W głąb Zapomnienia

[Dragosani]

Pozostali bandyci, którzy skryli się w jednym z budynków, zostali upolowani przez raanaarów. Dziedziniec pokrywały ciała poległych. Fort został zdobyty... poniekąd.
Dragosani wytarł szablę i schował ją do pochwy. Przez moment nie odpowiadał. Rozejrzał się czujnie po okolicy.
- Problem z tym, że jego tutaj nie ma - odpowiedział paladynom. - Zanim wysadziłem skład prochu zbadałem okolicę. Pozaglądałem do budynków i tak dalej... No i nic - wyjaśnił. - Trzeba więc będzie dokładniej przeszu...
Przerwał mu wrzask.
- Nie zabijaj mnie! - Dobiegał z jednej z szop, czy czegoś tam. Drzwi były otwarte i gdy wszyscy spojrzeli w tamtą stronę ujrzeli Galahada wywlekającego jakąś osobę. Młodzika jakiegoś, nastolatka może. Był pryszczaty i chuderlawy. Taki trochę szczurowaty.
- Nie zabijajcie mnie! - znów zawołał. - Ja nie chciałem z nimi być! Oni są... - Rozejrzał się i zbladł. Zauważył obraz po bitwie. - Znaczy... oni byli... byli jacyś popierdoleni! Ja tu niechcący się znalazłem!

[Zaidaan]

Bój się skończył. Tutejsza ziemia została przesiąknięta krwią buntowników, którzy już nigdy więcej nie spróbują się zbuntować. Emerick wytarł swoje czarne ostre jakąś szmatką i schował do pochwy. Hetman podszedł do młodzika, przyjrzał mu się trochę. Gdyby nie to, że jest trzeźwy to wziąłby go za szczura i już dawno by go ustrzelił z kuszy.
- Długo tu już jesteś?
Zadając pytanie stał tuż przed nim z założonymi ręcami. Sprawa z demonem go nie dotyczyła, ani nie interesowała. To nie jego sprawa.

[Dragosani]

- No jakiś tydzień - odparł jeniec. - Ja z Sushan jestem. Mówili, że tutaj jakiś tauren zwołał ludzi co chcą se zarobić. - Wyraźnie widział swoją sytuację i chciał z niej ujść żywcem. Więc mówił bez oporów.

[Nawaar]

Krasnolud nadal delikatnie odurzony dymem, odwrócił się, gdy usłyszał, że głównego celu nie ma na powierzchni było w sumie do przewidzenia. Brodacz zobaczył również jak Galahda, wyciąga jakiegoś wyrostka i postanowił, podejść bliżej ówcześnie, zbierając młot wraz z tarczą, która obecnie nie będzie mu potrzeba. - Skoro nie ma go na powierzchni to musi być pod nią jak mówił duch! Tylko szczylu gdzie jest wejście?! Zadał najważniejsze pytanie, które powinno interesować wampira i paladynów, bo reszta motłochu raczej nie będzie walczyć z demonem, ale mógł się przecież mylić prawda? W każdym razie Kiellon wolał się zabezpieczyć i móc ponownie strzelać, więc powoli ładował sobie pistolety i muszkiet, tym razem wrzucając do luf srebrne kule i pociski. W sam raz do walki z pomiotem piekielnym. - Widzisz młody na tym świecie istnieją dwa typy ludzi, Ci co kopią sobie grób oraz, Ci co trzymają broń, radze odpowiedzieć grzecznie na pytania. Rzucił stara mantrą jak świat istniał, czekając na reakcje chłopca.

[Marduk Draven]

Marduke wytarł swoją szablę, oraz sztylet i schował je. Podszedł po chwili bezczynnego stania do przesłuchujących. Stanął za Kiellonem i zapukał w jego hełm. Było głucho, jak w głowie właściciela.
- Zbastuj. To tylko przestraszony dzieciak.- upomniał krasnoluda. Skierował się do jeńca. Jego maska nie zdradzała żadnych emocji. A głos był przez nią lekko metaliczny. - Widziałeś tego taurena? Wiesz może, gdzie przebywał najczęściej?

[Zaidaan]

- Ja pierdole...
Podsumował ogólnie zachownie Bractwa. Niby tacy poważni i tak karcili Bękarty. Po prostu ręcę opadają! Hetman aż musiał odreagować. Odpalił skręta i wstąpił do jednego z budynków nie objętych pożarem. Chciał trochę poszperać, a wiedział że zaraz na zewnątrz zacznie śmierdzieć zwłokami.

[Kazmir MacBrewmann]

Kazmir zapalił fajkę, wcześniej zawieszając kusze na ramieniu. Pociągnął owocewego dymka wypuszczając kilka kółek. Postanowił że postoi i odpocznie.

[Dragosani]

- Yyy... - odparł inteligentnie jeniec, zastraszony przez Kiellona. - Ja nic z nimi nie robiłem, ledwo co tu do fortu trafiłem! - Bronił się. - Tego taurena widziałem. Się chyba Makaron nazywa. On jakiś pierdolnięty był. I ten no... złaził nieraz w takie jedno miejsce. Ja szedłem za nim kiedyś, bo ciekaw byłem...


Tymczasem Emerick rozpoczął proces poznawania krajoznawczych walorów tego obiektu. Budynek do którego wszedł był chyba jakimś chorym połączeniem magazynu i stajni. Skrzynie ze sprzętem, który wykorzystywano chyba w czasie odbudowy fortu. W jednym końcu budynku było brudne siano i zagrody, jakby dla koni. Teraz puste.

[Zaidaan]

Emerick postanowił trochę poszperać po tej lepszej stronie budynku - magazynowej. Szukał jakiegoś wejścia do piwnicy, przeszukiwał również różne skrytki, skrzynki i kosze w poszukiwaniu czegoś wartościowego.

[Marduk Draven]

- Dobrze, dobrze.- pochwalił młodziana.- Zaprowadź nas tam.- powiedział, gdy skończył.

[Nawaar]

- Zara, cię puknę kolego. Pogroził palcem przełożonemu, bo będzie tu pyszczył krasnoludowi, co rację ma od co! I wie jakie pytania zadawać czyli konkretne. - w międzyczasie powiesz nam, co widziałeś oraz co miałeś na myśli, mówiąc nic nikomu nie zrobiłeś? Chyba nie mówisz o nie winnych dzieciach i kobietach, prawda? Lepiej wiedzieć kogo się będzie ratować później albo dowiedzieć się jakie dziwne rzeczy z jeńcami robiono.

[Dragosani]

- Nie! Ja nic im nie zrobiłem! Ja tylko widziałem jak zabierali te dzieciaczki - odparł jeniec. - Ja pokaże gdzie widziałem jak wchodzili. Tylko... - Spojrzał po zebranych. - Tylko musicie mi obiecać, że mnie nie zabijecie.


Poszukiwania Emericka trwały.

// Rzuć kością 1d6

[Marduk Draven]

Paladyn popatrzył na młodzieńca. Patrzył tak chwilę niemo, bez słowa. Stał i wpatrywał się. Po chwili wiedział już, co ma zrobić. Zerknął na Dragosaniego, na Kiellona, na Gascadena i resztę ważnych osobistości. Każdemu kiwnął głową, jakby zalecał coś. Po chwili zdjął hełm i ujął go pod pachę.
- Słowo rycerza...- powiedział unosząc wolną dłoń do składania przysięgi.- że Cię nie zabijemy.

[Zaidaan]

Emerick ochoczo przeszukiwał dalej magazyn, wierzył, że coś drogiego znajdzie!

Rolled 1d6 : 4, total 4

[Nawaar]

- Z mojej ręki włos, Ci nie spadnie. Potwierdził, obiecując chłopakowi. Wszystko prawdopodobnie zmierzało ku końcowi? Było za łatwo zdecydowanie, za łatwo i postanowił się podzielić obawami. - Nie sądzicie mości panowie, że jest za łatwo? Demon przeca pewnie wie, iż zrobiliśmy tutaj cmentarzysko. Dziwne bardzo dziwne. Mam wrażenie, że to powtórka z historii i pojawi się jakiś arcy demon czy coś podobnego. Skończył akurat ładować swoje bronie dystansowe. Był gotów, ale czy na śmierć?

[Gascaden]

Gascaden stał gdzieś z tam z boku. Czyścił swoją broń i słuchał przełożonych jak i króla oczywiście. Trochę się obawiał podążać za szczurkiem, nie był przystosowany do walki z pomiotami Chaosu.
- Nie jeatem pewien czy powinienem też iść. Nie mam nawet odpowiedniej broni.

[Dragosani]

- Głupcem byłeś, że dołączyłeś do tej zgrai, jednak z naszej strony... - Wampir spojrzał znacząca na Marduka. - Nic ci nie grozi. A teraz wywiąż się ze swojej części umowy - polecił młodzikowi.
- Jużjuż, pany! - Jeniec rzucił się aby wskazać im drogę. Ruszył przodem, więc Drago mógł powiedzieć kilka cichych słów.
- To mało prawdopodobne, Kiellonie - rzekł. - Nie po to odnawiałem pieczęcie na Bramie Otchłani, aby znów okazała się wadliwa. - I potem spojrzał na jaszczurzego zakonnika.
- Nikogo nie będę zmuszał, pójdą tam ze mną tylko ochotnicy. Jeżeli będzie trzeba pójdę sam. - Spojrzał na pozostałych, coby wiedzieć kto zamierzał iść.


Poszukiwania przyniosły pewien skutek. Emerick znalazł niewielki drewniany kuferek! Z tym, że był on zamknięty. Coś tam wewnątrz było słychać, więc pusty to on nie był. Trzeba było się tylko dostać do środka.

[Marduk Draven]

Marduke sprawdził, czy miecz srebrny chodzi dobrze w pochwie, tak samo sztylet. Ruszył za resztą, zakładając hełm.
- Powinniśmy pójść we trójkę. Król, Kiellon i ja.- wtrącił swoje.- Jesteśmy odpowiednio wyposażeni i przeszkoleni do walki z demonem.- dodał cicho, by jeniec nie słyszał.- Reszta powinna zabezpieczyć i przeszukać fort.

[Nawaar]

Krasnolud po słowach wampira nadal nie czuł się pewnie, ale cóż czas pokaże kto miał rację! Teraz sobie powoli ruszył do przodu w dłoniach miał już przygotowane pistolety, bo lepiej dmuchać na zimne. Marduke jednak miał trochę racji, kto powinien iść, a kto nie. - Tylko jak coś cennego znajdą to do podziału. Zabrzmiał typowo jak na brodaczy z żądzą złota w oczach, gdyż złota, kosztowności, drogocennych kamyków nigdy dość! - Cóż zobaczymy czym nas los potraktuje. Rzekł nieco, przyspieszając kroku.

[Zaidaan]

Emerick widząc kuferek ucieszył się jak mały dzieciak na widok lizaka. Wziął wyciągnął miecz z czarnej rudy i pieprznął z całej siły w skrzynkę. Tak z boku aby nie zniszczyć zawartości za bardzo.