Liga cieni - cmentarz

[Samir]

Co prawda mauren nie był do końca przekonany o słuszoności swojej decyzji, ale postanowił, że zaryzykuje i pójdzie tą drogą. Zawsze będzie mógł się wrócić, ewentualnie uciec przed jakimś zagrożeniem. Ale wedle wszelkich prawideł, jeśli cmentarz był w okolicy, to powinien być właśnie w tym lesie. Dlatego też Samir ruszył właśnie tą ścieżką.

[Canis]

idąc drogą w las w kierunku cmentarza przeszedłeś paręnaście metrów, kiedy zauważyłeś, ze las się przerzedza. zdziwiło cię to. po chwili po czułeś, jak obsuwa ci się grunt pod stopami i zatrzymałeś się. wytężając wzrok spojrzałeś pod nogi, a przed tobą była wielka, szeroka i długa na 5 metrów dziura o kształcie koła. spoglądając w dół zauważyłeś, ze pod tobą jest jakiś tunel. rozejrzałeś się dokładnie dookoła co tu jest grane. Zauważyłeś, że las się przerzedził, ponieważ w miejscach mniejszego zagęszczenia są identyczne dziury jak ta przed tobą. spoglądając w dziurę zauważyłeś, ze tunel ciągnie się przed ciebie wzdłuż drogi. patrząc nieco dalej widziałeś, jak cała droga jest usłana dziurami, a cały las wygląda jak ser pełen dziur i identycznych tuneli w nim. Na zakończeniu drogi zauważyłeś, ze jest jakieś zrujnowane zabudowanie - być morze cmentarz. Im bliżej było cmentarza, tym więcej zawałów tuneli.

[Samir]

Samir zajrzał do środka dziury, starając się ocenić, jak jest głęboka.

[Canis]

Do posadzki było dokładnie 2,5 metra - czyli stosunkowo nie wiele. W tunelu jednak panował pełen mrok, gdzieniegdzie prześwitywały promienie słońca, przez dziury w sklepieniu.

[Samir]

Nie mam żadnej pochodni, stwierdził w myślach Samir i postanowił kontynuować marsz w kierunku cmentarza. Doszedł do wniosku, że jeśli nic nie znajdzie, zawsze może wrócić i zbadać ten tunel, póki co jednak wolał tego uniknąć. Ruszył zatem dalej, nie zapomniawszy o myśliwym, którego chciał odwiedzić. Wszak polecenie Georga było w tym punkcie jasne.

[Canis]

//Idziesz dalej tą drogą rozumiem? Na wprost?

Nagle poczułeś jak spadasz. wdepnąłeś w dziurę i spadłeś na posadzkę. wysokosc nie była duża więc niczego sobie nie zrobiłeś. Jednak nogi nie wytrzymały upadku takiego ciężaru i przewróciłeś się. Nie był to planowany upadek zapewne.

Ogarnęła ciebie pełna cisza. Słyszałeś swój oddech i tętno. w tunelu było zdecydowanie zimniej niż nad ziemią. Poczułeś przyjemną, delikatną woń ziół.

[Samir]

//No zasadniczo miałem plan to obejsć, co zasygnalizowałem stwierdzeniem "postanowił kontynuować marsz w kierunku cmentarza". Ale niech będzie i tak.

Mauren miał ochotę znowu przekląć, ale powstrzymał się. Zerknął do góry i stwierdził, że w razie czego da radę wspiąć się z powrotem, w związku z czym Samir ruszył za wonią ziół.

[Canis]

//Marsz w kierunku cmentarza, czyli droga którą kroczyłeś usłana jest wnękami i dziurami na całej jej szerokości, jak ta do której wpadłeś. Skoro nie zwracasz uwagi na te dziury, by je ominąć - pójść lasem, krawędziami dziur bądź jakkolwiek, to w nie wpadasz. Ja to tak widzę. Nie mniej mi tego za złe, bo opisujesz ładnie i zgrabnie i mam nadzieję przyznać ci dobre talenty - gdy będziesz uwzględniał takie rzeczy i informował mnie, że wiesz co ja piszę. Niemniej jednak muszę widzieć takie opisy, które uwzględnią wszelkie detale, które dostarczą mi pełen opis twojego zachowania i czynności - abym nie miał wątpliwości co do tego co robisz jako postać.

Tunel był tej samej szerokości co i dróżka oraz dziura. W oddali widziałeś jeszcze jedną dziurę, później najpewniej tunel musiał gdzieś skręcać, gdyż kolejne "światełka" nie były widoczne. Za sobą spoglądając widziałeś ciągnący się tunel, lecz gdzie i dokąd? Mrok nie odsłaniał. Idąc w kierunku z którego dochodził zapach ziół zmierzałeś w kierunku kolejnej dziury w suficie.  Im byłeś bliżej tym zapach był intensywniejszy. usłyszałeś dziwne charczenie, po czym usłyszałeś charakterystyczny hałas szurania drzewca po posadzce - nie było to naturalne i zmierzało do ciebie, z dosyć dużą prędkością.

[Samir]

Gdy tylko rozległ się dziwny dźwięk, przypomianjący charczenie, Samir położył dłoń na rękojeści katany i opanował ruch lewej ręki, nie chciał jeszcze uwalniać ukrytego ostrza, mogłoby tylko przeszkadzać. Gdy tylko dźwięk zaczął się przybliżać, mauren cofnął się lekko i zaczął iść tyłem w kierunku poprzedniej dziury, by złapać choć trochę światła. Nie potrafił walczyć w ciemnościach, nikt go do tego nie szkolił, a mikstur niestety nie posiadał.

[Canis]

Nagle zobaczyłeś w odległym świetle z dziury przed tobą przebiegającą postać. była nią mumia Raanaar dzierżąca oburęczną włócznie.



1x Mumia Raanaar

Broń mumii raanaar:

Nazwa broni: Włócznia z drewna i stali valfdeńskiej
Rodzaj: włócznia
Typ: oburęczny
Ostrość: 23
Wytrzymałość: 30
Opis: Wykuty z 1,1kg stali valfdeńskiej oraz drewna o zasięgu 1,9 metra.

Jest w odległości 10 metrów przed tobą, ty 2 metry od dziury, przez którą wpadłeś.

[Samir]

Widząc klasę swojego przeciwnika Samir przez chwilę chciał uczynić to, co zrobiłby każdy zdrowo myślący człowiek; salwować się ucieczką. Ale były skazaniec nie był ideałem osoby zdrowej na umyśle, czego dowodem było choćby wytatuowane ciało. Dlatego uskoczył do tyłu, oddalając się od mumii i jednocześnie dobył katany, która jakoś lepiej leżała mu w dłoni niż miecz. Przyjął wygodniejszą pozycję, zaciskając dłonie na rękojęści broni i zaczekał na atak. Mumia była szybka, szybsza niż wydawało się na pierwszy rzut oka, już nacierała, Samir z trudem uniknął pierwszego ataku, stalowy grot włóczni przemknął tuż obok jego głowy, gdyby nie wykonał uniku, z pewnością straciłby życie. Mauren uskoczył w lewo, używając katany jako swego rodzaju przeciw wagi i sam zaatakował, tnąc zdradliwym cięciem z dołu, jednak mumia z łatwością sparowała cios i sama wyprowadziła własny. Drzewce włóczni zawirowały ze znaczną szybkością, Samir rzucił się w bok, czuł, jak stalowy grot ociera się o jego ciało, jednak nie robiąc mu krzywdy. Gdy mumia znów zaatakowała, ani na moment nie zwalniając tempa, Samir miał już zalążek planu. Z braku umiejętności zbił lekko włócznię kataną, jednocześnie nurkując do przodu, skracając dystans i ciął szeroko, nieprzygotowana mumia nie zdążyła wykorzystać długiej włóczni i mauren sięgnął obandażowanego ciała, z sykiem przeciągając brzeszczotem przez cały tułów potwora, na skos. Nie tracąc czasu uskoczył w tył, unikając morderczego kontrataku i przetoczył się po ziemi, przy okazji zbierając wszelki brud. O tym jednak nie myślał, wszystkie jego zmysły były skupione na walce z nieumarłym. Już raz dopadł mumię, więc mógł zrobić to ponownie. Jednak jej kolejny atak niemal wytrącił mu z głowy myśli o ataku, skupił się na unikach i uskokach, by nie dopuścić do siebie ostrza broni. W ostatniej chwili dostrzegł jednak lukę w technice mumii i wykonał pozorwany ruch w prawo, jednocześnie odbijając się mocno nogą, przez co wykonał szybki piruet w lewą stronę. Tak, jak liczył, udało mu się zmylić mumię i wykorzystując nadany przez ruch impet ciął mocno w bok, katana wbiła się w ciało mumii, a wtedy Samir szybkim ruchem wyzwolił ukryte ostrze i doskoczył do nieumarłego, z rykiem wbijając mu ostrze prosto w czaszkę.

[Canis]

Po pierwszych nieudanych, wtórnych atakach mumia zaprzestała atakowania włócznią. Po zmyleniu mumii którego dokonałeś, poczułeś jak na nadgarstkach zaciskają ci się bandaże. Uścisk był na tyle niekomfortowy, że nie mogłeś wykonać żadnego ciecia kataną, ani nawet jej odłożyć, co najwyżej puścić, lecz uścisk na nadgarstkach się nie zmieni. Automatycznie wyrwało cię to z rytmu poruszania się unieruchamiając w miejscu. Momentalnie poczułeś, jak bandaże także docierają do twych nóg zaciskając się poniżej kostek. Z przerażeniem zauważyłeś, jak bandaże mkną także w kierunku twego gardła chcąc cie dusić. Zrozumiałeś, że atakiem jaki zastosowała, były sidła.

//To jest jakby w momencie zadawania ostatniego cięcia kataną, które opisałeś. Mam nadzieję, że wiesz jak się uwolnić... a przynajmniej jedną z dłoni  .

[Samir]

Samir zaczął się szamotać, próbując uwolnić się z więzów i wtedy odblokował ukryte ostrze. Klinga wysunęła się z karwasza z cichym z zgrzytem, a mauren uśmiechnął się mimo woli, bo wcale nie było mu do śmiechu i zdołał przeciąć bandaż krępujący jego lewy nadgarstek. Wtedy już poszło szybko, mając wolną rękę przeciął zmierzające ku jego gardłu bandaże i uwolnił prawą rękę. Wtedy przeciął bandaże u nóg i doskoczył do mumii, atakując ukrytym ostrzem czaszkę stworzenia, jednocześnie próbując przebić ją kataną.

[Canis]

//Nie możesz robić tego jednocześnie... katana jest bronią oburęczną i wymaga wolnych obu dłoni. Jeżeli zadajesz cios w czaszkę jedną ręką za pomocą ukrytego ostrza, to nie możesz "jednocześnie" zadawać innego ciosu bronią oburęczną. uwolnienie jest dobre, więc opisz co po uwolnieniu się rzeczywiście dzieje.

[Samir]

//Wybacz, w takim razie atakuję tylko ukrytym ostrzem :/

Samir uwolnił się z pewnym trudem i doskoczył do mumii, atakując ją ukrytym ostrzem. Nie miał czasu, by sięgnąć po miecz i zaatakować również nim. A mauren chętnie zaatakowałby dwiema brońmi, by zwiększyć swoje szanse za zadanie obrażeń mumii.

[Canis]

Bandaże mumii opadły bezwiednie, tak samo jak całe ciało. Przebita czaszka i raniony mózg nie utrzymały energii magicznej i mumia zwyczajnie przestała funkcjonować.

Kończąc walkę usłyszałeś stukot drzewców pochodzący z tego samego kierunku. Był to delikatnie inny dźwięk... jak gdyby zwielokrotniony.

[Samir]

Mauren uśmiechnął się, pełen euforii, którą czuł zawsze po zabójstwie, nawet jeśli to była tylko mumia ożywiona podejrzanymi czarami. Wyciągnął ostrze z czaszki wroga i wsunął je z powrotem do karwasza, a potem schował katanę. Zaczynał lubić tę broń, choć była dla niego obca. I wtedy usłyszał charakterystyczny dźwięk, który z pewnością słyszał już wcześniej. Niby brzmiał trochę inaczej, ale Samir dałby się pokroić, że to inne mumie właśnie po niego idą. Dlatego nie tracąc czasu porwał włócznię w dłonie i rzucił się do tyłu, do najbliższej dziury w ziemi, by jak najszybciej wydostać się na zewnątrz.

//Zabieram włócznię, o ile mogę

[Canis]

//Włócznia nabywa status uszkodzony, poprawne statystyki przedstawię w podsumowaniu wyprawy. Proszę byś nie zamieszczał jej w swoim ekwipunku obecnie.

Gdy byłes już rpzy wejściu usłyszałeś huk, okropny huk niczym wybuch beczek z prochem strzelniczym krasnoludów. nagle tumany kurzu wzniosły się po korytarzu i zrobiło się dziwnie jasno. po chwili dźwięki drzewców stukających o posadzkę ucichły, a ty zauważyłeś, ze tunel po całej długości zawalił się pozostawiając jedynie niewielkie żebra sklepienia. zauważyłeś tak patrząc w dal i przed siebie, ze musisz być w czymś w rodzaju labiryntu...
- Witaj! Jestem Rus, a ty kto?

Usłyszałeś z góry. Przy tobie stał mężczyzna odziany w myśliwski strój i obwieszony trofeami zwierząt. Oczywiście stał and tobą, na krawędzi szlaku wpatrując się w ciebie w drodze labiryntu.

[Samir]

Samir zdębiał, patrząc się na myśliwego, który jak gdyby nigdy nic stał sobie przy krawędzi otworu i jeszcze zagaił rozmowę. Po chwili się jednak otrząsnął, bowiem wciąż był pobudzony po walce z mumią i schował włócznię, wsuwając ją za pas przecinający mu pierś. Nie było to idealne rozwiązanie, ale powinno wystarczyć do czasu zamówienia odpowiedniego nosidełka.
- Nazywam się Samir - odpowiedział na zadane mu pytanie, popisując się przy okazji głębokim basem i delikatnie dźwięcznym tembrem głosu - Wysłał mnie w tę okolicę Georg Hertling, polecił mi zbadanie cmentarza. Wpadłem jednak do tej dziury i zaatakowało mnie jakieś monstrum. Pomożesz? - spytał, jednocześnie wyciągając dłoń w górę, w kierunku Rusa.

[Canis]

- A jasne! - Powiedział podajac ci dłoń by pomóc ci się wydostać z tunelu. - A możesz powiedzieć czego szukasz? Nie kazał ci znaleźć sobie przewodnika? Zawsze do mnie przysyłał ludzi ze swojej ochotniczej straży górniczej. - Powiedział myśliwy wesołym tonem głosu. widać było, że jest zadowolony z siebie a jednocześnie, ze jest poczciwym, uczciwym człowiekiem, jakich jednak mało na tych ziemiach.