Szósty brat

[Armin]

Armin miała już powoli dosyć starań stworzenia. Jaffar cały czas się do niej zbliżał, a maurenka odsuwała się. Kiedy goblin nie chciał odpuścić, czarnoskóra wstała i przeszła na drugą stronę ogniska.
- Ty mnie zostawić. - powiedziała do Jaffara. - Ja być zajęta przez kogoś innego. - dodała po chwili. Musiała to powiedzieć, aby stworek się odczepił.

[Ibnnin]

Stworek zrobił  i spojrzał na ziemie, roniąc parę goblinich łez.
- Jaffar być brzydki, tak? Jaffar być słaby, by bronić skarb. Jakiś inny goblin zabrać Jaffar jego skarb.

[Armin]

Czarnoskóra była zaskoczona reakcją małego stworka. Myślała, że będzie się awanturował, a on był zwyczajnie smutny. Armin zrobiło jej się żal goblina. Spojrzała w jego stronę i powiedziała miłym i delikatnym głosem.
- Jaffar nie być słaby ani brzydki. Jaffar być goblinem a Armin maurenką. Jaffar powinien mieć lepszy skarb. - nie wiedziała do końca, czy to co właśnie powiedziała dotarło do stworzenia. Miała jednak nadzieję, że goblin opamięta się przynajmniej na dłuższą chwilę.

[Ibnnin]

- A gdzie ja znaleźć taki skarb? - zapytał się, spoglądając na Ciebie swoimi oczkami - które, mimo iż należały do stworka, były takie.. słodziaśne. - Ty mi pomóc. Ja wyruszyć z Toba w poszukiwanie!
Burza na zewnątrz już niemal ustała. Jeszcze co jakiś czas wzmógł się wiatr, ale sytuacja wyglądała na sprzyjającą wyprawie.

[Armin]

Armin nie chciała, by stworek za nią poszedł. Musiała przecież wykonać zadanie, a goblin byłby tylko kulą u nogi. Wstała i spojrzała na stworzonko.
- Nie możesz ze mną pójść. Każdy musi sobie znaleźć skarb samemu. - powiedziała do istoty i wyszła z jaskini. Warunki na zewnątrz sprzyjały dalszej wędrówce. - Dziękuję za schronienie i żegnam. - zwróciła się do Jaffara i zaczęła iść w tym kierunku Darm.

[Ibnnin]

Stworek jeszcze długi czas spoglądał na Ciebie, dopóki nie znikłaś mu całkowicie z widzenia. W jakiś sposób czułaś, że ten stworek był dobrym stworkiem, ale zbyt.. nachalnym.
Po około godziny przechadzki usłyszałaś w oddali odgłos koni, poganiania i.. jakby wóz. Ktoś się zbliżał.

[Armin]

Czarsnoskóra, kiedy usłyszała stukot kopyt odwróciła się i zobaczyła powóz. Nie widziała dokładnie jak wyglądał, ale była pewna, że ma okazję zabrać się wraz z wozem. Armin zaczęła machać rękoma, na znak, że chce podwózkę do Darm.

[Ibnnin]

Czy aby na pewno ten wóz dowiózł by Cię do Darm? Byłaby to kwestia sporna, gdyby człowiek się nie zatrzymał. Był to staruszek, coś koło siedemdziesięciu lat. Gdy tylko dojrzał Twoją dłoń, popędził konie. Znalazł się przy Twym boku w krótszym czasie, niż mogłaś się tego spodziewać.
- Witaj, moja droga. Cóż byś chciała ode mnie? Bo jak zakładam, ręka coś sygnalizowała? - uśmiechnął się życzliwie. - No chyba, że jestem zbójniczką...

[Armin]

Armin uśmiechnęła się szeroko i powiedziała:
- Właśnie wędruję do Darm i szukam podwózki w tamtą stronę. Czy mógłby pan mnie podwieźć? - spytała kobieta z miłym wyrazem twarzy. Starzec wyglądał na rozważnego i mądrego człowieka.

[Ibnnin]

- Proszę siadać, piękna pani - ukłonił delikatnie głowę i zaczekał aż usiądziesz. - Cóż sprowadza Cię do Darm? Mieszkam tam od piętnastu lat, wraz z wnukami i córką.
Poczułaś delikatnie szarpnięcie, co było swoistym znakiem, iż powóz ruszył dalej...

[Armin]

Armin poczuła, że ruszyła i w duchu była szczęśliwa, że jest już coraz bliżej celu. Spojrzała na starca i z pogodnym wyrazem twarzy odpowiedziała na pytanie mężczyzny.
- Sprawy rodzinne. - maurenka skłamała, ale zrobiła to celowo. Chciała zdobyć informacje od staruszka. - Może pan wie, gdzie mieszka mężczyzna zwany Szóstym Bratem? - spytała się czarnoskóra.

[Ibnnin]

Staruszek spojrzał na Ciebie i dałabyś głowę, że zauważyłaś błysk zainteresowania w jego oczach, który jednak został szybko zamaskowany przez troskę.
- Niestety, drogie dziecko. Nie słyszałem o takim człowieku.
Koń jakby delikatnie przyśpieszył, co wyraźnie mogło Cię ucieszyć. Podróż minie szybciej, ot co!

[Armin]

Maurenka była zaskoczona odpowiedzią mężczyzny. Skoro żył w Darm od 15 lat to powinien trochę wiedzieć o Szóstym bracie. Ale czarnoskórej to nie przeszkadzało. Jakoś znajdzie tego właściwego mężczyznę.
- A może słyszał pan o tajemniczym skarbie? Słyszy się takie opowieści, ale nie wiem, czy to prawda. - powiedziała do staruszka.

[Ibnnin]

Znów ten błysk w oczach, tym razem był to błysk zaskoczenia i zainteresowania w jednym. Starzec przemówił do Ciebie spokojnym głosem.
-Dziecko! Kto Ci takie bzdury naopowiadał?

[Armin]

- Staruszki i takie tam osoby... Podobno ten skarb jest w Darm. Ale to raczej tylko bajeczki. - powiedziała do staruszka. Może ta wyprawa nie ma sensu? Może ten brat ma nierówno pod sufitem? Ale przynajmniej żyje się tylko raz i można przeżyć taką może bezsensowną podróż.

[Ibnnin]

Reszta drogi minęła Ci we względnym spokoju. Po dwóch dniach podróży z wieloma postojami w różnych wsiach i karczmach, dotarłaś pod bramy Darm. Strażnicy, którzy pilnowali wjazdu, drzemali cicho gdzieś na uboczu. No cóż, ciepły dzień, brak picia, nudne zajęcia... Każdemu należą się chwile relaksu, nawet jeśli wykonuje on jakąś powierzoną mu czynnność.

[Armin]

Armin zeszła z powozu i zwróciła się do starca.
- Dziękuję za podwózkę. Do widzenia! - zawołała maurenka i zwróciła się do miasta. Postanowiła, że odnajdzie Szóstego brata prawdopodobnie w karczmie. Pamiętała, że lubił on popijać, a gdzie można popijać jak nie w karczmie? Czarnoskóra przechodziła uliczkami przez centrum miasta, rozglądając się za przytulną izdebką.

[Ibnnin]

Karczmę dość szybko znalazłaś, co niezbyt Cię zdziwiło. Ile takich przybytków mogło być w tak niewielkiej miejscowości jak Darm? Powiedzmy sobie szczerze, maksimum jedna.
Budynek nie był wielki, ale zadbany. Miejscowi dbali o przejezdnych, chcąc jak najlepiej się zaprezentować. Już stąd dosłyszałaś gwar, jak i dało wyczuć się zapach pieczeni i pewnego złocistego płynu.

[Armin]

Armin podeszła do wejścia budynku. No cóż, karczma jak karczma, nic specjalnego. Maurenka weszła przez drzwi i poczuła ciepło i krzyki dobiegające z wnętrza. Rozejrzała się i chciała ujrzeć jakiegoś spitego Szóstego brata.

[Ibnnin]

Natrafiłaś na jeden z tych sławnych problemów. Szukać pijaka w karczmie, to jak szukać igły w stogu igieł. Gdy tylko postawiłaś nogę w przybytku, Twoim oczom ukazało się paru starszych panów - wyraźnie coś świętujących, bowiem wszędzie niemal stały butelki z rozmaitymi trunkami.