-
Nazwa wyprawy: Związany paktem #4
Prowadzący wyprawę: Hope
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Otrzymanie od Hope'a mapy i informacji dotyczących położenia Mrocznego Paktu.
Uczestnicy wyprawy: Gunses Cadacus
Gunses poprawił juki swojego wierzchowca. Sam oporządzał Marsa. Nie, żeby nie ufał stajennym, jednakże w głowie świtało mu stare porzekadło: pańskie oko konia tuczy. Jeszcze raz stanął w strzemionach spoglądając w kierunku w którym miał wyruszyć. Miasto opuścił przed godziną, teraz zaszył się już w opustoszałych w tym okresie polach i łąkach, po których hulał wiatr i śnieg. Aro, jego chowaniec, biegał radośnie po polach węsząc i kopiąc za ryjówkami i nornicami, które drążyły w śniegu tunele. Cadacus przywołał go gwizdnięciem i ruszył konia szturchnięciem pięt. Od swojego pasa na piersi odczepił flakon z krwią i wypił go. Jego oczy rozbłysnęły nowym żarem.
Tracę: 1x flakonik 0,3l z ludzką krwią
Zyskuję: 1x pusty flakonik 0,3l
-
Mapa wskazywała miejsce w samym środku Valfdeńskiej dżungli.
-
Zapomniane miejsca przemknęło mu przez myśl. Popędził konia w stronę znanej dżungli. Koń szedł rączo. Lekki śnieżek zalegał pola i drogi, jednakże płoty przy gościńcach, drzewa a czasami wystające nad śniegiem rzędy traw i zielska wskazywały drogę.
-
Po kilkunastogodzinnej wędrówce Gunses dotarł do granicy z dżunglą. Był już zmęczony po tak szaleńczym galopie, w dodatku miał jeszcze do pokonania kilka kilometrów przez dzicz w lesie pełnym niebezpiecznych zwierząt.
-
Wampir otworzył mapę. Wiedział, że na skraju dżungli co i rusz znajdują się jakieś miejscowości. Dżungla dostarczała rzadkich składników alchemicznych wykorzystywanych w lecznictwie, alchemii i magii, a także cenne trofea z dzikich zwierząt. Była źródłem wielu bogactw, lecz była zbyt niebezpieczna by się w niej osiedlać. Cadacus spojrzał na mapę szukając jednaj z wiosek. Chciał bowiem zostawić w niej swojego wierzchowca.
-
W okolicy nie było żadnej wioski.
-
- Pech - powiedział i zsiadł z konia. Przywołał do siebie taru.
- Poczekamy tutaj trochę, aż odpoczniemy - rzekł. Był na skraju dżungli. Przywiązał konia do jednego z drzew, taru nakazał pilnować Marsa, sam zaś poszedł nazbierać kilka gałęzi na rozpalenie ogniska. Jemu wszak nie było ono potrzebne, jednakże ogień ogrzewał i uspokajał, a on miał ze sobą dwa zwierzęta.
-
Siedzieli tak w głuszy, nie robiąc zupełnie nic. Czas płynął.
-
Wampir rozpalił ognisko i przesiedział w nim trochę czasu. Następnie wstał, zgasił ogień i przyszykował się do wejścia w dżunglę. Rozejrzał się za jakimś traktem.
-
To dżungla, w głuszy traktów nie ma.
-
Fakt był niezaprzeczalny. Dżungla. Gunses przywołał do siebie swojego taru
- Aro, tak jak ćwiczyliśmy... - rzekł i wskazał na konia - Aro, Mars. DOM. SETMRE - powiedział i cóż. Zostawił ich. Taru nie raz wracał z dalekich podróży do domu. Czy uda mu się przyprowadzić konia? Czy ktoś ich złapie. Tego wampir nie wiedział. Nie mógł zostawić ich tutaj. Kto wie co złego mogłoby wyjść zapolować na obrzeżach dżungli. Odprowadził zwierzęta wzrokiem a kiedy został sam odwrócił się twarzą do wielkiej dżungli i wszedł w nią.
-
Przedzierałeś się przez gęsto porastające dżunglę zarośla. Upał dawał się we znaki, było tak duszno, że pot spływał Ci po policzkach. W pewnym momencie usłyszałeś lichy śpiew kobiety. Nie byłeś do końca pewny skąd dochodzi i czy nie jest wytworem Twojego zmęczonemu umysłu.
-
//:Upał? W zimie?
Wampir, który był bestią, dopiero poznawał siebie i to, że zaczął się pocić, czego nigdy w życiu nie miał okazji czynić. Nie ze zmęczenia, ani gorąca. Niemniej jednak śpiew kobiety, który usłyszał pośród drzew mógł być realny lub być wytworem jego umysłu. Przez wiele lat był przywódcą organizacji myśliwych, dzięki czemu nauczył się rozpoznawać kierunku świata nawet w dziczy. Postanowił sprawić, co to za śpiew słychać, więc podążył w tamtym kierunku.
-
//http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Klimat_Valfden
Po przedarciu się przez gęste zarośla dotarłeś do strumyka, przy którym bawiła się piękna elfka, wesoło sobie podśpiewując. Dopiero, kiedy podszedłeś bliżej zauważyłeś, że to wampirzyca. Radośnie oporządzała ciała zamordowanych dzieci.
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/f/f0/Linu.jpg)
-
//Też właśnie czytałem i się dziwię. :P
- Vaaitesarj, setioiset'esreoi ker'evaai - rzekł wampir w starowampirycznym spoglądając bacznie na wampirzycę
[hide group=1]Witaj, siostro krwi[/hide]
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/f/f0/Linu.jpg)
Wampirzyca pokazała kły.
- Precz!
-
Gunses sam siebie złapał w pułapkę. Po uwolnieniu sabatu zezwolił na rozproszenie się wampirów po całej ziemi. Każdy mógł być teraz renegatem.
- Siostro, nie chcę zwady. Co to za dzieci?
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/f/f0/Linu.jpg)
- To moja kolacja. Chcesz trochę?
-
- To Twoja kolacja. Dziękuję... - powiedział rezygnując z posiłku i spytał - Wiesz coś o tutejszych ruinach? Poszukuję takich.
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/f/f0/Linu.jpg)
- Są w tę stronę - wskazała.
-
- ÂŁadna suknia... i fryzura - zauważył Gunses po czym odszedł w stronę wskazaną przez wampirzycę.
-
Podążając wzdłuż strumienia nie odstępowało Cię uczucie niepokoju, przez cały czas wydawało Ci się, że ktoś Cię śledzi.
-
Jako że panowała noc, Gunses wyostrzył swoje zmysły spotęgowane mutacjami bestii. Tak, ażeby móc ustalić, czy rzeczywiście ktoś go śledzi.
Aura inteligencji (http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Umiej%C4%99tno%C5%9Bci_nabywane#Aura_inteligencji)
-
Mężczyzna postanowił wyjść naprzeciw Twej podejrzliwości, wyłonił się z kłębu zielonego dymu. Wyglądał zupełnie jak Ty, tylko trochę starszy, z siwym włosem i bagażem doświadczeń zarysowanym na twarzy.
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/7/74/Mp_avatar_arcylisz.jpg)
-
Ventepi... Stary wampir... przemknęło Gunsesowi przez głowę kiedy zauważył postać podobną do siebie, lecz z wyglądu wydającą się być starą personą. Wampir zatrzymał się, lecz nie odezwał się. Kto wie, cóż za czary rządzą tą krainą.
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/7/74/Mp_avatar_arcylisz.jpg)
- Jestem Tobą a Ty jesteś mną. Możesz zdobyć potęgę, którą posiadam. Jestem nieśmiertelnym arcyliszem, naginam swą wolą rzeczywistość, stoję ponad życiem i śmiercią. Dziecko nocy wie, że cel nie uświęca środków. Ponieważ cel nie istnieje, istnieją tylko środki. Postąp słusznie a czeka Cię potęga o jakiej nigdy nie śniłeś.
Mężczyzna rozpostarł ręce generując z koniuszków palców energię magiczną o zielonym zabarwieniu. Bujna roślinność dżungli porastająca wzdłuż strumyka zaczęła więdnąć na zawołanie maga.
-
- Tak. Będę wampirem-bestią-liszem - rzekł Gunses robiąc <huh>. Wiedział, że dżungla i jej magiczne ruiny ściągają moc. Przypomniał sobie słowa dziadka z antykwariatu. Było coś o starości i teatrzyku. Niech więc występ trwa.
- Jesteś mną?
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/7/74/Mp_avatar_arcylisz.jpg)
- Możesz być mną, jeśli wybierzesz właściwie. Kiedy przyjdzie czas pozbawisz go życia, będziesz wiedział co czynić. Tylko środki! Kieruj się...
Nim mężczyzna skończył dokończyć dialog wybuchł raniony kulą ognia, rozpływając się w powietrzu.
-
Wampir odskoczył w tył kiedy nastąpił wybuch ognia. Momentalnie sięgnął dłonią nad ramię łapiąc za rękojeść miecza i wyciągnął go z pochwy. Spojrzał w kierunku z którego nadleciała kula ognia.
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/5/53/Mp_avatar_arcymag.png)
Nim Gunses zdążył wykonać kilka kroków napotkał na zabójce arcylisza. Był to arcymag o jego wyglądzie twarzy.
- Nie rób tego!
-
To było coś, czego Gunses pragnął odkąd był dzieckiem. Władać mocą żywiołów.
- Czego?
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/5/53/Mp_avatar_arcymag.png)
- Nekromancja zmieni Cię w podłego człowieka. Wyrzekniesz się swych bliskich, odtrącisz przyjaciół, jedynie co Ci pozostanie to swoje mroczne eksperymenty. Nie daj się skusić tej ścieżce! Bogowie dali nam żywioły za sprawą, których tworzymy życie. Wiedza arcymaga pozwoli Ci ratować niewinnych, leczyć wątłe ciała śmiertelników i pozostawi Twe sumienie czystym. Nie będziesz musiał wyrzekać się swej natury, pozostaniesz żywy. Możesz być mną, potężnym elementalistą, który ma na swoje rozkazy żywioły ognia, wody, ziemi i powietrza. Wystarczy abyś postąpił słusznie, ocal go gdy nadejdzie czas...
Mężczyzna rozpłynął się w powietrzu.
-
Gunses miał już gotową odpowiedź, kiedy nagle mężczyzna się rozpłynął w powietrzu. Zaprawdę, dziwne twory wydała na świat dżungla Valfden.
-
Nie byłeś pewny czy to już koniec nękających Cię zjaw. Jedno było pewne, w tej chwili byłe od nich wolny.
-
Gunses skazał się na przekleństwo duszy, na bycie jałowym. Kiedyś, zdawałoby się, całe ery temu, Gunses był człowiekiem i kształcił się jako nowicjusz w klasztorze magów ognia. Jednakże próby nie doczekał, zaskoczyła go wojna. Na Marancie stał się złodziejem i zabójcą, przyłączając się do klanu asasynów. ÂŁuk stał się jego nowym sprzymierzeńcem, a Gunses zaczął kształcić się w myślistwie. Stał się wampirem, aby zostać drapieżnikiem doskonałym. Przewodził wielkim organizacjom. Stał się potężny. Był wojownikiem, jednym z lepszych na Valfden. Zbieg okoliczności sprawił, że przeszedł on mutację w bestię, zyskując niezrównaną siłę i refleks. I teraz, po tych zdawałoby się tysiącach lat obudziła się w nim znowu żądza poznania magii. Magii żywiołów. Wiedział jednak, że jego przeznaczenie zakpiło z niego kolejny raz. Ruszył przed siebie.
-
//Według moich obliczeń Gunses jest wampirem przeszło 22 lata. Jakie tysiące lat?
W pewnym momencie wybiegłeś z zarośli na jałowe ziemie. Pośrodku rozpościerała się starożytna, zniszczona i strawiona ogniem wieża.
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/3/34/Lokacje_siedziba_mrocznego_paktu.jpg)
Usłyszałeś głos zza pleców i uniosłeś się lekko w powietrze.
-
//: LOL. To przenośnia <facepalm> <facepalm>
Wampir dotarł do zniszczonej w ogniu wieży. Nim zdążył jednak się poruszyć poczuł że tkwi w niewidzialnym uścisku, wypełniającej go sile, która sprawiła, że unosił się w powietrzu.
Mortokineza? zapytał sam siebie w głowie. Wiedział, że w takiej sytuacji jest pod władzą, tego, który go schwytał. Nie poruszył się więc.
-
Byłeś unoszony za sprawą telekinezy przez bestie, demonicznego mutanta stworzonego na potrzeby mrocznego paktu. Podszedł do Ciebie, powąchał niczym zdobycz i powoli opuścił na ziemię.
- Byłem niegdyś tak słaby.
-
- Każdy zaczyna będąc słabym - powiedział Gunses spoglądając na swoje dłonie. Jedną miał zwykłą, ludzką. Druga zaś wyglądała jak szpon demona z otchłani i skrywała niepojętą moc.
-
Bestia krążyła wokół Ciebie oceniając sytuacje.
- Jesteś wyjątkowo opanowany. Zobaczymy jaki będziesz, kiedy zmotywuje cię do działania.
Twój sobowtór wykonał zamaszyste cięcie mieczem pozbywając cię ludzkiej ręki. Przez chwilę zrobiło ci się słabo, krew spływała po twoim torsie kapiąc na kończynę leżącą ci u stóp.
-
Gunses zawył, a impet ciosu posłał go na kolana. Uniósł kikut do góry. Wiedział, że niedługo nadejście szok. Umysł zacznie odczuwać brak ręki, serce będzie pompować krew. Wykorzystując siły grawitacji lekko wymusił mniejszy ubytek krwi. Wystarczyło czasu, ażeby załapał za półlitrową butelkę z krwią. Wyrwał korek zębami i dużymi łykami wypił od razu połowę. Resztę wylał na ranę. Jego oczy zwęziły się, wargi podniosły się ukazując białe zęby i cztery wielkie kły. Zasyczał niczym drapieżnik.
Tracę: butelka 0,5l ludzkiej krwi
Zyskuję: pusta butelka 0,5l
-
Bestia wypuściła cię z telekinetycznego uchwytu rezygnując z prób wywołania w Tobie agresji. Odszedł, znikając w zaroślach dżungli. Od wieży dzieliło cię zaledwie kilkanaście metrów. Dobiegły z niej głosy mężczyzn.
-
Pięknie, kurwa. Pięknie.pomyślał Gunses i pobiegł w stronę wieży. Miał siły tylko dzięki temu, że panowało hemis.
-
Zbliżając się do wieży dojrzałeś przez opary we mgle tłum magów. Po przedarciu się przez zebranych w okręgu widzów dostrzegłeś, że uczestniczą w rytuale...
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/1/1b/Mp_rytual_rekrut2.jpg)
-
Za dużo magów pomyślał. Ostatnio spotkania z istotami magicznymi nie wychodziły mu na dobre.
- Magowie... Jestem bestią, poszukuję drogi do... do paktu... I mam uciętą rękę KURWA! Ktoś może mi pomóc? - krzyknął.
-
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/0/05/Mp_rytual_rekrut.jpg)
Po zakończeniu wstępnej fazy rytuału witalita zwrócił się do Gunsesa.
- Mogę dać Ci drugą szansę. Ta ręka - wskazał. - Sprawie, że tkanka się zregeneruje. Wezwę potężną magię i odzyskasz kończynę. Ale potrzebuje od Ciebie ofiary, której energia wzmocni moje zaklęcie. Zabij to dziecko a odzyskasz rękę, dostaniesz drugą szansę na dokończenie wędrówki do wieży.
-
- Nie przebyłem tylu setek mil, aby zabijać dziecko, tylko po to abym ja mógł być sprawny. Daj mi demona, a jego zabiję - rzekł przez zaciśnięte zęby.
-
- To Ty chcesz odzyskać rękę. To Ty musisz zabić dziecko, aby aktywować zaklęcie.
-
- Nie zabiję niewinnego dziecka. - wysyczał.
-
Uniósł swój szpon i spojrzał na niego. Przypomniał sobie słowa, które mu przyświecały od kiedy objął dawną ścieżkę
Nie ma emocji, jest spokój.
Nie ma ignorancji, jest wiedza.
Nie ma namiętności, jest pokój.
Nie ma chaosu, jest harmonia.
Nie ma śmierci, jest życie.
Uderzony niesprawiedliwością, która rozgrywała się na jego oczach, pośród krzyku niemowlęcia, odniósł wzrok wyżej i napotkał wzrok maga.
Wyrzucając przed siebie demoniczną rękę wykrzyknął
- Aenye! - inkantację zaklęcia magii umysłu. Wybuchu świetlistego błysku. Czy pomylił formuły? Nie. Czy chciał cokolwiek zrobić tym nieszkodliwym zaklęciem? Tak. Chciał odwrócić uwagę. ÂŚwietlisty wybuch na sekundę tylko rozświetlił okolicę. Wtedy to skoncentrowany gniew, który przez lata wampir uczył się opanowywać spłynął do szponu oczyszczając umysł wampir, przeistaczając się w energię magiczną i zaraz za światłem zaklęcia 'błysk' z demonicznego szponu wytrysnął snop iskier - piorun. Potężne zaklęcie magii demonicznej, które opanował przed laty. Cisnął nim w maga, który proponował poświęcenie życia dziecka, dla pomyślności rytuału.
- Chcesz śmierci. Prędzej ona dostanie Ciebie - zasyczał.
-
- Rozejść się!
Mag dmuchnął Ci pyłem z ręki. Przez chwilę niczego nie widziałeś, gdy otarłeś oczy zacząłeś uświadamiać sobie swoje położenie.
(http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/1/15/Charon.jpg)
Utrata ręki była jedynie iluzją, zaś rytuał był testem.
- Witaj z powrotem niszczycielu.
-
Gunses podniósł się z ziemi. Miał obie ręce. Spojrzał na mężczyznę, który zbliżył się do niego. Przypomniał sobie słowa Setmre, wypowiedziane dawno temu w komnatach Piątej ÂŚwiątyni
W końcu dotarłeś tutaj
Po wielu latach dowiesz się prawdy
Króra spoczywa daleko gdzieś przed tobą
Na samym dnie przeznaczenia góry
Niewidomy przemierzasz zakamarki istnienia
Patrząc tylko na umarłe gwiazdy
Jutro znowu wstaną twoje oczy
Takie same lecz tak bardzo inne
Zamknął oczy i spojrzał na niego jeszcze raz. W jego oczach czaił się mrok.
- Witaj - odpowiedział, chociaż nie znał mężczyzny. Znał jednak tą nazwę: niszczyciel. Tak, znał ją dobrze i czuł jak to słowo wypala teraz w nim wszystko inne. Ta nazwa wzbudziła ogień, który on chciał trzymać w ryzach. Uwolniła bestię z klatki.
-
- Chodź ze mną.
Mężczyzna zaczął iść w stronę wieży.
Wyprawa zakończona
Kontynuujesz wątek w tym (http://marant.tawerna-gothic.pl/index.php/topic,26326.0.html) temacie.
Gunses Cadacus
Aktywność: 1 brązowy talent
Opisy: 1 brązowy talent
Walka: brak