Ostatnie dni Hemis

[Mogul]

Ork rozejrzał się po mieście.

[Dragosani]

No i zobaczył miasto. Ot, uliczki, stoiska kupców i dużo ludzi. No i domy. W jednym z nich mieszkał znajomy Oczka. Gdyby tylko Mogul przypomniał sobie, gdzie schował kartkę z jego adresem!

[Mogul]

Sprawdził wszystko i wszystkie kieszenie.

[Dragosani]

Oczywiście znalazł kartkę. Bez większych problemów. Był na niej wypisane adres znajomego Oczka i dopisane jego imię i nazwisko. Maciej zwany Jelitem. Znalezienie jego domu nie powinno być trudne. Pytanie tylko, czy Mogul chce od razu do niego iść, czy może samemu powęszyć?

[Mogul]

Ork zrobił rundę rozpoznawczą, z wyczulonymi zmysłami zwracał uwagę na każda rzecz, która mogła go zainteresował. Przy okazji szukał karczmy.

[Dragosani]

Miasto jak miasto, oto co zauważył Mogul. W zasadzie to nawet nie miasto. Z tego co my świtało miejscowość ta nie miała jeszcze praw miejskich, więc była czym pośrednim pomiędzy wsią a miastem. Ale była spora, pełna ludzi j dobrze prosperująca, więc na upartego i nieoficjalnie można było to nazwać miastem. Niestety poza tym ork nie dostrzegł wiele więcej. Ludzie zachowywali się normalnie. Może część z nich nawet nie wiedziała o zaginięciach? Mogul zobaczył też kilku strażników. Oni też go zobaczyli i przypatrywali mu się czujnie. Tak jak strażnik miejski może przypatrywać wielkiej, czerwonej górze mięsa ze zamutowaną ręką.
Na karczmę Mogul natrafił mniej więcej w centrum miasta. Był to lokal przyzwoity i wyraźnie nie cierpiący na brak klientów. Nazywał się "Wielki paw". Geneza tej nazwy pozostawała nieznana.

[Mogul]

Mogul wszedł do karczmy, by pogadać sobie trochę z karczmarzem.
- Wody. Poprosił, nie rozkazał.

[Dragosani]

I dostał wody. Karczmarz nie zawołał nawet za nią pieniędzy. Wodę dawał każdemu za darmo. Taki chwyt marketingowy w celu przyciągania klientów.
- Pan przyjezdny? - zapytał, wyciągając ladę.

[Mogul]

- Tak, do znajomego znajomego. Odrzekł.
- Tylko nie wiem za bardzo jak tam trafić. Tu pokazał adres karczmarzowi. Trafiłby sam, ale tak miał pretekst do rozmowy z właścicielem przybytku.

[Dragosani]

Karczmarz wziął kartkę. Przeczytał. Potrafił czytać. Musiał się nauczyć, skoro prowadził interes.
- Ha, to Jelito! Rzeźnik. Mieszka niedaleko. Kupuję u niego mięso. Mogę zawołać młodego, aby pana tam zaprowadził. Swoją drogą mam na kuchni wyborny gulasz z mięsa od Jelita, skosztuje pan? - wyczuł szansę na zarobek.

[Mogul]

- A co mi tam, daj. "Zarzucił wędkę" czy jakoś tak to się mówi. Spróbuje gulaszu, wyda pieniądze, przez co karczmarz będzie chętniej z nim rozmawiał i będzie łatwietwiejszy w wydawaniu informacji.
- To mała i spokojna mieścina widzę.

[Dragosani]

Karczmarz zniknął w kuchni i po chwili wrócił z michą parującego gulaszu i kilkoma kromkami chleba. Postawił posiłek przed orkiem.
- Dopiero co żona ugotowała. Ma dużo wad, ale gotować to potrafi! - zaśmiał się rubasznie. - A i niedrogo wychodzi, pięć grzywien - zdołał oczywiście wtrącić cenę.
- No Golinog to całkiem spokojna mieściła. Dobrze się tu żyje. Jest jak zarobić, a i bandtyci się nieprzykrzają. Tylko ostatnio coś tam trochę było... Ale w Hemis to zawsze gorzej jest. -

[Mogul]

//: Odlicz mi to 5 grzywien z nagrody

- Tak, taka pogoda powoduje dużo zniknięć. Przytaknął wspominając o zaginięciach jakby przypadkowo.

[Dragosani]

// A kto powiedział, że będzie nagroda? :p odlicz z kp, bo te pieniądze już masz. Ew. nagrody jeszcze nie.
- No Frankowi, kowalowi zza rogu córka zniknęła. Przykra sprawa - wyznał karczmarz. - Niby mogła wyjść za palisadę i wilki ją mogły dopaść, ale wtedy byłyby jakieś ślady. A tu nic.

[Mogul]

- Dziwne... Od tak zniknęła i nie pojawiła się więcej? Może uciekła stąd.

[Dragosani]

- No, dziwne. Ale panie, ja tam wiem tyle, co ludzie mówią. - Wzruszył ramionami. Wciąż czekał na grzywny

[Mogul]

- Dzięki. Ork obdarował karczmarza 10 grzywnami


3660 - 10 = 3650 grzywien

[Dragosani]

Grzywny natychmiast zniknęły w dłoni karczmarza.
- To mogę pomóc w czymś jeszcze? Mogę młodego z panem wysłać do Jelita, coby zapowadził - zaproponował.

[Mogul]

- Jak najbardziej, proszę mnie tam zaprowadzić. Ork podniósł się i zabrał się w stronę wyjścia - Niech Zarat będzie z Tobą. Dodał, bo nagle go natchnęło, jak z wiarą tutejszych ludzi?

[Dragosani]

-  I z tobą, panie - odparł karczmarz, tak w sumie na odczepnego. Widocznie z wiara było u  nich normalnie, jak wszędzie. Bez przesadnego fanatyzmu, ale i nie byli bezbożnikami. Chodzili na msze, modlili się i tyle.
- Młody! - zawołał karczmarz. Z zaplecza wyszedł nastolatek. Pewnie syn właściciela lokalu. - Zaprowadź pana do Jelita. I to już, bo to ważne! - pogonił chłopaka. Ten mruknął coś na potwierdzenie i podszedł do Mogula.
- To niedaleko, panie - powiedział tylko.