Klątwy i uroki

[Gunses]

//Ty się Kratos naucz, że od tego masz pirokineze, żeby siłą woli tak podgrzać końcówkę papierosa, że ją zapalisz. Bo takie machanie kulą ognia przy twarzy, może się dla Ciebie źle skończyć.
~Gunses

[Mohamed Khaled]

//Niby miałem to w głowie, że tak można, ale myślałem że nie. No weź! Ja się dopiero uczę władać magią

[Melkior Tacticus]

Magowie... Melkiror tylko pokiwał głową cicho wzdychając.

//Gucio powinien przypalić Ci brodę.

[Jiroslav]

-Zabrał mikstury?! ÂŻeby tylko!-Zawodził alchemik. -Wpadli do wioski i wszystkich pod broń! Mi całą chaty zdemolowali, szukali mojego kamienia filozoficznego, dzieła mojego życia! Dziesiątki lat pracy, miałbym to oddać? Uciekłem, a tak mnie przegonili że biec musiałem całą noc... No i te sambiry jeszcze.... Za co ludzie, za co? Pewnie dalej mnie szukają.-Kręcił głową.

[Melkior Tacticus]

- Posłuchaj no dobry człowieku, jak nie powiesz nam kto to zrobił to raczej ci nie pomożemy...

[Elrond Ñoldor]

- A jak Ciebie szukają, to tym lepiej dla nas. ÂŁatwiej ich wytropimy i wybijemy - powiedział Nikolaj.

// Ehh... Teraz tego nie można już zmienić.

[Jiroslav]

-Przecież mówię! Bandyci. Przewodziła nim kobieta. Wiedźma. Piękna jako elfka, tylko jakaś wredna taka i posiadająca skłonności sadystyczne że tak powiem.
-A ilu ich było?
-Nie liczyłem, bo i czasu nie było. Ale dużo, więcej niż nas. Ze trzy, cztery tuziny. Część zostałą w wiosce.
-Co proponujecie?-Jiros zapytał kompanię.


//Edzio napisałeś jako Elrond 

[Melkior Tacticus]

- Załatwić to taktycznie. Ja i Niko pójdziemy na zwiad. Sprzątnąć tych we wsi, jednego zostawić by nam powiedział gdzie reszta. Ich też wykończyć.

[Nikolaj]

- Taktyka dobra. Ale pamiętajcie, by nigdy nie rozdzielać się bardziej niż na dwójki. Co o tym sądzisz Jaro? Panie Alchemiku?

[Mohamed Khaled]

A może by taki ich spalić? Heh. Ciężko będzie. W takiej sytuacji zdał bym się na naszych myśliwych. Zdadzą nam relacje z zwiadu, i dzięki temu może uda nam się Ci pomóc.

[Jiroslav]

-Zawsze lepiej spróbować ich zaskoczyć, niż żeby oni mieli zaskoczyć nas. Zgadzam się.
-Chwileczkę! Ja do nich nie wrócę. Zostać też nie mogę, jak mnie tu zdybają samego...
-To może się rozdzielimy? Kratos i ja moglibyśmy zaczekać na polanie, a wy sprawdzić sytuacje w wiosce. Hm?- Plan wydawał się mężczyźnie rozsądny.

[Melkior Tacticus]

- Dobra myśl, tylko nie spalcie lasu. To co? Nikolai Ty prowadzisz.

[Jiroslav]

-Zadbam o to.-Rzekł spoglądając niepewnie na Kratosa.

[Nikolaj]

- Zgoda.
Dwójka Gońców ruszyła w kierunku wioski. Szli powoli, skrajem lasu. Woleli nie wystawiać się na widok. Nikolaj mając lepsze zmysły starał się wypatrzyć jakiekolwiek zagrożenie. Z drugiej strony jego towarzyszem był elf... Kto wie, który wypatrzy cokolwiek pierwszy.
Wampir miał cały czas przygotowaną strzałę i łuk.

[Jiroslav]

//Nikolaj, Melkior

Szliście jeszcze czas jakiś, aż (dopiero teraz!) zapadła noc. Wampir usłyszał kilka męskich głosów. Odgłosy dobiegały z lewej i oboje dostrzegli tam nikłe światło. Najpewniej ogień.

//Jiros, Kratos

-Może nas znajdą, może nie. Proponuje rozbić jakiś obóz.-Powiedział. Nie uśmiechało mu się stać bezczynnie całą noc, bo nie wiadomo kiedy wrócą zwiadowcy.

[Nikolaj]

- Słysze kogoś po lewej. Tam - wskazał palcem nikły ogień.
- Może podkradnę się na tyle blisko, by podsłuchać ich?

[Melkior Tacticus]

- Spróbuj. Ja ledwo widzę. Powiedział i przykucnął przy jakimś krzaczku z przygotowanym łukiem.

[Mohamed Khaled]

Nie patrz się tak na mnie! Zrobił dziecięcą minę. Nie jestem Malavonem, że rzucam deszczem ognia na lewo i prawo. Uśmiechnął się.
Po chwili:
Pomysł z obozem mu się podobał.
Dobra! To robimy! I pomógł w zakładaniu obozu. By tak nie robić przy ciszy, zagadał:
No to co robiłeś ostatnimi czasami? Poznałeś kogoś nowego? Czuć było że chciał się coś dowiedzieć.

//Nikusia to my chyba już nie mamy, skoro śpi jak suchar w domu

[Nikolaj]

Nikolaj może nie znał się na skradaniu, ale nie musiał podchodzić pod samo ognisko. Miał doskonały słuch. Zbliżył się na tyle, by słyszeć każde słowo.

[Jiroslav]

//Jiros, Kratos

-Ano, kilka osób się poznało.-Zaczął mówić. -Kalksztajn, poszedłbyś po drewno na ognisko?-Zapytał alchemika i zaczął sobie szykować miejsce do spania pod dębem. -Co?  Drewno?-Zapytał wyrwany z zamyślenia człowiek. -A czy to ich nie zwabi? A, z resztą... Nie mam zamiaru tu siedzieć po ciemku.-

//Nikolaj, Melkior

-Mam dość. ÂŁazimy tak od wczoraj.
-Racja. Inni już pewnie dawno dali sobie spokój.
-A Luna?
-Ona? Jak dla mnie to może mi...
-Ciszej! Jeszcze kto usłyszy i zachce mu się donosić.
-Racja. E! Chłopy! Wracamy!
Gdzieś niedaleko wampira przemaszerowało kilku mężczyzn. Zmierzali w kierunku, w którym według Jirosa leżała wioska alchemika.