Forum Tawerny Gothic
Tereny Valfden => Dział Wypraw => Zakończone wyprawy => Wątek zaczęty przez: Patty w 30 Kwiecień 2018, 19:53:09
-
Nazwa wyprawy: I tylko wiatr
Prowadzący wyprawę: Melkior Tacticus
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Zezwolenie prowadzącego
Uczestnicy wyprawy: Patricia Morii, Marduk Draven, Samir
Wiosna idzie, pomyślałam z zadowoleniem, obserwując jak śnieg zniknął już prawie z wyspy, niechętnie co prawda ale ustępując nowej porze roku. Wierny wierzchowiec Wercyngetoryks sprawnie przewiózł mnie z Efehidonu, toteż docierałam już do granic Utamin. Zmierzchało już, gdy wjechałam do nadmorskiego miasteczka, ale to nie był problem, wszak stąd potrzebowałam tylko statku. Podkute kopyta rumaka zadźwięczały na wybrukowanych uliczkach, przyciągając uwagę miejscowych, najwyraźniej nie codziennie przejeżdżała tędy uzbrojona anielica. Podejrzewałam nawet że nie stało się to nigdy.
Dotarłam na umówione miejsce spotkania, w nowoodbudowanej karczmie "Górna Rybka". W tajemniczych okolicznościach gospoda spłonęła kilka lat temu, ale tubylcy wznieśli ją na nowo. Zostawiłam Wercyngetoryksa w stajni i weszłam do środka karczmy, zajmując wolne miejsce na uboczu. Ale dziura, westchnęłam w myślach i w milczeniu oczekiwałam na pozostałych. Samir miał się zabrać z kupcami którzy jechali w tym samym kierunku, to i powinien niedługo być, gdzie był jednak Marduk nie miałam pojęcia. Ale drogę znał to i powinien się prędzej czy później znaleźć.
-
W istocie tak też było, Samir zabrał się z kupcami. Nie było to proste, bo to tej nadmorskiej dziury rzadko kto miał w ogóle pomysł się udać, ale maurenowi udało się odnaleźć karawanę ciągnącą spod kruczego wału na wybrzeże, a dalej wzdłuż niego. Samir, gdy chciał, potrafił być bardzo czarujący, nie miał zatem problemów z dogadaniem się o miejsce na wozie. Nie był zresztą wymagającym podróżnym, zależało mu jedynie na miejscu do siedzenia i osiągnięciu celu podróży.
Gdy już dotarł do Utamin pożegnał się uprzejmie z kupcami i ruszył w stronę miejsca spotkania, jednocześnie ciaśniej owijając głowę arafatką. Czarnoskóremu było najwyraźniej zimno, a od morza dął uporczywy, zimny wiatr. Jak to na wybrzeżu. Samir odnalazł karczmę i wszedł do środka. Anielicę odnalazł wzrokiem bez trudu, w płytowej zbroi i z tymi smoliście czarnymi skrzydłami wyrastającymi z pleców odcinała się od otoczenia wyraźniej nawet, niż gdyby pomalowała się zieloną farbą. Taki widać los aniołów. Mauren zbliżył się do stolika kobiety i uśmiechnął czarująco.
- Witaj Patty, dawno cię nie widziałem, można? - Samir wskazał wolne miejsce naprzeciw kobiety.
-
- Witaj Samir - wstałam i objęłam na krótko maurena, całując go w policzek na przywitanie, po czym usiadłam z powrotem i gestem zaprosiłam Samira by usiadł - Rzeczywiście, dawno się nie widzieliśmy. Będzie jednak okazja to nadrobić. Czekamy jeszcze na Marduka, marszałka królewskiego i wypływamy. Gotów?
-
- Gotów - odpowiedział pewnie Samir - Co prawda żeglarz ze mnie żaden, więc na statku wam w niczym nie pomogę, ale postaram się nie przeszkadzać. Poza tym, co za towarzystwo na rejs, pani kanclerz, pan marszałek, no no... W wyższych sferach się obracam - mauren zaśmiał się krótko i rozsiadł się wygodniej w oczekiwaniu na marszałka.
-
Mieszkańcy nie szybko odetchnęli po widoku uzbrojonej po zęby anielicy. Oto ujrzeli stalową twarz odzianą w czerń, z symbolem nadziei - Bractwa ÂŚwitu na piersi, w pelerynie - jakby żywej, z wielkim mieczem na plecach i nie małym arsenałem przy jukach. Jeździec dosiadał karą, opancerzoną klacz, wydychającą białą parę w ostatni dni hemis. Choć wojownik Zartata, to jego ubiór wzbudzał obawy. Od stóp do głów zakuty w stal, obleczony w długą tunikę z symbol Bractwa i obszerną pelerynę z kapturem narzuconym na hełm z wymodelowaną twarzą. Przechodnie ustępowali, spoglądając w stalową maskę. A jeździec dotarł. Odstawił Zirael do stajni a sam udał się do "Górnej Rybki".
Rozglądnął się. Zlokalizował nieznanego mu maurena, oraz Patricię. I skierował się do nich, po drodzę mijając ladę. Używając telekinezy chwycił kilka swoich monet i przeniósł je na ladę niemalże bezdźwięcznie.
- Ciemne piwo.- rzekł przy tym i doszedł do stolika. Zdjął hełm i położył go na stole. Oparł też o niego półtorak i usiadł na krześle.- Niech święci się imię Zartata.- powiedział.- Raczej się nie znamy. Marduk Draven.- odezwał się do Samira ściągając rękawice. Wystawił prawą dłoń do powitania.
6711g - 3g = 6703g
-
Widząc herb Bractwa ÂŚwitu wyszyty na płaszczy nowoprzybyłego mauren podniósł się z krzesła, chcąc przywitać jak uprzejmy człowiek, którym przecież był. Wstał zatem i również wyciągnął rękę, ściskając pewnie prawicę Marduka. Nie miażdżąc dłoń, jak to mieli ludzie niezaznajomieni z etykietą w zwyczaju, a zwyczaje mocno uścisnął dłoń.
- Uhm... Pochwalony - odpowiedział niepewnie Samir na pierwszą część przywitania Marduka, jakby niepewny jak ma się zachować na tego rodzaju powitanie - Istotnie, nie znamy się. Jestem Samir.
-
Po powitaniu święty mściciel zasiadł na krześle. Rozejrzał się raz jeszcze po karczmie, popatrzył czy karczmarz wykonuje zamówienie, po czym zerknął w stronę Patricii.
- Witaj, Patty. Długo już tak na mnie czekasz? Lub raczej czekacie?- odezwał się, chcąc kulturalnie sprawdzić jak anielica się czuje.- Rozumiem Samirze, że płyniesz z nami, tak?
-
- Tak, na to wychodzi. Patty posłała mi wiadomość, że wybieracie się w interesach na południowe wybrzeże, i czy byłbym zainteresowany wspólną wyprawą. Jako że dawno nigdzie nie byłem to i postanowiłem z wami ruszyć. Na statku się za bardzo nie przydam, nie umiem żeglować, ale na lądzie będę z pewnością bardziej przydatny. Jestem całkiem niezły w mieczu - mauren wskazał na przypasaną katanę, która oczywiście mieczem nigdy nie była - Także w razie czego stanę do walki. No i po cichu liczę na przygodę - Samir uśmiechnął się szeroko.
-
- Nie tak długo, niedawno sama przyjechałam. Samir zjawił się chwilę później. To powiedz mi, czego te krasnale dokładnie szukają w tej Perłowej Zatoce? Dobrze pamiętam, że rumu? Zaiste szczytny to cel.
-
- Tia, ale warto choćby dla ich zaufania. Lepiej mieć te brodate mendy po swojej stronie.- odpowiedział kobiecie.- A przecież pozwolimy też paru udręczonym duszom opuścić ten świat. O, akurat o tym...- dodał. Wyjął woreczek z solą i postawił go przed anielicą.- Przyda ci się.
//Przekazuję:
Nazwa: sól
Opis: Znana przyprawa.
-
- Dzięki, na zjawy czy inne upiory w sam raz - anielica przyjęła woreczek z solą i schowała go do większej torby przypiętej do pasa - A z krasnoludami trochę prawda, trochę nie, dawniej ich na wyspie, powiedzmy, nie było i wszyscy byli szczęśliwi. Dopiero potem odkryliśmy miasto i nagle krasnale wszędzie, żądające autonomii, oburzające się na istnienie naszego królestwa i tym podobne. No ale, miasto mają to i dogadać się z nimi jakoś trzeba.
-
- Zwłaszcza jeśli mamy przeszukać tą dziurę... w wiesz jakim celu.- odrzekł.- Nie jestem rasistą, ale nigdy nie lubiłem krasnoludzkiego podejścia do życia. Te ciągłe picie... z resztą, dobrze wiesz, ze Kiellona nie lubiłem.
-
Karczmarz podał piwo.
-
- A ja Kiellona nawet nie znałam - stwierdziła z pewnym zaskoczeniem dla samej siebie anielica - Nie pamiętam byśmy kiedyś razem walczyli czy podróżowali. No ale i mnie długo tutaj nie było, to też sporo mnie ominęło w życiu Bractwa - Patty spojrzała na piwo Marduka i jej samej zachciało się pić. Sięgnęła do mieszka po grzywny i wyciągnęła dwa srebrne krążki ozdobione wizerunkiem Dragosaniego - Karczmarzu, piwa i dla mnie proszę, ale jasnego.
1301 - 2 = 1299 grzywien
-
- A dla mnie wódki- odezwał się Samir i sam wyciągnął cztery grzywny z sakiewki. Do rozmowy pani kanclerz z marszałkiem się nie wtrącał, wszak owego Kiellona nawet na oczy nie widział, a osób nieznanych nie zwykł obgadywać. Za krasnalami zaś również średnio przepadał, ale będąc osobą przezorną póki co tego poglądu nie wokalizował.
119 - 4 = 115 grzywien
-
Marduk podziękował karczmarzowi i upił łyk piwa. Otarł pianę. Mogłoby być lepsze, no ale cóż...
- Dobra, dopijemy i ruszamy. Nie dajmy zjawom czekać!
-
Karczmarz przyniósł kolejne zamówienie.
-
- Mam też zapałki i runę heshar. Ciała zjaw trzeba posypać solą i podpalić. Ze zjawami można też spróbować się dogadać, znaleźć przedmiot trzymający je na tym świecie. Nauczył mnie tego król.- marszałek wziął kolejny łyk piwa. Stukał chwilę palcami w blat stołu, po czym zagaił maurena.- Ufam Samirze, że wiesz, iż tylko żelazo oraz magia potrafią zranić formę astralną zjawy?
-
- Jestem świadom, ale przyznam że moje doświadczenie w walce ze zjawami jest dość nikłe - powiedział szczerze mauren i upił łyk wódki ze szklanki - Mam kołczan żelaznych bełtów, także mogę wam zapewnić wsparcie z dystansu, ale wręcz nie powalczę ze zjawą, wszystko co mam jest wykute ze stali. Dziwne w sumie że stal na ducha nie działa, wszak to też jest w zdecydowanej mierze żelazo, z drobną domieszką węgla tylko - Samir wyciągnął jeden nóż i mimowolnie sprawdził kciukiem ostrze - Dziwne to zaiste. Na magii się nie wyznaję, także tak to wygląda.
-
- Mogę ci też pożyczyć runy. Można ich użyć raz na dobę a ich magia zrani zjawy.
-
- Jak nie są ci potrzebne to chętnie przyjmę, zawsze to dodatkowa broń. Z instrukcjami obsługi spokojnie, miałem kiedyś kilka run, wiem jak to działa. Potem co prawda ukradły mi je niziołki, plugawe karłowate plemię, ale cóż, dam sobie z tym radę.
-
- Dobrze. Ale do zwrotu.- rzekł, wręczając Samirowi dwie runy - anoshu i aresh. Wody i ziemi. Heshar wolał mieć dla siebie, do palenia ciał nieszczęsnych zjaw. Plus raz już pożyczył i nigdy nie dostał z powrotem.- Nie tak jak czcigodny Hetman Koronny, który pożyczył runę i nigdy nie zwrócił.- dodał pół żartem - pół serio. Jego twarz przeciął delikatny uśmiech, a mowę przerwało lekkie prychnięcie. Następnie dopił swoje piwo, otarł usta z piany i założył rękawice.- Wypite?
-
- Nie popędzaj, daj kobiecie spokojnie dopić piwo - Patty uśmiechnęła się i spojrzała na wpół pełny kufel, po czym przytknęła go do ust i przechyliła głowę, dopijając swój napój w kilku haustach - No i z głowy. Zbieramy się?
-
- Już już... - mauren ujął literatkę w dłoń i jednym, potężnym łykiem przełknął wódkę, czując jak palący płyn spływa mu do gardła i przyjemnie ogrzewa żołądek. Samir chuchnął jeszcze w rękaw i zebrał runy ze stołu, pakując je do kieszeni - Teraz możemy iść.
-
- Dobrze więc.- odrzekł. Powstał i założył pas z mieczem.- Widzę Patty, ze masz krasnoludzkie korzenie.
- uśmiechnął się, po czym skierował się do wyjścia.
//Przekazuję Samirowi:
Nazwa: Anoshu
Rodzaj: runa wody
Funkcja: Gracz musi mieć wolne obie ręce. Zasięg podmuchu wynosi 6 metrów po prostej od dłoni maga. Podmuch jest w stanie śmiertelnie zamrozić wszystko, czego wytrzymałość wynosi mniej niż 15 punktów. Jeśli wytrzymałość przeciwnika wynosi więcej niż 15 a mniej niż 20 punktów zostaje on zamrożony na następny post i nie może wykonać żadnej akcji. Runy można użyć raz na 24h.
Nazwa: Aresh
Rodzaj: runa ziemi
Funkcja: Gracz musi mieć wolne obie ręce. Zasięg wywołania 4 stalagmitów wynosi 5 metrów po prostej od dłoni maga. Obszar na którym wyłaniają się stalagmity obejmuje okrąg o średnicy 1 metra. Cztery ostre jak brzytwa stalagmity są w stanie przebić wszystko, czego wytrzymałość wynosi mniej niż 20 punktów. Wytrzymałość stalagmitów wynosi 15. Runy można użyć raz na 24h.
-
- Krasnoludzkie? No wiesz co... - anielica rzuciła Mardukowi urażone spojrzenie - ÂŻeglarskie za to na pewno, niegdyś pływałam wraz z najstraszniejszym piratem jakiego ta ziemia nosiła. Pożarłby was wszystkich żywcem na śniadanie i nawet by się przy tym nie zmęczył. Urodzony morderca i rozbójnik. Zły to był człowiek.
-
- O. A o ty to nie wiedziałem. Opowiadaj!
-
- Tylko bierz pod uwagę że to było dawno i nieprawda - zastrzegła Patty i zamyśliła się na chwilę, przywołując wydarzenia z przeszłości - Kiedy byłam jeszcze naiwną szesnastolatką zaciągnęłam się na okręt, w roli zwykłej pomocy wówczas. Byłam już całkiem niezła z mieczem w ręku, to i pozwolono mi się z nimi zabrać. Długo tak nie pływaliśmy, bo napadali na nas piraci. A konkretnie kapitan Kniwa - anielica zmrużyła oczy, przypominając sobie sylwetkę pirata - Ale to był skurwiel. Potwór, w dodatku bestialsko silny i brutalny. Widziałam jak rozrywał ludźmi gołymi rękoma. Prawdopodobnie znał się i na magii, ale za rękę go nie złapałam. W każdym razie, naszą łajbę zatopili, ale akurat ja się załodze spodobałam i postanowili mnie zatrzymać. W sumie pływałam z nimi rok, potem skorzystałam z amnestii i wróciłam na ląd. Ot, cała historia. Myślałam kiedyś zapolować na Kniwę, ale ostatecznie nigdy nie miałam okazji.
-
- Piratów to tępić. Jak bandytów.- odrzekł. Skierował się do wyjścia z lokalu i otworzył drzwi, po czym puścił przodem Patricię.
-
- To są bandyci, nawet gorszego pokroju, bo często im się wydaje ze "wiedzą jak żyć" - odpowiedziała Patty i wyszła z karczmy, rozglądając się po okolicy - I jak tam, gdzie nasza dzielna załoga?
-
- Przekazałem im gdzie mają się zjawić. Strzelam, że czekają przy okręcie. Chodźmy.- polecił drużynie. Sam udał się w kierunku portu.
-
Dotarliście do portu, gdzie na nabrzeżu przy zacumowanym brygu czekała załoga. Część załogi, reszta zajęta była załadunkiem.
-
- Jak tam okręt?- spytał załoganta, gdy już się zbliżyli na odległość uścisku dłoni. Zdjął pancerną rękawicę i wyciągnął prawicę do mężczyzny.- Jak morale załogi?- dodał, chcąc mieć pewność, że jego załoga da radę i nie obsra się na widok zjaw czy czegoś w tym rodzaju.
-
- Chujowe. Czy ty masz pojęcie gdzie płyniesz? Masz chociaż dobrego nawigatora? Podał ci rękę, po czym wziął worek mąki zarzucił na ramie. - Statek gotowy.
-
Gdy przybyli na statek Patty jedynie przyglądała się samej jednostce i jednym uchem przysłuchiwała rozmowie Marduka z jednym z wynajętych marynarzy. Oceniła wygląd i przygotowanie statku do podróży, sprawdzając stan przede wszystkim takielunku czy żagli. Wiedziała z doświadczenia że na okrętach które długo stały w porcie akurat te elementy, jeśli nikt o nie nie zadbał, potrafiły zawieść zaraz po wyjściu w morze. Tutaj jednak sprawy miały się inaczej. Najwyraźniej Funeris zadbał o swój bryg, pomyślała z cieniem uznania anielica.
-
Marduk przemilczał narzekanie żeglarza. Założył rękawicę. Przewrócił tylko oczami.
- Tak, wiem gdzie płynę. Perłowa zatoka, miejsce nawiedzone przez zjawy. Zjawy, które potrafię przegonić i wygnać. Nie mam nawet zamiaru prosić was o schodzenie tam na ląd.- odrzekł.- A nawigator? Mam.- skinął głową na Patty.
-
Za małą grupką, niczym duch, podążał mauren. Widząc statek którym mają podróżować popatrzył tylko i z uznaniem kiwnął głową.
- Patty na pewno da radę - stwierdził Samir, nie kierując tego zdania do nikogo konkretnego - Sam jestem ciekawy kim był ów Raginis, po którym nazwano statek... Nie słyszałem nigdy tego nazwiska.
-
- Bogowie! Serio? Spytał inny człowiek z pokładu - Wierzycie w te bajki o zjawach? Hahaha! O rany... Greg! Oni myślą że na Dun Wan straszą! Straszą, piraci i przemytnicy.
- I szkielety, i zombi.
Harpie, syreny, lwy morskie, enderie... ale zjaw nie ma.
Kompletnie nie dziwił ich widok anielicy. Marynarze słyną z tego że widzieli już WSZYSTKO.
-
- Sugeruję mniej gadania, a więcej pracy - odezwała się szorstko anielica, mając dość głupiego gadania marynarzy. Wiedziała że ten typ tak ma, muszą sobie po prostu pogadać, ale nie znaczyło to że musi to tolerować. Szczególnie jako dowódca tej jednostki - Do roboty!- zarządziła Patty i skierowała wzrok na marszałka - Marduk, znasz się jak słyszałam nieco na żegludze, także praca i ciebie nie ominie, zacznij odwiązywać cumy. Ty, Greg! Bierz tego drugiego marynarza i jazda do masztów, szykujcie się do rozwinięcia masztów - anielica przeniosła spojrzenie na ostatniego z marynarzy, który oczywiście był sternikiem zatrudnionym jeszcze w porcie - Zapraszam do steru, wypływamy!
-
Mauren, widząc nagłe zamieszanie na pokładzie i przepychających się marynarzy, zdążających na swoje miejsca pracy co rusz wskoczył na pokład, nie chcąc by grupa zostawiła go na nabrzeżu. Na statek wszedł nieco uradowany, bowiem sroga anielica nie wyznaczyła mu żadnych prac, nie mając jednak zamiaru nadmiernie jej prowokować stanął na dziobie i zaczął udawać niewidzialnego, oczekując na wyjście statku z portu.
-
Weszli na statek. Patty pokazał co nieco pazura, stawiając marynarzy do pionu i pokazując kto tu jest kapitanem. Przy odrobinie szczęścia głupie wilki morskie nie zorganizują buntu wobec ucisku płci kobiecej nad męską, czy co im tam przyjdzie do tych zalanych rumem mózgów. Słysząc rozkaz Patricii, Draven wyprostował się i skinął głową.
- Tak jest, pani kapitan!- odpowiedział i żwawym krokiem skierował się do burty od strony portu. Zszedł na molo i wpierw skierował swe kroki do cumy dziobowej. Kombinacją siły, myślenia i sposobu zdjął ją. Podszedł do brestu dziobowego i poradził sobie w tak samo gładki sposób. Obie liny zarzucił na pokład okrętu. Trzecią liną, z jakiej uwolnił bryg był szpring dziobowy.
Na tym się nie skończyło. ÂŚwięty mściciel musiał jeszcze "zmierzyć się" z trzema kolejnymi cumami -szpringiem rufowym, brestem rufowym i cumą rufową. Każdą odwiązywał starannie, rzetelnie, lecz także szybko, aby mogli jak najszybciej opuścić port. Każdą zarzucał na okręt, by potem wrócić na pokład i wciągnąć je całkowicie. Skończywszy podszedł do Patricii.
- Coś jeszcze?
-
- Ta jest... Załoga zajęła się wykonywaniem obowiązków. Sternik Bart czekał przy sterze, podczas gdy Greg i Ted czekali na rozkaz opuszczenia żagli. Szkoda że było ich trochę za mało...
-
Marduk podszedł do Grega i Teda.
- Pomóc wam?- zagadał. Głową skinął na maszt.
-
- Kotwice byś wciągnął.
-
- Się robi.- odrzekł.
Podszedł do burty z której wisiał potężny metalowy łańcuch i chwycił go oburącz, pewnie i mocno. Zaparł się nogami w ziemi, ugiął je lekko w kolanach i zaczął ciągnąć, wciągając metalowe ustrojstwo mające trzymać bryg w miejscu do góry. Kotwica po chwili była już na okręcie. Marduk odciągnął ją trochę od burty, aby przypadkiem nie spadła do wody.
-
Załoga w ciszy hihrała z Marduka. Do wciągania kotwicy służy bowiem specjalny kołowrót. Ale skoro marszałek lubił się męczyć to ok.
- No pani kapitan, gotowi do wypłynięcia. Spuszczać żagle?
-
- Tak, do połowy - poleciła anielica. Prościej w ten sposób wyjść z portu niż manewrować jak szaleniec przy pełnych żaglach.
-
- Ta jest. Marynarze opuścili żagle do połowy, bryg powoli zaczął opuszczać port.
-
Marduk stanął obok anielicy, przez chwilę podziwiając port.
- Jeszcze jakieś rozkazy?
-
- Dmuchaj w żagle to szybciej wypłyniemy - zasugerowała anielica i wskazała sternikowi korzystną ścieżkę pomiędzy dwoma łodziami, kierując tam bryg. Po chwili statek wypływał z portu, kierując się w stronę otwartego morza.
-
- Huehuehue! Roześmiał się sternik na żart anielicy. Poprowadził okręt wedle jej wskazówek. Znalazłszy się na otwartym morzu skręcili na południe.
-
- W sumie moglibyśmy kogoś teraz napaść... Bo niby kto im uwierzy, że anielica ze świętym mścicielem bawią się w piratów - zastanowiła się głośno Patty i gestem poleciła żeglarzom rozwinąć nieco żagle. Te, złapawszy więcej wiatru, dodały nieco prędkości zakurzonemu Raginisowi.
-
- I to na brygu drugiego anioła. Dodał Bart. - Ale na takie zabawy jesteśmy za blisko Valfden.
-
- A po co mam dmuchać? Pomachaj skrzydłami, to pędu nabierzemy w trymiga.- odpowiedział anielicy, przy czym parsknął lekko, jakby dając jej znak, że żartuje.
-
- Niestety to tak nie działa - anielica ze smutkiem pokręciła głową i oparła się o burtę rufy, patrząc w zamyśleniu na morze przed nimi. Wiosenne, zimne jeszcze valfdeńskie wody, ochładzane dodatkowo prądem świtu nie zawsze były spokojne, dziś jednak zdawały się im sprzyjać. Fale były małe i leniwie rozbijały się o burty brygu, który pruł równo do przodu, prosto na południe - I jak się wam podoba żegluga z kapitan Morii? - zagadnęła anielica pogodnie.
-
- ÂŹle nie jest - odparł w dziwnym skupieniu Samir, podejrzanie mocno zaciskający dłonie na malowanych drzewcach sterburty - Tylko tak coś buja mocno... - dodał jeszcze i odetchnął głębiej. Po chwili wyglądał na spokojniejszego, choć nadal poruszał się dziwnie powoli i ostrożnie.
-
- A będzie bujać mocniej, proponuję się ci upić. To zrównoważy bujanie. Powiedział Bart. Powoli się ściemniało. - Nie lepiej było płynąć z Atusel? Albo z jakiegoś portu w delcie Amertodonu panie Maeszałku/
-
- No na pewno byłoby lepiej - Patty pozwoliła sobie odpowiedzieć za Marduka - Ale tak się niestety złożyło, że to był jedyny w danej chwili dostępny dla nas statek, a jego właściciel Zartat wie czemu zostawił go właśnie w Utamin. A że statki nie mają w zwyczaju przemieszczać się samodzielnie, bez załogi, to trzeba było płynąć stamtąd. Co poradzisz.
-
- Tak było.
-
- Aha. Tylko że w tawernie u Tomiego jest zwykle sporo kapitanów oferujących swe usługi. Nelson na przykład. ÂŚciemniało się.
-
- Trudno. Jak się nie podoba to szoruj wpław.- odpowiedział Marduk.
-
- Mi się podoba, a ty nie pyszcz boś pewnie może pierwszy raz widzi.
- I jeszcze w pełnej zbroi po pokładzie popierdala. Roześmiał się jeden z załogantów.
-
- Na Zuesh byłeś? Ja dwa razy. A to znaczyło, że płynąłem. Płynąłem po to by mordować demony.- odpowiedział.- W zbroi więcej wartej niż twoje roczne przychody.- dodał do drugiego.- Pani kapitan też jest w pełnej zbroi. Jej też nie zapomnij zaśmiać się w twarz z tego.
-
- Ale... Nie dokończył bo przerwał mu głos z bocianiego gniazda.
- Okręt na wprost! Bryg, ale nie widze bandery!
-
- Bez nerwów, płyniemy dalej - stwierdziła ze spokojem anielica i zwróciła się w stronę marynarza obserwatora - Daj znać jak będziesz widział kto płynie!
-
Widze, ale nie rozpoznaje, Jakiś srebrny kwiat. Czy coś. Niestety, nie była to żadna znana mu bandera.
-
- Może zwiad z powietrza?- podsunął anielicy pomysł.
-
- Brzmi jak plan. Taki średni co najwyżej, bo znając życie zaczną do mnie strzelać i będę musiała wszystkich potem zabić... - głośno myślała anielica - No nic, lecim, co ma być to będzie. Trzymajcie kurs, ja zaraz wracam - oznajmiła załodze Patty i wybiła się w powietrze, bijąc mocno skrzydłami. Po wzniesieniu się na odpowiednią wysokość uderzyła mocniej skrzydłami, łapiąc górny, ostry wiatr, niosący ją prosto ku wrażej łodzi.
-
Co ciekawe, gdy tylko zbliżyła się do brygu by wudzieć dokładnie, to nikt nie zaczął do niej strzelać. Symbol na banderze przedstawiał srebrny kwiat lotosu. Znak Patricia kojarzyła z Tinriletu, ale bardzo słabo. Zapewne zbieżność symboli. Na pokładzie było 20 osób. Statek pruł fale na pełnych żaglach, a kapitan popędzał ludzi. Wyglądało to tak jakby uciekali z Valfden.
-
Nie strzelają? A to nowość, pomyślała z pewnym uznaniem anielica i podleciała bliżej do łodzi, lądując sprawnie na jednej z burt.
- A dokąd to państwo tak się spieszą, jeśli można spytać? - zagaiła przyjaźnie Patty, przysiadając lekko.
-
- O kurwa! Gołąb! Wypalił przestraszony marynarz. Ogólnie to połowa załogi się posrała ze strachu, druga połowa wykonywała znaki Zartata w powietrzu. Kapitan... kapitan zaś stał niewzruszony.
- Nie można. Odpowiedział. - Co sługę Zartata obchodzi prywatny statek. Nawet nie Valfdeński. Bał się, ale starał się tego nie okazywać.
//Zapomniałem wczoraj ;[
-
Obie załogi zauważyły nadciągający sztorm z wschodu. Z uwagi na małą załogę załoga brygu Marduka skierowała się do Atusel.
Zadanie zakończone z woli Marduka