Fałszerstwa

[Mohamed Khaled]

Kurwa - można by pomyśleć, słysząc głos należący - jak słusznie zwrócił uwagę Mohamed - do burmistrza. Zaraz się zorientuje, że nie ma skrzyni. A jego jeszcze, kurwa, nie wyniósł nawet z ratusza.
- Kurwa, kurwa, kurwa - klął w myślach, schodząc po cichu z regału. Musiał odnaleźć wyjście. - Tu coś musi być, no po prostu musi!
Cały czas się skradając, zaczął przeszukiwać pomieszczenie. Niemożliwe, by nie było stąd drugiej drogi wyjścia. Coś w końcu musieli tu wybudować. Jako wyjście ewakuacyjne.
Sprawdzał wszystko.
Regały, stolik, potencjalne dziurki w podłogach...

[DarkModders]

Nic nie mogłeś znaleść. Nagle usłyszałeś krzyki i dźwięk wysuwanej stali.
- Gdzie jest moja skrzynia! Skurwielce jedne, daliście sie okraść! Szukać jej!
Po tych słowach można było wpaść w panike. Wtedy zdezorientowany zauważyłeś za jednym z regałów drzwi. To była twoja jedyna szansa.

[Mohamed Khaled]

Szybko - w miarę adrenaliny płynącej w jego krwi - zdjął skrzynię z regałów i zaniósł pod tamten regał, gdzie dojrzał wcześniej drzwi. Wrócił czym prędzej po szkatułkę i wrócił. Teraz wystarczyło dostać się do drzwi i wynieść tą skrzynkę.
- Zabije tego jaszczura, kurwia jego mać...
Zaczął się przebijać do drzwi, by jak najszybciej uciec. To był jego błąd, że tak długo zdobywał tą skrzynię. Zbyt długo starał się być za cicho. Teraz też musiał, ale to była sytuacja wyjątkowa.
Ciągle uważając, by nie zwrócić uwagi na archiwum, zaczął przebijać się do drzwi.

[DarkModders]

Pod naporem ciała drzwi popękały w kilku miejscach otwierając sie przed tobą. Spadłeś na schody a straż w tym momęcie szalała po innych pomieszczeniach jednak twoim uszom obiły sie dźwięki kroków po archiwum.

[Mohamed Khaled]

Gdy dość szybko otrząsnął się po wbiciu na schody, szybko wrócił po kuferek i szkatułkę. Tą drugą dał pod pachę, z racji iż była mniejsza, drugą wziął na ręce i ponownie zniknął za regałami.
Teraz walczył nie tylko o życie. Walczył o szacunek do siebie. Jeśli da się złapać, oznacza to, że nie był gotów na tak potężną akcję. Jeśli jednak ucieknie, udowodni, że legendarnych Kruczych adeptów nie tak łatwo jest złapać.
Mając przy sobie obie skrzyneczki, schodził po schodach - jednocześnie uważając, by nie spaść i aby jego ładunek nie ucierpiał.

[DarkModders]

Udało ci sie bezpiecznie zejść. Trafiłeś na tyły ratusza. Słońce miło zaczynało grzać choć tak było wcześnie. Nie umkneła ci zwiększona liczba straży. Teraz jedyne co ci zostało to zaniesienie skrzyni bandzie fałszerzy. Problem był w tym że czekali na rynku.

//Jest 7:45. Na ulicavh pojawili sie strażnicy w dużej ilości. Główne uliczki są oblężone przez straż.

[Mohamed Khaled]

On jednak nawet nie planował pójścia wprost na targ. Zwłaszcza teraz, gdy wzmożono straż. To przez niego, jest tego pewny. Krzyki gubernatora musiały zwrócić czyjąś uwagę.
Skierował się do pierwszej bocznej alejki, gdzie zamierzał przeczekać. To był jego wielki plus, że nadal miał na sobie fraki kupca. Nawet, jeśli go zobaczą, skrzynie będzie mógł ukryć, a siebie podać za kupca który poszedł do domu...
Idąc spokojnie, nie chcac zwrócić na siebie uwagi nieodpowiednich osób - i nie mówił tu o członkach szajki - przemknął w pierwszą boczną alejkę, a potem w resztę...

[Eret z Tihios]

Eret wiedział o całej akcji. Schowany za jednym z filarów budynku na targu wsłuchał sie w słowa jaszczura. Po całej akcji wrócił pod ratusz gdzie przesiedział całą noc. Widząc jak wychodzisz i kierujesz sie w boczną alejke poszedł za tobą. Nabyte sprawności kamuflarzu i skradania czyniły że szedł za tobą niezauważalny przez ciebie i innych.

[DarkModders]

Boczna alejka nie była zbyt wielka jednak pusta i wolna od straży. Przemierzałeś nią idąc w obranym przez ciebie kierunku. Wtedy z dachu jednego z pobliskich domów usłyszałeś głos.
- Dobra robota. Myślałem że nie poradzisz sobie z tym. Gratuluje! - powiedział do ciebie przykucając na dachi. ÂŁuk miał schowany.

[Mohamed Khaled]

Kruk w dalszym ciągu skradał się przez boczne uliczki, coraz bardziej oddalając się od targu. To był jego jedyny ratunek. Jednakże po pewnym czasie kuferek i skrzynia zaczęły mu ciążyć. Musiał odpocząć. Rozluźnić mięśnie.
Oparł się o jeden z budynków i usiadł, kładąc kuferek obok. Sapnął.

W tym czasie, Brandic zdążył go wyśledzić. Przycupnięty na dachu, pogratulował mu roboty.
- Mając na karku osoby, które zabiją Cię za źle wykonane zadanie, wszystko jest się w stanie zrobić. A i straż zapewniła mi adrenaliny...
Wyszczerzył kły i raz jeszcze sapnął.

[DarkModders]

Zaśmiał sie i zeskoczył z dachu. Wylądował cicho na bruku. Odwrócił sie w twoją stronę. Wtedy zobaczyłeś jego twarz.

Podszedł do skrzyni i zaczął ją oglądać.
- Widzisz, warto z nami współpracować. Teraz możesz zobaczyć naszą siedzibe. Chodź za mną. - powiedział do ciebie biorąc skrzynie w ręce i ruszając w wąskie uliczki miasta.

[Mohamed Khaled]

Nie ufał mu. Nie mógł mu zaufać. Nie mógł też jednak tego okazać. Okazać słabości w postaci strachu. Zakrył to. Zakrył pod maską obojętności. Gotów trzymać ją do końca.
- Chodźmy więc. Tylko szybko. Straż nie szybko zaprzestanie poszukiwań...
Ruszył za nim, uprzednio notując w głowie, żeby być przygotowanym na zasadzkę. Nicholas może tam być...

[DarkModders]

- Straż w tych alejkach? - wybuch śmiechem. - Nigdy sie tutaj nie zapuszczają. - powiedział przedzierając sie przez wąską uliczke. Po kilkunastu dobrych minutach byliście po za miastem. Szliście przez kamienistą droge prowadzącą w las.
- Już nie daleko. Zaraz będziesz mieć przyjemność spotkać sie z szefem. - powiedział do ciebie idąc cały czas obok ciebie.

[Mohamed Khaled]

- Jaki on jest? Jak mam się zachować? Zabije mnie, jeśli nie powściągnę języka? - dopytywał, gdy Brandic cały czas prowadził go w nieznane sobie miejsce. - Każdy przywódca jest inny. Jedni są charyzmatyczni, drudzy z deczka szaleni... Z kolei są i tacy, którzy rozprują Ci brzuch tylko dlatego, że jesteś czarny....

[Eret z Tihios]

Eret nie odstępował was ani na krok. Skradał sie cały czas za wami chodząc bliżej zarośli. Czekał na moment aż dojdziecie do jaskini, w której mieści sie kryjówka.

[DarkModders]

- Porywczy, i pamiętaj by nic głupiego nie palnąć. Sam kiedyś zabił 8 strażników więc lepiej uważaj. - powiedział do ciebie z lekkim uśmiechem. Brandic zboczył z traktu zmierzając w gęste zarośla.

[Mohamed Khaled]

- Człowieku, prowadzisz mnie w krzaczki? Wiesz, jesteś nawet miły... Ale wole kobiety... - uśmiechnął się łobuziarsko, potem parsknął. Gdy usłyszał, jaki jest ich szef, przełknął cicho ślinę. Czyli musi trzymać język za zębami, najlepiej zamknięte na klucz...

[DarkModders]

Brandic zaśmiał się. Po chwili przedzierania sie przez zarośla zobaczyłeś dużą grote z zewnątrz zawaloną skrzyniami. Przy skrzyniach krążył dobrze ci znany jaszczuroczłek. Na widok skrzyni zrobił duże oczy i szyderczo uśmiechnął się do ciebie.
- Moje gratulacje! A już myślałem że nie żyjesz. - powiedział do ciebie podchodząc do Brandica.
- No, teraz to będziemy pływać w złocie. - powiedział podając Dinnarothowi skrzynie do rąk. Kątem oka w zaroślach za sobą zobaczyłeś swojego kompana.

//Poczekaj, tylko Eretem odpisze.

 

[Eret z Tihios]

Widząc skręcającą dwójke w zarośla sam sie udał drugą strone omijając Mohameda i Brandica. Patrzył uważnie pod nogi by na nic nie nadepnąć. Nagle zarośpa skończyły sie. Przykucnął zaraz niedaleko was wyczekując odpowiedniego momentu na zainterweniowanie.

[Mohamed Khaled]

- Może i czarni umierają pierwsi, ale mają największe pały i największe jaja do takich robót... - zaśmiał się. - Nie było łatwo. Straż usłyszała mnie, gdy byłem w archiwum. Dzięki temu tu - wskazał na Brandica - udało mi się uciec dziurą w suficie. I tamtędy także wróciłem...