Rodzina Obowiązek Honor

[Melkior Tacticus]

- Ołł... Nie było mnie w stolicy więc nie wiem. Przykre wieści. Co się stało? O ile moge spytać, i to nie jakaś boska tajemnica od której zależy los świata.

[Marduk Draven]

- Niestety boska tajemnica. Wolałbym, aby zostało to w bractwie. Dodam tylko, że umarł szczęśliwy.

[Melkior Tacticus]

- Aha, lepsze to niż powolna śmierć na polu bitwy, we własnym gównie i szczynach. Ale znam takich co powiedzą że to szczęśliwa śmierć, bo trafią do Valhalli niesieni przez Valkyrie. Ja osobiście chcę umrzeć w łożu przy... no nieważne. Zreflektował, byli w końcu w klasztorze do chuja Zartata!

[Marduk Draven]

I doszli też w końcu do dziedzińca. Czekał tam rekrut z potężnym mieszkiem. Wręczył go Dravenowi, który podziękował.
- Proszę.- wręczył go Melkiorowi. Rekruci za ten czas wypakowali już ekwipunek.- Miłej drogi. Niech wam Zartat nad nią świeci!

//Przekazuję: 5500 grzywien

[Dee'mon]

Dee'mon przez cały czas starał się przysłuchiwać się rozmowie, jednak nawet nie próbował udawać, że rozumie o co chodzi. Wzrokiem błądził po murach i mało brakowało, a nie słyszałby nawet pytania w jego kierunku. Otrząsną się z zamyślenia i odpowiedział:
- Jestem Dee'mon Panie. Dopiero niedawno przeszedłem przez portal. Wybacz, że tak się rozglądam, ale nigdym takiej twierdzy nie widział.

[Melkior Tacticus]

Melkior przyjął worek 27.5 kilogramów srebra. - Ja pierdziele... ile to waży... Zapakował do końskich juków i wsiadł na wóz. - Interesy z wami to przyjemność.

//Biore

5500 grzywien

[Marduk Draven]

- To zrozumiałe, Dee'monie. Szerokiej drogi wam obu!

[Melkior Tacticus]

- Dziękuję, eee... Zartat z wami. Poczekał aż Dee'mon wsiądzie. Strzelił lejcami i odjechali. - I co powiesz o ich kurniku? Spytał gdy na dobre opuścili twierdzę.

[Dee'mon]

Dee'mon przyglądał się oddalającej się twierdzy.
- Wcale ładny, kurwa, domek. Przyznam że mają nielichą twierdzę, sam nie chciał bym być w skórze tych, którzy próbowali by ją szturmować... Zawiesił na chwilę głos, i spojrzał na towarzysza z lekkim, zagadkowym uśmiechem.- Chodź jak to mówią, obrona jest tak mocna jak jej najsłabszy element.

[Melkior Tacticus]

- Ten właśnie umarł. Kurwa, śmierć Kanclerza to problem. Poważny. Popędził konia. - I to był 5 Kanclerz, żaden nie był na stanowisku dłużej jak 3 lata. To chyba najbardziej pechowa funkcja w Radzie Kur... Królewskiej. Wóz podskakiwał na wyboistej drodze. - A wracając do ich twierdzy, to ona nie powąchała nigdy prochu. Nasze Bastardo też. Mimo iż w trakcie wojny całe południe było w ogniu. Ja... mam nietypowe pytanie, co myślisz, wiesz, o nekromanci. Konkretnie o wskrzeszaniu zmarłych. Nie tych bezmózgich zombie, mówie o prawdziwym przywracaniu do życia.

[Dee'mon]

Dee'mon wytrzeszczył wzrok.
-Zaraz, zaraz, chcesz mi powiedzieć, że w ciągu 15 lat umarło 5 kanclerzy? I co? Nikt się tym nie zainteresował? Podrapał się po głowię, po czym dodał. -Cóż Bastardo nie widziałem, ale mogę ci zdradzić parę wniosków do których doszedłem widząc ich fortece. Gruby, wielki mur zapewnia poczucie bezpieczeństwa. Fałszywe. Słaby system wieżowy, brak hurdycji oraz wysokość muru powodują, że wystarczy bierny dowódca-idiota, a dzięki martwym punktom zanim się obejrzysz będziesz miał pod murami kamieniarzy i saperów którym gówno zrobisz. A co do twego pytania samą nekromancją gardzę, jednak tego o co konkretnie pytasz nekromancją nie jest. Przynajmniej w moim mniemaniu. Uśmiechnął się.

[Melkior Tacticus]

- Nie umierali, po prostu albo znikali albo... no nie wiem nie pamiętam. - teraz postanowił przejść do TEJ sprawy - Pytam o mroczne praktyki bo sam zostałem wskrzeszony. W trakcie ostatniej wojny dostałem kulą armatnią. Mówię ci o tym bo pewnie i tak ktoś ci powie po pijaku. To moje drugie ciało. Oznajmił.

[Dee'mon]

Minęła chwila, zanim Dee'mon przetrawił właśnie zasłyszaną informację, po czym wybuchnął śmiechem.
- Widzę, żeś trudna sztuka do usiekania. Uspokoił się, po czym dodał. - Wybacz, imaginuję sobie, że ten temat raczej nie specjalnie Cię śmieszy. Mi osobiście to nie przeszkadza, ciekawym jedynie kim byłeś w poprzednim wcieleniu?

[Melkior Tacticus]

- Elfem, tą samą osobą co teraz, to ciało nawet jest vardzo podobne do mego poprzedniego. Mówią też że przypominam teraz ojca jak był młody, i tu mnie zaczyna skręcać jak sobie pomyśle. Bo ojciec lubił chędożyć wszystko co zbyt szybko nie uciekało. I mogę nosić skóre jakiegoś jego bękarta.

Dojeżdżali do wioski.


- Miodowo, moje ziemie. A zamek tam dalej to Bastardo. Nasza twierdza.

[Dee'mon]

- Eh, nie ma nic gorszego niż król bez poczucia humoru, i bogowie z jego nadmiarem. Gdybym ja był martwy, a miał możliwość powrotu to też bym skorzystał.
Przerwał, zwrócił wzrok na twierdzę w oddali i uśmiechnął się.
-Oho, ciekawym czy lepiej pomyślana od tej świętojebliwych.

[Melkior Tacticus]

- Zobaczymy. Wioska przed nami to Miodowo.  Miodowo byłoby kolejną niczym nie wyróżniającą się osadą gdyby nie to że jest jednym z największych dostawców - a zarazem producentów - miodu. Również pitnego. Tutejsze produkty uważa się za nie tyle co najlepsze w gminie, dystrykcie czy hrabstwie. Nie, tutejsze słodkości i trunki produkowane przy pomocy płynnego złota wytwarzanego przez miejscowe pszczoły są najlepsze w kraju. Osada była dość ruchliwa, w końcu była blisko głłównej kwatery największej kompanii najemnej na Valfden. Melkior zatrzymał wóz przed karczmą, której pilnowało dwóch najemników w Bękarcich mundurach.
- Vivat Rasher Torronor. Zawołał jeden z nich.
- Nihil est victoria dulcis. Odpowiedział, spytał czy wszystko w porządku i pojechali dalej. Do zamku.


Masywne mury były... masywne. Z bramy i baszt zwisały sztandary i kompanii i Melkiora.

- O, chłopaki zmienili firanki.

[Dee'mon]

Dee'mon przyglądał się twierdzy rosnącej z każdym krokiem.
-No, no, no. Przyznam że wygląda dużo solidniej niż poprzednia. Baszty i ambrazury robią dość ponure wrażenie. Przypomnij mi jak możesz, co po przyjeździe powinienem zrobić?

[Melkior Tacticus]

- Zapoznać się z dekretem szkolenia. To lista wymaganych umiejętności i podstawowy podział na rangi. Potem z podziałem na stopnie. z kronikami. Są niepełne, był... mały pożar. Potem znajdź Pszemka, przydzieli ci kwatere i wyda ekwipunek. Zatrzymali się na dziedzińcu. Plac ten mieści się dokładnie w centrum Dolnego zamku i zajmuje większą jego część. Tutaj właśnie znajdują się strzelnice dla kuszników, manekiny do ćwiczeń walki bronią białą, tory przeszkód, szranki i tak zwany młyn, czyli niebezpieczne urządzenie mające na celu pokazanie Bękartom, że są miernymi najemnikami, a nie prawdziwymi wojownikami. W tym właśnie miejscu swoje stanowiska mają wszyscy nauczyciele.

[Dee'mon]

- Oczywiście, przejrzę księgi jak najszybciej i załatwię resztę. Domyślam się że chciałbyś ruszyć dalej tak szybko jak to będzie możliwe.
Dee'mon zeskoczył z wozu i wyruszył dowiedzieć się czegoś więcej o organizacji do której chciał wstąpić. Twierdza była większa, niż mogłaby się wydawać z zewnątrz, toteż mauren zaczął w duchu żałować, że nie spytał o kierunek. Kiedy po dłuższym czasie znalazł wskazane księgi i kronikę, pozostało mu tylko odnaleźć Pszemka. Jako, że nie znał nikogo z mieszkańców twierdzy postanowił to zrobić to w najstarszy, najprostszy i jednocześnie najgłupszy sposób.
-Pszemek! Przemek! Wydarł się na środku placu, a głos obijał się od grubych murów zamku.

[Kazmir MacBrewmann]

Æwiczący na placu krasnolud zauważył jak nowy rekrut się miota. Zrobiło mu się go na tyle szkoda że postanowił mu pomóc. Nosił pagony kaprala.
- Pszemek jest w magazynach, za bramą do górnego zamku w prawo. Nowy? Spytał retorycznie.