W imię zasad skurwysynu

[Nawaar]

Dhampir chciał zignorować towarzysza, ale zaniechał tego. Starał się go delikatnie skorygować. - O takich rzeczach jak gdzie byliśmy, skąd wyszliśmy i gdzie się udajemy powinno, się mówić cicho albo wcale. Powiedział dosłownie szeptem nie chciał, aby ktoś niepowołany odwiedził ich w głównej siedzibie. - A tak, poza tym to musimy czekać na krasnoluda i jego dwóch ludzi. Siadaj i odpoczywaj później będzie nam tego brakować.

[TheMo]

Themo ruszył powolnym krokiem za Dhampirem w stronę stolika. Powoli odsunął jedno z wolnych krzesełek i usadowił się przy nim. Dosunął się do pustego stołu i w milczeniu czekał na rozwój sytuacji.

[Thoran]

Jak sądziłem przewrażliwiony ten dhampir jak kobieta w ciąży. Widocznie taka ukryta natura tej rasy. Pokręciłem głową z niedowierzaniem.
- Siedziałem dostatecznie długo w naszej siedzibie, jak przejdę na emeryturę to będę odpoczywał w każdy możliwy sposób. W tym gwarze i tak nikt nie dosłyszy skąd przyszliśmy i co zamierzamy robić. Poza tym nie jesteśmy jakimiś tchórzami, żeby kryć się po kątach przed byle menelnią z tego lokalu, która nie rozróżnia w obecnym stanie wilka od świni, a tym bardziej nie będzie pamiętać tego co tutaj usłyszeli. 

[Nawaar]

Dhampir, tylko skomentował te słowa Thorana w głowie. Ja pierdole. I nic więcej nie miał mu do powiedzenia, co mogło oznaczać, że został zignorowany. Dhampir niecierpliwe czekał na przyjście krasnoluda.

[Melkior Tacticus]

- Silva mój ty paskudny pół wampirze ćwierć krasnoludzie czy czym tam jesteś. Zachowujesz się baba, po chuja mamy się ukrywać? Przed kim i po co kurwa? - Spytał stawiając opróżniony do połowy kufel ciemnego piwa doś gwałtownie na stole - Nie jesteśmy Krukami by kryć się po kątach, ma o nas być głośno zapamiętaj to sobie albo ci przyłoże srebrem przez łeb!

[Nawaar]

- Czasami mam Ci, ochotę przywalić. Powiedział z pełnym uśmiechem. Nawet obelgi, które rzucił elf sprawiły, że nawet się zaśmiał. - Co do srebra, to próbuj ale wiedz, że marne będą tego skutki. Powiedział znów się uśmiechając i dotykając dłoni głownię srebrnego miecza.

[Melkior Tacticus]

- To chodź i spróbuj... może nawet przeżyjesz. Odparł na zaczepkę dhampira.

[Thoran]

Silva nie nie odpowiedział bo odpowiedzieć nie miał jak. Co tu dużo mówić został zgaszony jak światło w zakładzie pracy po skończonej robocie.
W międzyczasie zjawił się nasz przywódca i zaczął wygłaszać swoje mądrości życiowe, zasłyszane zapewne u swego ojca hrabiego. Więc postanowiłem się włączyć.
- Co to za metody wychowawcze Melkiorze ? Myślałem, że praktykujesz bezstresowe wychowanie u swoich Bękartów. - po czym wybuchnąłem śmiechem.

[Melkior Tacticus]

- Też chcesz w pysk Thoran? Odpowiedział pół żartem, upił piwa i czekał na reakcję mieszańca.

[Thoran]

- Już by się ze wszystkimi bił. Pilnuj Yarpena lepiej bo on ściąga na nas niezłe kłopoty. Z tego co widzę to we wszystkim w czym maczał swoje małe krasnoludzkie paluchy, było ubabrane potężnie śmierdzącym gównem z najgorszych zakątków kanałów w tym mieście. - westchnąłem.
- Może lepiej przygotować jakiś plan, dotyczący naszego transportu ?

[Nawaar]

- Jesteś za słaby. Rzekł dhampir bez żadnych emocji, po czym wstał i ruszył do wyjścia z karczmy. W ogóle nie zwracał uwagę, na elfa który ma niewyparzoną gębę, bo tylko pobrudził by sobie nim koszulę. Jednocześnie był święcie przekonany, że elfik pójdzie z płaczem do tatusia, bo ktoś zrobił mu krzywdę. Na takie kłopoty Silva nie mógł sobie pozwolić, więc czekał na zewnątrz przyglądając się pogodzie.

[Thoran]

Sytuacja zrobiła się napięta i gęsta. Można rzecz, że gęstsza nawet od dymu spowijającego tawernę, a to już było coś. Widocznie Melkior nie żartował albo żartował i Silva nie znał się na humorze rodu Tacticus. Powstały incydent mógł rzutować przecież na naszej misji. Obecnie celem nie były walki wewnętrzne o to czy elf, a może dhampir ma większe stężenie testosterony we krwi. Z drugiej strony jak kto zabrzmiało ?, a pokonanie wspólnego wroga, który znajdował się wiele kilometrów stąd. Patrząc na to jednak z przeciwległego biegunu  gdyby "dziewczyny" dały sobie dwa razy po mordzie to pomogłoby to rozładować atmosferkę. Popatrzyłem na Themo, który dalej siedział przy stoliku i nie reagował. Silva właśnie wychodził z karczmy cholera wie gdzie. Zaś Melkior milczał. A mi co pozostało ? - zadałem sobie pytanie w duchu. Pewnie zaraz wpadnie Yarpen i ustawi wszystkich do pionu.

[TheMo]

Themo w milczeniu opróżniał kufel piwa kręcąc głową słuchając towarzyszy. Taka postawa była negatywna, zwłaszcza w świetle naszej misji. Co prawda nasz dekret jasno stawia jak rozwiązywać takie problemy, ale obecnie mamy inne, ważniejsze rzeczy na głowie. Zauważył jak Dhampir wstaje od stołu. Wystawił swą rękę i go zatrzymał, by dać obu mocny opierdol.
-Do kurwy nędzy spokój! Jak mamy pokazać się na mieście, skoro sami się wybijemy? Zachowujecie się jak wypierdki ze szkółki! Chcecie dać sobie po ryju, chętnie popatrzę ale poczekajcie z tym do końca naszej misji! Więc albo się ogarnijcie albo nie będzie kto miał ratować Szeklana!
Jego głos był donośny. Niczym surowego ojca lub kaprala karcącego krnąbrnych szeregowych.

[Nawaar]

Dhampira już dawno nie było w karczmie, także Themo nie mógł mu nic powiedzieć, bo go tam nie było. Jedynie, co zrobił to zamieszał powietrze swoją dłonią, które cuchnęło od tanich cygar i takiego samego alkoholu. Silva wciąż rozglądał się dookoła będąc, na zewnątrz budynku. Patrzył w niebo od tak z nudów i na ludzi, którzy wchodzili i wychodzili z karczmy chwiejąc się na nogach, jakby coś odgryzło im kawałek stopy, a nawet nogi. Jednakże czekał i wypatrywał się w ciągle w niebo.

[Melkior Tacticus]

- Banda szczeniaków, kurwa ile wy macie lat? Powiedział Yarpen podchodząc do stolika z dwójką ludzi wyglądających na tutejszych meneli.
- Płyną z nami, płatne po robocie... A teraz dzieci idziemy na przystań... Powiedział kierując się do wyjścia.

[TheMo]

Themo przewrócił oczami i zmierzył nowych marynarzy.
Yarpen, coś ty nam tutaj przytachał? Oni nawet liny nie utrzymają!
Zachował jednak te uwagi dla siebie, gdyż nie było czasu na szukanie innych, lepszych, którzy pewno kazaliby sobie sporo płacić. Wstał od krzesła gwałtownie je odsuwając.
-Niech będą. Idziemy na ten pieprzony statek! Mamy robotę!
Ruszył żwawym i o dziwo prostym krokiem w stronę wyjścia. Szarpnął za drzwi i pociągnął je do siebie wpuszczając trochę zimnego powietrza do dusznej karczmy. Przekroczył próg i podszedł do Silvastera. Nie zamknął drzwi, by towarzysze mogli przez nie przejść. W milczeniu czekał aż cała kompania się zbierze.

[Thoran]

- Yarpen gdzie ty się tego nauczyłeś ? - powiedziałem wskazując na tymczasowych członków drużyny.
- Nie dość, że płyną z nami to na dodatek nie chcą nawet zaliczki. Co tu dużo mówić to chyba doświadczenie i słynna krasnoludzka charyzma - zaśmiałem się serdecznie. - Ale faktycznie nie ma co tracić czasu na głupie sprzeczki, bo Bękart w potrzebie. Nie tracąc więcej ani chwili, ruszyłem do wyjścia zaraz za TheMo.

[Nawaar]

W końcu wyleźli. Powiedział w głowie na widok kilku bękartów, wychodzących z karczmy. - Rozumiem, że już idziemy do portu?. Odezwał się bez żadnych emocji, wciąż wpatrując się w niebo.

[Melkior Tacticus]

- Wódka i obietnica złota potrafi wiele. Odezwał się Yarpen. Melkior prowadził ludzi na nabrzeże gdzie cumowała "Czarna Perła". Był środek nocy, port właściwie spał toteż nie zwracali na siebie zbytniej uwagi, zresztą... kto i po co miałby ich zatrzymać? Idą przygotować okręt na rozkaz Hrabiego. Tak też dotarli na okręt.
- Wciągnąć trap, podnieśc kotwice i rzucić cumy. Silva Thoran na żagle Wydawał polecenia stając przy kole sterowym.

[Nawaar]

Dhampir dobrze trafił, że idą już w stronę portu. Tam trafili na statek ojca długouchego, płatki śniegu pięknie przyozdobiły łajbę, która miała nam teraz posłużyć, jako transportowiec w celu uwolnienia jaszczurki. Gościu ledwo, co się zjawił i już został porwany. Silva ciekaw był, co jeszcze może wydarzyć się z nim w roli głównej. Dhampir zamyślił się patrząc jeszcze na statek, gdy wydano polecenie stanąć przy jednym z żagli. Silvę nie interesowały statki, ale podstawowy kurs przeszedł więc chociaż nie będzie rzygał na pokład. Czas się brać do roboty. Powiedział w sobie w głowie, gdy jeszcze rozejrzał się, czy nie widać strażników morskich. W końcu się upewnił i w iście wampirzą dzikością, dhampir wskoczył na pokład statku, by tam stanąć przy jednym z żaglu i powoli odwiązując od niego liny.