-
Nazwa wyprawy: Na drodze ku zrozumieniu - Quinn
Prowadzący wyprawę: Kenshin
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: ukończenie zadania szkoleniowego u Respeva
Uczestnicy wyprawy: Quinn
- Jestem gotów. Gdzie mam wyruszyć? - dopytał elf.
-
- Udaj się do lasu dziecko. Mamy oczy i uszy wszędzie. Będziemy mięli, Ciebie na oku. Odpowiedział enigmatycznie, ale czego mógł młodzieniaszek spodziewać się od starca z długą brodą, który za dużo przesiadywał w lesie pośród natury.
-
- Dobrze więc, tak zrobię. Bywaj, druidzie - powiedział elf i skłonił się starszemu lekko, po czym ruszył przed siebie. Miasto miało czytelną architekturę, to i szybko znalazł drogę z rynku, z serca miasta niemalże do niższych jego partii. Nie mogąc się powstrzymać zahaczył o pałac, nie wchodząc oczywiście do środka. Przechodząc patrzył z zewnątrz jak mieszka wampirzy król Valfden. Wcale niebrzydki pałacyk, pomyślał i ruszył dalej. Wszakże misja czekała. Przeszedł przez wszystkie dzielnice i w końcu był na miejscu, przy bramie północnej. Droga, jak zdołał się wcześniej dowiedzieć, prowadziła do hrabstwa Terwor i Revar. Nie wiedział czy dane mu będzie zajść aż tak daleko, ale jeśli musiał, nie zawaha się. Pozdrowił gestem strażników przy bramie, poprawił sajdak z łukiem i topór przy pasie i ruszył w stronę lasu, który majaczył w oddali.
-
Przeszedłeś sobie przez miasto i nikt tobie nie przeszkadzał. Droga była otwarta, gdy wyszedłeś na otwarty trakt, mijałeś wozy kupieckie, ale również ciebie nikt nie zaczepiał. Wkrótce dotarłeś do lasu, który wcześniej majaczył przed tobą. Teraz wystarczyło obrać kierunek, w którym elf chce podążać.
-
Wspominając wskazówki druida, że ma po prostu iść przed siebie, a ludzie lasu będą mieli go na oku Quinn po prostu przymknął oczy, ocenił mniej więcej gdzie jest słońce i udał się w kierunku północno-zachodnim. Rozkoszował się przechadzką pomiędzy drzewami. Mimo że nigdy wcześniej tego tak nie czuł, kontakt z lasem dawał mu pewien spokój duszy. Przechodząc koło wysokiego, starego drzewa przejechał dłonią po korze, czując szorstki materiał. Uśmiechnął się delikatnie i szedł dalej.
-
Szedłeś dalej w głąb lasu, gdy znalazłeś się na dobre w środku, zauważyłeś ślady stóp. Typowo ludzkie ślady, które ciągnęły się jeszcze dalej w las. Niedaleko obok nich były zastawione wnyki na drobne zwierzęta.
-
Widząc ślady elf przyklęknął i zbadał je, wodząc palcami i oceniając wzrokiem. Sprawdzał, czy jest ich więcej, jak głębokie są - ogólnie starał się poznać czy to jeden człowiek, czy tez przedstawiciel innej rasy. Potem zaś dostrzegł wnyki, porzucił zatem ślady i podszedł do nich bliżej, starając się je zbadać. Popatrzył i spróbował ocenić czy to profesjonalna pułapka, czy raczej barbarzyńskie wnyki kłusownika.
-
Ślady stóp były świeże i po analizie elf, mógł stwierdzić, że były to dwoje ludzi zaś wnyki typowo kłusownicze, które najpierw zamęczają, złapaną ofiarę nim ta zdechnie.
-
Barbarzyństwo, pomyślał elf i bez chwili dalszego wahania sięgnął po topór. Prosta, zakupiona w mieście siekierka była raczej nędznym narzędziem niż bronią, ale do tego celu sprawdzi się więcej niż wystarczająco, uznał i zamachnął się, uderzając we wnyki. Szybko porąbał pułapkę na drobne wióry, tak by nie dało się jej więcej użyć. Następnie schował topór i sięgnął po łuk, po czym wrócił do śladów i postanowił wytropić kłusowników. Quinn rozumiał tradycyjne polowanie, oddanie czci i honoru należnego zwierzęciu, które oddaje swoje życie i ciało dla myśliwego. Ale ten w zamian pozyskiwał cenne trofea, które potem przetwarzał na potrzebne mu rzeczy. Kłusownictwo potępiał, nie mógł zaakceptować bezmyślnego torturowania zwierząt, by potem ograbić ich zwłoki z futra czy łap, a resztę wyrzucić jak śmieci.
-
Po szlachetnym boju z pułapkami, które nie mogły oprzeć się toporowi, ruszyłeś za śladami pozostawione przez ludzi. Do przejścia miałeś spory kawałek w jeszcze głębszą część lasu, ale tak pilnie krocząc, zauważyłeś jeszcze jedne duże i masywne a bok delikatne mniejsze ślady łap, które również prowadziły dalej niemal na równi z ludzkimi.
-
Widząc nowe ślady elf pochylił się i zbadał je dokładnie. Bestia jakaś? Zamyślił się i spróbował wyciągnąć wnioski z tropów. Albo zwierzę im towarzyszyło i było jakimś psem czy czymś podobnym lub też ślady są świeże i tropi ich jakiś leśny stwór. Quinn nie wiedział dokładnie, ale zamierzał się dowiedzieć. Sięgnął po strzałę z kołczanu, by w razie czego mieć możliwość szybkiego naciągnięcia łuku ruszył przed dalej przed siebie.
-
Duże ślady mogły zasugerować Quinnowi, że ma do czynienia z niedźwiedziem, ale nie mógł być w tego pewien. Dalsza droga natomiast nie była usłana różami, bo pagórki, korzenie nieco spowalniały dalszy przemarsz, ale wkrótce usłyszałeś głosy typowo ludzkie oraz, jakby warczenie obok nich.
-
Słysząc warczenie Quinn przystanął i przykucnął. Wolał się nie narażać i zachować czujność, toteż stąpając delikatnie, korzystając z wrodzonej elfiej gracji i delikatności szedł przed siebie, rozglądając się uważnie. Starał się tez usłyszeć wyraźniej i rozróżnić ludzkie głosy, próbując zrozumieć co mówią.
-
Im bliżej podchodziłeś od strony głosów, to tez zauważyłeś ognisko. - No! Egdar udało się. Te dwa małe gówniaki sprzedamy i mamy czysty zysk. Był to tymczasowy obóz obok dwójki mężczyzn w klatce obok były dwa młode niedźwiadki, którym nie spodobało się siedzenie w niewoli ludzkiej.
(https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/c/c2/Bestiariusz_klusownik.jpg)
2x Kłusownik (https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/K%C5%82usownik)
// W razie walki podaję statystyki, przeciwnicy są odwróceni do ciebie plecami nie świadomi twojej obecności.
-
Widząc spętane niedźwiadki Quinn nie wahał się długo. Nie chciał zabijać i jeśli nie będzie musiał, nie zrobi tego. Czuł jednak że kłusownicy nie odejdą w pokoju, toteż wstał i stając koło drzewa nałożył strzałę na cięciwę. Naciągnął łuk, cisowe drewno zatrzeszczało cicho gdy ramiona uginały się pod wpływem siły ramion elfa. Mężczyzna spojrzał na kłusownika stojącego po lewej i wycelował w jego ramię. Nie będzie zabijał, ale uniemożliwi mu przynajmniej strzelanie z łuku na pewien czas. Może to będzie nauczka. Odetchnął i wypuścił strzałę, która ze świstem przecięła powietrze i wbiła się w rękę kłusownika.
- Odejdźcie precz i nie wracajcie! - krzyknął, chowając się za drzewem.
-
Jeden mężczyzna oberwał nie śmiertelnie, ale na tyle by go obaliło, co na chwilę został wyłączony z walki. Drugi natomiast momentalnie się zerwał. Dobył łuku oraz strzały, czaił się aż Quinn, wychyli swoją głowę i szpiczaste uszy.
2x kłusownik jeden ranny leży, nie wstaje.
-
Zatem walka. Elf nie ryzykował wystawienia głowy, nie chciał się narazić na trafienie strzałą. Wycofał się lekko, starając zachować ciszę i przy okazji zebrał dwa kamienie. Gdy już wycofał się wystarczająco przeszedł w prawo, starając się zajść z flanki swojego oponenta. Kiedy już poczuł że odszedł wystarczająco sięgnął po kamień i cisnął min przed siebie, starając się odciągnąć uwagę kłusownika, by pomyślał ze Quinn skrada się od drugiej strony. Gdy kamień leciał elf zerwał się na równe nogi i sięgnął po drugą strzałę, napinając łuk. Dojrzał pomiędzy drzewami swojego wroga, wycelował i wypuścił pocisk. Żelazna strzała pomknęła ku kłusownikowi, wbijając się w nieopancerzoną pierś. Przeciwnik padł niemal natychmiast, zupełnie jak rażony strzałą. Quinn nie tracąc czasu dobył topora i runął przed siebie, dobiegając do kłusowników. Sprawdził drugiego ranionego przez siebie mężczyznę, ale strzała wbiła się głęboko w pierś, naruszając wiele żył i płuco. Mężczyzna leżał na ziemi, krztusząc się krwią i patrząc błagalnie. Elf uniósł topór i uderzył znad głowy, kończąc życie swojego przeciwnika. Nie był z tego dumny, ale nie pozostawili mu wyboru.
Następnie wstał i ruszył ku klatce z niedźwiadkami. Wszak to im przede wszystkim tutaj pomagał. Swoje bronie odłożył już bezpiecznie na miejsce, podszedł do zwierzęcego więzienia i otworzył je, wypuszczając misie. Odsunął się natychmiast, by ich nie nastraszyć i obserwował, jak biegną w las.
Po tym wszystkim sprawdził jak się miewa pierwszy z kłusowników, którego przecież oszczędził.
Chciałbym zabrać 2 sztylety
Nazwa broni: sztylet kłusownika
Rodzaj: sztylet
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 15
Opis: Wykuty z 0,45kg mosiądzu o zasięgu 0,3 metra.
-
Zmyśla taktyka długouchego podziałała! Mężczyzna, nie miał szans obrywając bezpośrednio strzałą, a potem toporkiem, co zakończyło żywot jednego. Elf natomiast pozostawił drugiego człowieka, przy życiu. Jednak nim zdążył wypuścić młode z klatki to usłyszał głośne warknięcie, które sparaliżowało Quinna, poczuł jak zamienia się w słup soli, gdy na polane wtargnęła ogromna niedźwiedzica!
(https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/images/c/cc/Bestiariusz_niedzwiedz.jpg)
Niedźwiedzica (https://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Nied%C5%BAwied%C5%BA)
// Jeszcze nie atakuje
-
Elfa dosłownie zmroziło. Co innego wiedzieć niedźwiedzia gdzieś w oddali albo nawet w postaci skóry, a co innego stanąć twarzą w twarz z ogromną niedźwiedzicą. W dodatku której młode siedziały w klatce nieopodal. Quinn uniósł powoli, bardzo powoli, ręce ku górze, pokazując niedźwiedzicy że nie ma złych zamiarów i nie stanowi zagrożenia, po czym ostrożnie podszedł do klatki i trącił ją lekko stopą, wskazując misiowej mamie gdzie są jej młode. Następnie pochylił się lekko i spróbował ją otworzyć.
-
Elf zbliżając się do klatki z małymi, sprowokował niedźwiedzicę, którą ruszyła w szalonym tempie, gdy nagle metr od długouchego zatrzymała się nagle, jakby w transie! Quinn skonfundowany nie mógł wiedzieć jakie cuda się, dzieją w tym momencie, bo niemal zginął. Do czasu aż pewne krzaki się nie poruszyły a obok ciebie, stanął druid wraz z przybocznymi! Mówiąc do ciebie.
(https://media-hearth.cursecdn.com/avatars/319/813/636269090569297340.jpeg)
- Wypuść je teraz!
-
Zupełnie skołowany elf otrząsnął się, bowiem zajrzał śmierci w twarz, a raczej w rozdziawioną, niedźwiedzią paszczę. Słuchając druida, który pojawił się praktycznie znikąd Quinn posłusznie pochylił się i otworzył klatkę, wypuszczając niedźwiadki. Te wybiegły od razu, kierując się w stronę niedźwiedzicy.
-
Młode dołączyły do matki, a druid odesłał ją w jakimś kierunku. Człowiek lasu następnie zajął się rannym mężczyzną. Wyciągnął wbitą strzałę, przemył ranę a potem odprawił znane tylko mu rytuały. - Dobrze, że go oszczędziłeś, nie jesteśmy tacy jak oni. Dla nas każde życie ma znaczenie, ale z niektórymi nie da się inaczej. Wypowiedział do ciebie ważne słowa, by zwrócić się następnie do uleczonego. - Zmień swoje postępowanie póki czas. Idź szerzyć wiarę w Ventepi! NAWRÓĆ SIĘ! Wydarł się na cały las, że aż drzewa się zatrzęsły i nastała cisza. Spokój ogarnął cały las. Człowiek zaś uciekł w popłochu. - Dziecię lasu jeśli masz jakieś pytania możesz zadać je od razu, ale najpierw spocznijmy wszyscy. Ognisko się jeszcze pali to możemy to wykorzystać. Druid zasiał na ziemi, czekając aż dołączysz jeśli oczywiście masz ochotę.
-
- Dziękuję za interwencję. Nie miałem złych zamiarów wobec niedźwiedzicy, ale nie wiem co ona by ze mną zrobiła - podziękował druidowi Quinn i zasiadł przy ogniu - Dobrze się ogrzać, niby jeszcze jesień, ale koszula cienka, a w wietrze czuć już zimę. Z pytań... może jedno, dwa. Dużo o waszym zgromadzeniu słyszałem, chciałbym tylko wiedzieć, to jest to czym mógłbym i powinienem się zajmować, gdyby udało mi się dołączyć do Konkordatu? Tropieniem kłusowników i tym podobne? Nie mam nic złego na myśli, po prostu próbuję się rozeznać w pełni waszych obowiązków.
-
Druid patrzył na języki płomienia, które pożerały siebie wzajemnie. - Pamiętasz jak mówił druid w mieście, ze mamy oczy i uszy wszędzie prawda? Niestety nie daliśmy rady przybyć wcześniej za mało nas w naszym stadzie, ale lepiej przybyć późno niż wcale, nie musisz dziękować to nasza powinność jako pasterzy lasu. Wyjaśnił młodemu. - Prawda czuć zbliżającą się hemis z każdą chwilą.[/color] Westchnął sobie. - Zwierzęta poszukują jeszcze jedzenia, by przetrwać mrozy i stają się łatwym celem dla takich jak tamci dwaj. Robimy co możemy, żeby pomóc zwierzęta w ramach rozsądku. Krąg życia musi trwać, ale dokarmiamy je w ramach potrzeby możesz w tym pomóc, łapiąc kłusowników i niekoniecznie ich zabijając, bo najpierw nauka i rozsądek potem walka. Mężczyzna zamyślił się chwilę, wrzucił kilka drew do ogniska, które zaskwierczało lekko. - Co jeszcze? Wiem dostarczamy rośliny lecznicze i inne do miast, pilnujemy by pewne populacje zwierząt nie rozrosły się jak wilki, które atakują domostwa oczywiście podchodzimy do tego iście honorowo jak rycerze na placu boju. Mówiąc prościej, pilnujemy całego ekosystemu, by każdemu żyło się dobrze w imię Ventepi. Tutaj zakończył dając niemal cały obraz pracy jaki mają druidzi oraz wojownicy konkordatu mają do wykonania.
-
- Rozumiem - odpowiedział Quinn - Przyznam nie mam chyba więcej pytań. To co zrobiłem dzisiaj myślę sprawiło mi pewną przyjemność. Nie lubię i nie chcę zabijać jeśli nie muszę, ale zwrócenie młodych jej matce sprawia, ze czuję się troszkę dumny. Chciałbym kontynuować te czyny jeśli mogę.
-
- W takim razie, nie zatrzymuję ciebie więcej. Wracaj do miasta tam już wszystko zapewne wiedzą. My jeszcze chwilę posiedzimy i znowu ruszymy na szlak. Bywaj dziecię. Pożegnał się z tobą serdecznie jak ojciec syna lub mistrz ucznia. Droga powrotna czekał na ciebie.
-
- Bywaj, druidzie. Raz jeszcze dziękuję za pomoc - powiedział Quinn i ruszył tam skąd przyszedł. Minął zwłoki zabitego przez siebie kłusownika, po czym szedł dalej, wchodząc pomiędzy drzewa. Suche, żółte liście przyjemnie chrzęściły pod jego stopami gdy elf szedł lasem z powrotem do Efehidonu. Wyprawa okazała się owocna. Choć wciąż lekko ciążyła mu śmierć człowieka to pogodził się z tym ze była nieunikniona. Czasem w służbie natury trzeba robić rzeczy które są po prostu konieczne. Z takimi myślami wracał do stolicy, do punktu rekrutacyjnego Konkordatu.
-
Już było ciemno, gdy dotarłeś do miasta. Drogę do punktu rekrutacyjnego znałeś i po chwili znalazłeś się koło namiotu.
-
Quinn zaraz po przybyciu na rynek odnalazł mimo mroku druida, z którym rozmawiał poprzednio i podszedł do niego, kłaniając się na przywitanie.
- Witaj - powiedział - Zgodnie z twoją radą udałem się do puszczy. Napotkałem tam dwóch kłusowników, którzy chcieli porwać młode niedźwiedzicy. Jednego byłem zmuszony zabić, drugiego zaś puściłem wolno. Napotkałem tam innego druida, który mi pomógł, mimo że nie miałem złych zamiarów niedźwiedzica zaatakowała mnie. Druid ją powstrzymał, ja zaś zwróciłem niedźwiedziej matce jej młode. Potem porozmawiałem chwilę z druidem, no i jestem tutaj - zakończył swoją opowieść elf.
-
Druid oczywiście wszystko wiedział wcześniej. Dobrze się jednak stało, że elf opisał całe wydarzenia, ale teraz nastało najważniejsze pytanie.
- Cieszę się, że Ci się udało. Teraz jednak stoisz przed wyborem czy chcesz dalej służyć istotą lasu swym łukiem? Czy może wolisz odejść i szukać sobie innego celu w swym życiu? Spojrzał pytająco w oczy długouchego.
-
- Tak, chcę dalej służyć naturze i puszczy - odpowiedział pewnie Quinn - Dzisiejsze zadanie wypełniło mnie pewnym szczególnym zadowoleniem i chciałbym móc kontynuować swoją posługę.
-
- Niech się tak stanie. Wyjdź poza namiot tam czeka na ciebie wóz z woźnicą i zaaopatrzeniem do naszej siedziby.
Wyprawa zakończona powodzeniem!
Podsumowanie :
Quinn dostał zadanie, udanie się do lasu w celu sprawdzenia swojego charakteru jak i umiejętności. Opuszczając miasto dotarł on do lasu, gdzie znalazł ludzie ślady jak i kłusownicze wnyki. Po zniszczeniu pułapek, ruszył śladami ludzi w trakcie przemarszu natrafił on na ślady niedźwiedzicy. Jakiś czas później dotarł do obozowiska kłusowników, wywiązała się walka, która zakończyła się śmiercią jednym z nich. Następnie chcąc uratować niedźwiadki, chciał je uwolnić z klatki w tym czasie, wpadła wściekła niedźwiedzica, która rzuciła się na długouchego w tym czasie, wkroczył druid, powstrzymując zwierzę, odpędzając je w głąb lasu razem z potomstwem. Druid wyleczył rannego człowieka i porozmawiał z Quinnem, gdy wszystko dobiegło końca dziecko lasu powróciło do miasta jako członek Konkordatu Puszczy i Kniei.
Nagrody :
Quinn nagroda zostanie członkiem Konkordatu Puszczy i Kniei
Talenty :
Quinn:
Aktywność: 1 brązowy talent
Opisy: 1 brązowy talent
Walka: 1 srebrny talent
-
- Niech się tak stanie. Wyjdź poza namiot tam czeka na ciebie wóz z woźnicą i zaaopatrzeniem do naszej siedziby.
Wyprawa zakończona powodzeniem!
Podsumowanie :
Quinn dostał zadanie, udanie się do lasu w celu sprawdzenia swojego charakteru jak i umiejętności. Opuszczając miasto dotarł on do lasu, gdzie znalazł ludzie ślady jak i kłusownicze wnyki. Po zniszczeniu pułapek, ruszył śladami ludzi w trakcie przemarszu natrafił on na ślady niedźwiedzicy. Jakiś czas później dotarł do obozowiska kłusowników, wywiązała się walka, która zakończyła się śmiercią jednym z nich. Następnie chcąc uratować niedźwiadki, chciał je uwolnić z klatki w tym czasie, wpadła wściekła niedźwiedzica, która rzuciła się na długouchego w tym czasie, wkroczył druid, powstrzymując zwierzę, odpędzając je w głąb lasu razem z potomstwem. Druid wyleczył rannego człowieka i porozmawiał z Quinnem, gdy wszystko dobiegło końca dziecko lasu powróciło do miasta jako członek Konkordatu Puszczy i Kniei.
Nagrody :
Quinn nagroda zostanie członkiem Konkordatu Puszczy i Kniei
Talenty :
Quinn:
Aktywność: 1 brązowy talent
Opisy: 1 brązowy talent
Walka: 1 srebrny talent