domu bogacza. I wtedy usłyszeli trzy dziwne odgłosy. Jakby ciche syknięcie. Każdy z nich poczuł lekkie ukłucie na szyi. Natychmiast ogarnęły ich zawroty głowy i senność. Nawet odporność Bestii nie pomogła, w mgnieniu oka całą trójka padła na podłogę tracąc szybko przytomność. Mogul dostrzegł jak przez mgłę postać schodzącą ze schodów. Nie potrafił jednak rozpoznać szczegółów. Zanim miał szanse zrobić cokolwiek opadła go ciemność i stracił przytomność, podobnie jak jego towarzysze.
-
//fajna sytuacja, ale mogłeś chociaż powiedzieć gdzie nas zabrali
Po lekkim jakby przebudzeniu się, Thor próbował bez otwierania zbyt szeroko oczu i ruszenia głową zobaczyć gdzie jest.
-
//: nikt nie powiedział, że przebudziłeś się :P
- Kurwy, zapier... Nie zdążył dokończyć tylko opadł w ciemność.
-
// Poza tym wtedy by nie było niespodzianki.
- Ej, żyjesz? - Thor usłyszał odległy głos Dragosaniego. Pierwsze co po tym poczuł to ból. Głowy i pleców. W tej kolejności. Uświadomił sobie, ze leży na czymś zimnym i twardym. Na skale. To dotarło do niego po chwili. gdy otworzył oczy spostrzegł, że wraz z wampirem znajduje się w jaskini. Ciemnej grocie o wysokim sklepieniu. Dokładnie nad głową dostrzegł otwór przez który widać było wieczorne promienie słońca. Niestety otwór był zbyt wysoko, aby się tam wspiąć, nawet dla Draga.
- Musieli nad jakoś ogłuszyć i tutaj wrzucić. Cholera wie po co... - dodał wampir, który obudził się chyba nieco wcześniej. - A, i gdzieś wcięło Mogula. - Szczęśliwie mieli przy sobie swój sprzęt. Aż dziwne. Jednak istotnie nie było nigdzie widać orka.
A był on w innym miejscu, tylko odrobinę mniej paskudnym. Mogul poczuł zimne obręcze na rękach i nogach. Miał jeszcze zamknięte oczy, gdy dostrzegł przez powieki poświatę jakiegoś światła. Otworzył więc oczy. Spostrzegł, że znajdował się w celi. Kraty wyglądały na mocne. Podobnie jak kajdany, które trzymały go za ręce i nogi. Oczywiście nie miał przy sobie broni, tylko odzienie. Cela znajdowała się chyba w jakiejś piwnicy, na to wskazywał brak okien. Samo pomieszczenie piwniczne zaś pełne było staroci. Pochodzenia orkijskiego. Czerwony ork dostrzegł także kilka orczych głów, które zakonserwowane wisiały na drewnianych tarczach na ścianach, niczym trofea.
- Obudziłeś się. ÂŚwietnie... - odezwało się źródło światłą padającego na powieki orka. Człowiek trzymający pochodnię. Podszedł do ściany i umieścił ją w stojaku. Człowiek był dość bogato odziany. Wiek można było określić na jakieś pięćdziesiąt lat, może nieco więcej.
- Z początku ciężko było mi uwierzyć, że koleje trofeum samo pcha mi się do kolekcji. Ale cóż, nie można się spodziewać rozsądnych czynów po orku. Z tym, że ty jesteś interesujący... - Spojrzał na demoniczną rękę orka.
-
Ork ledwie powstrzymywał emocje. Musiał się jakoś uwolnić, musiał trzeźwo myśląc zaplanować swoje uwolnienie. Zagadał do człowieka:
- Cóż we mnie jest takiego ciekawego? Poruszył lekko kajdanami, by sprawdzić ich możliwości. Nie chciał od razu ich niszczyć, chciał dokładniej wybadać sytuację. Rozejrzał się po pomieszczeniu, by dojrzeć coś co mogłoby mu pomóc w ucieczce.
-
-Jak go znam, to pewnie gada z jakimś kolejnym fanem-Powiedział Thor podsumowując tym samym wyprawę-No dobra, ale trzeba się z tąd wydostać-Powiedział z wyrazem zmęczenia na twarzy.
-
//ups, drugi raz napisałem wybaczcie
-
Drago i Thor
- Na pewno - odparł Drago. - Ale jeśli jego fani mają zamiar wrzucać nas do jaskiń, to już ich nie lubię. - Rozejrzał się. - No dobra, trzeba coś działać. - Thor, który oczywiście też się rozejrzał, zauważył ze w jednej ze ścian jaskini jest wnęka. Swoiste przejście. Wąskie, ale pewnie da rade się przez nie przecisnąć. Wampir oczywiście też je dostrzegł, po prostu nic o tym nie mówił.
Mogul
Człowiek uniósł brew, zdziwiony wręcz takim pytaniem.
- Myślę, że nie jesteś aż tak tępy, roku, aby tego nie dostrzegać - odparł. Wyraźnie miał jakiś problem z orkami. - W życiu nie widziałem czerwonego orka. No i ta ręka... - Kajdany trzymały mocno. Ciężko było stwierdzić z czego są zrobione. Jednak klamry zaciśnięte na rękach i nogach były duże. Co przywodziło niepokojące myśli, iż zostały one specjalnie zaprojektowane na orków właśnie. Więc pewnie są mocne. Pytanie tylko czy na tyle mocne, aby powstrzymać Bestię? Pokój za kratami, jak wspomniano, pełen był orkijskich reliktów przeszłości. Broni niestety nie było widać. Chociaż Mogul miał niejasne przeczucie, że jego oręż jest gdzieś blisko.
-
Spójrz, tam jest wnęka-Powiedział nieświadom, że Dragosani też ją widzi-Ciekawe, czy się zamieścimy?
-
- Jak słońce całkiem zajdzie, to ja na pewno - odparł wampir z wrednym uśmieszkiem. Ale bez zbędnych słów ruszyli do wnęki. Drago wszedł pierwszy. W razie, gdyby się zaklinował mógł po prostu poczekać do zmroku i przemienić się w nietoperza. Przedtem oczywiście ostrzegając Thora, że jest za wąsko. Jednak nie było za wąsko. Przecisnęli się na drugą stronę. Droga miała w sumie kilka metrów ledwie. Gdy Thor wyszedł z wnęki ujrzał drugą grotę, nieco większą ot tej z której wyszli. Zrobił krok i usłyszał trzask pod stopą. Nadepnął na jakaś kość. Ludzką. Ta grota też miała wyjście i to o wiele lepsze niż poprzednie. Też było pod sklepieniem, lecz też tuż obok ściany. Można było się wspiąć. Tyle, że... dojścia do niego bronił sfinks. Trochę wychudzony, lecz i tak pewnie dość niebezpieczny. Oczywiście, jak to sfinks, nie zaatakował. Przynajmniej w tej chwili.
- Jedzenie. Nareszcie... - - Sfinks podszedł kilka kroków do Thora i powęszył. - Mięso. Taaaak... -
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/7/7e/Bestiariusz_sfinks.jpg)
Sfinks (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Sfinks)
-
Witaj sfinksie-Powiedział Thor, gdy tylko go zobaczył-Umiesz mówić, więc jesteś istotą inteligentną. Co powiesz na zagadkę, znam jedną.
-
- Och, nie! - warknął sfinks oburzony. - To ja zadam zagadki wam! Po jednej dla każdego. Jeśli się pomylicie zabiję was, a truchła zjem. Dawno nie jadłem tak smakowicie pachnącego, świeżego mięsa. - Znów niebezpiecznie zbliżył się do Thora. - Zacznę od ciebie, cwaniaczku. Gotowy? - Wyszczerzył kły.
-
Dobrze, ale jeżeli odpowiem poprawnie, to ty odpowiedź mi na moją.
-
- Nie będziesz mi rozkazywał, człowieku - znów warknął sfinks. Może i szanował zwyczaj swojej rasy, ale mógł nie być do końca zdrowy psychicznie, więc Thor dość ryzykował upierając się przy swojej zagadce. Sfinks odchrząknął.
- Czy słaby czy silny, każdy w lot zrozumie, że ja w sercu człowieka jak w domu się czuję, w ciemności jestem panem, a przed światłem zmiatam. I rąk mi nie trzeba, by za grdykę złapać - wyrecytował.
-
Sfinksie, czy ty nie rozumiesz, że nie będę się bał zagadki, której rozwiązaniem jest strach.
-
Sfinks zrobił smutną minę. Na tyle, na ile umożliwił mu to zwierzęcy pysk.
- Zawiodłeś mnie, człowieku. Już chciałem cie zjeść. To teraz ty... - Powęszył w stronę Draga. - Wampir? Ale jakiś... inny... hmm... - Podszedł kilka kroków. Drago milczał. Nie obawiał się sfinksa. Nawet jeżeliby zaatakował, mógł się obronić.
- Pokaż na co cię stać - powiedział do sfinksa. Ten wyszczerzył kły.
- To wszechogarniające zjawisko jest zaiste dziwne. Im większe, tym mniej widzisz - powiedział do wampira , szczerząc zębiska.
- Ciemność - odparł Drago, bez większego wahania, jakby znał tę zagadkę już wcześniej. - Chociaż brak widoczności mnie nie dotyczy. Teraz nas przepuść. - Sfinks znów zrobił zawiedziona minę. Wpół zawiedzioną, wpół wściekłą.
- Idźcie. Ale ja nie pomogę wam się wdrapać. I tak spadniecie i was zjem - warknął wściekle.
// Dziwnie zadaje się zagadki samemu sobie, ale cóż :/
-
//Mogłem ci na PW wysłać zagadkę, którą chciałem zadać sfinksowi.
-Chodźmy już-Powiedział Thor, gdy usłyszał poprawną odpowiedź Dragosaniego.
-
Drago minął sfinksa, który cofnął się w kąt i przyjrzał się ścianie, po której mieli się wspiąć.
- Poradzisz sobie? - zapytał Thora. ÂŚciana wyglądała dość stromo i groźnie, lecz miała liczne występy i punkty oparcia. Ogólnie nie powinno być źle, lecz bez doświadczenia w tego typu czynnościach należało uważać.
-
//A zaprowadzi mnie to do wyjścia (obierzyswiat)
Pewnie, że sobie poradzę-powiedział Thor, po czym zaczął sprawdzać, czy ścianą nie jest zbyt śliska.
-
Podchodząc do ściany Thor mógł dostrzec niebo. Już ciemniało, nadchodziła noc. Jednak podnosiło na duchu to, że jest to wyjście z groty. Sama ściana była oczywiście śliska, jak to w jaskiniach. Lecz nie na tyle, aby uniemożliwić to wspinaczkę. Oczywiście należało przy tym uważać. No, chyba, że było się nieco zwinniejsza osoba niż to przeciętnie bywa. Co zademonstrował Drago. Wampir odbił się od ziemi i wyskoczył na jakieś cztery metry. Już samo to pozwoliło mu pokonać prawie połowę drogi. Zdołał złapać się democzniczną ręka jednego z występów i utrzynać tam, mimo szarpnięcia jakie wywołało nagłe zatrzymanie się. Po tym zwinnie wspiął się po innych punktach oparcia. Jak widać dla demonicznego wampira taka ściana nie była problemem. Ale jaka będzie dla człowieka?
-
Młody mauren podszedł do rogu ściany i tam zaczął się wspinać dzięki użyciu dwóch ścian, co trochę go pomogło w pokonaniu trzech czwartych drogi. Gdy nie miał już za co się złapać, odszedł od rogu i wspiął się już bezprzeszkodowo na górę.
-
Ork postanowił chwilę wstrzymać się z rozerwaniem kajdan. Czekał na ruch człowieka lub do momentu w którym pojawią się Drago z Thorem.
- To pogadajmy, skoro to pewnie ostatnie chwile mojego życia. Czemu to robisz, jaka tobą motywacja musi kierować, że nas nienawidzisz?
-
Mogul
Człowiek zaśmiał się na psychopata, który właśnie ma zamiar zacząć dźgać swoją ofiarę przy użyciu pogrzebacza do ognia i gwałcić powstałe przez to rany. Ogólnie człowiek miał chyba jakiś problem. Co w sumie stwierdzono już wcześniej.
- Jaka motywacja? Sprawiedliwość! Wasze barbarzyńskie hordy napadły na nas i wyrżnęły tysiące ludzi na Zielonych Równinach! Moich braci, mojego ojca... I prawie mnie. Ale ja się nie dałem. I nie spocznę, póki wasza hołota nie zapłaci za te zbrodnie! - Człowiek ten był widocznie takim samym reliktem przeszłości jak jego trofea. Obwiniający za śmierć bliskich nie tych, których powinien, zaślepiony tępą nienawiścią, która łączyła się z fascynacją. Przez to zbierał trofea. czy to relikty, czy głowy.
Thor i Drago
- Całkiem nieźle ci poszło - pochwalił wampir. Rozejrzał się. Zapadł zmrok, więc jego zmysły były najbardziej wyostrzone. Znajdowali się w lesie. Otaczały ich drzewa. Nie rosły jakoś specjalnie gęsto, ale mrok i tak był dość przytłaczający. Przynajmniej dla człowieka.
- Tam jest chyba trakt, widzisz? - Wskazał w ciemność. - I jeśli się nie mylę, to ten sam, którym szliśmy. Aż dziw, jak blisko była ta jama... - Wampir chyba miał rację. Wskazywały na to światłą widoczne mniej więcej tam, gdzie miałaby znajdować się willa, gdyby Drago istotnie dostrzegł trakt. Nikłe, jakby poświata ognisk i pochodni odbita od ścian, ale widoczne.
-
- Dobrze ujrzałeś, że jestem nietypowy. Chcesz wiedzieć dlaczego?
-
W tym samym czasie Thor ruszył w stronę traktu, by pomóc jak najszybciej Mogulowi.
-
Mogul
Człowiek zdziwił się nagła zmiana tematu i akurat takim pytaniem. I śmiałością orka. Zazwyczaj w takiej sytuacji w jakiej znajdował się Czerwony grozili oni śmiercią, albo wywrzaskiwali bezsensowne wyzwiska.
- Ale... to nie będzie nic zboczonego? - zapytał w końcu, chyba nie do końca przemyślawszy pytanie.
Thor i Drago
Wampir ruszył za Thorem. Szybko go wyprzedził, dzięki czemu mógł pomagać człowiekowi omijać konary i gałęzie, skryte w mroku nocy. Poszli razem na traktu. Nim było już łatwiej iść. Szybko dotarli do willi. Brama była oczywiście zamknięta. Szczęśliwie nikt nie wyglądał zza muru, więc nie zostali zauważeni. Jednak trzeba było przemyśleć jak wejść na teren posesji i nie ściągnąć na siebie uwagi całej ochrony.
-
Ale jednak ork zamierzał grozić śmiercią, ale w inny sposób.
- Jestem z mrocznego paktu, łączącą różnego rodzaju odszczepieńców nie pasujących do tego świata. Widzisz, kolor skóry nie jest przypadkowy, ta ręka też. Jestem ÂŁowcą, łowcą wszystkiego co żywe, drapieżnikiem. Poluję na demony, urodziłem się tylko do tego. Tacy jak ty są tylko niewinną zwierzyną, którą pożywiam się z braku innych zajęć. Ork spojrzał świdrującym wzrokiem na człowieka. Spojrzenie, które mroziło krew w żyłach, pobudzało pierwotne instynkty.
- Ludzkie mięso smakuje wybornie, szczególnie serce. Ork zasiał ziarenko strachu nie grożąc wprost bogaczu. Można też było sobie zdać sprawę, że Mogul jest taki sam, a może jeszcze większym psychopatą od człowieka.
-
Thor zauważając zamkniętą bramę, zaczął szukać przerw w murach wysuniętych cegieł i innych tego typu rzeczy.
-
Mogul
Człowiek skrzywił się i zmarszczył brwi w gniewnym grymasie. Prychnął coś pod nosem i odwrócił się. Bez słowa wyszedł z pomieszczenia. Cholera wie dlaczego, cholera wie po co.
Thor i Drago
Przerw w murze oczywiście nie było.
- Przeskoczę przez mur i otworzę bramę - powiedział Drago. Nie czekając na reakcję Thora zrobił, jak powiedział. Wylądował za murem. Szybko się rozejrzał. Obok bramy stał ochroniarz, tuż obok drewnianych schodów, które prowadziły do platformy umożliwiającej wyglądanie za mur. Spostrzegł Draga i już zamierzał coś krzyknąć, gdy przerwało mu zaklęcie wampira.
- Aresh - syknął cicho krwioipijca. Ochroniarz złapał się za gardło, przerażony nagłym brakiem możliwości wydawania dźwięków. To wykorzystał wampir i wyciągając miecz doskoczył do ochroniarza. Szybkim cięciem rozciął mu gardło. Człowiek padł na ziemię, krwawiąc. Szybko skonał. Wampir przeszedł nad ciałem i otworzył bramę.
- Wchodź, zaraz pewnie zleci się tu ochrona - powiedział do Thora. I istotnie miał rację. Już dało się słyszeć jakieś wrzaski. Towarzysze ujrzeli zbliżających się ludzi w średnio pokojowych nastrojach. Cholera wie jakim cudem tak szybko zorientowali się w tym, że ktoś wtargnął na teren posesji.
Ochroniarz z kuszą (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Ochroniarz) x 2/3
Ochroniarz (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Bandyta) x 5/5
// ÂŻywi/ile było ogólnie
-
Ork zamknął oczy i zacząłem medytować. Wyczyścił swój umysł z nawet najmniejszej myśli i zaczął napierać w kajdanki próbując je zniszczyć.
-
//Odległość od przeciwników?
Thor wyciągnął miecz i wszedł na teren posesji, by wspomóc Dragosaniego (oczywiście kryjąc się przed kusznikami).
-
Mogul
Kajdany puściły. Mogły być mocne, ale z pewnością nie na tyle, aby powstrzymać Bestie. teraz, gdy Mogul był prawie wolny, same kraty celi też powinny ulec jego sile. Albo jakby zniszczył zamek okratowanych drzwi, czy coś.
Thor i Drago
Kusznicy zatrzymali się jakieś dwadzieścia metrów od towarzyszy i wymierzyli. Jednak nie bardzo mogli strzelić, gdyż ich kompani ze sztyletami zwyczajnie weszli im w cel. Widocznie cała ta grupa nie była zbyt dobrze zgrana. Pięciu ochroniarzy ze sztyletami zbliżyło się do Draga i Thora, atakując ich. Drago odskoczył spod ataku jednego z nich i odpowiedział własnym. Z tym, że nie zaatakował mieczem. Wyciągnął przed siebie demoniczną rękę i wyzwolił z niej wiązkę piorunów, która poraziła przeciwnika. Ochroniarz padł rażony piorunem.
Ochroniarz z kuszą 2/3
Ochroniarz 4/5
// Kusznicy ok. 20 metrów od nas.
// Reszta już blisko "na wyciągnięcie miecza". Pozostawiam to twojemu opisowi.
// Weź też pod uwagę wcześniejszy opis terenu. Ogród, jakieś ozdobne drzewa i krzewy. Nie będę opisywał ich dokładnie, wole pozostawić to twojej inwencji twórczej.
-
Ork po prostu wyważył drzwi. Gdy był wolny rozejrzał się w poszukiwaniu broni lub chociaż przejścia dalej. Zamierzał i tak każdego zabić nawet gołymi rękoma.
-
Thor ciął jednego że strażników w klatkę piersiową, by go wywabic. Chcąc się skryć przed kusznikami, Thor podszedł do jednego z drzew i gdy przyszedł do niego jeden że strażników, wychylił się zza drzewa i złapał go za włosy. Gd strażnik nie mógł atakować, Thor przyłożył mu do gardła miecz i zabił go szybko i bezboleśnie.
Ochroniarz z kuszą 2/3
Ochroniarz 3/5
-
Mogul
Drzwi puściły bez problemów. W pomieszczeniu niestety nie było borni. Było za to sporo orkijskich artefaktów. Trzeba będzie je później przejrzeć. Pomieszczenie miało kształt kwadratu. Jego boki mogły mieć z dziesięć metrów. Do sufitu było około dwóch i pół metra. Pod ścianami ustawione były stoły, stojaki i inne mebla z "wystawą" z reliktami. Z pokoju wychodziły tylko jedne drzwi. Wiedziony hałasem "oprawca" Mogula otworzył je, aby sprawdzić co się dzieje. Otworzył szeroko oczy, widząc oswobodzonego Mogula. Nie czekał jednak, aż ork ruszy do ataku. Wyrwał pistolet zza pasa i wycelował. Stał pięć metrów od Mogula.
Fiodor Darsen (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Bandyta_pod%C5%BCegacz)
// Nie masz broni, ale masz łapkę. Poradzisz sobie. I liczę na ładny opis! :)
Thor i Drago
Poderżnięcie do gardła raczej bezbolesne nie jest, ale zabity ochroniarz raczej nie miał jak się spierać z logiką Thora. Manewr maurena był dość zaskakujący, dzięki czemu podziałał. Jednak pozostało jeszcze trzech. No i kusznicy. Jeden z nich strzelił, bełt wbił się w drzewo obok Thora. Ponad to kolejny ochroniarz zbliżył się do Thora. Miał wyciągnięty miecz i sztylet.
Tymczasem Drago zaczął działać mieczem. Zaatakował go jeden z ochroniarzy. Wampir zwinnie uniknął pchnięcia sztyletem i odskoczył nieco w bok. Przeciwnik był całkiem szybki. Zaatakował ponownie, tym razem tnąc wyciągniętym mieczem. Dragosani zablokował cios w dość nietypowy sposób. Użył do tego demonicznej ręki. Klinga uderzyła w nią i nie wyrządziła najmniejszej krzywdy. To mocno zdziwiło ochroniarza. Ten moment wykorzystał wampir. Złapał demoniczną ręką za klingę przeciwnika i pociągnął. Jednocześnie pchnął mieczem. Ostrze wbiło się w pierś ochroniarza. Wampir wyrwał je tnąc przez bok wroga, jeszcze bardziej rozcinając jego ciało. Ochroniarz padł martwy. I w tym momencie bok głowy Draga przeleciał bełt.
- Załatw tych dwóch, ja zajmę się kusznikami! - krzyknął do Thora i skoczył ku kusznikom. Oczywiście krył się jak mógł między drzewami i krzewami.
Ochroniarz z kuszą 2/3
Ochroniarz 2/5
-
I wystrzelił, na szczęście ork zasłonił się demoniczną ręką co uchroniło go od zranienia. Korzystając z osłupienia przeciwnika ork doskoczył do niego, który ponownie wymierzył bronią palną do Mogula. Jednak nie zdążył już nacisnąć spustu, bowiem ork wytrącił pistolet z jego ręki demoniczną pięścią. To najwyraźniej zabolało człowieka, bowiem odsunął się kawałek i wyciągnął drugą ręką swój sztylet. Ciął w lewy bark Mogula, lecz ten ponownie zablokował demoniczną łapką, która była prawie niezniszczalna. Khan przechodząc do ofensywy starał się uderzyć normalną pięścią w splot słoneczny Darsena. Było to jego ulubiony punkt witalny. Jednak na szczęście człowieka ten zdołał zrobić unik i od razu wymierzył sztyletem w odkryte płuco orka. Bestia zwinnie odsunęła się w bok. Kipiący gniew dawał siłę i szybkość jakiej normalny ork nie mógł osiągnąć. Korzystając z kończyny mocy oplótł jak rękawicę malutkimi błykawicami rękę i pchnął demonicznym szponem prosto w serce człowieka. Siła była tak ogromna, że wbiła rękę w ciało Fiodora. Mogul złapał za serce i szybkim ruchem wyrwał je z cielska Darsena.
Fiodor ded
-
Thor dzięki krzyknięciu Dragosaniego obrócił się i zobaczył strażnika czekającego na jego życie. Szybko obrócił się i mieczem wykonał cięcie w rękę w której strażnik trzymał miecz. Manewr ten sprawił, że strażnik mógł użyć tylko sztyletu. Thor szybkim ruchem wykonał kolejne cięcie w drugą rękę, co sprawiło, że jego przeciwnik był bezbronny. Ostatecznie wykończył go odcięcie gardła, tak jak jego kolegę. Następnie, podbiegł do następnego strażnika, który ścigał Dragosaniego i uderzył go rekojescią w tył głowy. Po uderzeniu skrył się szybko za drzewem czekając na ruch strażnika.
Strażnik z kuszą 2/3
Strażnik 1/5 na ziemi
-
Mogul
Serce jeszcze przez chwile biło, lecz szybko zamarło. Ciało Fiodora padło na ziemię z wielką, krwawiącą dziurą w piersi. Ork mógł zobaczyć teraz przez drzwi, że na wprost od nich w drugim pomieszczeniu jest stół. Na nim leżało jego wyposażenie. Darsen chyba przeglądał je, aby wiedzieć co dodać do swojej kolekcji, a co wywalić. Wyostrzone zmysły Bestii zaalarmowały orka. Słyszał zbliżające się pospieszne kroki kilku osób.
Thor i Drago
Ochroniarz syknął z bólu, gdy oberwał w głowę, lecz szybko się odwrócił. Wolał załatwić kogoś kto go uderzył, niż lecieć za wampirem. Odwrócił się szybko, tnąc jednocześnie poziomo mieczem. Ostrze miecza o włos minęło Thora. Ochroniarz od razu ruszył za maurenem. Wiedział, ze ten jest za drzewem, więc od razu pchnął w jego stronę mieczem, gdy tylko wyszedł zza drzewa.
Drago tymczasem dotarł do kuszników. Obaj chwile wcześniej wystrzelili bełty, przez co przez chwile byli bezbronni. Oczywiście zaczęli już ładowanie nowych bełtów. Ten który strzelił pierwszy w maurena, zdążył załadować i już chciał wystrzelić niemalże z przyłożenia. Drago oczywiście nie mógł na to pozwolić. Uderzył po prostu ręką w kuszę od dołu. Broń poderwała się do góry i bełt przeleciał nad nim. Ochroniarz zdziwił się tym niezmiernie. W tym czasie drugi porzucił kusze i wyciągnął miecz. Chciał pchnąć wampira, lecz ten wykonał zwinny unik w bok. Natychmiast po tym Drago ciął mieczem w ramię ochroniarza. Ostrze jego miecza trafiło w cel. Lecz zadało tylko lekką ranę, w sumie tak też miało zadziałać. Ochroniarz wrzasnął przez to z bólu i na moment zaprzestał kolejnego ataku. Drago skupił w szponie moc magii demonicznej i otoczył go piorunami. Trzasnął z całej siły w czerep ochroniarza. Głowa pękła jak arbuz. W tym czasie ostatni żywy kusznik obszedł z boku zabijanego kolegę i chciał pchnąć w bok wampira, który wydawał się odsłonięty. Dragosani oczywiście to dostrzegł, cały czas ze spokojem analizował sytuację. Złapał opadające ciało zabitego przeciwnika i pchnął nim w tego żywego. Sam skoczył zaraz za nim. ÂŻywy ochroniarz nie spodziewał się takiego manewru. Zasłonił się ręką przed ciałem. Dragosani to wykorzystał i szybko pchnął w kark ochroniarza. Ten nawet nie zauważył ataku, całkowicie zdekoncentrowany pchniętym ciałem kolegi. Zacharczał cicho, na co wampir wyrwał miecz i po prostu trzasnął go pięścią w nos. Ochroniarz padł jak kłoda.
Ochroniarz z kuszą 0/3
Ochroniarz 1/5
-
Miecz był wymierzony w głowę, aleochroniarz się pospieszył i przeciął tylko włosy, co Thor wykorzystał i wbił miecz prosto w serce bandyty.
-
Ork dopadł do broni, schował prawie wszystkie tylko przyszykował swoją wardyne i krzyknął praktycznie rozdzierając sobie gardło tak by każdy w budynku a nawet na posiadłości usłyszał:
- Gol'Kosh! Gar'mak un lak'tuk! Co w wolnym tłumaczeniu znaczyło: - na mój topór, śmierć i udręka każdemu. W tym okrzyku można było odczuć jedno - szał i szaleństwo.
-
Mogul
Od wrzasku niemalże zatrzęsły się ściany. A kroki na chwile umilkły. Mało kto miałby ochotę tak wpadać do pomieszczenia, skąd dochodzą takie krzyki. W końcu jednak ork znów je usłyszał, tym razem ostrożniejsze. Drzwi w końcu otworzyły się i do pomieszczenia wpadła trójka ludzi. Byli to najemnicy, już na pierwszy rzut oka można było to zauważyć. Dobrze uzbrojeni i pewnie nieźle wyszkoleni. Pomieszczenie tym razem nie było kwadratowe, lecz prostokątne. Jego wymiary to około pięć na dziesięć metrów. Przylegało do pokoju z celą krótszym bokiem. Wysokie tak jak poprzednie. Najemnicy znajdowali się jakieś siedem metrów od orka. Dodatkowo oddzielał ich od niego stół.
Najemnik (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Najemnik) x 3
Thor i Drago
Ostatni ochroniarz padł.
- Nieźle, młody - stwierdził wampir. Wtedy dało się słyszeć w oddali jakiś wrzask.
- Słyszałeś? To chyba Mogul - zauważył Drago, któremu łatwiej było poznać głos orka. Lepiej słyszał, a i dłużej znał tę czerwoną paskudę. Jednak nie było im dane sprawdzić głosu. Jeszcze nie. Usłyszeli szczekanie i zostali zaatakowani przez pieseły obronne. Tak bardzo obronne, że olały poprzednią walkę. Zwierzęta szybko się zbliżały. I nie wyglądały na takie, aby można było je ułaskawić ciastkami.
Pieseł obronny (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Wilk) x 3
-
Thor wybiegł do przodu i poczekał, aż pieseły podbiegną na około pięć metrów, po czym wyciągnął zza pasa runę i wypowiedział inkantację-Heshar!-Z rąk maurena wyleciała fala płomieni, która...
Pieseł obronny ?/3
-
Podmuch ognia pochłonął jednego psa. Zwierzę nie miało szansy nawet zareagować. Zaskomlało tylko żałośnie i padło martwe na ziemię. Spopielone ciało w niewielkim stopniu przypominało psa. Dwa pozostałe widząc ogień odskoczyły w panice. Instynkt mówił im, ze ogień jest czymś bardzo niebezpiecznym i zwyczajnie się go bały. Zresztą miały przykład tego, jak bardzo potrafi on dopiec. Dosłownie. Psiaki ominęły resztki zwierzęcia łukami po obu stronach. I zaatakowały ponownie. Jeden ruszył na Thora, drugi na Dragosaniego.
Wampir nie atakował, czekał aż zwierzę samo podejdzie. Oczywiście doczekał się tego. Wilczur podbiegł i skoczył na wampira, chcąc go powalić. Drago zrobił zwinny unik, przez co pies nie trafił. Wampir od razu sam zaatakował, nie chcąc dać wilczurowi szansy ponownego ataku. Skupił moc w demonicznej ręce i wyzwolił ja pod postacią piorunów. Wiązki elektryczności pomknęły w stronę zwierzęcia i trafiły jego ciało. Pies zawył krótko i padł martwy.
1/3
-
Thor ruszył na zwierzaka, z zamiarem zabicia go dwoma ruchami. Gdy więc dobiegł do niego, szybko podcioł mu nogi i patrzą jak pies się wywraca, wykorzystując to, zbliżył się lekko i wbił mu miecz w plecy. Gdy zwierzak był już martwy, Thor Podszedł do niego i zebrał sobie trofea:
* 16 pazurów wilka
* 2m2 skóry wilka
* 4 kły wilka
0/3
-
Niestety dla Thora, lecz nie wszystko poszło zgodnie z planem. Próba podcięcia nóg przeciwnika może i była całkiem cwana, lecz nie w przypadku czworonoga. Człowieka może i dałoby rade tak załatwić, lecz pies nie dał się. Zwierzę było zwinniejsze, odskoczyło i następnie zaatakowało ponownie. Skoczyło ku Thorowi, próbując go przewrócić.
1/3
// To podcięcie już nieco dziwne było :/
-
//Sorry, na komurce muszę pisać i to mnie wkurza już bardzo, więc piszę bzdury.
Thor odskoczyl na pewną odległość, która była na tyle dużą, że pieseł nie trafił i wylądował na ziemi. Mauren szybko się wtedy obrócił i ciął go w plecy. Pieseł zawał z bylu, po czym ponownie rzucił się z wsciekloscią na przeciwnika. Thor jednak znowu odskoczyl w porę i wbił mu miecz w plecy.
-
Psina w końcu padła martwa. Drago, który już schował miecz, podszedł do Thora.
- No to chyba na razie wszyscy. Trzeba teraz poszukać Mogula. Pewien jestem, ze to on się wydzierał, więc gdzieś tutaj jest - powiedział i ruszył w stronę willi.
-
Thor pospiesznie podbiegł do pieseła i zabrał trofea, po czym popędził za Dragon w stronę willi.
Pozyskuję:
* 16 pazurów wilka
* 2m2 skóry wilka
* 4 kły wilka
-
W okolicy już nie było widać żadnych ochroniarzy, ani psów. Czyli albo w ogóle ich nie było, albo pouciekali. Co w sumie nie byłoby takie dziwne. Wampir i mauren nie mieli więc problemów z dojściem do drzwi willi. Które były zamknięte.
- Masz klucz? - Drago zapytał Thora, chociaż doskonale znał odpowiedź. - Nie? Trudno... - Po raz kolejny tej nocy skupił moc w demonicznej ręce i wyzwolił ja pod postacią piorunów. Z tym, że nie wystrzelił ich, lecz otoczył nimi rękę. Następnie z całej siły trzasnął pięścią w drzwi. Siła Bestii wspomagana dodatkowo mocą magii demonicznej bez problemów strzaskała drzwi. Wyleciały one z zawiasów i rozpadły się na kilka kawałków. Wampir przekroczył próg domostwa.
-
Thor również przekroczył próg i poszedł dalej, by sprawdzić, czy jest tam więcej ochrony.
-
Ork zebrał w sobie gniew i poprzez demoniczną manifestację rzucił piorunami w stronę jednego z najemników. Nie zrbiło to mu krzywdy, ale przyciągnęło chwilowo uwagę najemników. Ork wykorzystując sytuację wziął rozpęd i przeskoczył przez stół dopadając od razu jednego z ochroniarzy wbijając w niego wardynę. Ten przygnieciony ciężarem Mogula upadł umierając. Napastnicy od razu przeszli do ataku nie zważając na śmierć towarzysza. Jeden ciął z góry a drugi z lewej strony. Ork wyciągnął swą broń z ciała i odsunął się na bezpieczną odległość w prawo kontratakując. Mimo, że bandyci byli szybcy, to Khan był bestią, która była pod wpływem niewyobrażalnej żądzy krwii. Ciął na ukos do góry prawostronnie bliższego z pracowników. Cięcie przeszło przez całą pierś, przeciwnik zaczął się wykrwawiać. Mogul wykonał półobrót blokując cięcie ostatniego przy życiu. Ten po zablokowanym uderzeniu odsunął się o krok starając się wykonać pchnięcie. Ork uniknął ciosu wykonując piruet i wykorzystując nadany przez to impet ciął w lewy bok. Człowiek zablokował cięcie, lecz poczuł siłę ciosu co pozwoliło orkowi na wykonanie kolejnego ataku. Cofnął lekko swoją wardynę, wykonał półpiruet obracając się plecami do przeciwnika i tylnym ostrzem pchnął zza pachy przeciwnika w serce.
//: może troszkę krótko i gorzej opisane, ale brak weny, czasu, oceń to po prostu na mniejsze talenty, bo raczej wszystko zgodne z zasadami
-
Willa wydawała się pusta. I w zasadzie nie powinno to nawet dziwić. Wszak nie była ona specjalnie wielka. Wampir i mauren przeszli przez hol i zaczęli przeszukiwać dom. Ich poszukiwania nie trwały długo. Zwabiły ich odgłosy walki. Zeszli do piwnicy pod willą. Odgłosy walki zaprowadziły ich do pomieszczenia w którym był Mogul. I martwi już najemnicy. Drago wszedł do środka i przeszedł nad jednym z ciał.
- Coś nas ominęło? - zapytał zerkając na Mogula, który wciąż trzymał wardynę.
-
Thor korzystając z tego, że Mogul i Dargosani patrzą się na siebie, podszedł do jednego z martwych najemników i przeszukał go.
//Może jakiś prezent na dzień dziecka? <ignorant>
-
Ork nieodpowiadając na słowa Dragosaniego schował broń i zebrał w sobie demoniczny gniew, po czym uderzył pięścią w korpus martwego najemnika. Jego pozostałości były ciężkim widokiem do zniesienia.
- Chcę poprzeglądać artefakty.
-
// Thor, możesz wziąć to co najemnicy mają w trofeach. Jeśli masz na to miejsce w ekwipunku. Z tym, że każdy element jest oczywiście uszkodzony.
Dragosani bez emocji obserwował jak Mogul masakruje ciało. Potem ruszył za orkiem.
- Też jestem ciekaw - rzekł. Wszedł wraz z Mogulem do pomieszczenia z artefaktami. Rzucił szybkie spojrzenie na ciało Fiodora, a następnie na przedmioty zgromadzone w pokoju.
Była to kolekcja bez artefaktów bez wątpienia pochodzenia orkijskiego. Amulety, skóry, totemy, różne znaki klanów... w większości przedmioty o wartości wyłącznie sentymentalnej dla ich poprzednich posiadaczy. Na ścianie wisiało także kilka głów orków. Zakonserwowane i uwieszone niczym trofea myśliwskie. Darsen musiał mieć chorą obsesję na punkcie orków. Wśród reliktów znajdujących się w pokoju Dragosan spostrzegł coś, czego raczej nie spodziewałby się w takiej kolekcji orkijskich przedmiotów. Kawałek lustra. Zapewne fragment potłuczonego większego zwierciadła. Wziął go w dłoń i wejrzał w jego taflę. Widział siebie, Mogula który tez coś tam grzebał w artefaktach, drzwi przez które weszli i pusty pokój za nimi. Nie widział odbicia Thora. Zerknął za siebie. Mauren był widoczny i powinien pojawić się w lustrze.
- Mogul, tutaj mam coś ciekawego. Spójrz - powiedział do orka.
-
Ork przyjrzał się lustrowi. Dragosani pokazał mu, że widać tylko ich odbicia.
- No kurwa, nie wierzę.
-
Drago podał fragment lustra orkowi.
- Rozumiem, że wiesz co to jest - powiedział, słysząc reakcje Mogula. Sam jeszcze zerknął w odbicia. Jasnym było, iż lustro jest czymś znacznie cenniejszym, niż tylko kawałkiem szkła.
-
- Musimy jak najszybciej wracać do paktu. Musimy pokazać ten fragment Mistrzowi i zabezpieczyć go w miejscu, w którym nikt się do niego nie dostanie. Ten artefakt to łącznik, jest teraz zniszczony, więc pokazuje tylko nasz świat, ale na prawidłowych zasadach.
-
- Ale dlaczego pokazuje tylko nas? - zapytał Drago, ciekaw niezwykłego artefaktu.
-
- Czekaj, zapomniałbym. Ork zbliżył się do Fiodora i uciął jego głowę
- Obiecałem Oczkowi, że przyniosę mu jego głowę. Przy okazji znalazłem w tej stercie rupeci księgę opisującą cały nasz język w staroorkijskim. Uśmiechnął się po czym spojrzał ponownie na kawałek lustra.
- Powinieneś się domyślić, mamy przecież tą samą krew.
-
- No tak, krew demonów... - odparł Drago, chociaż taka odpowiedź średnio mu wystarczała. Jednak postanowił zostawić to na później. Towarzysze zebrali co mieli zebrać i opuścili wille. Udali się w stronę stolicy.
WYPRAWA ZAKOĂCZONA!
Trójka towarzyszy, na polecenie orka Oczka, miała odszukać kupca handlującego orkijskimi artefaktami, oraz samych reliktów. Udali się więc do stolicy, gdzie ów kupiec był często widziany. Po krótkim śledztwie odnaleźli go. Przepytawszy kupca nie znaleźli jednak artefaktów. Zdołali jednak namierzyć ostatniego klienta handlarza. Był nim niejaki Fiodor Darsen. Spotkanie miał umówić handlarz. Następnego dnia towarzysze udali się do willi Darsena poza miastem. Zostali tam przyjęci... i pojmani. Odurzeni nieznana substancją stracili przytomność. Nierozwiązanym pytaniem pozostało, czy maczał w tym palce także kupiec.
Obudzili się rozdzieleni. Thor i Dragosani w grocie, rzuceni na pożarcie sfinksa. Mauren i wampir odgadli jednak sfinksowe zagadki, dzięki czemu mogli uwolnić się w groty. Ruszyli ponownie do willi. Mogul ocknął się w celi, przykuty do ściany. Po krótkiej rozmowie z Darsenem uwolnił się i zaczął torować sobie drogę do wolności. Po trupach. W tym samym czasie do willi dotarli Drago i Thor. Zostali zaatakowani przez strażników. Po krótkiej walce znaleźli Mogula w piwnicy willi. Ponad to znaleźli tam także poszukiwane artefakty.
Trofea:
Thor Grom
100 grzywien od Oczka
Nazwa: 16 pazurów wilka
Nazwa: 2m2 skóry wilka
Nazwa: 4 kły wilka
Mogul:
100 grzywien od Oczka
Nazwa: Kawałek lustra
Opis: Kawałek tajemniczego lustra, w którym pojawia się odbicie tylko niektórych istot.
Nazwa: Księga staroorkijskiego
Opis: Księga opisująca język rasy orków w ich pradawnym dialekcie.
Dragosani:
100 grzywien od Oczka
Talenty:
Thor Grom
Aktywność: 1 złoty talent
Opis: 1 brązowy talent
Walka: 1 brązowy talent
Premia: 150 grzywien
Mogul
Aktywność: 1 brązowy talent
Opis: 1 srebrny talent
Walka: 1 srebrny talent
Premia: 125 grzywien
Sobie talentów nie daję, bo nie.