Odbudowa

[Devristus Morii]

Kiedy zbliżałyście się do domu zobaczyłyście, ze biały plac to tak naprawdę trawa i ziemia pokryta śniegiem. Gdy postawiłyście pierwszą stopę na śniegu, wiatr momentalnie ustał, a jedyne zimno jakie panowało w tamtej chwili pochodziło od śniegu. Rozejrzałyście się i zobaczyłyście, że dom też jest pokryty śniegiem, a niektóre kawałki są zbite lodem.

[Demetris]

Długoucha przeklnęła sobie pod noskiem. Co za paskudna zmiana pogody! Owszem, lubiła śnieg, ale w hemis, gdy miała ciepłe wełniane ubranie i szalik, a smarki nie zamarzały jej w nosie. Wtedy było fajnie. Jak można robić anioły w śniegu. Ale nie teraz, kiedy w pełni lata spotyka się dwór cały w soplach lodu i przypruszony śniegiem niewiadomo skąd.
Demi chuchnęła a z jej ust wydobył się piękny obłoczek pary. Nawet na końcówkach jej drobnych warkoczyków we włosach osadził się szron, a wplecione piórka także były obleczone białą warstewką. Co to ma być, do cholery.
Razem z maurenką trzęsły się jak dwie galarety. I pewnie wyglądało to śmiesznie dla kogoś kto patrzałby na to zboku. Ano właśnie, Demi rozejrzała się czy w okolicy domu nikogo nie ma, żadnych wieśniaków, czy przejezdnych. Potem podeszła z czarnoskórą do białych jak wszystko tutaj drzwi zostawiając przez całe podwórze ślady niczym tropy, i zapukała.

[Armin]

Armin przez cały tamten czas było zimno. Dygotała, ale próbowała ruszać się,  by nie zamarznąć. Zauważyła,  że Demetris zapukała do drzwi. Chciała ją zatrzymać,  ale doszła do wniosku, że lepiej nie zostać lodowym posągiem.
- Bądź przygotowana. - szepnęła do towarzyszki. Powoli wyciągnęła sztylet i przygotowała go. Nie wiedziały kogo tam zostaną, więc Armin wolała być uzbrojona. Szczególnie,  że elfka nie była doświadczona w walce. Czekały tak w zimnie, aż ktoś im odpowie.

[Devristus Morii]

Nikt nie odpowiedział, a drzwi od domu były otwarte.

[Evening Antarii]

Nic dziwnego, że nikt się nie odezwał. Być może był już zamarznięty na kość. Demi zauważyła że Armin przyszykowała sztylet, także nie bała się.
Obie weszły do środka nasłuchując i czujnie się rozglądając by niczego nie przeoczyć.


//Uznajmy, że to Demetris.

[Devristus Morii]

Pierwszym pomieszczeniem okazał być się przedsionkiem, z którego to były dwa przejścia do następnych pokoi - na lewo i na prawo. Tutaj podłoga także była pokryta śniegiem, ale ściany pokrywał lód.

[Demetris]

Elfka odgarnęła rudy kosmyk za ucho. A potem rozejrzała się najpierw w prawo, a potem w lewo. Tu także było biało i bardzo mroźno, co jej się nie podobało. Tak samo pewnie maurence.
Demetris rozglądała się za jakimiś meblami, albo choćby kubeczkiem zostawionym na stole - jakimikolwiek oznakami życia. Nie wiedziała czy ktokolwiek mógłby tu mieszkać, przynajmniej teraz. Może wcześniej ten dom był normalnym miejscem zamieszkania jakiejś rodziny. Może wręcz przeciwnie, mieściło się tu coś innego. Jakieś laboratorium? Siedziba złych i tajemniczych sił? Właśnie takich poszlak, takich które pozwolą jej rozeznać się co tu się mieściło, szukała Demi.
Uznała też, że dobrze będzie jak towarzyszki rozdzielą się i osobno przebadają cały domek.
-Armin, rozdzielmy się, co? Trzeba sprawdzić wszystko dokładnie, sprawdzić poszlaki- zakomunikowała długoucha. A sama zdjęła z pleców łuk refleksyjny, a strzały miała w zasięgu ręki, by było wygodnie po nie sięgnąć.

[Armin]

Maurenka rozglądała się po budynku. Chciała znaleźć oznaki jakiejś żywej istoty. Niestety na razie nic nie wskazywało na to, że ktoś mieszkał w tym domu. Być może Elsa zaczarowała ten dom, w którym kobiety się znajdowały. Ale to chyba tylko bajka... Czarnoskóra usłyszała co zasugerowała jej elfka.
- Ty chcesz się rozdzielić? Szczerze mówiąc nie wiem jak sobie poradzisz, jeśli ktoś cię zaatakuje, ale przynajmniej będzie jakaś rozrywka... - te ostatnie słowa Armin prawie powiedziała do siebie uśmiechając się przy tym. - Dobra, ja pójdę w lewo, a ty w prawo. Może tak być? - kobieta nie czekając na odpowiedź towarzyszki powiedziała: - ÂŚwietnie, zaczynajmy więc nasze małe śledztwo. Armin skierowała się w wybraną przez siebie stronę mijając elfkę, która wyglądała na zmarzniętą i lekko obrażoną. Może dlatego, że marenka nie lubiła rozmawiać, ale to w końcu jej sprawa, czy dzieli się wrażeniami i przeżyciami z innymi.

[Devristus Morii]

Armin weszłaś do pomieszczenia, który był kuchnią. Typowa kuchnia pokryta lodem i śniegiem. Jednakże tutaj śnieg momentami zdawał być się bladoróżowy, ale tylko wtedy jak słońce wyszło zza zasłaniającej go chmurze. Zauważyłaś także kolejne przejście do dalszej części domu.

[Demetris]

-Pff...- skomentowała Demetris. I gdy Armin zniknęła w pomieszczeniu na lewo, ona poszła przeszukać prawą stronę. Szczerze nawet nie wiedziała czego mogła się spodziewać po tym domu. Więc weszła do pomieszczenia, szukając wskazówek.

[Devristus Morii]

Demetris zaś znalazła się w pomieszczeniu, który prawdopodobnie był gabinetem z umeblowaniem. Również pokryty lodem i śniegiem, ale lód znajdywał się tylko na ścianach, zaś śnieg zajmował wszystko oprócz ścian. Na śnieznej podłodze zobaczyłaś rozmokłe kartki, a kierując się nimi zauważyłaś przejście dalej.

[Demetris]

Długoucha zaczęła podejrzewać działanie jakiegoś maga. Na razie tylko to przychodziło jej do głowy.
Rozejrzała się po biurze. Kartki świadczyły, że ktoś tu pracował, a przynajmniej przesiadywał. Tylko  kartki, zamiast leżeć poukładane na biurku, były w nieładzie na podłodze. Demetris podniosła kilka rozmokniętych arkuszy. Miała nadzieję, że coś uda jej się odczytać i ustalić tym samym kto tu przebywał, choć litery były porozmywane. Teraz sprawa robiła się dziwniejsza... Delikatnie przejechała palcem po śniegu na jakiejść półce. Potem ostrożnie dotknęła oblodzonej ściany.
Była też ciekawa jak radzi sobie czarnoskóra.
Ale elfka ruszyła dalej, bo chciała Armin pokazać, że wcale taka słaba nie jest i coś może tutaj odkryć. Coś, co naprowadzi je na przyczynę tego nieprzyjemnego chłodu. Idąc śladem rozmokniętych kartek, weszła do kolejnego pomieszczenia.

[Armin]

No cóż... Zwykła kuchnia, tylko że, cała pokryta śniegiem. Pewnie ludzie, którzy tu mieszkali byli zwykłymi obywatelami miasta. A może byli to magowie? Przecież po coś cały ten śnieg tutaj leży... Armin przeczesała pokój, ale niestety nic ciekawego nie znalazła. Zauważyła przejście do innego pomieszczenia, więc postanowiła je sprawdzić dokładniej. Skierowała się do następnego pokoju, kobieta była bardzo zafascynowana tym, co tam znajdzie. Ciekawe, czy Demetris coś znalazła. Oby biedaczka nic sobie nie zrobiła.

[Devristus Morii]

Demetris na jednej z ocalałych kartek zauważyłaś daty i liczbę sztuk drewna. Raz się zwiększały, raz się zmniejszały. Gdy weszłaś do następnego pokoju zauważyłaś w nim również swoją towarzyszkę podróży - Armin, która tak jak Ty była zdziwiona Twoją obecnością w tym samym pomieszczeniu. Kiedy zdziwienie opadło zauważyłyście, że jesteście w dużym salonie z ładnym wystrojem wnętrza. Również nieco z tropu zbiły Was schody prowadzące na piętro będace w salonie. Oczywiście cały salon był pokryty roztapiającym się lodem, a wasze nosy zaczęły odczuwać zapach zgnilizny.

[Armin]

Czarnoskóra była mocno zaskoczona, że jej towarzyszka znalazła się w tym samym pomiesczeniu co ona. Czuć było zapach nieprzyjemny dla obydwu dziewczyn. Na początku przypatrywały się sobie, a potem maurenka powiedziała:
- O! Wiesz co, znalazłam coś. - maurenka wskazała palcem na Demetris. - Zdrowy okaz elfa płci żeńskiej! - Armin wybuchła śmiechem. Szczerze mówiąc robienie na złość sprawiało jej dziwną przyjemność. ÂŚmiała się tak przez krótką chwilę, a gdy zauważyła, że rudej raczej sie ten żert nie spodobał, zamilkła. - Niestety poprzednie pomieszczenie okazało się zwykłą kuchnią i nie znalazłam nic ciekawego, chociaż dokładnie przeszukałam tamten teren. Tylko śnieg i mróz. A może ty coś znalazłaś? Niech ona coś znajdzie! Jeśli kompletnie nic nie znajdziemy to po co tutaj dotarłyśmy?

[Demetris]

Z rozmoczonych kartek dało się coś odczytać. A były to dane dotyczące dostaw drewna. Liczby zmieniały się raz na większe, raz na większe. Możliwe, że coś od czau do czasu zakłócało dostawy... Trudno było jej to ocenić. Demi na drewnie się nie znała. Przynajmniej jest jakaś poszlaka.
Co to za dziwaczne miejsce... pomyślała długoucha. Spotkanie z Armin w jedym pokoju wytłumaczyła sobie tym, że dom ma po prostu dziwny układ pomieszczeń. Nie wnikała w to bardziej.
-Widzę czarnuszko, że ty także sobie nieźle radzisz. Choć ten mróż... nie to co na polach bawełny, no nie?- zwróciła się do niej. A potem powiedziała o swoim znalezisku. -Na tych kartkach są jakieś dane. Dostawy drewna nie były regulare. To poszlaka. A ten śnieg... cóż, nie wiem z czym to powiązać- wytłumaczyła. Może Pani Wszechwiedząca zna się też na handlu...
Wreszcie skupiła się na tym co poczuła. Zapach zgnilizny. Strasznie śmierdziało! Demi zatkała nos i rzekła głosem kaczki-Rozejrzmy się jeszcze w salonie. Potem pójdziemy na górę, hm? - odparła i zaczęła szukać czegokolwiek. Wskazówek, więcej papierów i dokumentów, śladów zabójstwa czy innej zbrodni. Wnętrze było bogate, może dom należał do kogoś majętnego? Tak więc zerkała na regały i komody, przeglądała co leży na półkach.

[Devristus Morii]

Znalazłyście ksiązki naukowe dotyczące przetwórstwa drewna, a szczególnie jedna Wam się wbiłą w oczy - Jak prowadzić tartak?

[Armin]

Armin razem z towarzyszką przeczesywały pokój. Natrafiły na rozmaite książki, które dotyczyły przetwórstwa drewna. Obie zauważyły książkę "Jak prowadzić tartak?".
- Ktoś ma w domu książkę o prowadzeniu tartaku? Pewnie ludzie, którzy tu mieszkali byli zamieszani w tą sprawę, którą mamy rozwiązać. Tylko pytanie: skąd ten śnieg? Oh... Za dużo pytań bez odpowiedzi! - powiedziała maurenka otwierając książkę. - Mam nadzieję, że znajdziemy coś pożytecznego. - powiedziała czarnoskóra patrząc na elfkę. Dziewczyny zaczęły dokładniej oglądać znalezisko.

[Demetris]

-Zobaczymy co to jest i pójdziemy na górę po więcej wskazówek- mruknęła długoucha gdy z prawdziwym zainteresowaniem przewrcała kolejne stronice. Tyle ciekawych informacji, obrazków, tabel!... Ale rzeczywiście, śnieg też jej nie dawał jej spokoju. Nie topił się, choć był środek lata... Miała nadzieję na znalezienie odpowiedzi na to pytanie.
-Idziemy dalej? - spytała, gdy przejrzały książkę. Demi wzięła ją i razem ruszyły na górę po ośnieżonych schodach.

[Armin]

Maurenka puściła jednak rękę Demetris.
- Myślę, że znamy już odpowiedź na nasze pytanie. - powiedziała Armin patrząc się na elfkę. - Teraz nas olśniło! Odpowiedź była jak na dłoni. Przyczyną jest śnieg, lód oraz zimno. Chodź, wrócimy do opactwa z tym co mamy. Ale sprawdżmy jeszcze górę na wszelki wypadek. Zaczęły wchodzić po schodach na wcześniej zaplanowane miejsce.