Wilki na bezdrożach

[Sajid ibn Ahmann]

//To miłe.

Sajid rozsiadł się ponownie na wozie, cały czas jadąc w skupieniu i nasłuchując, czy gdzieś aby nie czyha na nich niebezpieczeństwo. Wilki musiały się pojawić, żeby zagryźć kupca, inaczej Maureni nie będą mieli alibi. Przejęcie karawany było doskonałym pomysłem, potem można było je zabić. Sajid więc czekał w milczeniu.

[Mohamed Khaled]

Wilków nie ujrzałeś przez następne 24 godziny, które podróżowaliście, odpoczywając przy okazji w jakiejś jaskini.. Gdy nastał następny ranek, najgorsze zamiecie minęły, a śnieg, który do teraz zagradzał wam drogę, stopił się pod wpływem wiosennego słońca. Wtedy też, po raz pierwszy natrafiłeś na ślad większej watahy. Na ziemi, w błocie, odciskały się ślady pięciu wilków.

[Sajid ibn Ahmann]

Przynajmniej był jeden pozytyw całej tej sytuacji. Nie było śniegu, który mógłby przeszkodzić Sajidowi w ewentualnej walce. Mauren zastanawiał się cały czas jak wystawić kupca na atak wilków. Postanowił zbadać ślady i zobaczyć skąd się znalazły w okolicy i dokąd prowadziły. Do Efehidonu został jeden dzień drogi, w tych okolicach powinna czaić się wataha, którą należało zlikwidować. Sajid przywdział miecz i tarczę i poszedł powoli po śladach łap.

[Mohamed Khaled]

Po trzystu metrach usłyszałeś warczenie, potem ogon i pysk pierwszej bestii. Potem druga i trzecia... Na razie tylko trzy, a gdzie reszta... Wilki wyczuły twą woń, odwróciły się i zawarczały.

[Sajid ibn Ahmann]

Nie było wyjścia, bestie zagrażały Sajidowi, jednak kupiec musiał zginąć. Za wykorzystywanie pobratymców Maurena miał ponieść odpowiednią karę. Wycofywał się więc delikatnie do tyłu, aby dyskretnie ściągnąć watahę do grupy. Miał nadzieję, że niewolnicy okażą się na tyle inteligentni, że schowają się do jaskini przed atakiem i do tego nie przepuszczą kupca. W przeciwnym wypadku nie będzie wyjścia, wilki będzie trzeba zabić.

[Mohamed Khaled]

Wilki spokojnie za tobą podążały, gdy ty swoimi delikatnymi krokami kierowałeś się do karawany. Kupcy już za w czasu Cię zobaczyli, czmychając do środka. Kupiec póki co, siedział na zewnątrz, nieświadom tego, co mu może zagrażać.

[Sajid ibn Ahmann]

To była idealna okazja dla Maurena. Delikatnie zmienił kierunek, aby wystawić kupca na widok wilków. Zapewne zdecydowanie łatwiej będzie im zaatakować bezbronnego człowieka, niż uzbrojonego i wrogo do nich nastawionego, choć tak naprawdę nie wiedział, co bestiom w głowie siedziało. ÂŚcisnął mocno miecz i tarczę gotów do ewentualnej walki. Wilki były zapewne głodne, więc nie powinny pogardzić darmowym śniadaniem.

[Mohamed Khaled]

Wilki postąpiły słusznie, według twoich oczekiwań. Mając do wyboru bezbronnego, nieświadomego człowieka, a uzbrojonego i czujnego, proste było ich myślenie. Rzuciły się z rykiem na kupca, który odskoczył od tego i popędził do jaskini. No cóż... Nie zdążył. Jedna bestia rzuciła się na jego plecy, przewracając go, druga wgryzła się w nogę, trzecia w rękę... Zaczęły go szarpać, a krew i krzyki współżyły ze sobą, jak dwa koty.

[Sajid ibn Ahmann]

Cel został osiągnięty. Sajid nie cierpił tego zarozumiałego bufona i rasisty, w jego stronach nazywa się to karmą. Teraz przyszła pora, żeby ratować swoich pobratymców, gdyż wilki znajdowały się już blisko jaskini, w której ukrywali się Maureni. Sajid doskoczył do pierwszego wilka będącego na plecach kupca i nie czekając wbił ostrze swojego mosiężnego miecza prosto w wilczy kręgosłup. Ostrze wsunęło się jak w masło miażdżąc kości i zakończyło żywot pierwszej z bestii. Mauren wiedział, że dwa następne od razu zareagują, dlatego chlasnął tego bliżej siebie ostrzem z zamachu i odskoczył do tyłu.

[Mohamed Khaled]

Dwie bestie zaczęły w okół Ciebie krążyć, bacznie obserwując twoje poczynania. Nic wielkiego się nie działo, przez naprawdę krótki czas.. Po raptem dwudziestu sekundach, obie bestie rzuciły się na Ciebie jednocześnie. Jedna skoczyła, druga rzuciła się na nogi.

[Sajid ibn Ahmann]

Tę walkę należało przemyśleć, przede wszystkim Sajid miał sekudny na reakcję i aby wykonać odpowiedni unik. Cały czas czujnie obserwował wilki, wiedział, że go okrążają i musiał oba mieć na oku, miało to zapobiec jakiemukolwiek elementowi zaskoczenia ze strony napastników. Cóż, nie udało się. Wilki zaatakowały jednocześnie i Sajid musiał kolokwialnie mówiąc spierdalać. Wykonanie uniku w tej chwili graniczyło z cudem, musiał jednak spróbować. Najwyżej walka rozegra się w parterze. Skoczył więc do przodu na odległość ok. 1,5 metra, liczył iż w ten sposób uniknie ataku. Odwrócił się i zaatakował najbliższego wilka, wykonując zamach z góry, prosto w łeb bestii. Spudłował, ale nie zraził się tym, natychmiast wyprowadzając kolejny cios, tym razem sztychem w paszczę. Ostrze zatopiło się wewnątrz i Sajid szybko je wyciągnął, aby móc w razie czego wykonać unik.

//1 został

[Mohamed Khaled]

Ostatni wilk spojrzał na swojego towarzysza i, niczym batman, pomknął na Ciebie, nie zdając sobie najpewniej sprawy z tego, że i on miał za chwilę zginąć. Teraz jednak, pędził ile tchu, by wgryźć Ci się w rękę, na którą już nadstawiał żąbki.

[Sajid ibn Ahmann]

Został ostatni, Sajid był dumny ze swoich umiejętności, mimo iż należało jeszcze dużo poprawić. Walka musiała się stoczyć szybko i bezboleśnie dla Maurena toteż wykorzystując głupotę wilka atakującego rękę zamachnął się bokiem, co przeryło pysk zwierzęcia, które musiało upaść i przerwać swoje natarcie. Sajid był w przewadze, więc nie czekał na ruch wilka tylko od razu przeszedł do ataku. Zrobił delikatny unik w bok i zaatakował w korpus, mocno i pewnie, potem poprawił jeszcze raz w to samo miejsce, licząc, że to wystarczy, aby wilk padł martwy.

//Umarnęły wszystkie 3.

[Mohamed Khaled]

Kupiec nie żył, trzy wilki także. Coś Ci jednak nie dawało spokoju... Obróciłeś się i zobaczyłeś, jak dwa wilki skradają się cichaczem do wejścia, gdzie stali uradowani twoi towarzysze. One nie widziały Ciebie, oni nie widziały ich, ty widziałeś wszystkich.

[Sajid ibn Ahmann]

Sajid miał przewagę w postaci elementu zaskoczenia, zatem walka nie powinna sprawić Maurenowi większych problemów. Musiał tylko zdążyć, zanim wilki zdążą zobaczyć jego towarzyszy i zaatakują. Przyspieszył kroku, starając się podejść jak najciszej. Oczywiście, zwierzęta zdołają go wyczuć, więc o podkradaniu się nie ma mowy. Działać należało więc szybko i zdecydowanie. Sajid podbiegł do wilka, który znajdował się bliżej niego i bez wahania, potężnym atakiem z góry uderzył prosto w jego łeb, kończąc robotę. Będąc dalej na fali, zdzielił drugiego wilka tarczą w pysk i wytrącił go w ten sposób z równowagi.

[Mohamed Khaled]

Bestia zawarczała dziko i, obróciwszy się do Ciebie, zaatakowała. Zębiska trafiły w twoją nogę, raniąc Cię lekko, a zadowolony wilk odskoczył i zaczął Cię okrążać.

[Sajid ibn Ahmann]

Sajid po cichu liczył, że to już koniec. Noga zapiekła, znów dał się zaskoczyć, mimo tego, że sobie obiecał, iż nigdy taka sytuacja się nie powtórzy. Na szczęście rana nie była na tyle poważna, żeby utrudnić Maurenowi walkę. Nie pozwolił więc już dalej się okrążać, tylko zaatakował pierwszy. Uderzył silnie z góry, niestety wilk nie był głupi, w dodatku głodny, nie dał się zaskoczyć. Sajid będąc w natarciu uderzył ponownie, tnąc na odlew z boku, prosto w pysk i natychmiast doskoczył, aby poprawić jeszcze raz ciosem z góry, w łeb, niemalże ścinając go. Walka była ostatecznie zakończona, a cel wyprawy został osiągnięty. Mauren podszeł do kupca i zdecydował się go przeszukać, liczył, iż być może znajdzie coś ciekawego w jego kieszeniach.

[Mohamed Khaled]

Znalazłeś przy nim równe 110grz. oraz małą karteczkę ze zdaniem "Zapłać temu Maurenowi, który łaskawie zgodził ochraniać twoją dupę. To nagroda za zabicie tego stada... ~ Talseis". Był także pierścień, złoty.
Szczęśliwy, obdarowany grzywnami i pierścieniem, ruszyłeś z powrotem do domu, wraz ze swoimi towarzyszami.

Zakończona powodzeniem!

Podsumowanie:
Sajid przyjął zlecenie od Talseisa, by pozbyć się watahy wilków. Najął się jako ochroniarz u kupca z karawaną, który akurat podążał szlakiem, gdzie grasowało stado. Po drodze odpoczęli, a także obmyślili plan jak zabić rasistowskiego człeczynę. Zmierzyli się także z wargiem oraz paroma wilkami. Całe stado zginęło, Sajid dostał nagrodę i po prostu wrócił.

Talenty i Nagroda

Sajid:
Aktywność: 1 srebrny talent
Opisy: 1 srebrny
Walka: 1 srebrny
Bonus pieniężny: 150 grzywien
Nagroda główna, z ciała kupca: 110 grzywien

Nazwa: złoty pierścionek
Wartość: 80 grzywien