Potłuczone szkło

[Anv]

Pech chciał, że byłem skurwielsko ciekawskim wampirem. Widząc sytuację na cmentarzu, nie zamierzałem go omijać. Byłem gotów na niebezpieczeństwo, nie żebym głupio ryzykował, po prostu nadchodził świt a ja nie chciałem nadkładać drogi póki mogę. Stwierdziłem, że przejdę tunelami. Sprawnie zeskoczyłem w dół jednego, wcześniej zerkając na powierzchni w którą stronę iść. I tak poszedłem.

[Canis]

Tunele nie były czymś nadzwyczajnym, zwykłe, stare, dracońskie tunele. Szerokie na 5 metrów. patrząc na ściany widziałeś jakie są zniszczone. Mnóstwo pęknięć, gdzieniegdzie, gdzie był jeszcze sufit widziałeś mnóstwo pęknięć, to wszystko trzymało się na słowo honoru. widziałeś, ze tunele są stosunkowo kręte i z oddali słyszałeś dziwaczne odgłosy - nie wróżyły one nic dobrego w każdym bądź razie.

[Anv]

Domyślałem się, że w tych tunelach nie będę osamotniony, nie w takim miejscu. Ale jakoś nie ciągnęło mnie do prędkiego spotkania z resztą zwiedzających. Starałem się analizować dokładnie skąd dochodzą dziwne odgłosy i obierać ścieżkę między tunelami tak, aby przejść drogę samotnie. Bardziej interesował mnie kształt tuneli i ich zawartość nieruchoma, niźli to co było w środku i najwidoczniej nie do końca umarło.

[Canis]

Tunel, do którego wpadłeś prowadził na wprost i skręcał w lewo 10 metrów dalej. Za zakrętem słyszałeś odgłosy i zbliżały się do ciebie stosunkowo szybko. Dzięki węchowi zacząłeś odczuwać zapach egzotycznych ziół, a zarazem odór zgnilizny. Słyszałeś także postukiwanie broni drzewcowej po posadzce... Za tobą z kolei było identycznie to samo, tunel prowadzący za ciebie, kolejno w prawo, w takiej samej odległości.

[Anv]

Wiedziałem, że nie mam wyjścia, ruszyłem przed siebie, zanim to coś za mną zdąży mnie odwiedzić.

[Canis]

do sklepienia były 2,5 metra wysokości, zaś zza rogu wyłoniła się Mumia Raanaar wyposażona we włócznię.



1x Mumia Raanaar

//Jest wyposażona w:

Nazwa broni: Włócznia mumii Raanaar
Rodzaj: włócznia
Typ: oburęczny
Ostrość: 23
Wytrzymałość: 30
Opis: Wykuty z 1,1kg stali Valfdeńskiej oraz drewna o zasięgu 1,9 metra.

//Uważnie przeczytaj statystyki

[Anv]

Widząc istotę, która stanęła przede mną, nie byłem pewien czy poradziłbym sobie w walce z nią. Sam fakt jak trzymała włócznię, wskazywał na to, iż potrafi machać nią lepiej, niż ja swoją kataną. Poza tym, nigdy nie walczyłem z takim stworzeniem. Zerknąłem szybko do góry. Było wysoko, ale nie za wysoko. Przykucnąłem szybko, po czym mocno wybiłem się w górę, próbując złapać się rękami za krawędź i podciągnąć, tak aby wydostać się z tunelu. Była to jedyna droga ucieczki, zza moich pleców bowiem też prawdopodobnie mogła wyłonić się taka mumia.

[Canis]

Mumia szybko dotarła do miejsca, w którym się znajdowałeś. Wbrew ogólnemu przekonaniu ciało mumii raanaar było bardzo sprawne i niezwykle szybkie. Stojąc w miejscu gdzie stałeś, a ty już zdążyłeś wyskoczyć z tunelu, spróbował wykorzystać atak sidła i spętać ciebie bandażami i sprowadzić do tunelu, jednak bez skutku, odległość była zbyt duża. Mumia zaczęła charczeć i jęczeć, po czym zaczęła biec s powrotem w miejsce, z którego przybiegła.

Stojąc na powierzchni widziałeś, ze tunele są gęsto osadzone i niezwykle kręte, zaś twój cel był nadal daleko... Każdy tunel jest dokładnie takich samych wymiarów. 2,5 metra do sufitu (które w większości są pozawalane, zaś szerokość tuneli to 5 metrów. każdy tunel od siebie jednak był oddalony o parę metrów, a te miejsca nadal były porośnięte trawą.

[Anv]

Analizując zaistniałą sytuację, wpadłem na pewien pomysł. Widząc jak niebezpieczne może okazać się podróżowanie tunelami, postanowiłem poruszać się górą. Oszacowałem szerokość tuneli i szybko doszedłem do wniosku, że w razie czego, przeskoczę go po prostu. Rozejrzałem się więc wokół, decydując w którą stronę ruszyć, po czym zacząłem biec właśnie w tą stronę, starając się przeskakiwać każdy napotkany tunel w jak najwęższym miejscu.

[Canis]

Niebo już zaczynało przybierać właściwy dla poranka błękit, lecz jeszcze się słońce nie ukazało na horyzoncie, gdy już ominąłeś sprawnie cmentarz. parędziesiąt metrów dalej zaczynały się domostwa, widać było wiatraki i pracownie. była to z pewnością pora, w której wszyscy jeszcze spali. Nagle usłyszałeś strzał, charakterystyczny dla broni jaką jest muszkiet. brzmiał w oddali, a ptaki zerwały się z korony drzew.

[Anv]

Przykucnąłem gwałtownie, nie chcąc oberwać w łeb kulką z muszkietu. W takiej pozycji ruszyłem najszybciej jak mogłem w stronę młynów. Nie wiedziałem gdzie strzelali i w którą stronę, dlatego starałęm się dotrzeć tam jak najszybciej. Gdzieś tam mieli mieszkać dwaj mężczyźni.

[Canis]

Gdy tak pędziłeś spojrzałeś na dwa domy, a w oknach dwoje ludzi w nocnych koszulach z muszkietami. Slyszałeś krzyki i wrzaski, nieprzeciętne przekleństwa i wyzwiska rzucane między dwoma mężczyznami. dało się tam słyszeć poszukiwane przez ciebie imiona w połączeniach jak:

-  "Jarek skur*ysynie"
- "Zdychaj mirek! Ty ch*ju!"

I wcale nie brzmiało to żartobliwie szczególnie, gdy kule świstały uderzając w drewniane okiennice budynków dziurawiąc je na wylot.

[Anv]

Bodbiegłem w tej samej pozycji bliżej domostw owych panów, wciąż starając się nie zostać trafionym. Gdy byłem dostatecznie blisko krzyknąłem.
- Hej. Panowie. Co jest? Spokojnie. Przybywam do was po pomoc. - starałem się mówić głośno i wyraźnie. Jednocześnie, zachowywałem spokój i zimną krew, chciałem, żeby zrozumieli, że ja ewentualnie też nie jestem ich wrogiem.

[Canis]

Spojrzeliz e zdziwieniem na ciebie, po czym odłożyli muszkiety i zamknęli okiennice znikając z okien.

[Anv]

Wyprostowałem się więc i ruszyłem przed siebie, do pierwszego z domostw. Podchodząc pod drzwi otrzepałem ubranie. Ostatecznie zapukałem w drewniane drzwi.

[Canis]

Nim dotarłeś oboje drzwi otworzyły się, wyszli przez nie dwaj mężczyźni, z jednego domu wyszedł grubszy, w długiej piżamie i szlafmycy facet mający w łapach muszkiet i celujący w drugiego mężczyzn. drugi mężczyzna był znacznie chudszy, lecz tak samo odziany i tak samo celował muszkietem w pierwszego faceta. Zorientowałeś się, że są na swoistej ścieżce wojennej ze sobą. Słońce wstawało nad horyzontem. widziałeś jak pierwsze smugi pięknego, czystego, żółtego słońca skrywają kolejne centymetry traw, budynków i innych swym blaskiem. kwestią minut było, gdy dotkną ciebie.

[Anv]

- Panowie, spokojnie. Mam interes do was obu, będzie zapłacone, a potem możecie dalej do siebie strzelać. Tylko wejdźmy może do środka, bo brzydkie słońce wstaje, mi to nie na rękę. - stwierdziłem, próbując wskazać drogę do drzwi do najbliższego pomieszczenia.

Nadal mam cienko z czasem, żeby pisać, ale będę się starał.

[Canis]

- Dobra, pójdziemy do mnie...
- Nie! Do mnie!
- Nie badź taki...
- Chcesz mnie w pułapkę wciągnąć, nic z tego! Albo u mnie albo nigdzie.
- To wtedy nigdzie!

Zaczęli się ponownie kłócić, a czas mijał nieubłaganie...

[Isentor]

//Czy wyprawa będzie kontynuowana?

[Canis]

//Uprzedzał, że będzie miał mało czasu, lecz nic się nie zmienia. W razie czego będzie mógł podjąć się ponownego wykonania misji, bądź wybrania innej dla siebie.

Wyprawa zakończona niepowodzeniem!

Podsumowanie: Gracz podjał się wykonania misji i udał się w daleką podróż, po pokonaniu przeciwności i dotarciu do Mirty, wkroczył do karczmy, gdzie uzyskał informacje na temat lokacji i położenia głównego celu podróży. Dotarł na miejsce nie ebz przeszkód i spotkał się z nimi, lecz zbyt długi czas rozmowy zniechęcił obywateli, którzy zostawili go samego w głuszy. Nie mając wyjścia oddelegowano go do Efehidonu...