Wilki na bezdrożach

[Sajid ibn Ahmann]

- Cholerny pajac. - mruknął pod nosem tylko Sajid, po czym z dużą wdzięcznością przyjął lekki posiłek od swojego pobratymca. Skłonił głowę i przedstawił się: - Jestem Sajid, dobrze wiedzieć, że są jeszcze na tym padole istoty o ciepłym sercu. - zabrał się za pałaszowanie i nie spuszczał wzroku z nad wyraz wysoko ceniącego się kupca.

[Mohamed Khaled]

- Ten pies chce nas poświęcić dla tych bestii, jego "interesy" są na zbyt... jak by to ująć? Delikatne... - szepnął Ci do ucha i wyszczerzył zębiska.

[Sajid ibn Ahmann]

Mauren odpowiedział niemal tym samym, bo wpadł mu do głowy pewien genialny pomysł. Którym oczywiście szeptem podzielił się z Namirem:
- W takim razie zrobimy na odwrót. Najpierw on posłuży za kolację dla wilków, a potem my je zabijemy. Wy macie święty spokój, a ja wykonam swoje zadanie. A tego gbura nawet nie będzie mi żal.

[Mohamed Khaled]

- Zgo... - zamarł, spoglądając na swego pana, który teraz bacznie się wam przyglądał, wyraźnie zaciekawiony.
- Co wy tam mamroczecie, wy czarne kundle?

[Sajid ibn Ahmann]

- Nie interesuj się zbytnio, bo jeszcze kociego ryja się nabawisz. - odparł Sajid beznamiętnie. Nie bał się kupca i zamierzał mu to dobitnie pokazać. Po czym odszedł od niewolnika, aby dokończyć swą nędzną porcję jedzenia, którą mu przydzielono.

[Mohamed Khaled]

Nie była ona wcale taka biedna, pod tą nędzną namiastką chleba, skrywał się porządny, usmażony kawał mięsa, najpewniej ukradziony temu wieprzowi, zwanemu "panem"

[Sajid ibn Ahmann]

Co Sajid przyjął z jeszcze większą satysfakcją. Miał swoich pobratymców po swojej stronie i do tego mógł spokojnie dokuczać kupcowi, bo wiedział, że nic mu nie jest w stanie zrobić. Obawiał się jednak wilków, bo ich w tych stronach może być sporo. Postanowił jednak przeczekać noc i zobaczyć, co przyniesie kolejny dzień.

[Mohamed Khaled]

Noc minęła wam w miarę spokojnie, raz na jakiś czas dało się słyszeć szelesty, ujadanie wilków czy chrapanie niewolników.
Rankiem, słońca nie było. Już od samego otworzenia oczu dało się dostrzec, że na zewnątrz panuje okropna zawierucha, jak na Hemis przystało.. Droga widoczna była raptem na dwa metry w przód.

[Sajid ibn Ahmann]

Cóż, nie Sajid dowodził tą wyprawą, to i nie zamierzał wydawać żadnych dyspozycji. Zresztą nie obchodziło go to, co zrobi kupiec, jego zadaniem było wytępić wszystkie wilki, zgodnie z zaleceniami Talseisa. Czekał więc spokojnie na rozkazy kupca, który mógł albo przeczekać, albo ruszyć dalej w tej zamieci, co zapewne nie będzie dobre dla jego podróży. Ale jak to mówią, dla interesów człowiek jest w stanie zrobić dużo.

[Mohamed Khaled]

- Wychodzimy... - mruknął do nich, potem spojrzał na Ciebie żmijowatym wzrokiem - ty pierwszy!

[Sajid ibn Ahmann]

- Zawsze tak traktujesz tych, co chcą Ci pomóc? Bogowie... Nie zapomnij o swoich towarach - Sajid chwycił za miecz i tarczę i ostrożnie opuszczał schronienie. Oglądał się za plecy praktycznie co chwila, aby nie stracić kupca z wzroku, gdyż domyślał się, że może coś knuje. Kiedy wyszedł z jaskini rozjerzał się wokół i wytężył ucho w poszukiwaniu jakiś podejrzanych dźwięków.

[Mohamed Khaled]

I takie dosłyszałeś, choć mógł to być wiatr.. Zbliżał się koniec Hemis, śniegi powoli zaczynały topnieć, co nie oznacza, że nie rozpętuje nadal jakiś wichur.. Wszędzie sypało, wejście do jaskini było lekko zasypane, dało się jednakże dojść - z problemami - do szlaku głównego..
To właśnie tam po raz pierwszy usłyszałeś ujadanie wilków. Dźwięk nadchodził jakby z północy, choć echo roznosiło się po większych połaciach terenu.

[Sajid ibn Ahmann]

Sajid musiał być mocno skoncentrowany, zasadzka bowiem w żadnym razie nie wchodziła w grę. Nadal zmierzał głównym szlakiem nasłuchując obierając kierunek północny. Szedł z wyciągniętą bronią, rozglądając się wokół, aby skoro tylko dostrzec jakiegoś wilka, od razu zaatakować.

[Mohamed Khaled]

Choć wilki nadal ujadały, to co zmierzało w waszym kierunku, wilkiem nie było. No, może w jakiejś części... Dwadzieścia metrów przed wami wyskoczył Warg, zagradzając wam drogę, warcząc i planując atak..



//Warg ma kategorię II, więc dasz rady go zabić jedynie w dwóch postach.

[Sajid ibn Ahmann]

W końcu pierwsza walka. Sajid był bardzo kontent z tego powodu. Uderzył dość mocno mieczem o tarczę, aby sprowkować bestię do ataku. Warg był 20 metrów od Maurena, także ten miał czas na przygotowanie strategii do potyczki. Musiał się głównie skupiać na unikach, gdyż przerośnięty wilk był od niego silniejszy, gracja i szybkość musiały zostać po stronie Sajida. Szybko skrócił dystans do 10 metrów, pozwalając aby warg zaatakował go pierwszy. Kiedy już doszło do bezpośredniej konfrontacji wilk, probówał skoczyć na Maurena atakując pazurami, ten jednak zwinnie wykonał unik z piruetem po czym zbliżył się do opadającej bestii i ciął z góry, mocno, w korpus. Odskoczył do tyłu, miał bowiem nadzieję, że dość poważnie zranił warga.

[Mohamed Khaled]

Poraniona bestia odskoczyła w bok, szybko się obracając i spoglądając na siebie. Bolało ją to, a jak każdy dobrze wie, głodna i ranna bestia, to najniebezpieczniejsza bestia, jaka może chodzić po tym świecie.
Warczał, okrążając spokojnymi ruchami wasz wóz, sprawdzając nadarzające się okazje.
Skoczył. Na cel wybrał nie Ciebie, a jednego z twoich pobratyńców, który chyba się wystraszył, bo puścił prowizoryczną broń - czytaj kij - i skulił się przed zwierzęciem.

[Sajid ibn Ahmann]

Sajid nie czekał, musiał ratować swojego towarzysza. Cały czas pewnie trzymając miecz i tarczę pobiegł w kierunku warga, który zaatakował towarzyszącego mu Maurena. Warg skoczył i zapewne przewrócił czarnego, co Sajid musiał natychmiast wykorzystać. Gdy bestia już leżała na swojej niedoszłego ofierze, Mauren atakując z góry zatopił swoje ostrze w kręgosłupie Warga, ratując życie nie tylko sobie, ale całej karawanie. Należało się teraz pilnować, gdyż wygłodniałe wilki mogły znajdować się niedaleko. Sajid spodziewał się nawet całego stada.

//Przepraszam za zwłokę, postaram się juz normalnie kontrolować obie postaci.

[Mohamed Khaled]

//Obie?

Watahy jednak nie było, nie teraz, nie tutaj. Ten osobnik musiał być samotnikiem, wyglądał bowiem na dość starego, ale i poranionego. Pełno blizn przechodziło przez jego ciało, większość to ugryzienia.
- Dziękuje, bracie!

[Sajid ibn Ahmann]

- Nie ma sprawy. - Sajid wyciągnął dłoń i pomógł wstać z ziemi swojemu pobratymcowi. Karawana zapewne musiała ruszać dalej, więc Mauren oczekiwał na dalsze instrukcje ze strony kupca, który tutaj dowodził. Nie zamierzał pod żadnym pozorem ratować mu życia, chciał tylko wykonać swoje zadanie.

//No tak, jeszcze Lucas. ;D

[Mohamed Khaled]

// Tak doświadczonego gracza prowadzić, to zaszczyt

Kupiec... no cóż, zesrał się ze strachu, choć starał się tego nie ukrywać. Siadł czym prędzej na konia, okrywając plecy i tylną część ciała tak, by nie było widać plamy.
- No więc.. e... jedziemy dalej... - pognał murzynów, nie spoglądając nawet na Ciebie. Karawana powoli ruszyła, kierując się do stolicy. Jeszcze tylko jakieś dwa dni, to może przy tym tempie, dojrzą chociaż zarys Efehidon.