Czarna Polewka

[Rikka Malkain]

Przewróciłem się, gdy próbowałem ominąć tego niedźwiedzia. O tamtego!-Odruchowo odwróciłeś się do tyłu, by spojrzeć we wskazanym kierunku. Nie zobaczyłeś tam niczego, prócz czwórki bandytów. Niziołek tymczasem z właściwą sobie zwinnością zerwał się na równe nogi i dał susa w przydrożne zarośla znikając z oczu dwójki zabójców. Jeden z bandytów celował z kuszy, zerkając to na Rikke, to na Mohameda. Pozostała trójka stała obok niego z wyciągniętymi mieczami.
Mówiłem, że zasadzka się uda!
Kogo my tu mamy?
Czarnuch i jakaś elfica.
Jak elfica?! Na uszy patrz! Widać, że jakiś kundel.
No i co? Normalne ma uszy!
No właśnie.
Zamknąć mordy i brać ich!

//

http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Ochroniarz Ochroniarz x1
http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Bandyta Bandyta x3

[Mohamed Khaled]

Kundel? O wy kurwie syny... - powiedziałem chowając się za wóz, i wyciągając kuszę. Była naładowana, bo zrobiłem to nie dawno. Wychyliłem się, wymierzyłem i puf! Sekunda, gdy bełt poleciał ku snajperowi. Chociaż odległość była nie duża, siła wyrzutu zrobiła swoje. Bełt wbił się karczycho, i jeden z czwórki padł. Teraz, kiedy leżał, schowałem kuszę i wyciągnąłem katanę. Wyszedłem.... No.. To który następny?

Ochroniarz - kaput
3/3 Bandyta

[Rikka Malkain]

Gdy Mohamed skakał za wóz, bandyta z kuszą wystrzelił. Bełt ranił maurena w ramię, jednak rana nie przeszkodziła mu w zrewanżowaniu się strzałem w kark oprycha. Pozostała trójka rzuciła się na dziewczynę. Kopnęła najbliższego w brzuch, gdy wznosił miecz do ataku. Dwaj następni zderzyli się z jego plecami, ale oczywiście szybko wyminęli kompana, którego kopniak pozbawił oddechu. Ta sekunda wystarczyła jednak dhampirzycy by skoczyć za wóz i dobyć miecza, stając obok towarzysza. Bandyci od razu ustawili się naprzeciwko nich.

//Twoja rana nie jest poważna, bełt tylko drasnął cię w lewe ramie. Mimo to przyda się jakaś drobna miksturka, medyk, albo wampirza krew. 

[Mohamed Khaled]

Ruszyło dwóch, trzeci się dusił nadal. Katanę przygotowałem do walki, i gdy pierwszy mnie zaatakował, ciąłem. Katana uderzyła o ciało, robiąc na niej kreche. Bandyta zakwiczał. Ciął ku głowie, ale zrobiłem unik. Zamachnąłem się, wybijając miecz z ręki. Teraz on zaczął zagrywkę...Chciał mi wyrwać broń, ale jednego trzeba się nauczyć... Komuś bez broni to można gówno zrobić. Chwyciłem mocniej ostrze, i kilkoma zwinnymi ruchami zabiłem go..
Leciał już kolejny...

[Rikka Malkain]

Zostało zatem dwóch. Podczas gdy jeden z nich próbował pchnąć maurena, drugi ciął jakby chciał odciąć Rikki głowę. Dziewczyna schyliła się i dźgnęła go swoim Krwawym mniej więcej w środek klatki piersiowej. Wbiła miecz aż do połowy ostrza, po czym nogą zsunęła nabitego bandytę z ostrza. Ciało upadło na ziemię, ale Mohamed wciąż walczył z ostatnim... 

1/3 Bandyta

[Mohamed Khaled]

Ale już nie długo, ponieważ widząc że to już koniec, ciął po ręce. Katana przeszyła ręke, odcinając ją. Bandyta w szoku, nie czuł bólu i naparzał. Zrobiłem unik, po czym ciąłem jeszcze raz - po klacie piersiowej. Zawył, zaatakował. Unik, i cięcie - to zrobiłem i tym pośrednio zakończyłem. Napastnik padł na ziemie, i wypuścił miecz. Schowałem swój, po czym kląkłem przy nim. Ja jestem ten który Cię zabił, lecz nie bój się. Wybaczam... Requiescat in Pace - powiedziałem słowa z pewnej książki w której znaczyły "Spoczywaj w pokoju". Wbiłem ukryte ostrze w krtań.

[Rikka Malkain]

Tymczasem Rikki właśnie chowała miecz do pochwy na plecach. Rozejrzała się wokół, wyglądało na to że już po wszystkim. Szczerze mówiąc, to poszło łatwiej niż się spodziewała.-Zostawiamy ich tak, jak leżą i ruszamy dalej? O, czekaj. Jesteś ranny?

[Mohamed Khaled]

Ty! Faktycznie... Nie poczułem nawet - uśmiechnąłem się, po czym zacząłem przeszukiwać bandytów. Rana chodź mała, piekła jak cholera...

//Co znajduje?

[Anette Du'Monteau]

//:Zwracam uwagę, że nie mogłeś odciąć ręki przeciwnikowi. Nie masz specjalizacji na poziomie odpowiednim aby było to możliwe. Garik uwzględnij to potem w talentach odnośnie walki. Polecam pamiętać o swoich umiejętnościach.

[Rikka Malkain]

Dziewczyna przewróciła oczami. Wyjęła z torby pusta fiolkę, nacięła sobie lekko przedramię sztyletem i z sykiem napełniła naczynie swoją krwią.-Masz.-Nie cierpiała tego robić, ale jak mus to mus. Nie mogli przecież szukać teraz kogoś, kto to zabandażuje. Nie chciała też, by jej towarzysz skapiał gdzieś po drodze, bo wdało mu się jakieś cholerstwo. Gdy już podała maurenowi fiolkę, wyciągnęła drugą, tym razem pełną. Zawierała krew barghesta, którą teraz wypiła.


//Będę pamiętał 
//Mohamed, nie znalazłeś niczego wartościowego.

[Mohamed Khaled]

Wypiłem to, chodź smak miało do dupy. Ruszamy? Zapytałem wchodząc na konia.

[Rikka Malkain]

Nie krzyw się tak. Ruszamy.-Odpowiedział i również wskoczyła na konia. Już po chwili oboje byli znowu w drodze. Jechali jeszcze dwie godziny, później trzeba było się zatrzymać. Kruki urządziły sobie mały piknik i przerwę na obiad, po czym ruszyły w dalszą drogę. Do celu dwójka jeźdźców dotarła dopiero pod wieczór. Ciemniało szybko. Na dodatek zaczął padać deszcz, chodź rano nic na to nie wskazywało.-Spójrz tam!-Wskazała na widoczny mimo półmroku dom na skraju lasu. Dworek, który otaczał ładny i wyraźnie zadbany żywopłot. Wejścia broniła żelazna brama.-To tutaj.

[Mohamed Khaled]

Widzę właśnie.. Powiedziałem podjeżdżając do bramy. Zsiadłem z konia, po czym próbowałem ją pchnąć. Może nie była zamknięta? A nie wolałem przy deszczu stać na polu bo jeszcze przeziębnie złapać, i inne cholerstwo...

[Rikka Malkain]

Brama była zamknięta. Nagle znikąd pojawił się za nią odźwierny w grubym skórzanym płaszczu z kapturem, mieczem przy pasie i lampą w dłoni. -Ktoście?!-Zapytał przekrzykując ulewę. 

[Mohamed Khaled]

Czyżby twój pan nie ostrzegł Cię, że mają go odwiedzić goście z Kruków? - zapytałem odźwiernego.

[Rikka Malkain]

Aaa... Ostrzegał. Prawdę mówiąc wiedzieliśmy o tym tylko my dwaj, więc to musicie być wy! Zapraszam.-Szybko wygrzebał skądś klucze i otworzył bramę.-Za mną proszę.-Sługa zaprowadził zabójców do dworku. W środku nie dojrzeliśmy nikogo, pewnie wszyscy już spali. Weszliśmy za odźwiernym po schodach na górę i dotarliśmy do pokoju wyglądającego na jakiś gabinet.-Proszę poczekać.-Powiedział i wyszedł bez żadnych wyjaśnień. Nie było go dłuższą chwilę, ale wreszcie wrócił. Prowadził ze sobą jakiegoś grubasa. Od razy widać było, że gość ma pieniądze. Cały obwieszony był kosztowną biżuterią, jego ubrania były haftowane złotą nicią, a przy pasie miał zdobiony pistolet skałkowy.-Aha. To wy jesteście z Kruków?-Zapytał mierząc swoich gości wzrokiem.

[Mohamed Khaled]

Witam pana - rzekłem ukłaniając się. Tak, to my jesteśmy z Kruków. Jestem Mohamed, ale proszę mówić Moha. A to moja towarzyszka Rikka - przedstawił koleżankę po fachu. Podobno ma pan zlecenie, więc przyjechaliśmy. Może pan opowiedzieć, o co dokładnie chodzi?

[Rikka Malkain]

Mogę i powiem. Siadajcie.-Wskazał na dwa wolne krzesła, a sam rozsiadł się na wielkim fotelu za biurkiem. Odźwierny, który chyba pełnił także role ochroniarza, ustawił się za jego plecami.-Sprawa jest dość delikatna. Chodzi o moją córkę. Nie, nie! Nie chcę żebyście ją zabili. Wręcz przeciwnie. Macie ją uratować. Zawsze była bardzo zaradna i dawała sobie rade sama w wielu sprawach. Sama też wybrała sobie przyszłego małżonka i to właśnie jest mój kłopot. Ten człowiek to zupełne zero. Kazała mi go jednak zaakceptować, w przeciwnym razie ucieknie. Nie chcę stracić jedynej córki, ale nie chcę też wyjść na złego ojca... Rozumiecie do czego zmierzam?
Owszem.
Macie się go pozbyć, ale tak żeby to wyglądało na wypadek...

[Mohamed Khaled]

Czyli bez użycia broni... - pomyślałem na głos. Wprawdzie utrudnia to robotę, ale chętnie się tego podejmę. Nie żebym się cieszył, że zginie jakieś zero, ale szkolić się trzeba... - powiedziałem już do zleceniodawcy. Wiesz, gdzie można znaleźć wybranka twej córki? - zapytałem. Sprawa była dość częsta. Ojciec martwi się o córkę, i zleca zabicie jej wybranka... Gdzie ja to już słyszałem?.

[Rikka Malkain]

Wiem gdzie jest. Tutaj, w tym budynku. ÂŚpi sobie smacznie dwa pokoje obok. Udałem przed córką, że faktycznie akceptuje jej beznadziejny wybór i zaprosiłem przyszłego zięcia na wspólne polowanie. Mój myśliwy wytopił gdzieś w okolicy coś dużego... Rano powiem, że źle się poczułem, ale nie chcę odbierać wybrankowi córki radości z polowania. Do ochrony na łowach przydzielę mu waszą dwójkę... Rozumiecie?
A ten myśliwy też z nami pójdzie?
Tak, oprócz niego będzie też mój psiarczyk. I teraz uwaga. Oni dwaj nic nie wiedzą i lepiej żeby tak zostało.