Na drodze ku zrozumieniu - Hagmar

[Hagmar]

Ventepi, Pani stworzenia. Przez cały świat rozbrzmiewa Twa pieśń niosąca chwałę dzieła stworzenia i jego piękna. Słychać ją w trelu ptaków, szeleście wiatru w liściach i trawach, szumie morza i śpiewie syren w morskiej głębi. Jam jest tylko prosty człek i pokorny sługa, pyłek w wielkim świecie, trybik w wielkiej machinie stworzenia którym to Ty o Pani się opiekujesz. Proszę pokornie byś zesłała swą łaskę i oczyściła to miejsce z klątwy plugawej jaka nawiedza ÂŚwiętą Ziemię i truje jej mieszkańców. - Powtórzył na głos.

[Kenshin]

Totem rozbłysł jasnym światłem i czułeś, że moc wypełniła to miejsce zaczął zbierać się wiatr a na niebie zaś zaczynały tworzyć się chmury, czyżby burzowe? W końcu totem symbolizował nieprzewidywany charakter natury oraz jej niezłomność. Tak czy siak jedno wiedziałeś na pewno , że zaczynało padać. Bożkowie widocznie chcieli zmyć wszelkie plugastwo z tej ziemi i ich okolic. Gdy spojrzałeś w stronę gdzie stał jeleń zauważyłeś, że Jelenia już nie było. Zniknął tak niespodziewanie, jak niespodziewanie się pojawił. W Twojej głowie usłyszałeś jeszcze tylko jedno
- Spisałeś się... Tak spisałeś się. Teraz mogłeś zdać relację sołtysowi albo iść prosto do wioski.

[Hagmar]

Hagmar uśmiechnął się pod nosem, wstał z kolan i raźno ruszył do sołtysa by zdać mu relacje.

[Kenshin]

 Dotarłeś mokry na polanę, ale dzięki święcącemu słońcu twoje ubranie powoli się suszyło. Szukając sołtysa odnalazłeś go stojącego nad garem, w którym coś mieszał być może była to zupa dla reszty jego świty. Natomiast reszta towarzystwa robiła to, co powinna czyli większy pilnował wszystkiego a mniejszy coś tam kopał poszukując czegoś. Gdy podszedłeś do niego zawołał. - Udało się?

[Hagmar]

- Tak, pomogła szczera i prosta modlitwa do naszej Pani. - odparł krótko.

[Kenshin]

- Ciesze się, że się udało. Niohowi udało się coś wykopać i sądzę, że tobie się to bardziej przyda. ÂŁap taka mała nagroda za uratowanie mego życia i ponowne uświęcenie tej ziemi. Rzucił w twoją stronę mieszkiem wypełnionym 50 grzywnami. - Teraz człowiek pójdzie w swoją stronę. Wiedział, że nic tutaj po tobie.




// Kasa w podsumowaniu i na razie jej nie dodawaj.

[Hagmar]

- Dzięki. Bogowie z Wami. - Odparł odbierając grzywny i poszedł w kierunku wioski by stamtąd wrócić do Efehidonu. Musiał wszak udać się do stolicy i opowiedzieć o wszystkim elfowi który wysłał go w las.

[Kenshin]

Droga do wioski zajęła ze 2 godziny, lecz przebiegły one bez kłopotów a nawet w miłej atmosferze, bo tak sobie idąc zauważyłeś śpiewające ptaki, nie wiedziałeś co to za pieśń ale byłeś pewny, że jest wesoła i radosna. W końcu dotarłeś do wioski gdzie coś się działo. Usłyszałeś hałasy, głośne rozmowy i dźwięki stali.

[Hagmar]

Biją się? Dla pewności Hagmar i poczucia bezpeczeństwa Hagmar dobył łuku i ruszył ostrożnie ku źródle hałasu.

[Kenshin]

Doszedłeś do miejsca gdzie hałasy były bardzo wyraźne i wyglądając za róg jednego z budynków. Ujrzałeś tłum wieśniaków z widłami i pochodniami przekrzykując się wzajemnie i namawiając do podjęcia interwencji.
- Znów porwali jednego z naszych!
- Zabijmy ich!!
- Odpłaćmy im za to porwanie!!
Chłopi wrzeszczeli jeszcze różne słowa. Mniej lub bardziej wulgarne, ale następne dotarły do ciebie ze zdwojoną siłą.
- Wiem gdzie oni są!! Siedzą obok tego dziwnego pomnika. CHÂŁOPY ZA MNÂĄÂĄÂĄÂĄÂĄÂĄ!!
Warknął najgłośniej i już zmierzali iść tam skąd przed chwilą wróciłeś.

[Hagmar]

Wyszedł zza rogu z napiętym łukiem, zagrodził im drogę i celował w zgraje chłopów.
- Spokój kurwa! - ryknął - Już ja wiem co kombinujeta kmioty, ogry są niewinne! Atakując je narażacie się tylko na gniew Ventepi! Wpierw myślcie potem działajcie!

[Kenshin]

Hagmar widocznie nie znał się na tłumach i ich zachowaniach, bo jego reakcje spowodowała zwiększoną agresję również na jego skromną osobę.
- Z drogi śmieciu!! Warknął jeden.
- Strzelaj cwaniaku, dajesz obrońco!! Rzekł jeden lekko podchmielony.
Nagle ktoś z tłumu rzucił w twoją stronę widły, które wylądowały przy twoich stopach.
- Zdziwiony, nie?! Pamiętaj, że nas jest więcej i nie ujdziesz z tego cało!!.
Kilka innych osób zaczęła również krzyczeć.
- Tak! Tak! Zginiesz razem z nimi!
Nagle z tłumu wybiegł karczmarz, który o dziwo był tutejszym sołtysem i jako jeden z mądrzejszych osób postanowił zainterweniować i stanął pomiędzy tobą a tłumem na twoje szczęście z resztą.
- Ludzie! Spokojnie wysłuchajmy najpierw, co ma do powiedzenia i dla twojego życia chłopcze lepiej, by było to coś ważnego radzę również opuścić łuk. Powiedział spokojnie a z jego oczu biła dziwna mądrość i chęć załatwienia tej sprawy, po dobroci.

[Hagmar]

Hagmar opuścił łuk. To próba? Niechaj będzie i tak Pani.
- Z samego rana coś chciało mnie porwać ze stodoły, pobiegłem za tym w las. I co znalazłem? Chore i pozmieniane zwierzęta i dziwne bajora pełne czarnej mazi. Poszedłem dalej, jednego z ogrów i was przetrzymywało coś. Na pewno nie ogr, i nic co jest dziełem Ventepi. To coś chciało nakarmić nimi paskudnie zmienionego dzika. Przysięgam na bogów że mówię prawdę! Gdybym nie zdążył na czas... wasz kolega byłby śniadaniem dla bestii.

[Kenshin]

Gdy w końcu rozum powrócił na swe miejsce czyli do twojej głowy i zacząłeś spokojnie przemawiać, to część ludzi zaczęła wierzyć w twoje słowa. Jednak zawsze znajdą się tacy, których szczere słowa nie przekonają natomiast, przekonało ich to, kiedy uratowany przez ciebie chłop wrócił do wioski wraz z pełnym koszykiem owoców leśnych.  Jakie było zdziwienie na twarzy tych, którzy nie uwierzyli dopóki nie zobaczyli. Uratowany chłop widząc ciebie natychmiast podbiegł do tłumu.
- Przestańcie! Ten tutaj uratował mnie, przed byciem pożarty żywcem. Doprawdy dziwne rzeczy dzieją się w lasach. Nawet nie wiecie, że mieszkają w nim przyjazne ogry, bo jeden z nich również został porwany, przez te dziwne monstra ociekające śluzem. Istna tragedia się dzieje, ale ten wysłannik bogów nas ocalił. Dlatego odłóżcie te widły i zgaście pochodnie. Chodźmy do karczmy to przedyskutować.
Reszta motłochu zrozumiała, co powinna teraz zrobić i wszyscy powstrzymali swoje mordercze zapędy opuszczając broń i gasząc pochodnie. Teraz to sołtys przemówił.
- Zaprawdę spisał żeś się pan. Dlatego chcielibyśmy pana uhonorować i zaprosić również do karczmy. Widać, po panu że zmęczony i głody w końcu latał, pan po lesie od rana. Zapraszam. Powtórzył i miłym gestem chciał zaprosić twoją osobę do środka. Tłum zaś rozszedł się do swoich chatek, a cześć udała się do karczmy, by wysłuchać opowieści uratowanego i starając zrozumieć zaistniałą sytuację. 

[Hagmar]

- A skorzystam chętnie. Odparł Hagmar, strzała i łuk wróciły na swoje miejsca. Człowiek odetchnął z ulgą i ruszył do gospody. Był naprawdę głodny i zmęczony.

[Kenshin]

I gdy wszedłeś do środka zostałeś ugoszczony w iście, po królewsku jak na taką małą wieś oczywiście. Dostałeś całego kurczaka i butelkę najlepszego wina. Teraz przyszła pora na posilenie się, przed podróżą do stolicy. Te dwa dni musiały wiele namieszać w twojej głowie.

[Hagmar]

Hagmar najadł się, napił. Chwilę pogawędził i pożegnawszy się ruszył ku stolicy.

[Kenshin]

Hagmar późno nocą wrócił do stolicy.

Zadanie wykonane!

[/size]

Podsumowanie: Hagmar starając się o miejsce w konkordacie puszczy i kniei miał udowodnić swe oddanie i zaangażowanie. Nie otrzymał konkretnego zadania, lecz miał poszukać go sam pośród drzew. Udał się w stronę lasu. Zatrzymał się we wsi gdzie spędził noc, w której ktoś próbował go porwać. Przebudzony ruszył za pozostawionymi śladami, przez porywacza. Człowiek biegnąc za nimi dotarł na skraj lasu, a tam drogę zaszły mu dwa zmutowane kretoszczury, z którymi uporał się bez problemu. Następnie ruszając dalej za śladami natrafił na rozwidlenie. Tam poszedł najpierw w prawo gdzie dotarł do obozowiska ogrów, które zmartwione nie pojawieniem się sołtysa nakazali Hagmarowi go odszukać. Otrzymując zadanie bohater poszedł ścieżką w kierunku wodopoju gdzie ujrzał ubrudzony i zbrukany totem, by po chwili przyglądania mu się zostać zaatakowanym, przez kruka i tutaj heros również sprostał wyzwaniu pokonując bestię. Człowiek stojąc chwilę i przyglądając się totemowi usłyszał wołanie o pomoc gdzie ruszył natychmiast przyglądając się zdarzeniu. Człowiek ujrzał pana plugawca wraz z dzikiem chcącym pożreć porwane istoty, ale stwór widząc naszego bohatera uciekł w nieznane a dzika nasłał na Hagmara. Wysłannik konkordatu znów sobie poradził, po czym uwolnił porwanych. Chłop poszedł w swoją stronę natomiast człowiek udał się z sołtysem ogrów, który wytłumaczył mu rytuał oczyszczania totemów z klątwy. Hagmar posłuchawszy oczyścił totem z płynnej rudy a następnie, w tym miejscu otrzymał wizję jelenia Ventepi nakazując przeprowadzić rytuał odwrócenia. Hagmar posłuchawszy go pomodlił się szczerze uświęcając na nowo to miejsce. Człowiek skończywszy obrządek udał się do sołtysa złożyć relacje, po zrobieniu tego otrzymał nagrodę w wysokości 50 grzywien. Człowiek kończąc swoje zadanie w lesie ruszył do wioski gdzie rozwścieczony tłum za porwanie jednego z chłopów chciał zrobić porządek z ogrami. Wtedy nadszedł bohater, który za pomocą wyzwisk i krzyku chciał ich uspokoić. Niestety dla niego tłum rozzłościł się jeszcze bardziej, na tyle że zainterweniował sołtys wsi. Człowiek wtedy przyszedł, po rozum do głowy i spokojnie przemówił do mieszkańców, którzy się opamiętali zwłaszcza po tym, kiedy dojrzeli porwanego chłopa idącego z pełnym koszykiem owoców leśnych. Porwany wszystko wytłumaczył mieszkańcom wsi i sytuacja została opanowana. Wieśniacy się uspokoili a Hagmar został ugoszczony, przez sołtysa a po skończonym posiłku udał się do miasta zdać raport czarnowłosemu elfowi.   


Hagmar

Nagrody: 50 grzywien od sołtysa

Talenty:
Opisy: 1 brązowy
Walka: 2 brązowe
Aktywność: 1 brązowy

[Isentor]

//Poprawiam na:

Opisy: 1 brązowy
Walka: 1 brązowe
Aktywność: 1 brązowy