Rodzina Obowiązek Honor

[Dee'mon]

- Tak. Mówią mi Dee'mon. Dziękuję za pomoc, ale wybacz muszę biec, komandor pewnie się niecierpliwi.
Odwrócił się i pobiegł we wskazanym kierunku. Po krótkiej chwili znalazł się w drzwiach magazynu.
- Witam, szukam Pszemka. Przysyła mnie komandor Tacticus. Z tego co zrozumiałem, powinienem otrzymać kwaterę i ekwipunek.

[Narrator]

Pszemek był siwym już człowiekiem, kulejącym na jedną nogę.
- To ja, rozmiar? Spytał podchodząc do półki z pancerzami.

[Dee'mon]

Mauren spojrzał zmieszany na pytającego.
-Eee.... normalny.

[Narrator]

- Aha. Po chwili wrócił z ekwipunkiem. - Masz. Na wierzchu leżał też klucz do kwatery z numerem 22.

//Z magazynu Bękartów

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

[Dee'mon]

-Dzięki. Do kwatery jakoś trafię.
Rzucił wychodząc. Ruszył w kierunku, w którym jak mu się wydawało, były kwatery. Minęło trochę czasu zanim dotarł do  części mieszkalnej.
- Dwadzieścia dwa, Dwadzieścia dwa, Dwadzieścia dw... o to tu..
Nazwać to, co ujrzał za drzwiami małym pokoikiem byłoby dużym niedopowiedzeniem. Klitka przypominała więzienną cele. Mauren rozejrzał się po komnacie, która jak mu się zdawało, robiła kiedyś za pomieszczenie na miotły. Odłożył otrzymane rzeczy na siennik, narzucił płaszcz na plecy i udał się w kierunku placu musztry, gdzie jak mniemał czekał komandor.

[Melkior Tacticus]

W czasie gdy Dee'mon załatwiał papierkową robotę Melkior sobie ćwiczył. To ciało wymagało solidnego treningu pod okiem Iriny. No to się zaczęło. Melkior odłożył wszystkie bronie, bo to one przeszkadzały mu w treningu. Najpierw rozgrzewka. Jedno okrążenie wokół placu wykonując przy tym wszelakie wymachy ramionami. Potem położył się na ziemi i zaczął robić pompki. Po dwudziestu wstał i zaczął robić przysiady, by potrenować mięśnie nóg. Po pięćdziesięciu, o ile nie pomylił się w liczeniu wziął w dłonie ciężarki po 15kg i na przemian unosił je ku klatce piersiowej. Po kilkunastu seriach podszedł do sztangi. Zmniejszył ciężar po jakimś orku do 50kg i założył ją sobie na kark. Zrobił tak z 10 przysiadów. Potem chwilę odsapnął i poszedł pobiegać. Wykonał jeszcze trzy okrążenia wokół zamku. Potem wrócił do ciężarków i powtórzył serię. Następnie przysiady ze sztangą i chwila odpoczynku. Jeszcze jedno okrążenie i na koniec położył się na ławeczce i wziął sztangę w dłonie. Podnosił ją w górę i opuszczał w dół, ćwicząc przy tym ręce i klatkę piersiową. Po skończonym treningu podszedł zmęczony do Iriny. Zapłacił i usiadł na ławeczce. Tam też Dee'mon zastał Komandora.

Ciało atlety | Koszt: 190 grzywien

6965-190=6775grz

7-1=6BT

Melkior nauczony: Ciało atlety, tracisz jeden brązowy talent.

[Dee'mon]

Mauren widząc elfa podszedł do niego.
-Cóż, załatwiłem tyle, ile mogłem. Przyznam, że gdyby nie pomoc innych, dłużej by mi zeszło. Jak dobrze pamiętam czeka nas jeszcze objazd po twoich ziemiach, i wspominałeś coś o siostrze, i jakimś sierocińcu, tak?

[Melkior Tacticus]

- Tak, tylko jeszcze bym skorzystał i nauczył się nosić poprawnie pancerz płytowy. Powiedział wstając z ławki. - O, może i ty skorzystasz z czegoś?

[Yarpen aep Thor]

Rozmowy przerwał dźwięk rogu. A w sumie dwa. Ten drugi Melkior rozpoznał. Do zamku zbliżał się skromny 30 osobowy oddział z krasnoludem na czele. Wyglądali jak gówno. Brudni, podrapani i cholernie zmęczeni. Oddział przekroczył bramę. Umorusany krasnolud stanął na placu.
- Wszędzie dobrze, w domu najlepiej.

[Dee'mon]

Mauren uśmiechnął się.
- Faktycznie. Z moją zawartością sakiewki, chętnie skorzystam z możliwości popatrzenia na pierwszy po tej stronie portalu Hemis. A tak zupełnie poważnie, idę się zdrzemnąć, przed dalszą drogą. Wybacz nie jestem kompletnie przyzwyczajony do takich temperatur.
Rozmowę zagłuszył dźwięk rogu.

[Melkior Tacticus]

Zamieszanie sprawiło że elf zaoszczędził sporo grosza. Poznał Yarpena od razu. - Przybył pułkownik Yarpen. Oznajmił rekrutowi. - Myślałem że nie żyje bo pojechał na Północ walczyć z wampirami. Jego powrót zaoszczędzi nam czas. Znajdź kaprala MacBrewmanna i zbierzcie mi pluton. Za godzine na dziedzińcu. Yarpen! Wydał rozkaz i zawołał starego.

[Dee'mon]

-Taaa jest, komandorze.
Dee'mon przypomniał sobie kaprala który wskazał mu wcześniej drogę. Niestety nie spytał do o imię ale warto było od tego zacząć. Udał się więc na miejsce poprzedniego spotkania.
-Witaj ponownie. Przysyła mnie komandor Tacticus. Kapral MacBrewmann jak mniemam?

[Kazmir MacBrewmann]

- No. To ja. Czego mu trzeba? Spytał siedząc na jakimś pieńku i czyszcząc szmatką namoczoną w wódce kuszę. Domyślał się że Komandor ma zapewne misję. A Kazmir chętnie rozprostuje gnaty po ostatniej przygodzie.

[Dee'mon]

Ożywienie które zapanowało po przyjeździe pułkownika udzieliło się również maurenowi.
- Mamy zebrać pluton, za godzinę mamy być gotowi do wymarszu, wrócił pułkownik Yarpen. Chyba coś się szykuję.

[Yarpen aep Thor]

- Melkior! Krasnolud podszedł i uściskał elfa, tak jak wita się starego druha po latach. Albo jak ojciec wita syna wracającego z wojny.
- Dobrze cię widzieć znowu, w zdrowiu i jak widzę w chwale... Wracam z Revar, pieprznąłem te samobójczą misję po tym jak trzech moich ludzi rozszarpał jeden dziki... Mam w dupie Północ.

[Kazmir MacBrewmann]

- Melkior miał jechać do Mirty no nie? Zakładam że chce się tam pokazać z pompą, na pełnej kurwie z ogniem i mieczem. Bo słyszałem że tam bandyctwa sporo. Wstał i zabrał się za zbieranie ludzi. Sporo przy tym krzycząc.

[Melkior Tacticus]

- Ciebie też dobrze widzieć, domyślam się że powód twego odwrotu nie jest tylko taki co? Zadał pytanie retoryczne. - Nawet mam sprawę, chodzi o coś co mój ojciec obiecał jakiemuś Kratosowi. Powiedz mi, o co chodzi z jakimś Foreveralone?

[Yarpen aep Thor]

- Sierociniec im. Fore Ver'Alone. Chodzi o dziecko. Nie, nie Aragorna. Arlen ma niecałe czternaście lat. Trafił do sierocińca krótko po swoich narodzinach, pozbawiony obojga rodziców. Ojciec, mag Ognia Kratos, zginął parę miesięcy wcześniej pod Ekkerund, w bitwie z buntem Khera. Matka, Arya, zrozpaczona po śmierci narzeczonego, znikła. Dziecko miało trafić pod opiekę hrabiego Tacticusa, jednakże w skutek nieszczęśliwych wypadków, trafił tam. Ma błękitne oczy i czarne włosy, zadziorną twarzyczkę i bystre spojrzenie. Jest też dzieckiem nad wyraz spokojnym, co u jego rówieśników nie zdarza się nazbyt często. Gdy pozostali w jego wieku ryczeli, on spędzał chwile w samotności, błądząc w obłokach. Typ marzyciela, choć umie przypierdolić. A co? Chcesz go stamtąd zabrać?

[Dee'mon]

- A czort jeden wie, ja tylko wykonuję rozkaz. Wiem jedynie, że wcześniej takie miał plany, ale mieliśmy jechać we dwóch.
Nagle krasnolud rozdarł mordę jak... typowy krasnolud, nie szczędząc ponagleń i bluzgów.
- He, he będzie wesoło.

[Melkior Tacticus]

- Chcę, a przynajmniej uważam że powinienem. Ojciec był człowiekiem honoru, mimo wszystko. Co radzisz?