Szlakiem Chmielowych pól

[Armin]

Kiedy Armin usłyszała słowa Nuana trochę odsunęła się od Siliona. Nie była jeszcze gotowa na wiązanie się z chłopakiem. Była jeszcze młoda i chciała wiele dokonać.
- Wybacz, ale nie chcę... - szepnęła do towarzysza. Spojrzała na jego błękitne oczy. Nie chciała mu sprawić przykrości. To jest mój przyjaciel a nie kochanek. Jeszcze na to nie czas...

[Silion aep Mor]

Krasnolud nie przejal sie sprawa, objal pewnie maurenke i czule ja przytulil, tak po przyjacielsku, byl to pewny, cieply, pelen troski przytulas. Polozyl jej glowe na ramieniu i zaczal sie bujac na boki. - Nie przejmuj sie nim... O co chcialas zapytac? Pamietaj, mi mozesz mowic o wszystkim. - szeptal jej na jej brazowe uszko.

[Armin]

Armin zaczęła bujać się wraz z Silionem. Nie dochodziły do niej dźwięki z zewnątrz. Teraz liczyła się tylko ona i krasnolud. Wtuliła się w mężczyznę i zamknęła oczy. Oddychała spokojnie, można powiedzieć, że kobieta się wyluzowała.
- Czy ja nie jestem dla ciebie zbyt młoda? - cicho spytała się Siliona.

[Silion aep Mor]

Krasnolud odlecial, nigdy nie czul takiego uczucia. Liczylo sie tu i teraz. Czul jakby zrosl sie z kobieta, jakby byli jednym cialem. Rytmiczne podrygi ich dwoch zjednoczonych cial nie przeszkadzaly w budowaniu romantycznej sytuscji. Ich ciala delikatnie kolysaly sie w lewo i w prawo. Patrzyli sobie w oczy. Bylo wrecz jak w bajce badz filmie. Krasnolud pogladzil kobiete po jej zarumienionym policzku. - Jestes swietna kobieta, jedyna taka ktora spotkalem w mym zyciu. Nie... - "kliknal" palcem w jej maly uroczy nosek patrzac sie w oczy. - Nie jestes. - wyszeptal na ucho.

//Klimatyczna sciezka dzwiekowa adekwatna do sytuacji.

[Armin]

Kobieta lekko się zarumieniła. Widziała dziwny lecz jasny blask w błękitnych oczach krasnoluda. Trzymała go za umięśnione plecy. Ponownie wtuliła się w mężczyznę i wsłuchała się w jego głos.
- ÂŚwietna kobieta powiadasz? - powiedziała z przekorem maurenka. - Ale wiesz, że ta kobieta zabija bez żadnych zahamowań? - szepnęła do ucha Siliona. - Nie jestem taka idealna. - uśmiechnęła się do siebie.

[Silion aep Mor]

Krasnolud tulil sie z kobieta, czul jej cialo swoim cialem. Bylo bardzo romantycznie. Gdyby patrzyl na ich samych z boku, powiedzialby ze tutaj cos sie kroi. Noga przy nodze, rece na plecach, jej piersi przy klatce mezczyzny, nos przy nosie. Byl to z pewnoscia bardzo fajny widok. - Tak, idealna. Dobrze ze potrafisz sie bronic. Taka juz rola kruka. Przynajmniej mam pewnosc ze nie stanie ci sie zadna krzywda. Nie chce cie wypuszczac z objec moja droga. - zaczal wodzic nosem po jej szyi sprawiajac tym kobiecie przyjemnosc, sprawiajac ze jej szyja wila sie z zadowolenia. - Nie wazne z kim sie zwiazesz, pamietaj ze zawsze bede twoim straznikiem. Chce bys zapamietala na zawsze tego szalonego krasnoluda. - szeptal jej do uszka.
//Najpierw zareaguj na to.
Gdy nasze papuzki nierozlaczki obsciskiwaly sie, drzwi od karczmy zostaly otworzone z hukiem. Stanal w nich zdyszany niziolek, w jego oczach bylo widac panike. Szybko podszedl do Nuana, wzial krzeslo i usiadl. Zamienili kilka zdan, wypili troche wódy. Nuan odwrocil sie do was i krzyknal. - Kochankowie, nie chce wam przeszkadzac ale musicie tutaj szybko przyjsc. To wazne!
//Potem na to.

[Armin]

Armin poczuła delikatny dotyk na swojej brązowej szyi. Kobieta usłyszała słowa krasnoluda.
- Szalonego krasnoluda? Nie zapędzasz się troszkę? Co takiego szalonego zrobiłeś? - czarnoskóra spojrzała na twarz mężczyzny. Stali tak wtuleni w siebie, kołysząc się. Ta chwila mogła trwać w nieskończoność, ale coś musiało im zepsuć tą chwilę... Maurenka usłyszała wołanie Nuana. Odwróciła głowę w stronę stołu i zobaczyła przy nim zdyszanego niziołka. Wymieniał zdania z krasnoludem. To raczej musiała być dosyć ważna sprawa...
- Chyba musimy już iść. - uśmiechnęła się do towarzysza i puściła go. - Nawet umiesz tańczyć. - dodała po chwili. Armin skierowała się w stronę stołu, przy którym siedzieli już znane im osoby.
- Po pierwsze nie kochankowie. - spojrzała surowym wzrokiem na Nuana. - A po drugie, o co chodzi? - pytanie skierowała do obu mężczyzn.
Ares podbiegł do swojej pani i usiadł przy niej. Zaczął cicho skomleć, więc czarnoskóra zaczęła go głaskać po pysku i głowie.

[Silion aep Mor]

Krasnolud puscil czarnulke, blask w jego oczach zanikl. W duchu byl smutny ze zakonczylo sie to tak szybko. Przytrzymal ja jeszcze na chwilke, spojrzal jej w oczy. - Przedemna nie musisz udawac. Jesli to wszystko toczy sie za szybko, powiedz mi! - rzekl z tonem najlepszego przyjaciela. Gdy kobieta mu odpowiedziala (badz nie) poszedl do stolu, polal wszystkim cytrynowki gdyz zytnia juz opruznili. - Co jest? - rzekl biorac kielona.
Niziolek byl roztrzesiony. - Cha... Cha... Charlotte zniknela. Poszla do lasu i zniknela... Slyszalem krzyki i inne takie. Gdy pobieglem w tamta strone, nikogo juz nie bylo... - urwal biorac chwiejna reka kieliszek.
- Jasna cholera... Co o tym sadzicie? - rzekl Nuan zalamujac rece na karku.

[Armin]

Armin popatrzyła na wszystkich przy stole.
- Kto to jest Charlotte? I o której zniknęła? - zadała pytanie niziołkowi i Nuanowi.

[Silion aep Mor]

Krasnolud usiadl i wypil cytrynowke. - Najwazniejsze pytanie: Gdzie zniknela? - zadal pytanie calkowicie obojetnym tonem. Patrzyl sie tak na rozzalonego niziolka i dziwil sie temu jak sie zachowuje.



Niziolek wzial kielonek drzaca reka i wypil. Skrzywil sie lekko. - - Cha... Cha... Cha... Charlotte to elfia kobieta. Nasza najlepsza luczniczka. Pieknosc... - rzekl tonem marzyciela. - - Zniknela dobre kilka godzin temu, poszla na spacer do lasu na polnocy i nie wrocila. Slyszalem krzyki, pobieglem tam, szukalem jej kilka godzij i nie znalazlem. - posmutnial.

[Armin]

Armin dokładnie słuchała niziołka z uwagą. Ów niziołek wyglądał młodo. Miał krótkie, kręcone, brązowe włosy. Ciemne oczy i lekki uśmiech na twarzy. Miał na sobie miękką zbroję i skórzany pas, przy którym miał zawieszony mieszek i miecz. Na rękach nosił rękawiczki. Kiedy skończył swoją wypowiedź, maurenka zaczęła mówić:
- Może to nie były jej krzyki? - wygłosiła swoje myśli. - Ale jeśli założymy, że to była ona, to wiemy, że potrafiłaby się obronić. - starała się uspokoić niziołka. - I rozumiem, że my... - spojrzała na krasnoluda. - Mamy ją znaleźć? - spytała się Nuana.

[Silion aep Mor]

Nuan spojrzał na kobietę takim proszącym wzrokiem. - No jeżeli byście mogli. Ja muszę uspokoic Erasa. Bo wiecie. On się w niej kochał. - zasmiał się.
- Ona nie wzieła broni- rzekl krotko.

[Armin]

Czarnoskóra popatrzyła na Siliona, potem na Aresa, a na końcu na Nuana.
- No dobra... I tak chciałam wyjść na świeże powietrze. - Armin wstała od stołu i zwróciła się do Erasa:
- Nie martw się. Znajdziemy ją. - uśmiechnęła się do niziołka. Skierowała się do wyjścia razem ze swoim wilkiem. - Idziesz Silion? - zawołała do przyjaciela.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wziął do ręki flaszkę i wyszedł za czarnoskórą. - Ciekawe, co jej się przydarzyło. - rzekł kładąc jej rękę na ramieniu. - Napijesz się? - zapytał trącając ją flaszką w ramię.
Stojąc przed karczmą dało się widzieć w oddali na północy wielki las.
//17:10

[Armin]

Armin spojrzała na krasnoluda.
- Mamy znaleźć biedną, zagubioną elfkę, a ty będziesz pić? Nie dzięki, wolę mieć czysty umysł. Może załapiemy się na walkę, a pijana nic nie zdziałam. - pogłaskała wilka po głowie. - Tobie też radzę się skupić. - lekko uśmiechnęła się do Siliona. Zaczęła iść wolnym krokiem w stronę lasu.

[Silion aep Mor]

Krasnolud spojrzał zdziwionym wzrokiem na kobiete. - Chcesz prowadzić śledztwo na trzezwo? - wział pociagnal łyka i zatknął butelke za pas. - No dobrze, podziwiam cię za opanowanie. - zasmiał się. Złapał kobietę za ramię i zapytał idac obok niej. - Czy ja nie jestem dla ciebie... - urwał na chwile. - Za niski? - zapytał skrepowany.

[Armin]

Armin spojrzała na mężczyznę.
- A co ma wysokość do przyjaźni? - uśmiechnęła się szeroko. - Nie ma żadnego znaczenia. Tak samo jak rasa czy kolor skóry. - wyciągnęła rękę i potargała włosy Silionowi. Wilk szedł koło dziewczyny węsząc wokół nich.

[Silion aep Mor]

Krasiu pogladzil kobiete po jej smuklym ramieniu po czym gladzil jej kruczo czarne wlosy. - Jestes piekna kochanie. - rzekl takim cieplym kochanym glosem. - Pytalas czy nie jestes za mloda, a czy ja nie jestem za stary i za brzydki? - zapytal z niepewnoscia.

//Naklepiemy troche postow teraz, bo jestem na fonie i nie mam jak wrzucic na wiki niezbednych obrazkow Wiec fabula ruszy dopiero pozniej.

[Armin]

Tym razem Armin patrzyła się przed siebie. Widziała w oddali las, ale nie było go jeszcze widać w całej okazałości.
- Czy ja wiem... - zaczęła maurenka. - Tu chodzi o przyjaźń, a nie o konkurs piękności. - zaśmiała się po cichu. - Ludzie są tacy jacy są i nic tego nie zmieni. - powiedziała to głaszcząc Aresa po grzbiecie.

[Silion aep Mor]

Sil podszedl do maurenki i patrzyl sie przed siebie. W dal, w strone lasu. Bylo ladnie, slonce jeszcze wysoko na niebie. - Boje sie samotnosci. Boje sie ze zostane sam, ze nigdy nikogo nie znajde. - posmutnial i zaczal patrzyc sie w ziemie.