Na rozprostowanie kości

[Nawaar]

Mauren pozbierał i oczyścił swe noże. Na wozie musiała dziać się panika, ale teraz nikogo to nie obchodziło. Za dowolny z siebie Nawaar, odpowiedział. - Jestem cały. Zbliżył się do reszty, która była nieopodal. - Nie sądziłem, że infiltracja kopalni będzie polegać na odbiciu wozu nim do niej dojedziemy, ale co tam grunt, że jesteśmy żywi. Złapał głęboki oddech, po tych wszystkich emocjach. - Co teraz robimy? Spojrzał jak anielica pozyskuje krew z tych dziwnych kreatury, co król również dziwnie skomentował. Wolał nie znać szczegółów lepiej dla niego.

[Dragosani]

Antares wziął od Patty butelkę.
- Widzę wspomnienia zapisane we krwi - odpowiedział. - Ale samo jej wypicie nic nie da. Trzeba wiedzieć, rozumieć jak wydobyć zapisaną pamięć. Trzeba wiedzieć jak zrozumieć pełnię bukietu smaku krwi, aby tego dokonać - wyjaśnił coś, czego w sumie niewampirowi nie dało się wyjaśnić. Pociągnął ostrożnie łyk krwi maga, skupiając się na poznaniu tajemnic kopalni.

[Samir]

- Dobre pytanie, mości Nawaarze. Ja tam czekam na rozkazy osób zarządzających - Samir wodził wzrokiem po okolicy, po chwili zatrzymując spojrzenie na królu pijącym krew - Odświeżające zobaczyć wampira który robi użytek ze swoich zdolności. Byłem kiedyś na wyprawie z pewnym wampirem, który mając tę samą zdolność ot tak, odmówił. Ale to buc był. Gensues czy jakoś tak mu było. Menda straszna - mauren pozwolił sobie na skomentowanie procesu.

[Nawaar]

- Aha. Skomentował proces, o którym mówił król. Powiedział to tak, bo nie rozumiał w pełni wywodu, którego władca użył jak również, nie chciał wyjść na ignoranta. Dobrze, że to było zawiłe, gdyż nikt nie będzie go w przyszłości pytał jak to działa. W każdym razie skoro mięli czas to postanowił przeszukać zwłoki może miały jakąś notatkę, trochę złota albo inne wskazówki, które mogą się przydać w dalszej misji. Szczególnie skupił się na zwłokach maga, który pozostał już bez krwi.

// Znalazłem coś przy ciałach? 

[Melkior Tacticus]

Po co ich najęto? Pomyślał elf gdy dojechał na miejsce. Chyba byli tu jako ozdoba, albo takie cyrkowe małpki by było z kogo się pośmiać. Bo w zasadzie anielica i bestia zarąbali prawie dziesięciu ludzi w mniej niż pięć minut. Za szybko by nacieszyć oko.

[Marduk Draven]

Marduk z bękartami dojechał po chwili. Miecz już dawno schował. Czemu nie walczył? Otóż nie chciało mu się. Oszczędzał i konserwował siły na później, dając pobawić i popisać się innym. Zsiadł z konia i rozdał każdemu z maurenów jego broń.
– Jesteście wolni. Poszli stąd, do miasta. I nikomu ani słowa, bo nałożę ekskomunikę – pogroził gapiom, jacy byli na wozie prócz maurenów. Ci pośpiesznie uciekli w stronę murów Zartykanu. Popatrzył na trupy.– Z przebieranek nici. Trudno

//Samir:

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Nawaar:

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Armin:

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Murzyńska hiena cmentarna Nawaar nic nie znalazł przy zwłokach. Kompletnie. Oprócz krwi, uryny i gówna, którymi pobrudził sobie ręce, gdy tak obmacywał porozcinane trupy.

[Melkior Tacticus]

- To co? Robimy to po staremu?

[Nawaar]

Nawaar wytarł brudne łapki w duże liście rosnące obok traktu. W dżungla rośnie z dnia na dzień, więc nie trudno o to, a mało tego padający deszcz, obmył go ze wszystkiego gówna, które nieopatrznie dotknął. Na momencie był czysty i mógł, odebrać swój ekwipunek do marszałka. Ciemnoskóry pozakładał wszystko, by mieć wszystkie potrzebne rzeczy pod ręką. - Dziękuję za zadbanie o sprzęt. Odpowiedział i milczał, czekając na rozkazy jak to ładnie kilka minut temu Samir ujął.

Zabieram :   

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

[Dragosani]

Dragosan tymczasem stał z przymkniętymi oczami, badając co też krew maga w sobie kryje. Jego umysł zalewały nieistotne informacje, które filtrował niemalże instynktownie. Wyłapywał tylko to, co mogło okazać się użyteczne. W końcu otworzył oczy. Przetarł usta i podał butelkę Patty.
- To nie jest kopalnia - zaczął. - To kompleks jaskiń. ukryte są w nim laboratoria. To co tam się dzieje... przypomina raporty z K'efir. Cały ten obszar pełen jest ludzi lisza. Jego kultystów, siepaczy. Widziałem też te stwory "orksteiny" i jakieś inne o podobnej posturze. Więc czeka nas raczej trudna przeprawa. - Przerwał na moment. - Zaś w samym centrum kompleksu, tuz pod jeziorem o czerwonych wodach, znajduje się komnata, do której wstęp ma wyłącznie nasz przeciwnik i jego najbliżsi uczniowie. Ten tutaj. - Kiwnął głową na maga. - Do nich nie należał.

[Samir]

Samir w milczeniu przyjął z powrotem swój ekwipunek, przypiął do pasa katanę i kołczan ze strzałami, a na plecy założył kuszę i dopiero teraz poczuł się znowu sobą. Bez miecza jak bez ręki, jak to mówią, mimo że miecza przecież nie nosił. Odetchnął i rozejrzał się, po czym oparł o wóz, czekając na ciąg dalszy.

//Zabieram:
Nazwa broni: Katana
Rodzaj: naostrzona katana
Typ: oburęczny
Ostrość: 28
Wytrzymałość: 33
Opis: Wykuta z 1,08kg stali tinirletańskiej o zasięgu 0,8 metra. Głownia jest idealnie wyprofilowana, co uzyskano dzięki różnemu czasowi schładzania części yakiba z ji-hada. Zgrubny szlif strugami sen pozwolił na uzyskanie niespotykanej wręcz opływowości broni, dzięki czemu przecina ona powietrze bez świstu. Zbrocze bo-hi wykonane do 600mm od jelca. Wielokrotne przegrzewanie sprawiło, że ostrze przyjęło formę laminatu - wielu warstw, co wpłynęło na znaczne zwiększenie jego wytrzymałości. Oręż ten został ukuty przez Nieumarłego w niegasnącym ogniu Efehidionu.

Kołczan
29x
Nazwa amunicji: żelazny bełt
Rodzaj: bełt
Ostrość: 15
Wytrzymałość: 25
Opis: Wykonany z 0,01kg żelaza i 0,03kg drewna.

Nazwa broni: szpic myśliwego
Rodzaj: kusza
Typ: valfdeńska
Ostrość: 25 + ostrość materiału bełta
Opis: Wykonana z 1,12 kg drewna o zasięgu do 300 metrów. Sposób mocowania kuszy valfdeńskiej nie blokuje miejsca w ekwipunku. Czas naciągu kuszy potrzebny do załadowania jednego bełtu to 75 sekund.

[Evening Antarii]

-Trudno będzie nam walczyć w zamkniętej przestrzeni- zauważyła Eve po skończonej walce. Szybko to poszło. Ona sama, widząc jak Patty i Drago wpadli w szał zabijania, nie wtrącała się. Pilnowała tylko, aby nikt nie uciekł. Żaden z wrogów nie miał jednak większych szans. Nawet mag okazał się bezbronny. Knebel uniemożliwił mu rzucenie jakiegokolwiek zaklęcia. Tym razem Evening nie pobrudziła sobie broni. Nacieszyła za to oko akrobacjami wampira i anielicy. Sama przyjemność oglądać profesjonalistów w akcji. -Jaki mamy teraz plan? .
Eve doskonale czuła się na polu bitwy, otwartej przestrzeni, gdzie nie ograniczał jej żaden strop, mogła wzlecieć wysoko tylko po to, by spaść na wrogów z ogromną siłą i w promieniu kilku metrów siać spustoszenie. Jaskinia to wymagające wielu umiejętności, sprytu i zręczności otoczenie. Jest też mało miejsca na uniki. Oby ta cała akcja się udała...

[Armin]

Ciemnoskóra, gdy tylko zobaczyła swoje bronie, uśmiechnęła się szeroko. Nie brała udziału w walce. Kiedy widziała, że inni włączyli się do walki, poczuła się zwyczajnie zbędna. A po co miałaby zabierać rozrywkę innym, już nieźle wkręconym w bój członkom wyprawy? Przypatrywała się jedynie ich poczynaniom podrzucając sobie w dłoni nóż, na wypadek, gdyby musiałaby niezwłocznie włączyć się do walki. Tak się jednak nie stało.
Kobieta spojrzała na pozostałych zakładając z powrotem swoje bronie i czekała na dalszy plan.

//Zabieram:

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

[Marduk Draven]

Marduk wsiadł z powrotem na swojego konia. Sytuacja robiła się lepka, śmierdząca i podejrzana. Bardziej niż już była. Zapowiadało się, że będą mieli dużo roboty wewnątrz. W dodatku ta komnata, do której wstęp miał tylko lisz i jego uczniowie.
– Jeśli miałbym obstawiać położenie jego serca – powiedział, patrząc po drużynie. – To wskazałbym tę komnatę. Orksteiny to wymagający i trudni przeciwnicy. Zwłaszcza w tak wąskich przestrzeniach, gdzie uniki będą trudne. Uważajcie – wyjaśnił. Popatrzył na Eve i Patty. – Lećcie dalej, wzdłuż drogi. Powinnyście trafić na tą pseudo kopalnię. My ruszymy z koni. Zaatakujecie same, my dołączymy. Nikt nie może wejść do środka. Ruszajcie. Samir weź Nawaara na swojego konia, Armin, chodź do mnie. Nie wzięliśmy waszych wierzchowców.

[Patty]

- To ja się zbieram. Chociaż średnio mi się widzi atak we dwie, samotnie, na ufortyfikowany obóz wroga. Z orczymi mutantami i innymi magami... - mruknęła bardziej do siebie anielica i nałożyła hełm na głowę. Słysząc ostatnie polecenia Marduka przystanęła i spojrzała na dwójkę maurenów - Nie ma potrzeby żebyście razem jechali na jednym koniu, skoro mój będzie truchtał obok bez jeźdźca. Samir, weź Wercyngetoryksa, Nawaar pojedzie na drugim koniu- tutaj przeniosła wzrok na swego wierzchowca w niemym poleceniu słuchania się we wszystkim maurena. Prawdopodobnie personifikowała durne stworzenie, jednak ciepłe, mądre oczy konia zdawały się ją rozumieć i rumak posłusznie podszedł do zabójcy. Po wszystkim anielica rozłożyła szeroko skrzydła i wzbiła się w powietrze, odlatując w stronę kopalni.

[Nawaar]

Władca Valfden użył swoich nadnaturalnych mocy, żeby zobaczyć jak wróg się ufortyfikował, nie brzmiało to za dobrze, bo było pełno przeciwników najróżniejszej maści i to jeszcze w ciasnym tunelu a na samym dole, czaił się nieumarły mag, co tylko przebicie serca może coś zagwarantować. Mauren wzdrygnął się na wieść, że będą walczyć w tunelu, lecz bardziej poczuł się zniesmaczony, że będzie zmuszony jechać na jednym koniu z Samirem! Dwóch czarnych na jednym koniu żartów, by było nie miara! Jednak wtedy na pomysł wpadła pani Morii, która podzieliła się wierzchowcami z ciemnoskórymi. - Dziękuję pani. Rzekł podchodząc do konia, którego otrzymał na czas misji, nie był to może jego Zaganiacz, ale cóż musiał wystarczyć. Nawaar podszedł do konia, którego pogłaskał w geście przyjaźni, by móc spokojnie go dosiąść, także wkrótce siedział na koniu, czekał aż padnie rozkaz do ataku, który może ich zaprowadzić na śmierć.

[Samir]

-Decebal to dobry koń. Wiem ze nic nie zastąpi własnego wierzchowca, ale jak to mówią, na bezrybiu i rak ryba. Czy jakoś tak - powiedział do Nawaara i sam wskoczył na siodło zbrojnego w ladry wierzchowca. Nigdy wcześniej nie prowadził takiego rumaka, był dużo potężniejszy i mocniejszy od typowego konia. Z pewnością w całej tej zbroi nie mógł rozwinąć zawrotnych prędkości, za to jak już ruszył do szarży... Samir spodziewał się że mało co było w stanie takiego konia powstrzymać - To co, anielice poleciały, czas zatem i nam ruszać? Komu w drogę temu ślimak podaj łapę... Czy jakoś tak.

[Nawaar]

- Wiesz poszedłbym piechotą gdybym miał z tobą na jednym koniu jechać. Uśmiechnął się dziwnie, gdy wyobraził sobie siedzących dwóch maurenów na jednym koniu. W teorii źle to wyglądało a co dopiero w rzeczywistości. Teraz każdy dzięki hojności Patty, mógł jechać w dobrych warunkach i na spokojnie, zmierzyć się z wrogiem w znacznie gorszych warunkach oraz ze znaczącą przewagą liczebną przeciwnika.

[Armin]

Marduk zaoferował wspólną jazdę na wierzchowcu. Cóż za dżentelmen.
- Wiesz, trudno by było zabrać ze sobą mojego wierzchowcu, którego nie posiadam. - zaśmiała się krótko. Mężczyzna wsiadł już na swojego konia, zatem z jego pomocą maurenka także znalazła się na rumaku. Usiadła za Dravenem, przez co w trakcie jazdy będzie musiała się go trzymać, by nie spaść.
- E tam, przesadzasz Nawaar. - skomentowała jego wypowiedź. - Może w ten sposób zacieśnilibyście swoją znajomość. - spojrzała z ironicznym uśmieszkiem w stronę ciemnoskórych.

[Marduk Draven]

Dżentelmeńsko dżentelmeński dżentelmen pomógł kobiecie wsiąść na grzbiet jego karej, opancerzonej klaczy, która zarżała czując na grzbiecie kogoś innego niż swego pana. Marduk ją jednak szybko uspokoił. Marduk odwrócił się głową w stronę Armin.
– Tylko mi zbroi nie porysuj! – zażartował, po czym spiął konia do ruchu.
Ten jak przedłużenie jego nóg i duszy ruszył, najpierw z wolna, stopniowo rozpędzając się.

[Evening Antarii]

Antarii wzleciała w powietrze zaraz za Patty. Sprawdziła jeszcze, czy przy pasie ma przypiętą miksturę. Była na swoim miejscu. Krople deszczu spływały gładko po piórach, ale deszcz i tak nie sprzyja przyjemnym lotom. Jej koń nadal był przywiązany do królewskiego Maximusa. CHYBA był bezpieczny.
-Patty, wznieśmy się wysoko, aby ci robotnicy nie mogli podejrzewać, że zbliżają się anielice, namierzmy tą kopalnie, potem wypijmy mikstury. Obniżymy lot i zaplanujemy atak. Co ty na to/?- zaproponowała Eve, gdy zbliżyła się do swej czarnoskrzydłej siostry z Bractwa.