ÂŚcigając ÂŚmierć

[Eddar aeb Shar]

Może zdążę - pomyślał jeszcze krasnolud, po czym sięgnął jedną ręką do pasa, chwycił kuszę i wystrzelił bełt w ranne zwierzę.

[Mohamed Khaled]

Bestia zsynchronizowała się z tobą idealnie. Skoczyła w tym samym momencie, gdy ty wystrzeliłeś bełt, przez co nabiła się na nią i padła martwa pod twoimi nogami. Pierwszy warg został zabity przez Ciebie, drugi przez twoich towarzyszy, którzy naszpikowali bestię swoimi ostrzami. Został jeden, samotny wilk, który zawarczał i rzucił się w twoją stronę.

[Eddar aeb Shar]

Eddar chwycił sztylet w rzucił się na wilka, próbując rozciąć mu gardło.

[Mohamed Khaled]

Twój cios, który z początku miał rozciąć gardło, trafił po części tam gdzie chciałeś, ale inaczej niźli się tego spodziewać. Wilk olał twoje starania, ruszył nieostrożnie ciałem i wbił się szyją na twój nóż. Tak błaha śmierć, a dająca tyle ulgi. Wszystkie bestie padły.
- Uf... Wargi, ich się tu nie spodziewałem.. - mruknął Exel, ocierając pot zdenerwowania.

[Eddar aeb Shar]

- Nic wam nie jest? - spytał Eddar, rozglądając się niepewnie.

[Mohamed Khaled]

- Nie. Siadaj na wóz i jedziemy, nie chce więcej niespodzianek - polecił Ex., siadając i biorąc lejce w ręce. Gdy wszyscy się usadowiliście, pognał konia i ruszyliście z "pełną parą".

[Eddar aeb Shar]

Eddar ponownie naładował kuszę i położył ją na kolanach. Miał nadzieje, że nie spotkają już więcej wilków, a tym bardziej wargów, wolał być jednak przygotowany.

[Mohamed Khaled]

Nic was już na szczęście nie spotkało, co pozwoliło dotrzeć niedaleko K'efir w miarę bezpiecznie...
Już w oddali widzieliście dymy z kominów w mieścinie, Exel pognał konia i już po dwudziestu minutach byliście pod bramami wiochy grzechu.
Pod bramami stali zamroczeni strażnicy, najpewniej zniewoleni umysłowo po długiej popijawie poprzedniego wieczoru. Nawet nie zareagowali, jak wjechaliście do miasta. Miejscowość jak miejscowość, z tą różnicą, że większość budynków tutaj, to karczmy, w której chlali różnoracy bandyci i szumowiny. Ruszyliście do centrum.

[Eddar aeb Shar]

- No, to co z moją zapłatą, panowie? - Krasnolud zapytał przyjaźnie. Odczuł wyraźną ulgę, gdy znalazł się za bramami miasta. Tylko co teraz? - pomyślał.

//Jak długo jechaliśmy?

[Mohamed Khaled]

//Parę godzin, do K'efir dojechaliście późnym wieczorem, czyli w momencie, gdy wszystko w tej dziurze ożywa.

Exel rzucił Ci mieszek z sześćdziesięcioma grzywnami, potem po prostu odjechał wraz z towarzyszami do najbliższej karczmy, gdzie zamierzali się ... no właśnie, co zamierzali? "Porcelanę" sprzedać.

[Eddar aeb Shar]

Krasnolud już wcześniej podejrzewał, że to co wiozą to nie jest zwykła porcelana. Być może pomagał w przemycie. Niewiele go to jednak obchodziło. Dostał swój mieszek i dojechał do K'efir. To było najważniejsze. Teraz jednak musiał dowiedzieć się, co tu właściwie ma zrobić. Ostatni raz biorę zadania w ciemno! Co to mówił ten typek w Atusel? "Przyszedł tu pewnego razu chłop, dał zlecenie, drobne informacje i uciekł, jakby go ścigało stado wargów." Czy mogło chodzić właśnie o wargi (wargów?)?
Eddar udał się do najbliższej karczmy, czyli tej samej, gdzie pojechał Exel i jego towarzysze.

//Grzywny i ekwipunek na karcie postaci mam uzupełniać na bieżąco czy na końcu podczas podsumowania?

[Mohamed Khaled]

//Na sam koniec, będzie najlepiej.

Karczma jak karczma, obszerne pomieszczenie, w którym nie dość, że czuć było woń alkoholu, to i rzygów z pieczenią, która smażyła się nad ogniem.
Wszystkie stoliki były w sumie zajęte, za ladą kręcił się gruby barman, owłosiony na mordzie, łysy na czaszce.

[Eddar aeb Shar]

Eddar podszedł do lady i skinął na karczmarza.
- Witajcie, gospodarzu! Polej mi proszę grzanego wina. Zmarzłek w podróży. K'efir wydaje się być spokojnym miastem. Działo się tu ostatnio może coś ciekawego?

[Mohamed Khaled]

Karczmarz wyciągnął kufel spod lady, potem butlę i nalał Ci czerwonawego płynu, podsuwając pod nos. Podrapał się po brodzie.
- A no panie, niewiele w sumie. Przybyło do nas ostatnio paru jegomości, dość szemranych. Byli dziwakami, ubrani w skóry warga. Heh! Kto by pomyślał, ktoś zabił te bestie by sobie futerko sprawić!

[Eddar aeb Shar]

Trzeba było zabrać te truchła na skórę - przeszło krasnoludowi przez myśl.
- I co się z nimi stało? Przybyli do kogoś, czy może byli tu tylko przejazdem? Są jeszcze w mieście?

[Mohamed Khaled]

- Niedawno stąd wyszli, skierowali się gdzieś w głąb miasteczka. Byli chwilę u jakiegoś kolesia na górze, o czymś tam gadali, potem zwinęli się tak szybko, jak mogli.

[Eddar aeb Shar]

- Ha, zawsze chciałem zobaczyć skórę warga! Ten koleś na górze ciągle tam jest? Mógłbym z nim pogadać?

[Mohamed Khaled]

- Jasne! Wyjdź tymi schodami za mną na piętro, pierwsze drzwi na lewo od ostatniego schodka - wskazał na stare, drewniane stopnie, prowadzące na piętro.

[Eddar aeb Shar]

Eddar ruszył za karczmarzem na piętro i otworzył drzwi, o których wspomniał karczmarz. Zajrzał do środka.

[Mohamed Khaled]

Pokój wyglądał schludnie. Machoniowe mebelki, stara prycza, jakieś połamane krzesło... i przybity do ściany nad łóżkiem człowiek, z rozprutą klatą, bez płuc. Nie żył, to było pewne. Wszędzie krew, ogólnie fuj.