Sen na jawie czy jawa we śnie?

[Silion aep Mor]

- Alkohol? - krasnolud zrobil taka mine. - Napije sie pozniej! Sil musial dzialac, nie mogl tu zostac, te demonice wykonczylyby go fizycznie i umysłowo. Musial uciec sie do tego co kruki umieja najlepiej: kłamać, łgać i tym podobne okreslenia kłamstwa. - Zostane, tu jest pieknie i nieziemsko! Daj mi odsapnac minutke! W tym czasie poznałbym sie z twoim koniem. A wy pijcie na moje zdrowie. Oj jak tu cieplo. - krasnolud mylil takze swoje mysli, przeciez nie wiedzial czy ta istota mu  w nich nie czyta.

[Rodred]

Demonica wygląda na zaskoczoną. Pewnie myślała, że rzeczywiście chcesz uciekać. Chwile się zastanawiała. -  A niech ci będzie. Obwiozę cię po naszej krainie. W końcu mamy całą wieczność.  Na jej twarz wrócił słodki uśmiech. Złapała cię pod ramiona i na swoich skrzydłach przeniosła na grzbiet wierzchowca. usiadła za tobą jako, że jest wyższa.

[Silion aep Mor]

- Szczerze mowiac to wolałbym pobyc z nim sam na sam, bardzo lubie konie. Mam reke do zwierzat. Moze nauczylbym go jakichs sztuczek! Co ty na to? Przejedziemy sie za chwile!

[Rodred]

Byłeś spięty. Nigdy w życiu nie jeździłeś konno. Ona się zaśmiała. -  Nie ma mowy, żebym zostawiła swojego konika na pastwę krasnoluda! Poza tym jesteś jakiś spięty. Jesteś pewny, że dałbyś sobie radę? Dźgnęła konia piętami w boki. On niechętnie ruszył stępa.

[Silion aep Mor]

- Ja spiety? Co ty. Dalbym rade, nie ma co! - rzekl po czym pogladzil Karine po glowie. - Mam szalony pomysl, widzisz swoje kolezanki? Czy chcesz sie mna z nimi dzielic? Watpie! Ucieknijmy stad, skoro swiat sie rozpadl mozemy tam wrocic i kreowac go na nowo. Juz widze nas dwoje jako wladcow swiata! Czy ty to widzisz? Spojrz oczyma wyobrazni. Bedziesz mnie miala na wylacznosc tylko wystarczy ze stad uciekniemy. Ubiore sie tylko, pozbieram sprzet i mozemy ruszac. Tutaj jest tak nijako, tak bezplciowo, nic sie nie dzieje, wykreujmy stary swiat na nowo! - krasnolud zmyślał i gadał co slina przynosila mu na jezyk, mial nadzieje ze sie uda.

[Rodred]

Coś cię mocno trzepnęło w głowę. Zleciałeś z konia i padłeś na ziemię tuż przy swoim toporze. -  Jam możesz tak mówić o moim świecie!   Usłyszałeś wrzask demonicy która zleciała z konia i szybowała w twoją stronę przemieniając się.  Wyrósł jej długi ogon i szpony. Poza tym niewiele się zmieniła. -  Zwykle męczymy tu przybyszów jeszcze parę stuleci ale dla ciebie zrobię wyjątek! Zabiję cię na miejscu!  Rzuciła się w twoją stronę celując szponami w pierś. Zobaczyłeś, że świat zmienia się do jej nastroju. Drzewa się zapalają, pęka ziemia, momentami widzisz jak przebłyskuje w czarnych dziurach "stary" świat. Teraz jednak gówno cię to obchodziło bo jakiś demon próbuje cię zabić.

[Silion aep Mor]

Krasnolud momentalnie wstal z ziemi lapiac topor, byl juz o dziwo wypoczety. - Nie chcialem cie urazic! - odskoczyl w bok unikajac szponow. Nie moge jej zrobic krzywdy bo reszta sie na mnie rzuci. Musze ja rozwscieczyc aby uciec stad przez luke w swiecie.! - Wiesz czego sie dowiedzialem? Gdy ty odeszlas na chwile zostawic rumaka jak tu przybylismy tutaj twoje niby kolezanki obgadywaly cie w mojej obecnosci, widocznie mnie nie zauwazyly. - ponownie odskoczyl unikajac szponow. - Rozmawiaj ze mna! Mowily ze jestes glupią suką, ze jestes wredna i maja cie już szczerze dość. Mowily takze ze wygladasz jak łajno twojego konia a wlosy masz jak siano. Oj niefajnie, ktos tu pod toba ryje doły i knuje przeciw tobie. - znow odskoczyl. Sil nie przestawal klamac, mial nadzieje ze demonica zwroci sie przeciw swoim towarzyszka ktore lezaly roznegliżowane na łące. - Według mnie taka zniewaga i to z ust przyjaciółek, krwi wymaga!

[Rodred]

Demon ryknął i ponowił atak. Przestała już wyglądać jak kobieta. Jej koleżanki czując co się święci rozpłynęły się w powietrzu. Zobaczyłeś jak spłoszony koń ruszył do przodu rozrywając świat i otwierając duże i bezpieczne przejście z powrotem. Jednak jak każdy portal jest nie stabilne i zaczęło się zasklepiać. ÂŚwiat robił co mógł by utrzymać pełnie. Widząc jak demon się rozwiną zdałeś sobie sprawę, że to twoja jedyna szansa bo już za chwilę (w następnym poście) demon cię zabije.




// Ciężko mi czasem znaleźć fajne grafiki więc użyj wyobraźni

[Silion aep Mor]

Sil widzac co sie swieci postanowil nie tracic czasu, unikajac kolejnych ciosow biegl w strone portalu lapiac co sie da. Z calym swoim ekwipunkiem po chwili zniknal w nim.

[Rodred]

// Noo już lepiej To ostatni post na dziś.

Przeszedłeś przez cienką jak kartka papieru ścianę. Leżysz na twardej i suchej skale. Gdy się lekko uniosłeś spostrzegłeś, że twoje rzeczy są rozrzucone w około. Jesteś na skalnej półce. Wszędzie w około jest gęsta mgła i smród. Widzisz, że półka się kruszy.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wstal, otrzepal sie z kurzu po czym zaczał zbierać swoj ekwipunek. Najpierw wzuł koszulę, leżała idealnie jakby była szyta na miarę, w dotyku przypinała jedwab lecz to tylko bawełna. Następnie ubrał na swój krasnoludzi tyłek spodnie wykonane ze skóry kreshara oraz buty na nogi. Po wstępnej fazie ubierania przyszedl czas na jego kruczą szate. Szata leżała świetnie a co najważniejsze przysłaniała częściowo twarz. Zarzucił na plecy i czesciowo prawa reke bawełniany kruczy płaszcz. Z ubrania to bylo by na tyle. Podniosl swe ukryte ostrze i wsunal je na prawa reke. Zwolnil mechanizm ostrze wysunelo sie blyskawicznie, ponownie szarpnal nadgarstkiem, mechanizm sie cofnal, ostrze sie ukrylo. Nastepny byl topór z gór Carbon ktory wylądował na plecach. Juz prawie wyekwipowany krasnolud podniosł z ziemi dwie bronie krótkie: Mroźny oddech - nóż starannie wykonany z lekkiego lecz bardzo wytrzymałego szkła ilusmirskiego, w dotyku zimny niczym lodowy sopel i krzyk - srebrny sztylet który zadaje dotkliwe rany nieumarłym istotom i innym wrażliwym na srebro. Sztylet przypiał do prawej kostki a nóż umieścił w specjalnej pochwie umieszczonej na korpusie. Na koniec zabrał z ziemi kuszę asasyna oraz pozbierał porozrzucane bełty. Kuszę przypiął do pasa a bełty umieścił w specjalnym małym kołczanie przy pasie zaraz obok skórzanego mieszka. Stojąc już wyekwipowany Sil rozglądał się wokół, musiał przecież wydostać się jakoś z tej sypiacej sie półki skalnej.

[Rodred]

Usłyszałeś głuche chrupnięcie kruszonych kamieni. Półka się ułamała i zaczęła zjeżdżać po niemal pionowej ścianie w dół. ÂŻołądek podszedł ci do gardła. Udało ci się uczepić krańca półki dzięki czemu nie wyleciałeś przed nią. Trocho się przebiłeś przez mgłę i zobaczyłeś gdzie spadasz. Ogromne bagno. Zaczęło się robić coraz cieplej. Spostrzegłeś raz po raz wystające ogromne białe od ciepła kamienie, które się dymiły. Wszędzi było pełno pary. A w bagnie widziałeś ludzi, niektórzy poparzeni i wyczerpani chodzili tam i z powrotem. Inni co jeszcze mieli siłę rozgrzewali owe kamienie rzucając na nie ciała tych co nie wytrzymali. Czasami wystawały różne ściany z toni błota. Siedzieli pod nimi umierający lub już martwi. Był tam między innymi król Kserkses w połowie szkielet szeptem rozmawiający z Leonidasem. W innym kącie siedział o zaciętym wyrazie twarzy i ostrych rysach inny dowódca. Twarz miał spoconą. Pot zalewał mu oczy i wąs. Nie znasz go ale nie wygląda na dobrego człowieka. Obok niego niższy z śmiesznym wąsem. Dogryzają sobie głośno ale mimo to w strachu.
Całe miejsce przypomina ci ogromną łaźnie. Po środku niej nad wodą widzisz ciągnącą się ścieżkę z lodu.

[Silion aep Mor]

Krasnolud w pelnym uzbrojeniu wpadł do bagna, na szczescie przed samym upadkiem zlapal sie krawedzi jakiejs skaly ktora zmniejszyla predkosc spadania niwelujac potencjalne rany. Bagno, jak to bagno błoto, woda, wilgoć i upierdliwe owady. Z ta roznica ze to bagno parowało niczym łaźnia, a w roznych miejscach siedzieli wielcy przywodcy z opowiadan ktore czytal krasnolud dawno temu. W oczy rzucil mu sie przywodca Leonidas ktory dowodził armia 300 nieustraszonych. No ale wracajac do krasnoluda, stal on jak dureń z rozdziawioną paszcza ze zdziwieniem wpatrujac sie w to całe przedstawienie.

// Co ja mam tutaj niby robić?

[Rodred]

//Nie daj się zabić i idź dalej. Jesteś w poniżej połowie wyprawy.

Z miejsca, w którym jesteś już widzisz, że owa ścieżka prowadzi do drzwi w skale mocno oddalonych. Zobaczyłeś, że wszystko umilkło oprócz syczącej pary. Wszystkie postacie patrzyły się na ciebie. Byłeś tu wyraźnie obcy.

//Jeżeli chcesz mogę ci to trochę przyspieszyć jeżeli wyprawa nie jest do końca w twoim guście.

[Silion aep Mor]

// Co? Juz polowa? Dlaczego to takie krotkie? Ja lubie akcje, ale ta wyprawa akurat przypadla mi do gustu.
Krasnolud rzucil wodzom złowrogie spojrzenie po czym ruszyl w strone kamiennych drzwi, nie ma zamiaru wyciagac topora aby go nie zaatakowano, w tej sytuacji najlepiej sprawi sie ukryte ostrze badz mroźny oddech. Spokojnie, pewnym krokiem szedl przed siebie.

[Rodred]

// No wiesz to przede wszystkim zależy od tego jak będziesz grał

Grube szaty i wilgoć przegrzały krasnoluda. Zaczyna iść ci się ciężko. Boli cię głowa i czujesz, że zaczyna brakować ci wody w organizmie. Zobaczyłeś jak na most kawałek przed tobą wczołguje się o niegdyś piękna elfka, teraz na wpół rozłożona. Z zaskoczeniem rozpoznałeś w niej Loisette, którą spotkałeś kiedyś na ulicy. Leżąc przed tobą uniosła na ciebie wzrok.
-  Stój! Stęknęła. Musisz odcierpieć tu swoje! Stój!
Widzisz jak cała komnata zaczyna się schodzić w twoją stronę.

[Silion aep Mor]

// W jakim sensie?
A tak wogole co to za Loisette?

Krasnolud zatrzymał się przed elfką-trupem.
- Do mnie mowisz? Ja nic nie musze! Sam kreuje swe losy i sam odpowiadam za swoje czyny! A poza tym chyba sie nie znamy! Tak wiec odsuń się i daj mi przejsc, znajde w sobie dość siły i wydostane się stad, ty mnie nie powstrzymasz!

[Rodred]

// Nie znasz jej. Jest to jeden z graczy, który umarł ostatnio. (postać nie gracz xD)

-  Nie!  Krzyknęła i złapała cię za kostkę. Usłyszałeś jak król Kserkses woła. - Persowie! Nie dajcie mu stąd uciec! Zobaczyłeś jak z odmętów bagna unoszą się szkielety odziane w perskie stroje z łukami i szablami. Podobnie uczynili wszyscy władcy, dowódcy jacy dotychczas stąpali po tej ziemi.

Nieskończoność x Szkielet
Spostrzegłeś wśród armii całego świata liczne mutanty i orzywieńców, którzy leżeli tu wieczność.
Widzisz jak dwa szkielety wyszły już na most i zmierzają w twoją stronę. Jeden ubrany w radziecki płaszcz i trzymający mosira jak maczugę. Drugiego szkielet przypominał człowieka pierwotnego uzbrojonego w prawdziwą maczugę. 10 metrów za nimi znajdują się drzwi, które właśnie zastępuje ci kolejny szkielet uzbrojony w łuk.

//Z wyczerpania masz karę - 1 finiszer na post.

[Silion aep Mor]

Krasnolud blyskawicznie dobyl topora, rabnął nim pierwszego kościeja w czaszkę, dało się słyszeć donośne chrupnięcie, po chwili szkielet stracił głowę. Gdy szkielet - pierwotny (ten drugi) wyprowadził cios maczugą od góry krasnolud zablokował go toporem po czym  uderzył szkieleta w mostek, istota jeszcze żyła o ile życiem w tym przypadku można nazwać bezcelową egzystencję. Sil schowal topór a do lewej ręki wział szklany nóż, jednym plynnym cieciem noza krasnolud sciał czaszke truposza poprzez przeciecie ostrym jak brzytwa nozem kosci szyi. Szkielet bez czaszki niestety rozpadł sie, Sil nie czekajac na nic ruszył do bramy, jego bieg był niczym wyścig po życie, po drodze spotkał nastepnego szkieleta w ktorego czaszke z odleglosci 1,5m poslal noz. Szkielet stracił głowę która pod wpływem pędu lecacej broni zostala oderwana od całości. Pędził dalej, zmęczenie robiło swoje lecz krasnolud sie nie poddawał.

[Rodred]

Tuż przed drzwiami upadłeś. Słyszysz jak się otwierają. Powodem twojej wywrotki jest ta kobieta którą minąłeś. Trzyma cię kurczowo i krzyczy "nie idź!". Usłyszałeś krótką serię karabinu maszynowego. Kule świstnęły ci nad głową. Zastanawiasz się jak to możliwe że muszkiet strzela tak szybko. Czujesz jak otwarte wrota cie przyciągają w fizycznym sęsie. Widzisz jak jedzie w twoim kierunku oddział mongolskich łuczników konnych. Wyraźnie czujesz jak wzrasta temperatura.