Echa Przeszłości II - "Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza"

[Gordian Morii]

Rzucając na ladę kilka monet, które chwilę wcześniej znalazł przy martwych wampirach zajął się jedzeniem żurku.
Jadł dość szybko, acz nie żarłocznie, po prostu nie chciał by inni na niego czekali. Nie mówił nic mimo, że towarzysze siedzieli tuż obok, bo to podobno niezbyt jest kulturalne, a on jako szlachcic powinien jednak utrzymywać poziom. gdy skończył popił wszystko piwem i cicho czknął w zaciśniętą pięść czując wyraźny posmak czosnku i kiełbasy.
- To co teraz? Idziemy wykopywać ziemniaki czy ruszamy dalej?

[Kenshin]

- Ja wezmę jeszcze jednego kurczaka, przed podróżą. Powiedział w stronę karczmarza.

[Hagmar]

Kenshinowi przyniesiono kurę.
- Ruszamy, gdyby nie... "wypadek" w Sinliar to pewnie teraz siedzielibyśmy w swoich domach w wygodnych fotelach lub leżeli w łózkach obok pięknych kobiet. Zjesz po drodze Himura. Proganie, prowadzisz.

[Kenshin]

- Się wie. Oznajmił krótko i zaczął jeść jak dzicy ludzie, którzy nie wiedzieli od czego służą sztućce, czyli swoimi czarnymi łapskami. Kenshin szybko zjadł mięsko i wyszedł, poza karczmę czekając na Progana i wóz.

[Hagmar]

Aragorn zapłacił jeszcze 100 grzywien i opuścił karczmę czekając na Progana.

[Melkior Tacticus]

Melkior gdy jeszcze wszyscy spali zmył się z karczmy jadąc z jakimś kupcem do Atusel.

//Wypisz z uczestników Melkiora

[Progan]

Wyruszyli więc. Progan pokazywał gdzie mają jechać. Minęli pola, łąki, małe wsie. Przed nimi rozciągała się puszcza. Przed nią zaś, na dawien dawno wyciętym pasie drzew stał wielki kamień. Niczym słup. W oddali zauważyliście kolejny i kolejny. Kamienie ciągnęły się na linii skraju puszczy.
- To tam... Mieliśmy się spotkać przy kamieniu... Podjedźmy bliżej - powiedział Progan

[Hagmar]

I podeszli, Aragorn nawet zdjął hełm i zawiesił przez ramię na pasku. Dracon trochę się stresował.

[Kenshin]

Ork również wyruszył w towarzystwie druida i dracona. Miał pełne prawo tam podejść, bo był członkiem konkordatu, ale niestety nie zdążył poznać maga. Ciekaw był jaki jest.

[Progan]

Progan zaś podszedł do kamienia. Na kamieniu wyryty był znak. Przedstawiał on dwa drzewa skręcone pniami, korzenie ich zrastały się w jeden, konary zaś tworzyły nad nimi baldachim. Druid położył dłoń na kamieniu. Był on martwy, zimny. Zwiesił głowę i mamrotał coś chwilę pod nosem. Ostatecznie spojrzał i z bojaźliwością w sercu poruszył ustami nie wydając z siebie dźwięku
- Ture ae sere. Ture ae sere. Alkar oy taur. - wymówił słowa które nauczył go Lithan. Nic się nie stało. Musiałaby być noc, najczarniejsza z czarnych, wtedy to Ci którzy mieli wyostrzony wzrok ujrzeliby że wzór drzewokorzenia zalśnił lekko. Teraz zaś nie widzieli nic.

[Kenshin]

Ork wzrokiem odprowadził Progana w stronę kamienia. Druid położył rękę na kamieniu i coś zrobił. Właściwie nie wiadomo, co lecz wyglądało to na jakąś modlitwę. Kenshin postanowił się nie odzywać, bo nie widział jeszcze powodu, ale czy po tym rytuale zjawi się sam Lithan.

[Lithan le Ellander]

Cisza która nastała trwała niespełna 3 minuty. W lesie przed wami rozległ się trzask pękającego drzewa. Spojrzeliście. Wielka topola rozłamała się na pół. Jej pień rozpękł się na dwoje u podstawy. Spomiędzy pęknięcia w pniu wyszła postać. Kiedy tylko opuściła drzewo, to zrosło się za nią na powrót. Pod lasem czekał na was Lithan.

[Hagmar]

- Witaj skurwielu Lithanie. Zabrzmi to śmiesznie ale potrzebuję twej pomocy. Niestety... Mówił podchodząc bliżej elfa.

[Kenshin]

Chwila zajęło, kiedy pojawił się sam Lithan potężnych elfi mag. Sama jego obecność budziła niepokój orka choć byli z tej samej organizacji i dało się czuć jego moc już z kilku metrów. Moc maga przytłaczała orka, a nawet jego wielkość tutaj nic by mu nie dała, czuł się malutki, przy nim. Z takimi typami trzeba uważać, co się mówi albo lepiej w ogóle się nie odzywać. Zasugerował w sobie w umyśle Kenshin. Dlatego jedynie przyglądał się sylwetką elfa i dracona.

[Lithan le Ellander]

Lithan uśmiechnął się paskudnie lustrując wzrokiem Aragorna. Jego oczy były koloru nocnego nieba odbitego nocą na powierzchni stawu. Stał uśmiechnięty i patrzył. Po chwili milczenia odrzekł
- Czego Ci trzeba, Aragornie?

[Hagmar]

- ~~Pamiętasz jak sześć lat temu umarłem we śnie? Zawsze myślałem że to Twoja sprawka. Ale teraz wiem że to nie Ty. Po roku czasu ktoś mnie ożywił i zostawił w górskiej osadzie w Terwor, nie pamiętam kto. Ktoś zablokował mi wspomnienia. Przychodzę do Ciebie gdyż pozostałe osoby są obecnie niedostępne. Wiem że zbytnio się nie lubimy ale.. podobno się zmieniłeś.~~ - powiedział w elfiej mowie.

// Słowa w ~~ tym znaczku są po elfiemu, z tutaj obecnych raczej tylko ja znam ten język

[Lithan le Ellander]

- ~~ Daruj sobie mowę Starego Ludu. Szczekasz. Chcesz więc, abym spojrzał w czas? Wystarczy Ci tylko nazwisko? ~~

[Hagmar]

- Nazwisko i miejsce. - odparł krótko.

[Kenshin]

Ork zastanawiał się, o czym mówią. Tego dziwnego języka nie znał, ale chciałby go poznać. Pewnie mówią o jakiś tajemnicach. Pomyślał ork, bo sam lubił takie rzeczy i nigdy nie mówił wszystkiego. Jednak Aragorn powiedział teraz wspólnej mowie i Kenshin mógł się domyślić, że chodzi o jego nagłe ożywienie gdzieś tam i oraz, kto go zabił. Ork nadal stał w milczeniu.

[Gordian Morii]

/~/- Pieprzą coś po swojemu jakby nie mogli się porozumiewać mową wspólną/~/ - powiedział Gordian w języku gordyjskim, który dla niepoznaki rozumiał każdy ze zgromadzonych. Po czym zeskoczył z siodła i poprawił popręgi, które jak mu się wydawało nie były zbyt dobrze dociągnięte.
- A mówiłem tym stajennym, żeby nie dotykali konia... Ehh.

/~/ - zdania w takich znaczkach wypowiadane są w języku gordyjskim, który to zna każdy z was. (Prócz Aragorna i Lithana)