Meandry mej pamięci - R

[Elrond Ñoldor]

Puścił go, nie chciał go przecież zabić.

[Izabell Ravlet]

- Wiedziałem! Wiedziałem, że jest z tobą coś nie tak! ÂŚwir! - wrzasnął i zaczął uciekać. Gdy był kilkanaście metrów przed tobą, dostrzegłeś, że trzyma żółtą, świecącą kulę pod pachą.

[Elrond Ñoldor]

Przewrócił oczami kręcąc głową z dezaprobatą. Ponownie zaczerpnął energii magicznej ze swojej duszy, ale tym razem by teleportować się. Zniknął w szarej mgiełce i wyrośl jakby spod ziemi tuż przed uciekającym chłopcem. Oczywiście dzieciak wpadł na Elronda. Czarodziej miał nadzieję, że ponownie zostanie przeniesiony do kolejnej części pamięci zaraz po dotknięciu kuli.

[Izabell Ravlet]

Nadzieje nie okazały się płonne. Wyrwałeś się z otaczającej cię rzeczywistości i wędrowałeś chwilę po umyśle maurena. Wyczułeś, że zbliżasz się do bariery, od której ostatnio odbiliście się. I to, że jest ona lekko pęknięta...
Odzyskałeś ciało, a twe zmysły dużo szybciej dopasowały się do otoczenia. Jesteś w dziwnym pomieszczeniu. Na środku stoi lampa, która oświetla pięcioro drzwi i jedną pustą ścianę. Czyżby ktoś cię ubiegł? Nic więcej tu nie ma. Na drzwiach są rysunki. Widzisz kolejno: zarysy trzech postaci z mieczami; zarys Valfden; zarys jakiegoś zbioru budynków; zarys jakiejś małej wyspy; zarys kontynentu. Co jest kluczem?

[Elrond Ñoldor]

- Darlenit jest z kontynentu. Błądząc po jego pamięci widziałem jego dzieciństwo. Czyli najlogiczniej jest wybrać klucz będący zarysem kontynentu... - jak pomyślał tak zrobił. Podszedł do drzwi oznaczonych odpowiednim symbolem i nacisnął na klamkę.

[Izabell Ravlet]

Coś namieszałeś. Drzwi nie tylko nie dały się otworzyć, ale wręcz odepchnęły cię od siebie. Na domiar złego usłyszałeś powolne trzepotanie skrzydełek. Dostrzegłeś, że sufit jest bardzo wysoko. W powietrzu nad tobą wisi demoniątko. Rozpoczyna pikowanie w twoim kierunku.

Pomieszczenie jest w kształcie sześciokąta o boku 2m. Po środku stoi lampa, której szczęśliwie nie naruszyłeś, odbijając się od drzwi.



1x Demoniątko

[Elrond Ñoldor]

Podniósł tylko dłoń w kierunku pikującego demoniątka.
- Aresh isgrash! - kamienny pocisk zmaterializował się na dłoni maga. Wystrzelił dzięki w mortokinezie w jego kierunku trafiając bezbłędnie, robiąc miazgę z ciała nieszczęścia, zdobiąc ścianę smutną mozaiką.
- No dobra. Spróbujmy inne drzwi - pomyślał. Tym razem nie podchodził tylko dzięki sile magii nacisnął na klamkę drzwi z konturem wyspy.

[Izabell Ravlet]

//A więc R znaczy...

Naparłeś na drzwi. Otworzyły się lekko. Za nimi znajdowało się ogromne pomieszczenie, kształtem przypominające trójkąt. Byłeś w jednym z kątów, do pozostałych dzieliło cię 20 m. W różnych miejscach rozstawione są stojaki ze świecami, toteż jest tu dość jasno. Na samym środku dostrzegłeś coś takiego:

[Elrond Ñoldor]

Podszedł bliżej, by się temu czemuś przyjrzeć.

[Izabell Ravlet]

Podszedłeś, a widok cię zaskoczył. Wewnątrz bariery stał uwięziony Darlenit. Głowę miał zwieszoną, oczy zamknięte. Między tobą, a barierą pojawiła się żółta kula.

[Elrond Ñoldor]

Elrond dotknął jej.

[Izabell Ravlet]

Nic konkretnego się nie stało. Kula była gładka, chłodna.

//"Ku księżycowi"

[Elrond Ñoldor]

Elrond postanowił użyć kuli, do rozbicia bariery, która osłaniała Darlenita.

[Izabell Ravlet]

A postanowienia trzeba wprowadzać w życie, bo prowadzącemu nie zawsze chce się dopowiadać za gracza ;P

[Elrond Ñoldor]

//

Elrond użył kuli, do rozbicia bariery, która osłaniała Darlenita.

[Izabell Ravlet]

//Gdybym był złośliwy, miałbym kilka powodów do pokiereszowania cię póki co pozwolę sobie co najwyżej na nadinterpretację xD

Elrond zamachnął się z całej siły i uderzył trzymaną kulą w barierę. Pojawiło się pęknięcie, kula została wchłonięta, a arcymag odrzucony na kilka metrów. Szczęśliwie nic sobie nie złamał, ale jest trochę obolały. Niestety, to koniec szczęścia - zza bariery wyleciały dwa demoniątka.



2x Demoniątko

[Elrond Ñoldor]

- No bez przesady... Aresh isgrasz! Aresh isgrash! - energia magiczna ponownie wybuchła z ciała arcymaga, koncentrując się na jego dłoniach. Nad nimi skrystalizowały się dwa porządne kamienie. Cisnął nimi przy pomocy mortokinezy w piekielne poczwary.

[Izabell Ravlet]

Udało ci się trafić w jedną, bliższą. Ból sprawił jednak, że ręką ci zadrżała i drugi pocisk chybił. Demon zbliża się z dużą prędkością z ostrą bronią wyciągniętą przed siebie.

[Elrond Ñoldor]

- Aresh isgrash! - krzyknął po raz ostatni. Wycelował idealnie wprost w poczwarę. Kamienny pocisk wystrzelił z zawrotną prędkością w kierunku demoniątka. Trafił w broń. Pocisk rozsypał się, a sama kreatura zaryła w podłogę. Koniec końców była nadal cała. Elrond w kilku krokach rzucił się na nią w wyciągniętym kosturem i zanim ta zdążyła pozbierać się po upadku, leżała ponownie na ziemi. Tym razem z dziurą w głowie, po uderzeniu obuchem broni mężczyzny.

[Izabell Ravlet]

Po skończonej walce między tobą a barierą pojawiły się dwie pozostałe kule. Do ciebie należy decyzja, czy użyjesz najpierw jednej, czy obu naraz.