Wilki na bezdrożach

[Hagmar]

I tak jechali w milczeniu aż...

//Mohuś no...

[Ibnnin]

..aż dojechaliście. Według mapy którą przedstawił Ci Talseis, miejsce pobytu stada to wielki okrąg... w którym obecnie się znajdowałeś. Już na samym początku dało się dostrzec wilcze łapy, a także większe, masywniejszej bestii. Z kolei kilka metrów od głównego traktu, między drzewami leżały zwłoki mężczyzny - dość stare, jak dało się wywnioskować. Były oskubane z wszelakiego mięsa, same kości.
Był także, jak na martwego osobnika przystało, jego dobytek.. Wóz pełen przypraw, roślin, parę sztuk broni, żywność... Leżał roztrzaskany na uboczu.

[Hagmar]

- Tu się rozstaniemy. Powiedział kupcowi i pożegnawszy się zszedł z wozu, ślady były nad wyraz widoczne. Hagmar postanowił wpierw obszukać roztrzaskany wóz w poszukiwaniu grzywien czy kosztowności. Bo czem by nie? Martwemu to i tak niepotrzebne.

[Ibnnin]

Przy wozie znalazłeś jedynie dwadzieścia grzywien, a także drobny pierścień - złoty. Nic poza tym ciekawego, coby wyglądało na drogocenne, nie było.

Nazwa: złoty pierścionek
Wartość: 80 grzywien

//Grzywny doliczę do końcowej kwoty.

[Hagmar]

Zawsze coś... Hagmar zabrał grzywny i pierścień i zabrał się za sprawdzanie śladów, szukał oczywiście wilczych tropów i oczywiście świeżych.

[Ibnnin]

Wiesz jak to jest.. Wilczy trop, do tego świeży, był... tyle że... on rozchodził się w każdą możliwą stronę. Tak jakby wilki rozbiegły się... wszędzie.

[Hagmar]

Od kiedy wilki tak się rozłażą? Hagmar ruszył w las w kierunku północnym.

[Ibnnin]

ÂŚlad na północ ciągnął się jeszcze przed dobre trzysta metrów, potem rozdzielił się na dwie inne ścieżki. Jedna skierowana była na lewo, w jakąś małą kotlinkę, druga na prawo, do ciemnej i pochmurnej jaskini z której biło nikłe światło - teraz niedostrzegalne tak wyraźnie.

[Hagmar]

Hagmar wybrał drogę w lewo.

[Ibnnin]

Droga, jak już wcześniej wspomniano, prowadziła do małej kotliny. Wszędzie flora i fauna, gdzieniegdzie świsty wiatru... Gdzieś tam, w odległości kilometra, udało dojrzeć Ci się jakiś stary dom. Widocznie jakiś odludek lubił ciszę leśną, bo - jak udało Ci się także dojrzeć - dymiło się z niego.

[Hagmar]

Hagmar nie bardzo wiedział czy iść dalej, wyglądał wilczych tropów.

[Ibnnin]

Wilcze tropy pojawiły się tuż przed tobą. Wyglądały na dość świeże, zaledwie z dwudziestu minut. Prowadziły do małej nory na uboczu głównej ścieżki do domostwa. Ze środka wydobywał się nieregularny warkot. Widziałeś też gdzieniegdzie ślady krwi. ÂŚwieże ślady krwi.

[Hagmar]

Mam was gnojki. Hagmar rozejrzał się wokół...

//Opis terenu i odległości poprosze

[Ibnnin]

Pieczara znajdowała się około trzydziestu metrów od Ciebie. Jednakże, droga do środka zawalona była paroma kłodami drzewa - na tyle nisko by mógł przez nie przeskoczyć wilk.
Prócz tego, że na drodze widniały ślady, była krew, kości i kora drzewa.. Były też ślady walki.

[Hagmar]

Krzaki, Hagmar szukał krzaków w których mógłby się przyczaić, ewentualnie drzewa z mocną gałęzią.

[Ibnnin]

Krzaczki ów znalazł, podobnie jak drzewo. Wszakże byłeś w lesie! ÂŻeby nie było tu kryjówek? Ani żadnych skrytek? Toż to jest skandal! ÂŻeby las nie był lasem? Tragedia... Dlatego też, odpowiednie kryjówki pojawiły się w zasięgu twojego wzroku.

[Hagmar]

Hagmar więc przyczaił się w krzaczorach, 30m od jamki i czekał, a nóż wilki wylezą.

[Ibnnin]

Przez dobrą godzinę nic ciekawego się nie zdarzyło. Powarkiwania z jaskini nie ustały, ani wilki nie wyszły ze środka. Dopiero w późniejszym okresie zdarzyło się coś dziwnego. Ni stąd, ni zowąd, z każdej strony zaczęły napływać wilki. Najpierw dwa, potem cztery... Doszło do dziesięciu bydlęci, które mijając się sprawnie, wchodziły za sobą do jaskini i znikały w mroku.

[Hagmar]

Hagmar stwierdził że z całą watahą nie ma szans, nawet skryty w krzakach. Rozglądał sie więc za drzewem z gałęzią na tyle grubą by go utrzymać

[Ibnnin]

Znalazł ów gałąź na lewo od siebie, mniej więcej trzy i pół metra od obecnej pozycji.. Co jednak zauważyłeś, przy drzewie siedział wilk raczej stary i wymęczony. Nie miał jednej łapy a także paru kłów. Brakowało także oka, co powodowało iż bestia była raczej ułomną wersją prawdziwego wilka.