Próba Siły #20

[Happy]

Cholera. Jeszcze kolejnego mi tu brakowało. Otrząsnąłem lekko sztylet z krwi i szybko przeszedłem do ataku na nowego przeciwnika. Biegiem ruszyłem w jego stronę i spróbowałem zaatakować go silnym pchnięciem w brzuch.

[Marduk Draven]

On jednak zatrzymał cię zamaszystym cięciem miecza, które cudem cię nie dosięgło. Zmusiło cię do cofnięcia się o krok. Ten wykorzystał to. Zaatakował z dystansu, tnąc na odlew w kierunku twojego barku.

//Wszystko takie same jak bandyta, prócz sztyletów, których nie ma.

[Happy]

Sparowałem cios i momentalnie przeszedłem do ataku, celując centralnie w jego klatkę piersiową pomiędzy żebra. Jednak ten cios miał tylko zamarkować moje prawdziwe zamiary, które polegały na przekręceniu ostrza sztyletu poziomo względem ziemi i szybkim przeciągnięciu w kierunku jego ręki w której trzymał miecz, tak aby uszkodzić mięśnie i ścięgna.

[Marduk Draven]

Zbir dał się złapać na trick. Sztylet przeciął ścięgna w łokciu, który opadł bezwładnie na ziemię. Bandyta wypuścił broń i złapał się za ranne ramię.

[Happy]

Szybkim ruchem wbiłem sztylet w jego gardło i wzrokiem spróbowałem odnaleźć bandytę którego wcześniej kopnąłem w kolano.

[Marduk Draven]

Krew chlusnęła niczym z fontanny. Zbir złapał się za gardło i upadł na ziemię gulgocząc. Zaś ten kopnięty czołgał się do swojego miecza.

[Happy]

Podbiegłem do miecza i kopnąłem go tak, by dystans pomiędzy nim a zbirem zwiększył się jeszcze bardziej. Role się odwróciły.

[Marduk Draven]

Ten zaś leżąc dobył sztyletu i podźwignął się na łokciu. Uniósł broń by zatopić go w twojej stopie.

[Happy]

Odskoczyłem w bok i kopnąłem go pożądanie w brzuch. Gadaj gdzie jest dziewczynka to może nie skończysz tak jak twoi kompanii.

[Marduk Draven]

Zwinął się z bólu i kaszlnął. Wskazał palcem jakąś odnogę jaskini. Dobrze oświetloną.

[Happy]

Dzięki. Szybkim ciosem ogłuszyłem bandytę, uderzając rękojeścią sztyletu w jego skroń i rozejrzałem się za czymś czym mógłbym go związać.

[Marduk Draven]

Niestety nie znalazłeś lin.

[Happy]

W takim razie chyba nie mam wyboru. Złapałem nieprzytomnego zbiera za nogę i złamałem mu ją w kolanie, by po chwili powtórzyć to z drugą nogą. To chyba powinno wystarczyć. I udałem się w stronę korytarza wskazanego wcześniej przez bandytę, cały czas trzymając sztylet w pogotowiu.

[Marduk Draven]

Nagłe szarpnięcie zbudziło zbira. Ryknął z bólu i kopnął cię w twarz, powalając przy tym na ziemię.

[Happy]

Zacisnąłem dłoń na rękojeści sztyletu, podniosłem się szybko obróciłem w stronę zbiera i zwinnym ruchem ręki wbiłem sztylet w plecy przeciwnika. No teraz to się doigrałeś.

[Marduk Draven]

Zbir też padł martwy.

[Happy]

Wyciągnąłem sztylet z trupa i wytarłem ostrze o jego ubranie. Przecież nie mogę odejść bez łupu. Przeszukałem po kolei ciała bandytów. I następnie ruszyłem już ostatecznie w stronę korytarza który wcześniej wskazał mi bandyta.

[Marduk Draven]

Niestety nie mieli nic. W korytarzu zaś znalazłeś małą klatkę. W niej przerażoną dziewczynkę.

[Happy]

Podszedłem do klatki i zacząłem szukać drzwiczek. Przecież gdzieś tu muszą być, tylko gdzie? Zerknąłem na dziewczynkę. -Cześć mała. Spokojnie, przysłali mnie tu twoi rodzice, nie musisz się już niczego bać. Zaraz Cię wyciągnę. Jak masz na imię?

[Marduk Draven]

- Marysia...- odrzekło delikatnie mnie przestraszone dziecko. Drzwiczki były. Na wprost Happy'ego.