Echa Przeszłości II - "Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza"

[Samir]

Gdy tylko wóz został podstawiony, mauren zręcznie wskoczył na pokład, sadowiąc się wygodnie. Z jednej strony było mu trochę głupio, że nie umiał jeździć konno, ale z drugiej nic nie mógł z tym zrobić. Nie pozostało mu zatem nic innego jak cieszyć się jazdą.

[Kenshin]

Ork jedynie zwrócił uwagę na wampira z paktu. Nie znali się, więc nie miał mu nic do powiedzenia. Teraz jedynie naśladując Samira wskoczył na wóz, gdzie usadowił się wygodnie.

[Gordian Morii]

- Gdzie tym razem? - zapytał dracona gdy reszta kompanii ładowała się na wóz. Nie znał w sumie celu podróży a jednak miło byłoby znać ten w miarę istotny szczegół.

[Hagmar]

Ork wskakując na wóz o mało go nie rozdupcył. Gdy wszyscy wygodnie się usadowili mały konwój ruszył w drogę.
- Pierwej udamy się na południe do K'efir, mam tam spotkanie z moim znajomym krasnoludem. Ma dla mnie informacje o moim starym mieczu i pewnej legendzie. Słyszeliście o Filarach Valfden?

[Kenshin]

Rzeczywiście skok orka musiał zachwiać, a nawet mógł obalić cały wóz na bok. Na szczęście Sami i Progan wyrównali ciężar i nic poważnego się nie stało. Teraz cały konwój ruszył w stronę K'efir ork pamiętał to miejsce, jaki i arenę, na której walczył z człowiekiem i zwierzakiem. Całe szczęście, że wtedy jeszcze nie było konkordatu. Pewnikiem było, że wyleciałby stamtąd z hukiem. Teraz był ciekaw całej historii Aragorna, więc zapytał aby mu ją opowiedział. - Opowiedz jestem ciekaw.

[Gunses]

- Filary świata - dodał Gunses. Jego głos był niczym świst miecza przecinającego powietrze zimową nocą.

[Hagmar]

- Zacznijmy od tego że ta "legenda" powstała z ust jakiegoś wierszoklety który nasłuchał się opowieści o rzekomo boskich mocach Valfdeńskich herosów, zaczęto powtarzać ją po wsiach jakieś 12 lat temu. Wtedy też, jeszcze jako elf i dowódca XVI Komturii Kruczego Bractwa kończyłem walczyć z sektą zwaną Zgromadzeniem Angelosa. Wtedy też zaczęto nazywać bohaterów tamtych dni Filarami Valfden, Strażnikami Przeznaczenia i tak dalej. Do grona tych osób zaliczam się ja, Gunses Cadacus, Elrond Noldor, Zeleris Flamel czy Devristus Morri a to tylko kilka nazwisk z długiej listy mniej lub bardziej znanych osób. Robiliśmy sporo dobrego dla bezpieczeństwa kraju i zapewne w oczach prostych ludzi byliśmy kimś więcej niż np. zwykłym wąpierzem co to po nocach szcza do mleka i dupcy krowy by potem spijać krew dziewic. Jednak 6 lat temu wszystko pieprzło, choroba i śmierć Mistrza Gordiana arcymaga żywiołów, zabito mnie, usiłowano zabić Cadacusa. Ponoć były też incydenty z innymi. Do tego jeszcze pogrom Gildii Magów. Pewnie większość z tu obecnych nawet nie wie że w stolicy był piękny kompleks akademicki gdzie kształcono przyszłych elementalistów. No a potem była 3 letnia wojna domowa. W jej środku zostałem wskrzeszony przez... tego właśnie usiłuję się dowiedzieć. Podejrzewamy z Yarpenem że ktoś, jakaś sekta czy organizacja wzięła na serio opowieści o Filarach ÂŚwiata i usiłuje strzec balansu sił podczas gdy druga podobna grupa usiłuje zniszczyć świat czy coś w tym stylu.

[Kenshin]

Ork słyszał w swoim życiu wiele legend. Z reguły dotyczyły one smoków, dziewic i rycerzy w lśniącej zbroi. Słyszał nawet historię o potężnym mieczu, ale to były zwykłe legendy, które opowiadało się dzieciom przed snem. Jednak ta legenda, czy raczej historia dotyczyła żywych jeszcze jednostek będących na wyciągnięcie ręki. Aragorn, Gunses, Devistrus, którego również poznał będąc w pakcie. Doprawdy żywe legendy. Powiedział w myślach, przecież takie sytuacje zdarzają się raz na milion. Kenshin jeszcze analizował poszczególne słowa historii. Wyszło na to, że kolejna epicka historia się zaczęła. Walka pomiędzy dobrem a złem nigdy się nie kończy, ale jeszcze zostało wiele znacznie wiele do wyjaśnienia. W ostatnich słowach zwrócił się do Ventepi w myślach. Pani daj mi siłę, abym mógł pomóc moim towarzyszą, na tej niebezpiecznej wyprawie. Wszak wiadomo, że dobro zawsze zwycięża, ale z twoją pomocą nasze zwycięstwo będzie szybsze i mniej bolesne w skutkach.

[Gunses]

Gunses jechał obok na Marsie, czarnym koniu o potężnej mocy krwi. Dosiadał go pierwszy raz, wiedział już jednak, że koń ten posłuży mu nie raz.
- Filary Valfden. To utożsamienie przepowiedni pewnej elfiej wyroczni. "Z kraju tego, gdzie sieją i żną na prochach tych co śmierci mieli nie zaznać, wyjdzie naród niezwyciężony. Zaś pośród niego mężowie święci. Imiona ich niczym gromy, mocarną ręką swą zaprowadzą na ziemi jeden porządek. A na ich drodze nie stanie ani skała, ani rzeka, ani góra, ani morze, bo niosą w sobie ogień swej potęgi, prawdy, sprawiedliwości i siły. Nie ma tego kto nie ugnie się pod nimi, gdyż zapisane jest w gwiazdach. Syn Nowego ÂŚwiata wystąpi, a z nim i Duch Lasu, i Smok, i Ten który oszukał śmierć a duszę ma skalaną, i inny syn Nowego ÂŚwiata, i Drugi Smok, i kolejny Duch Lasu, a nikt nie stanie na ich drodze. I przyjdą kolejni i zdejmą brzemię i sami staną się filarami". O kim mówi, o jakich czasach, może tych co były, może tych co będą... - wymówił

[Gordian Morii]

Gordian jechał po drugiej stronie wozu nie wchodząc zbytnio w dyskusje, w sumie nie miał o czym mówić, bo nie znał się zbytnio na legendach krążących po wyspie, nie mniej jednak mogło mieć to jakiś sens. Wszak każdy z wymienionych tutaj osób reprezentował zgoła inne umiejętności i żywioły.
Zwrócił uwagę na zachowanie Cadacusa, który diametralnie zmienił się od momentu upadku, a właściwie rozwiązania sabatu. Powstanie Ostoii i jego dziwne "przeistoczenie" z potężnego hrabiego na utytłanego w zwierzęcych wnętrznościach łowczego było czymś strasznie dla Morii'ego dziwnym. A teraz? Teraz Cadacus był jeszcze bardziej specyficzny, może to ta śmierć i jej piętno pozostały na nim? Może to ta demoniczna dłoń? Z tym wampirem coś się działo, tego był pewien.

[Hagmar]

- Albo tych co są obecnie. Legendy mają to do siebie że często pasują do każdych czasów. Jednak jak można rozumieć określenie "Syn nowego ÂŚwiata"? Duch lasu? Może oznaczać druida, elfa czy maga ziemi. Smok zaś... Chłopstwo zwie smokiem mnie, zwało Zelerisa Flamela. Wiele jest niewiadomych, po za jednym. Ktoś wykorzystuje mity do swych celów. Podłych zapewne i wielce niegodziwych. W 25896 roku I Ery złożyłem przysięgę że będę walczył z skurwysyństwem tego świata choćbym miał przy tym zdechnąć. Cóż, jak na razie umarłem 8 razy. Do K'efir był jeszcze kawałek, co prawda wyjechali późno to nie opłacało się stawać na noc. Zresztą, nawet jesienią na Valfdeńskich równinach było dość ciepło. Krasnolud powiedziałby pewnei że panuje tu upał. Cóż, było jakieś 6 stopni i za kilka godzin zrobi się cieplej, wszak jechali do dżungli.

 

[Samir]

- W takim razie powinieneś dobić do dziesięciu, Aragornie, okrągłe liczby zawsze lepiej się prezentują - skomentował Samir. Do przepowiedni wygłoszonej przez zamaskowanego mężczyznę nie chciał się odnosić.

[Kenshin]

Ork najpierw poprawił się na wozie. Temperatura nie sprzyjała siedzeniu 6 stopni, na plusie to nie wiele dlatego potarł swoje dłonie, by zrobiło mu się cieplej. Inni kontynuowali rozmowę o przepowiedni, która na pewno nie dotyczyła Kenshiego. Trasę na szczęście kojarzył, bo raz tutaj już jechał i wiedział, że za nie lada moment powinno być ciepło. Tymczasowo nie odzywał się do towarzyszy, bo nie widział takiej potrzeby.

[Hagmar]

Aragorn tylko się uśmiechnął. A tym czasem Gunses coś wyczuł. Mroczne złe "coś" kryjące się w dżungli do której właśnie wkroczyli. Było cicho, zdecydowanie za cicho jak na tropikalny las...

[Gunses]

Gunses złapał za łuk jedną ręką, drugą wyciągnął z kołczana przy pasie strzałę, zarzucił ją na łuk, napiął do połowy. Wszystko wykonał w mgnieniu oka. Był nieumarłym.
- Taam - syknął wskazując miejsce - Coś nas obserwuje. Kroczy przed nami...

[Kenshin]

Gdy kompania wjechała do dżungli Kenshin czuł się nieswojo choć zrobiło się trochę cieplej. Jednak ta dziwna cisza sprawiła, że ork czuł się niekomfortowo. Ciszę przerwał syk nieumarłego. Ork spojrzał w kierunku wskazanym, przez wampira Gunsesa jednak niczego nie dostrzegł gdyż jest jeszcze ciemno, ale dla pewności wyjął łuk z sajdaka i wziął jedną z żelaznych strzał. Teraz oczekiwał nadejścia przeciwnika, albo przeciwników.

[Hagmar]

- Gotuj broń. - dracon pociągnął nosem i dobył miecza, nic nie czuł. W tej samej chwili na kompanię wyskoczyła 6 cieni. Aragorn zdążył dostrzec ich czerwone ślepia nim jeden skoczył na niego zrzucając go z konia, miecz wypadł mu z ręki. Hrabia jeszcze nigdy nie szarpał się z wampirem zwłaszcza w nocy. Nieumarły siedział na nim usiłując zdjąć mu hełm, nekromanta chwycił go lewą ręką za gardło prawą dobywając sztyletu. Jeden szybki cios w kark sprawił że wampir odpuścił, trochę. Czarny poprawił jeszcze i wbił ostrze w czaszkę dzikusa.

6 x http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Wampir_k%C5%82usownik

1 atakuje Gucia skacząc na niego, reszta stara się nas otoczyć

Mamy noc, więc jest -1 finiszer dla tych co nie widzą w nocy

[Gunses]

Gunses nie zdążył wystrzelić, mimo iż słyszał i czuł napastnika, ten skrywał się za konarami, w ostatniej chwili wyskoczył i rzucił się na wampira. Cadacus momentalnie wypuścił z ręki łuk i strzałę, aby opadły spokojnie na ziemię, sam zaś przyjął na siebie impet skoku renegata. Skok ściągnął go z konia, razem wpadli pod wóz, poturlali się. Gunses był od nich starszy i silniejszy, wrzucił więc wampira pod siebie. Teraz leżąc na nim i unosząc na bezpieczna odległość swoją szyję, złapał go dłońmi za przeguby w nadgarstkach. Wykręcił. Ponadludzka siła wampira spotęgowana zdolnościami bestii skręciły ręce renegata, powodując ze kości wyskoczyły ze stawów. Spod woza rozległo się przeraźliwe wycie. Renegat odchylił głowę do tyłu skowycząc. Gunses dał się ponieść chwili. Rozwarł usta, wyszczerzył kły i uderzył prosto w pulsującą tętnicę żylną. Ostre wampirze zęby przecięły skórę i mięśnie, rozszarpały tętnicę z której ciepła posoka uderzyła w przełyk Cadacusa. Tu i Teraz zaciągnął się, wchłaniając w siebie krew renegata. Ta dodała sił, pokrzepiła, zadziałała pobudzająco jak narkotyk. Gunses szybko podrzucił nogę bliżej siebie, wyszarpnął sztylet dłonią, przejechał nim po szyi renegata otwierając jego tchawicę. Spod wozu dobiegał odgłos topielca. Renegat topił się we własnej krwi. Gunses zbliżył swoje usta ociekające posoką do uszu wampira i wyszeptał
- Noar moicety na'rdazarnoelgeoi mi prearvaa'r vaaleardaz'ety noardaz vaa'rmpirearmi setkerarzetujel cetiel noar setmielrecet - oczy renegata tylko otworzyły się w przestrachu. Chwilę potem, był już martwy.


5/6 wampir kłusownik

[Kenshin]

Ork już miał przygotowaną strzałę na taką ewentualność. Teraz starał się pomóc towarzyszą, więc liczył że bogini mu wybaczy atak na żywą istotę choć niebezpieczną dla wszystkich. Nałożył strzałę na cięciwę łuku mocno naciągając, jako że była noc nie mógł szybciej wycelować więc musiał te 6 sekund odczekać, a w tym czasie wampiry próbowały ich otoczyć. Kenshin wziął głęboki oddech i wystrzelił. Strzała pomknęła z wielką szybkością trafiając jednego z najbliższych przeciwników w głowę. ÂŻelazny grot idealnie wbił się w czaszkę powalając wampira na ziemię, jako że nie umiał odbijać pocisków zmarł natychmiast gdy grot dosięgnął mózgu. Teraz dobył drugiej strzały i czekał na lepszą pozycję do ataku.


4 x http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Wampir_k%C5%82usownik

[Progan]

Progan upadł na plecy na wóz. Było ciemno. W puszczy było wręcz mroczno. Wiedział, że łuk i strzała teraz to szaleństwo, mógł zranić kogoś ze swoich. Upadł więc na wóz, wyciągnął sztylet i modlił się.
- Zewolo, pani światła i życia. Racz wysłuchać naszych mod..... - pod wozem coś zawyło przeraźliwie, wycie to niosło ból i rozpacz, zagłuszyło słowa człowieka. Progan zacisnął dłonie na rękojeści sztyletu - ...i dozwól nam zobaczyć twe ożywcze słońce dnia następnego.... Ventepi, matko moja.... - pod wozem coś zaczęło się topić, dławić, skrzeczeń i bulgotać, człowiek przełknął ślinę, zimny pot wystąpił mu na czoło - chroń nas, sługi swoje. Od zła. Od nieprawości. Od śmierci racz nas zachować...