Test kruka #23

[Szarleǰ]

Posmutniałem, gdy dostrzegłem, że dzieciak zniknął w gąszczu, wraz z moimi kwiatuszkami. Ze złości ciachnąłem krwiopijcę jeszcze kilka razy, po czym skierowałem się spowrotem do Dentara. Mam nadzieję, że zadowoli się tym, co mam... - pomyślałem.

[Anette Du'Monteau]

Dotarłeś szybko do Dentara.

[Szarleǰ]

- Udało mi się zdobyć dwie lilie - powiedziałem na wstępie. - Mam nadzieję, że to wystarczy?

[Anette Du'Monteau]

-To się zaraz okaże. Ale wydaje mi się, że będzie starczyło. Dentar wziął kwiaty i umieścił je w niewielkim tłuczku. Ugniótł je kawałkiem okrągłego kamienia, a później dolał wody z swojego bukłaka. Dosypał jeszcze jakiś dziwny proszek i wymieszał wszystko. -Pij. - powiedział do asystenta. Ten niechętnie ale posłuchał swego mistrza. Jednak po pięciu minutach był równie blady jak wcześniej a może i bardziej. -Silne cholerstwo. Muszę cię wysłać w jeszcze jedno miejsce. Kawałek drogi stąd będzie jaskinia. Rosną w niej dziwne jaskrawe grzyby. Przynieś mi przynajmniej jednego.

[Szarleǰ]

ÂŁatwiej byłoby mu ukrócić cierpienia - przemknąło mi przez myśl. Nie chciałem się jednak dzielić tym pomysłem z Dentarem. - Dobrze zatem, ruszę czym prędzej. - Rzeczywiście, nie było sensu jeszcze tego przeciągać. Dopytałem Dentara gdzie dokładnie odnajdę wspomnianą jaskinię, po czym ruszyłem w drogę.

[Anette Du'Monteau]

I faktycznie gdzieś kawałek drogi dalej odnalazłeś szczelinę lub wnękę która można by uznać za jaskinie. Wejście nie było wielkie, lecz pozwalało przedostać się do środka jednej osobie o gabarytach przeciętnego człowieka.

[Szarleǰ]

Skoncentrowałem się, na wypadek, gdyby jakieś gadzisko znów zapragnęło skosztować mojej krwi, tudzież mięsa. Nie dobywałem broni, co by nie gramolić się z nią w wąskich przejściach. Przygotowałem runę Anoshu, by w razie czego mieć ją pod ręką, po czym wlazłem do szczeliny na poszukiwanie grzybków.

[Anette Du'Monteau]

Początek jaskini był co nieco oświetlony przez słońce wpadające wejściem, jednak dalsza część już była znacznie ciemniejsza. To nieco utrudniało sprawę poszukiwań. Mogłeś jedynie próbować wyczuć mniej więcej dalszą drogę.

[Szarleǰ]

Ciemno jak w... - zauważyłem. - Nic to, świecące grzybki łatwo będzie znaleźć w ciemnościach. - Najważniejszy jest optymizm. Optymistycznie więc zanurzyłem się w ciemności i ruszyłem wgłąb jaskini.

[Anette Du'Monteau]

W pewnym momencie zacząłeś dostrzegać jakieś światło.

[Szarleǰ]

Nigdy nie znałem odpowiedzi na pytanie, czy jeśli zauważę światełko w tunelu, to powninienem iść w jego kierunku, czy raczej nie. Niemniej jednak, poszedłem.

[Anette Du'Monteau]

ÂŹródłem światła nie okazały się jednak same grzybki, a pochodnie zamieszczone na ścianach co jakiś czas.

[Szarleǰ]

Zabrałem ze sobą jedną z nich, na wypadek, gdybym znów był zmuszony eksplorować jaskinię po omacku i poszedłem dalej, wciąż rozglądając się za grzybami.

[Anette Du'Monteau]

Wtem nagle usłyszałeś kroki. I wcale nie należały one do ciebie. Było też coś co brzmiało jak szuranie materiału o skaliste podłoże jaskini.

[Szarleǰ]

Stanąłem w miejscu i nasłuchiwałem owych odgłosów. Przygotowałem się do ataku, na wypadek, gdyby ktoś chciał zaatakować mnie. Miałem nadzieję, że w razie czego uda mi się uprzedzić potencjalnego przeciwnika.

[Anette Du'Monteau]

-...bez odpowiedniego rytuału to na nic się nie zda... - usłyszałeś fragment takiej wypowiedzi.
-...to ostatnia część... - powiedział jakiś inny głos. Oba głosy było słychać w pewnej odległości od ciebie. Być może była sposobność by zauważyć do kogo one należały.

[Szarleǰ]

Nie potrafiłem się profesjonalnie skradać, jednakże rozmówcy wyraźnie byli czymś bardzo zajęci. Postanowiłem więc, że sprawdzę o co tu chodzi i z ogromną starannością, by nie narobić hałasu, podszedłem trochę bliżej. Nie, żeby mnie to specjalnie interesowało, lecz nie chciałem przez przypadek wejść w paszczę lwu. A skoro wejść i tak musiałem, wszak to tutaj miałem odnaleźć magiczne grzybki, to chciałem by przynajmniej nie było to przypadkowe.

[Anette Du'Monteau]

I dojrzałeś dwie dziwne postacie. Z pewnością nie wyglądały ani zachęcająco ani normalnie. Po ich wyglądzie i kawałku rozmowy mogłeś mieć różne przypuszczenia, ale na pewno na bezbronnych też nie wyglądali.

//: Nie polecam atakować

[Szarleǰ]

Szybko zorientowałem się, że wydostanie się teraz z tego miejsca pozostając niezauważonym, ma nie tylko bardzo małe szanse powodzenia, ale jest również wyjątkowo ryzykowne. Jeśli zauważyliby mnie, zapewne nie zastanawialiby się, czy usłyszałem wystarczająco dużo, bym zasłużył na śmierć z ich ręki, a raczej natychmiast by mi ją zaserwowali. Przezorny, jak to mówią, zawsze ubezpieczony. Poza tym, nawet, jeśli udałoby mi się stąd wydostać, wróciłbym do Dentara bez grzybów, co wiązałoby się ze skazaniem na śmierć pewnego nierozważnego asystenta. Postanowiłem więc zagrać nieszkodliwego - a może nawet przydatnego - głupka.
- Witam Panów! - ruszyłem dziarskim krokiem w ich kierunku z sympatycznym uśmiechem na twarzy. - Zajrzałem do tej, z całą dla Panów sympatią, jaskini, w poszukiwaniu dziwnych, jaskrawych grzybków, które prawdopodobnie gdzieś tutaj rosną. - Uśmiech nie znikał mi z twarzy, pomimo, że czułem na skórze żądne krwi spojrzenia amatorów ciemnych jaskiń i mistycznych rytuałów. - Czy przypadkiem Panowie się na takie gdzieś tutaj nie natknęli?

[Anette Du'Monteau]

-Ano rośnie ich tu trochę. Tyle, że nieco złą porę obrałeś na ich zbieranie. Są najbardziej widoczne w nocy. Wtedy gdy nie powinno się odwiedzać pewnych miejsc... Mężczyźni przyglądali się ci nieco podejrzliwie. Zauważyłeś że obok jednego z nich leżała torba, a z niej wystawał nieco fragment czegoś co można by uznać za grzyba.