Uwolnić krucze skrzydła

[Dragosani]

I tak przeszli korytarzami zamku pogrążonego w nocnej ciemności. Szli ostrożnie, powoli, aby nie narobić zbyt wiele hałasu. Wspięli się po schodach. w końcu Dragosani zatrzymał ich gestem dłoni. Stanęli tuż przed zakrętem korytarza. Zza rogu błyskał blask ognia, zapewne ze świeczników na ścianach. Wampir ostrożnie wyjrzał za róg. Wystarczył moment aby zbadał otoczenie. Byli na miejscu. Kiwnął głową na swoich towarzyszy. Nadeszła chwila aby się przygotować do wypicia mikstur i usunięcia z drogi przeszkody.

[Imago]

Młodszy wampir odpowiedział skinieniem swojej głowy. Z pasa dobył fiolkę z miksturą, którą całkiem niedawno dostał w swoje ręce. Po cichu ją odkorkował i wypił duszkiem jej zawartość. Schowawszy naczynie przygotował się na działanie eliksiru. Ciało Imago zaczęło zanikać, aż w końcu po paru chwilach całkowicie zniknęło z pola widzenia Dragosaniego i Samira. Choć na pewno nie zniknęło dla wyostrzonych zmysłów tego pierwszego. Młody kruk sam wychylił zza rogu, aby rozeznać się w sytuacji. Gdy już to zrobił, powoli i ostrożnie, jak drapieżnik na łowach, wyszedł na korytarz, na którym znajdowało się trzech gwardzistów pilnujących wejścia do gabinetu Muhmeda. Za cel obrał najbliższego strażnika. Stał oparty o ścianę ramieniem, plecami do wampira. Łowca starał się nie robić hałasu, albo chociaż, żeby hałas ten był jak najmniej podejrzany. W końcu dotarł tuż za ofiarę. Założył mu szybko dźwignię, zatkał usta i nos swoją dłonią i zdusił wszelkie krzyki. Zacisnął się uścisk na jego szyi, w miejscu takim, iż szybko odciął dopływ tlenu do mózgu. W ciągu najbliższych paru sekund gwardzista tracił przytomność i osuwał się na ziemię. Teraz nadszedł czas na Dragosaniego...

[Dragosani]

Strażnicy byli senni, wszak był to środek nocy. Nie zwrócili więc uwagi na kroki Imago, zapewne biiorąc je za echo odległych odgłosów. Jednak zareagowali, gdy młody wampir zaczął dusić jednego z nich. Lub raczej próbować go obezwładnić w ten sposób, gdyż nie bardzo potrafił to zrobić.
- Ej! - zaczął jeden z nich, lecz nie zdążył kontynuować. Zza rogu wyszedł Dragosani, gotów do użycia magii.
- Izaar! - Wskazał dłonią pierwszego z gwardzistów. Ten zasnął, oparł się o ścianę i powoli osunął na ziemię. - Izaar! -- powtórzył wampir, wskazując na drugiego. On również momentalnie zasnął. Nie stał jednak obok ściany, więc zaczął się przewracać na twarz. Dragosani błyskawicznie do niego doskoczył i złapał go w połowie upadku. Ułożył go na ziemi. Nie chciał aby ból nagłego kontaktu z kamienną posadzką go obudził. Spojrzał na Imago, który dalej trzymał strażnika. Ten nie mógł się oswobodzić aby krzyknąć, ale jak na złość nie chciał zemdleć. Drago skinął do Samira, aby podszedł.

[Imago]

Imago zdusił siarczyste przekleństwo w zarodku, nie chcąc zdradzić swej obecności na całym zamku. Widząc, że Drago poradził sobie z dwoma pozostałymi strażnikami, młody wampir poprawił nieco chwyt, naciskając na tętnicę szyjną i łącząc dłonie tuż za głową strażnika. Może tym razem się uda. A jak nie, to Drago poprawi magią.

[Dragosani]

Zanim jednak Drago zdążył rzucić zaklęcie, strażnik zacharczał. Jego ciało zwiotczało. Prawie całe. Między jego nogami, pod materiałem jego spodni, widać było stwardniały walcowaty kształt. Drago parsknął.
- Chyba mu się spodobało - mruknął. Podszedł do drzwi. Wyciągnął pistolet z kabury. - Gotowi?

[Imago]

Imago cicho westchnął i odstawił nieprzytomnego strażnika na ziemię. Ostrożnie, aby się nie zbudził. Również podszedł do drzwi. Wyjął jeden z orionów, rzeźbionych w kształt nietoperza. Skinął Dragosaniemu na znak, że jest gotowy.

[Dragosani]

- Tylko spokojnie - mruknął Drago, nie chcąc aby Imago cisnął orionem w czoło Muhmeda. Zerknął jeszcze czy wszyscy gotowi i czy nikt nie nadchodzi korytarzem, po czym nacisnął klamkę i otworzył drzwi. Wszedł do środka i wycelował pistolet w znajdującą się tam postać.
- Muhmed? - zapytał. - Musimy porozmawiać. I nie radzę krzyczeć. To się źle skończy dla ciebie i całej załogi tego fortu. - Nie było to wypowiedziane tonem groźby. Raczej suchym stwierdzeniem faktu.

[Imago]

Za Dragiem do pokoju wszedł Imago. Wślizgnął się jak cień, szeleszcząc jedynie cicho swym płaszczem. Orion w jego dłoni leżał dobrze, w każdej chwili gotów, by polecieć w ramię Muhmeda. Wampir nie odzywał się, obserwując jedynie mężczyznę. Każdy najmniejszy ruch nie byłby w stanie uciec wampirowi.

[Samir]

Zbrojny w nabitą, elanoiską kuszę Samir ubezpieczał za to drzwi. Muhmed, będąc na celowniku pistoletu starszego wampira i w zasięgu oriona młodszego nie mógł się wyrwać, totez mauren upewniał się, że nikt niepowołany nie zmierza w ich kierunku.

[Narrator]

Muhmed podniósł leniwie wzrok z nad wielkiego zwoju i uśmiechnął się leniwie w waszą stronę. W jego oczach czaił się błysk, ale z pewnością nie był to błysk zaskoczenia. Raczej... Zrozumienia.
- To zabawne. Jeszcze kilka godzin temu mówiłem mu, że przyjdzie mu się zmierzyć z tymi, którzy na niego polują. Choć nie spodziewałem się, że będą to członkowie jego własnej organizacji - prychnął nieco rozbawiony i spojrzał na Imago trzymającego oriona. Nie skomentował tego.
- Czego chcecie? - zapytał po chwili kierując się do Dragosaniego. - I proszę nie stwierdzać, że to się źle skończy. Gdybyście mieli złe zamiary, albo chęć skrzywdzenia kogokolwiek, oglądalibyśmy się teraz z odległości kilkudziesięciu metrów, oddzieleni grubym murem i załogą fortu. Przybyliście by pomóc czarnemu i z całą pewnością nie chcecie mordować wiernych obywateli Valfden.

[Dragosani]

Dragosani opuścił broń.
- Więc wiesz o jego stanie i ostrzegłeś go. Mógłbym uznać to za oznakę wrogości wrogości, ale... - Spojrzał na stojącego obok młodszego wampira. - Opuść broń. - Znów spojrzał na Muhmeda. - Ale rozumiem, że i ty chcesz mu pomóc. Zdajesz sobie sprawę z tego, że jego obecny stan tylko mu szkodzi. Nawet jeżeli on sam twierdzi co innego. Zresztą to nie jest tak naprawdę Mohamed. Możemy zatem pomóc sobie wzajemnie, aby uwolnić go od kajdan, które więżą jego umysł.

[Imago]

Imago nie spuszczając oczu z Muhmeda opuścił uzbrojoną w orion rękę. Nie schował go jednak. Ukrył go tylko od oczu mężczyzn. Postanowił pozwolić Dragosaniemu prowadzić dialog. Sam był z kolei jak cień.

[Narrator]

- To nie tak, że go ostrzegłem. Stwierdziłem suchy fakt po tym jak jego towarzysz wymordował oddział Bękartów którzy go pojmali. Zawsze chciałem dla niego dobrze. Przyjął mnie pod swój dach i obdarzył zaufaniem jakiego nigdy nie miałem. I choć było to w czasach gdy ten przeklęty demkn już w nim był, ten prawdziwy Mohamed jeszcze się pojawiał, dbał o poddanych i siebie. Ale coś się zmieniło. I to nie tylko to, że demon ma na niego wpływ. On... Jakby nawiązał z nim więź. Dogaduje się z nim i nie broni przejmować ciała, choć kto wie? Być może Mohamed nie ma już na tyle sił by stawić mu opór gdy ten chce przejąć kontrolę. Nie znam się na tym, jestem prostym żołnierzem. Wiem jednak, że stał się wyjątkowo niebezpieczny więc musicie się przygotować - zaczerpnął oddechu. - Co chcecie wiedzieć?

[Dragosani]

Drago zwrócił się do Samira i Imago.
- Wnieście naszych śpiochów. Jeszcze wilka dostaną tam na korytarzu. - Bardziej chodziło mu o to jednak, aby nikt się na nich nie natknął. - I zamknijcie drzwi. Widzę, że sobie porozmawiamy. - Potem spojrzał na Muhmeda.
- Z mojego doświadczenia mogę ci powiedzieć, że to stek bzdur. Może demon cię nimi nakarmił, może Mohamed naprawdę w to wierzy. Ale to nie tak działa. Ofiara demona, opętany, nie może opierać. Jest niewolnikiem. Ale do rzeczy. Potrzebuję informacji. Jak wygląda rutyna dnia Mohameda? Robi coś, udaje się gdzieś w określonym czasie? Jeżeli tak, to gdzie? Jak wyglądają te pomieszczenia? Pytam o to, ponieważ mogę stworzyć pułapkę. Krąg magiczny, który uniemożliwi demonowi działanie. Ale to będzie widoczne, więc dobrze byłoby do ukryć, zakryć czymś, tak aby nie wzbudzało podejrzeń.
 

[Imago]

Któryś już raz w ciągu misji Imago skinął drugiemu wampirowi głową. Schował oriona do przeznaczonego mu miejsca i wyszedł z pomieszczenia. Podszedł do strażnika, którego poddusił do utraty przytomności, po czym ostrożnie, by go nie przebudzić przeniósł do sali. Zrobił to samo z dwoma pozostałymi, których uśpił Dragosani. Drzwi nie zamykał, postanawiając, że może to zrobić Samir.

[Narrator]

- Jest nieprzewidywalny jeśli chodzi o rozkład dnia. Kiedy zawita do twierdzy zazwyczaj po prostu się przechadza. Czasami tylko... - zawiesił się jakby nie był pewny tego czy dobrze robi - czasami zawita do sali rytualnej. Znajduje się jakieś sześć minut drogi stąd. Wyjdziecie, skręcicie w prawo przy najbliższym rozwidleniu, a później schodami po lewej aż do samego dołu. Niestety nie wiem jak się tam dostać, ani jak wygląda pomieszczenie. Mohamed nikogo tam nie wpuszcza.

[Samir]

- Tak naprawdę nie musimy się włamywać do samej sali rytualnej - odezwał się milczący do tej pory Samir - Wiemy jaka droga do niej prowadzi, możemy zastawić pułapkę tam, po drodze. Nie ma sensu błądzić skoro wiemy że prędzej czy później i tak tam przejdzie. A wtedy go złapiemy i... hmm.. odrobaczymy.

[Dragosani]

- Już słyszałem nieco o ten komnacie... - Dragosani zamyślił się. Podsłuchał wcześniej jak dwójka strażników mówiła, że Mohamed (lub raczej to co siedziało w jego ciele) zaciągnął do owej komnaty jakiegoś nieszczęśnika.
- I nie widzi mi się wchodzenie na nieznany teren, szczególnie gdy wiemy, że jest tam potężny przeciwnik... i mamy szansę zastawienia pułapki na naszych warunkach. Co ze strażą? - zwrócił się znów do Muhmeda. - Ktoś patroluje tę część fortu?

[Narrator]

- To skrzydło jest wyjątkowo pilnowanie. Mohamed sam wybrał najlepszych wojowników by strzegli najważniejszych komnat, jak i jego prywatnego gabinetu. Choć w wieczornych porach częstotliwość patroli się nieco zmniejsza to nadal jest ich wystarczająco dużo by szybko wykryć wroga. Wszak wystarczy krzyknąć, a pół zamku się obudzi. O tej porze akustyka jest porażająco dobra.

[Imago]

Imago przez dłuższą chwilę milczał, pozwalając by inni planowali i rozmawiali. Sam nie miał raczej nic do dodania, przynajmniej dopóki nie padł temat straży.
- Jesteś jego prawą ręką - powiedział, wbijając przenikliwe spojrzenie w jego oczy.- Masz również dowodzenie nad tymi żołnierzami. Możesz zarządzić jakieś ćwiczenia, wywołać fałszywy alarm, czy coś w ten deseń - dodał. - Zostawić tam minimalną ilość straży, która nie będzie tak dużym problemem jak pół garnizonu.