Chrzest "ÂŁowcy Burz"

[Gordian Morii]

-Doral, zdecydowanie. Na kontynencie jest zbyt niebezpiecznie według tego co podają źródła. Demony, Meaneb. Szczerze to planuję wypłynąć całkiem w drugą stronę, ale najpierw musimy przetestować okręt.

[Hagmar]

- Ja niestety też muszę zostać na Valfden Gordianie, król wybył z misyją dyplomatyczną. Wiele rzeczy może się tam spieprzyć a ktoś w domu powinien zostać. Wierz mi jednak że wolałbym wypłynąć a nie siedzieć i czekać.

[Gordian Morii]

-Nie wyruszam dzisiaj, a za kilka dni, jak wróci moja pierwsza oficer, która też gdzieś wybyła.

[Hagmar]

- No chyba że, tak czy inaczej ja muszę zostać. Powiedział ze zrezygnowaniem w głosie i poszedł po piwo by po chwili wrócić z dwoma kuflami. Jeden podsunął kapitanowi.
- Gdyby trzeba ci było ludzi do ochrony czy ekipy abordażowej to wal śmiało. Moja "Kompania Handlowa" jest do usług. Dam ci duży upust.

[Nawaar]

Na okręcie cały czas przesiadywał w ciszy Nathaniel. W sumie on pierwszy podpisał umowę, ale zamiast gadać wolał oglądać spokojnie morze i patrzeć w słońce. Trzeba przyznać, że czuł się świetnie, kiedy powiem bryzy docierał do jego twarzy. Elf podszedł do kapitana i Aragorna. - No Gordianie już nie mogę się doczekać pierwszej wyprawy. Powiedział z przekonaniem.

[Gordian Morii]

-Dziękuję Aragornie za propozycję. Ale wszystko w swoim czasie. Już niedługo o ile bogowie pozwolą powstanie na Valfden związek dalekomorski, działający podobnie do kompani handlowych Ilusmiru, a przynajmniej sprzed pojawienia się mgły. Wtedy na pewno będziemy ustalali kiedy i gdzie wynajmę Twoich ludzi. Na razie sam odpowiadam za statek, bo jest on tylko jeden.
-Witaj Nathanielu, ja też nie mogę już doczekać się wypłynięcia.

[Hagmar]

- O. Ciekawy pomysł, opowiesz coś więcej?

[Gordian Morii]

- Na razie nie. Nie mam póki co żadnych konkretów. Poczekamy na to co przyniosą oficjalne rozmowy z kupcami miejskimi. Jak również rzemieślnikami. Nie mniej, bądź pewny, że nie zapomnę o Tobie i o Pancernym Wiewiórze.

[Hagmar]

- Ani ja o Tobie Gordianie. - uniósł kufel w geście toastu - Sam mam zamiar sprawić sobie okręt, też fregatę. Myślałem o brygu, ale to dobry okręt na spokojniejsze czasy.

[Nawaar]

Elf sięgnął, po kufel z miodem wsłuchując się nadal rozmowę kapitana i Aragorna elf zauważył Draga postanowił z nim pogadać, bo właściwie nie zdołali dobrze wymienić zdania na wyprawie związanej z mgłą, więc Nathaniel podszedł do wampira. - Witaj Drago.

[Rakbar Nasard]

Wystawny stół swoim urokiem zapraszał do siebie każdego. Nikt rozsądny nie byłby w stanie odmówić takiego jadła, szczególnie przy takiej okazji. Rakbar wybrał klasykę, pieczeń z dzika i wino.
- Zapiszesz się wraz z załogą w dziejach historii, Gordianie. Ciekaw jestem jak król jest przygotowany na ewentualne potyczki na morzu. Jak się ma jego flota, Aragornie?

[Progan]

Progan nie chciał przeszkadzać w rozmowach możnych panów. Wszak była tam świta królestwa Valfden. Potężni hrabowie, możni baronowie. Ludzie i nieludzie, i Ci, którzy wyglądali tak, że Progan unikał patrzenia na nich. Los chciał, że w tym zamożnym gronie siedział i on. Przybłęda można by rzec. A jednak miał swoje kilka minut, kiedy wygłaszał modlitwę. Był pewien że ktoś go zapamięta, kto wie, może pozwoli mu to się lepiej ustatkować na starość?
Usiadł przy stole, nałożył sobie pieczeni z dzika, nalał wina do kubka. Splótł palce dłoni, pochylił głowę i wymruczał
- Dziękuję Ci bogini, za dar tego posiłku, za ofiarowane życie, abyśmy posileni trwali w zdrowiu i pełni sił. - rzekł i skinął głową, po czym zabrał się za konsumpcję.

[Gunses]

Gunses nie jadł i nie pił, czekał aż ktoś z nim porozmawia, a wiedział że pewnie ktoś by chciał. Zza maski obserował wzrokiem Dragosaniego.

[Hagmar]

- Flota jak i cała armia została postawiona w stan najwyższej gotowości Rakbarze. Nie mogę jednak zdradzić nic więcej panowie, choćbym chciał. Odparł dracon, robiło się trochę zbyt oficjalnie jak na gust hrabiego.

[Progan]

Na Progana natomiast wino działało, tak jak działać powinno. Mężczyzna poweselał, oczy mu zaczęły mu świecić, uśmiechał się od ucha do ucha. Rozpiął koszulę na torsie, bo alkohol zaczął go grzać. Nakładał sobie jeszcze, chciał chociaż sobie podejść.
Od kiedy na festynie spotkał Lithana, nie mógł przestać myśleć o magii, która pozwalała tamtemu elfowi na takie wyczyny. Nalał sobie ponownie.

[Melkior Tacticus]

- Widzę że humor dopisuje Proganie. Rzekł Melkior sadając sobie na przeciwko, nałożył na talerz pieczeni i dolał piwa.
- Muszę rzec że ładną modlitwę odmówiłeś. - dodał popijając z kufla.

[Progan]

- Dziękuję, Melkiorze - rzekł Progan i skinął głową. Rad był, że ktoś miał uznanie dla jego modlitwy, że nie naśmiewał się z jego wierzeń ani nie krytykował ich. Spojrzał na swój talerz, na półpełny kielich
- A tak, humor w dużej mierze zależy od jadła i napitku, a tego jest tutaj pod dostatkiem i najlepszej jakości. Tedy żyć, nie umierać. O ile bogini pozwoli.

[Melkior Tacticus]

- O ile, a raczej zanosi się na to że bogowie nam dopiszą. Elfowi też udzielał się nastrój. Piwo robi z czasem swoje.
- Skorośmy przy temacie bogów, wychowano mnie na signu... a mniejsza z naukowymi nazwami. Wpajano mi zawsze że szacunek należy się wszystkim bogom po równo, Bractwo jednak przedłożenia Zartata ponad innych bogów. Nie wiem czy potrafię tak się poświęcić.

[Gordian Morii]

-Oby panie Rakbarze, oby. - odparłem uprzejmie, a później odszedłem do innych gości gdy magowie zaczęli rozprawiać o przygotowaniach bojowych floty.
-Dlatego jedzcie i korzystajcie z tego co jest, bo grzechem jest by się to zmarnowało.

[Progan]

- Też uważam, że równy szacunek należy się wszystkim bogom. Jednakże sam najbliżej mam do Ventepi i jej świętej opieki jaką roztacza nad całą naturą. Jest mi zwyczajnie bliższa - powiedział Progan