Kłusownicy - Ostatnie starcie!

[Nikolaj]

- Oswoić. Podobno kapłanki w stolicy są w stanie sprawić, że będą dla właściciela jak brat. Ktoś na pewno będzie chętny by takowego kupić. Albo po prostu któryś z nas by go wziął. Mi w sumie nie potrzebny. Tylko że któreś z nas, najlepiej dwójka, powinna odeskortować je do Ostoi.

[Gordian Morii]

- Jeżeli tak to ja się nimi zajmę. I tak w chwili obecnej wojownik ze mnie dosyć cienki. Mogę je odwieźć do miasta, ale jeden pluszak mój. He he - odpowiedziałem Nikolajowi.

//: Oczywiście o ile Is zgodzi się na pozyskanie chowańców na tej wyprawie.

[Nikolaj]

- Dasz sobie radę? Czy wolisz by Ci ktoś pomógł? Osobiście zostanę by zapolować - powiedział podchodząc do niedźwiedzia. Przyglądał mu się, co by tu można było pozyskać jeszcze.

// o ile

[Melkior Tacticus]

//Po tym co nas tu spotka, zgodzi się 

- To zróbmy tak, Gordian polecisz z nimi do Ostoi. Zostawisz je tam u kogoś i wrócisz do nas. Ukryjemy się tutaj, samica wpadła w sidła i jest nie ruszona tak więc nasza zwierzyna może zjawić się lada chwila.

[Gordian Morii]

- No to jadę, ale najpierw pomóżcie mi się z nimi zabrać. - powiedziałem do Melkiora i Nikolaja. Całkiem przypadkowo miałem ze sobą kilka lnianych worków przytroczonych do siodła konia.
- Do ostoi nie daleko, więc powinny wytrzymać, w końcu lepsze to niż przerobienie ich na rękawice. - dodałem i razem z towarzyszami zapakowaliśmy miśki do worków. Przytraczając worki do grzbietów dwóch koni ruszyłem w kierunku karczmy by stamtąd wyruszyć traktem prosto do ostoi.

[Elrond Ñoldor]

- To co, w krzaki? - powiedział zacierając ręce.

[Gordian Morii]

Podczas gdy dwoje elfów pozostało z mającym nie do końca wiadome zamiary Nikolajem, ja patatajałem sobie w kierunku Ostoi pozostawiwszy daleko za sobą karczmę, w której spędziliśmy ostatni wieczór.

[Ahmid]

Elfka zgrabnie zdjęła łuk z pleców, i weszła po cichu w krzaczki. Klękła, naciągnęła cięciwe i czekała...

[Nikolaj]

Nikolaj był tuz za nią.

[Melkior Tacticus]

//Gordiu, docierasz do Ostoi i pozostawiasz misie pod odpowiednią opieką.
//Niko, po dłuższej chwili usłyszałeś kroki grupy ludzi.

[Nikolaj]

Nikolaj podniósł bez słowa prawą pięść do góry. Wszyscy znieruchomieli. Następnie wyciągnęli swoje przygotowane łuki, gdy Nikolaj bezszelestnie załadował na swoją broń strzałę. Nie mówić mówić, że coś się zbliża. Trójka myśliwych czekała na zwierzynę.

[Melkior Tacticus]

Szli, było ich 6. Kłusownicy, kompletnie nie spodziewali się że zaraz wpadną w zasadzkę. Gdy podeszli na jakieś 40m. Myśliwi oddali strzały. Pierwszy strzelał Melkior, trafił bandyte prosto w serce.

5/6

[Ahmid]

Odetchnęła głęboko, i zamknęła oczy. Wizualnie przywołała sobie obraz, jak wypuszcza szczałe, a ta leci i trafia w samo serce. Otworzyła oczy, i wymierzyła. Brzęk, i strzała poleciała. Szybowała po przez czas, i miejsce aż trafiła w miejsce które wybrała elfka. Klata. Strzała przeleciała na wylot, a kłusownik chwycił się za to miejsce i padł wykrwawiając się i jąkając...

4/6

[Gordian Morii]

-Zajmijcie się nimi do naszego powrotu. Później Melkior będzie o nich decydował, ja bawię się tylko i wyłącznie w kuriera, do miłego! - powiedziałem do kilku myśliwych, którzy mieli się zająć "moimi" niedźwiadkami i zwijając worki wskoczyłem w siodło i ruszyłem w drogę powrotną.

[Melkior Tacticus]

//Gordian, docierasz w nasze okolice. Widzisz jak rozstrzeliwujemy bandytów.

[Nikolaj]

Strzała wypuszczona przez Wampira ugrzęzła w szyi kłusownika. Idiota zamiast nie ruszać, w panice wyszarpał ją. Krew buchnęła. Padł po kilku sekundach.

3/6

[Gordian Morii]

Gdy dotarłem na miejsce, w którym kilka godzin wcześniej odnaleźliśmy małe niedźwiadki walka już trwała. Chociaż słowo walka była bardzo dużym nadużyciem. Myśliwi dosłownie zdziesiątkowali grupę kłusowników, której szeregi topniały w tak zastraszającym tempie, że aż żal było patrzeć i dziw brał, że pozostała garstka nie rzuciła się do ucieczki. Wiadomym było bowiem, że szans nie mają dosłownie żadnych.
Siedziałem w siodle więc ni jak mi było sięgać teraz po łuk. Ruszyłem szarżą w kierunku kłusowników wyszarpując miecz z pochwy zawieszonej u pasa.
Rosnące drzewa i fakt, że byłem sam uniemożliwiały zastosowanie standardowej szarży kawaleryjskiej, więc trzeba było wykorzystać to co się zrobić dało, a mianowicie prędkość konia i ciut mniejszą prędkość przeciwników. Brzeszczot broni z sykiem przecinał powietrze i w pewnym momencie napotykając opór odrąbał prawie cały bark przeciwnika.

2/6

[Melkior Tacticus]

Sekundę po szarży Gordiana padł kolejny kłusownik. Strzała wystrzelona przez Melkiora trafiła prosto e serce.

1/6

//Nie mam weny

[Nikolaj]

Nikolaj jak gdyby nigdy nic wyskoczył zza krzaków, przeturlał się i wylądował miękko na nogach, klęcząc na jednym kolanie i jednocześnie naciągając strzałę na cięciwę.
Zdezorientowany kłusownik wyrzucił miecz i sztylet trzymany w dłoniach, zrobił kilka kroków do tyłu i obrócił się na pięcie. Nie zdążył uciec. Strzała z cichym świstem przecięła powietrze, uderzyła pod lewą łopatkę. Tam gdzie powinno być mniej więcej serce. Bandyta lasu stracił lekko równowagę, upadł na kolano, ale od razu zaczął się podnosić. W tym samym momencie oberwał kolejną strzałą. Upadł i więcej się nie podniósł.
Wampir podszedł do niego, nachylił się nad szyją i zatopił w niej swoje krwi. Pił i Pił, a gdy skończył przetarl usta kawałkiem szmatki i wyciągnął strzały.
Podszedł również do swojej pierwszej ofiary i również z niej wyciągnął strzałę. Przyłożył od razu swoją szklaną butelkę z torby, przystawił ją do już pokaźnej rany i napełnij flakonik.

// pobieram 1l ludzkiej krwi

[Melkior Tacticus]

- No i po robocie. - Melkior odzyskał swoje strzały i coś go tknęło by przeszukać ciała. Znalazł mapę okolicy, z zaznaczonym prawdopodobnie obozem kłusowników i jeszcze jednym punktem. - Sprawdzimy ich obozik? To jakiś kilometr tam. - wskazał palcem.