Na rozprostowanie kości

[Merith]

- A więc Przeglądał kolejne księgi - To państwowa organizacja? Myślałem że od pilnowania nas jest Bractwo. A nie banda fanatyków. Nie mówi się o nich dobrze. Nie chcę spłonąć na stosie za samo bycie magiem.

[Evening Antarii]

Marduk pewnie przydzielił jej Armin, bo gdyby poszła z Patty, to prędzej nauczyłyby się biologii niż czegokolwiek innego. -Echh, no dobrze. Pouczmy się trochę geografii- Eve nie była jakoś bardzo zadowolona. Wolała czytać o magii niż o tym spieczonym słońcem kraju, pełnym piachu i kurzu. Aby jednak nie obrazić Armin, postanowiła udawać zaciekawienie tematem. No i chyba jednak była trochę zainteresowana tym, czy książki przyniosą jakąś odpowiedź albo chociaż wskazówkę.
Anielica udała się wraz z ciemnoskórą między regały dotyczące Ishgaru. Może potem znajdzie się czas, by poczytać o jej rodzinnym Ardenos?
-Hmm.... Od czego by tu zacząć....- mruknęła przeglądając tytuły ksiąg i zwojów.

[Dragosani]

- Oczywiście, że mówi się o nich źle - wampir niemalże parsknął, rozbawiony takim zdaniem. Zdjął z półki "Mmaterium". Zaczął przeglądać księgę. - Tak już działa ludzka, i nieludzka, mentalność. Za samo praktykowanie magii nic ci nie grozi. Na pewno mniej niż mi, za bycie wampirem. Łowcy wampirów wciąż istnieją. To dopiero fanatycy! Ale wracając, magia jest niezbędna dla postępu. Jeżeli tak bardzo obawiasz się o swoje bezpieczeństwo mogę dać ci znak świadczący, że jesteś w porządku. Takim "królewskim" magiem. Ale ty musisz mi zagwarantować, że nie będziesz działał na szkodę obywateli królestwa.

[Merith]

- Byłoby miło. Odparł, i tak jakoś nie ufał papierowi od króla. Nie ufał tego typu grupom. - Nie prowadzę działalności szkodliwej, ludzie niestety mylą mnie z pospolitym aptekarzem robiącym maści na wrzody. A ja jestem alchemikiem. Znalazłeś coś ciekawego? Bo ja nic.

[Marduk Draven]

– A co mi tam, denar to denar – odparła kurtyzana.– Zaginęła nasza koleżanka. Sonja się nazywała. Szkoda dziewczyny. Oprócz tego, niektórzy strażnicy się żalili jak to ciężka robota, ze czasami niektórzy nie wracają z patroli na północ od miasta. Tyle wiem – dodała i wyciągnęła dłoń po monetę.


– Nadstaw więc uszy, Bambo – mruknął ork.– Co mniej więcej dwa tygodnie, tutaj i do innych karczm spod ciemnej gwiazdy przychodzi kilku facetów w kapturach. Jeden chodzi o jakimś drągu, czy co. Mówią, że szukają ludzi do roboty w kopalni złota. Sęk w tym, że nigdy nie widzieliśmy, by któryś wrócił. Tak straciliśmy kumpla, Cotangensa. Ale nie wiemy gdzie to dokładnie. Podobno gdzieś na północ.


Evening i Armin przeszukiwały tomy o rodach szlacheckich Ishgaar. Wśród nich biografie o Mohamedem Akhbarach, Sulejmanach, Selimach, Mokebe, Mbakach i innych maurenach. Pośród tego znalazły jednak dwie osobliwe książki. Jedna zatytułowana by "Kobra pustyni – Iblis", oraz "Jad Boży, czyli o bluźnierstwach Samaëla".

"Mmaterium" zapisane było w języku dracońskim. Dragosani otworzył akurat na karcie, która była chyba hymnem, bądź pieśnią. Zatytułowana była "Do Boga życia Bartzabela"

"O, Purpurowy Płomieniu!
O, wirujące koło życia!
Ujawnij się! Porusz! Powstań!"

"Przez włócznię, miecz i zaklęcie
Przyjdź do mnie, Bartzabel
Przez słowo, które otwiera Piekło!

Przez Ra Hoor Khuita!
Przez Elohima!
Przez Samaëla!
Przez Serafina!
Przez Hoora i Khema!"

Przyjdź do mnie, Bartzabel
Przez krążącą cytadelę
Przyjdź do mnie, Bartzabel
Przy księżycu i gwiazdach, przysięgam..."

Tekst się urwał. Brakowało końcówki strony. Następna była zaś rysunkiem przedstawiającym heksagram z wpisaną weń ośmioramienną gwiazdą, której każde ramię było strzałą, a w której widniała czaszka.

Czym była ta pieśń? Przywołaniem jakiegoś potężnego demona? Żartem? Wyrazem czyjejś inwencji twórczej? Czy miała powiązanie z misją? Wszak w hymnie wymienione było imię Samaëla. Jedno z imion Quorthona według jednej z teorii.


Marduk zrównał się z Patricią. Miał nadzieję, że da radę zejść po schodach bez skręcenia sobie karku. Na regałach, do których dotarli było stosunkowo mało książek. Biblioteka albo nie była jeszcze kompletna, albo o liszach i nekromancji było stosunkowo mało. Nie bardzo mało, ale z pewnością mniej niż na regałach przeszukiwanych przez innych. Marduk zaczął przeglądać je, szukając jakiś ciekawych tytułów i mając nadzieję, że Patty robi podobnie.

[Dragosani]

- Taaak, alchemia to bardzo niedoceniona sztuka... - potwierdził wampir. - Przyjdź do pałacu, gdy wrócimy do stolicy. Teraz nie bardzo mam jak ci dać tego znaku. Nie noszę ze sobą zapasu takich sygnetów. - Wampir nie wiedział o braku zaufania maga, ale mógł to podejrzewać. Z drugiej strony jednak, zaufanie powinno działać w dwie strony.
Mówiąc to, przeglądał księgę. Przeczytał hymn, zwracając uwagi na znajome imię. Znak ośmioramiennej gwiazdy również już kiedyś widział.
- Tutaj - powiedział. - Ten hymn. - Pokazał odpowiednią stronę. - Brzmi trochę jak... hm... Bartzabel? Trzeba poszukać czegoś o tym imieniu.

[Armin]

Ciemnoskóra nie wiedziała, czy się cieszyć z takiego obrotu spraw, czy też nie. Książki geograficzne nie są takie złe, na pewno lepsze od tych na tematy magiczne i dla maurenki całkowicie, absolutnie niezrozumiałe.
Kiedy przeglądała wraz z anielicą regały, szukała dokładnie jakiś wskazówek, czegokolwiek. Chociaż sama nie wiedziała dokładnie czego.
Nurtowało ją jednak jedno pytanie od dłuższego czasu.
- Evening... - zaczęła nadal przeglądając księgi. - Czy ty i Patty...? Czy coś między wami? No wiesz...
Kiedy ujrzała księgę "Kobra pustyni - Iblis", wzięła ją do ręki i zaczęła wertować kartka po kartce.

[Patty]

I Patty robiła podobnie! Krótki spacer do biblioteki zauważalnie ją otrzeźwił, a i zdołała sobie przypomnieć o zagrożeniu w postaci arcylisza, toteż odstawiła karafkę na półkę obok i zabrała się za plądrowanie biblioteki, myszkując wśród regałów i szukając co ciekawszych i mających znaczenie dla sprawy pozycji.

[Evening Antarii]

Anielica nawet nie próbowała wypowiadać tych wszystkich imion brzmiących, jakby ktoś się krztusił. Zapewne dla Armin były one po prostu swojskie. Anatrii wzięła do ręki "Jad Boży, czyli o bluźnierstwach Samaëla". Zaczęła ją wertować i dokładnie przeglądać stronice, które zwróciły jej uwagę w jakiś szczególny sposób. Była skupiona, ale pytanie Ar wyrwało ją z tego stanu.
-Yyy....-zmieszała się trochę. -Patricia to mężatka, a to był tylko zwykły masaż- odparła nieco wymijająco i wróciła do lektury.

[Melkior Tacticus]

- Proszę, i dziękuję. Położył denara na jej dłoni. Poczekał aż zejdzie mu z kolan, i zaczął się ubierać. Po czym wyszedł, skinął na Ashoga i zszedł na dół.

[Egbert]

Egbert zaczepił Melkiora gdy ten przechodził obok niego.
-Mogę zacząć robić burdę.- Powiedział podchodząc bliżej i ściszając głos, tak żeby nie usłyszał tego nikt inny.
-Wtedy komandor wyrzuci mnie na ulicę, a burdelmama z wdzięczności powie co wie, wiadomo o czym.

[Torstein Lothbrok]

Wiking skończył najpóźniej. Nie dowiedział się też zbyt dużo. Jedynie tyle, że czasami jacyś robotnicy ginęli, podobno gdzieś na północy. Po skończonej robocie i po zadowoleniu rudowłosej panny, wiking zapłacił jej, po czym poczekała aż ta wyjdzie. Trochę jej to zajęło, bo musiała się na nowo uczesać, ale udało się. Zlazł na dół.
– Co jest? – zagadał cichaczem do kumpli.

[Merith]

- Dziwne, tekst jakby mówił o demonach. Ale to nie moja działka. Szukajmy zatem czegoś o Bartzabelu. I zaczął szukać, czegokolwiek o osobie bądź istocie o tym imieniu.

[Melkior Tacticus]

- Nie Egbert, ja od swojej wyciągnąłem dość informacji. Po to dostaliśmy po denarze. Ludzie znikają na północy, całe patrole straży. Zabawiliśmy się za państwowe, wiemy co nieco, starczy. Co my wywiad? Mówił cicho.

[Egbert]

Rudobrody przytaknął dowódcy kiwnięciem głowy. Fakt, skoro on już dowiedział się tego i owego, to nie było potrzeby dalej kombinować. Nie sposób też spierać się z tym, że do agentów wywiadu było wojownikom daleko. Szczególnie Egbertowi. Nawet to zadanie, chociaż jak na razie przyjemne, niezbyt najemnikowi pasowało. Czuł się zwyczajnie nie na miejscu. Pół biedy jeśli miałby wycisnąć z kogoś informacji przy użyciu pięści. Podchody i dyskretne wypytywanie obcych ludzi były jednak zupełnie nie w jego stylu. Ucieszył się więc, że teraz będą mogli zająć się czymś innym.
-Mówimy już o tym pozostałym, czy wcześniej sami zbadamy co się tam dzieje?

[Melkior Tacticus]

- Wolałbym by wiedzieli że poszliśmy na patrol. Idziemy do ratusza, tam poczekamy na Jego Świętojebliwość Marduka.

[Marduk Draven]

Księga, którą werterowała Armin opowiadała historię pustynnego watażki, imieniem Iblis D'jinn. Według autora księgi, Iblis zawojował wiele koczowniczych plemion, jednakże nie był typem bezwzględnego oprycha, który mordował by mordować. Przestał walczyć, gdy poznał kobietę imieniem Dalia. Osiedlił się i ustatkował. Wszystko się jednak skończyło, gdy jego żona została porwana, zgwałcona i zabita przez rywalizujące plemie. Iblis wyrżnął całe plemię. I nie tylko mężczyzn, ale kobiety i dzieci również. Księga urywała się w tym momencie.

Evening Antarii mogła wyczytać, że Samaël był potężnym czarnoksiężnikiem, dawniej wojowniekiem i wodzem wojennym pewnego nienazwanego plemienia. Mówiono o nim "kobra", bo uderzał tak szybko jak ona. Samaël zaprzestał wojowniczego życia, gdy stracił swą ukochaną. Chcąc przywrócić jej życie miał zaprzedać swą duszę istocie zwanej "Bartzabel". Istota ta odebrała mu ciało i życie, czyniąc go "Anpu" – prowadzącym umarłych. Anpu musiał strzec swego skarbu, serca. W zamian dostał władzę nad życiem i śmiercią. Ku swej rozpaczy, odkrył jednak, że nie może przywiązać duszy umarłej osoby do jej ciała, a jedynie utworzyć sztuczną osobowość w nim. Samaël zniknął sto lat po swych "narodzinach". Pozostał znany jak "Jad boga". Obok tekstu była też rycina.


Z kolei Merith odnalazł lektury o nazwie "Alfabetyczny spis demonów", oraz "Władca burz".


Patty oraz Marduk znaleźli kilka ksiąg i zwojów. Jedna zwała się tajemniczo "Purpurowy płomień", inna Nurgleum, czyli słów kilka o nekromacji". Interesująca wydawała się także "Equimanthorn".

[Merith]

- O. Jak miło, alfabetyczny spis demonów. I jakaś księga Władca Burz. Zabrał obie, otworzył wpierw spis na stronie ze spisem treści. Szukając Bartzabela i czegoś o nim. - Sprawdzisz Władcę Burz? Spytał, wampiry na pewno czytają szybko.

[Patty]

Uuu, Nurgleum, pomyślała Patty i sięgnęła po ten tom. Otworzyła księgę, rozkasłała się delikatnie gdy kurz dostał się do jej nosa i zaczęła czytać. Nie była pewna dlaczego wybrała akurat tę księgę, ale miała dobre przeczucie.

[Armin]

Kobieta przeglądała księgę o Iblisie. Historia zapowiadała się nad wyraz ciekawie i interesująco. Mężczyzna, który nie zabijał tylko i wyłącznie dla rozrywki, poznał kobietę. Idealny wstęp do książki przeznaczonej dla kobiet, które poszukują miłości i czują się samotne, dlatego szukają takiej lektury, aby móc sobie wyobrazić, że to one są głównymi bohaterkami opowieści. I powinna się kończyć zdaniem "i żyli długo i szczęśliwe". Bzdura. Życie takie nie jest, podobnie było w tym przypadku, Dalię porwano, zgwałcono i zabito. Jej ukochany pod wpływem chęci zemsty zabił sąsiednie plemię. Zabił wszystkich, nie zważając na płeć czy wiek swoich ofiar.
Ciemnoskórą targały sprzeczne odczucia. Doskonale rozumiała chęć zemsty na innych, ale jednocześnie jej rodzina również została wymordowana w podobny sposób, ona jakimś cudem uszła z życiem.
Westchnęła ciężko.
- Iblis wojował, poznał kobietę, kobieta została porwana i zabita przez inne plemię, on chcąc zemsty wyrżnął całe to plemię, kobiety i dzieci także. - streściła głośno historię, którą właśnie przeczytała. - Nic więcej nie wyczytałam.