Zupa z goblina

[Jiroslav]

-Hm, co kto lubi. Też już zdążyłem się przyzwyczaić... Do widoku tylu ras na Valdfen. Niektóre widziałem już wcześniej, ale tutaj większość żyje tak jak ludzie, lub w zgodzie z nimi.-Jiros uśmiechnął się lekko. -Trochę to dziwne, ty na przykład żywisz się krwią. Głównie ludzką, o ile się nie mylę. I co? jedziemy razem, jak gdyby nigdy nic. Nie wiem, jak nam się to udaje. Chociaż nie wszyscy potrafią się tak dogadać. Słyszałeś o ostatnich atakach w stolicy?-Delikatnie nawiązał do interesującego go tematu, wampir mógł przecież wiedzieć o tym to i owo.

[Nikolaj]

- Bo nie jestem na głodzie, ani nie jestem Wampirem niższym, którym zapanowały podstawowe żądze. Krew jest ogólnie dostępna w karczmie. ÂŚciąga się ją z bandytów i innych szumowin... - odpowiadał.
- Tak widziałem nawet ciała. Robota wilkołaków. Cholera wie co ich pokusiło do atakowania w stolicy. Przecież to strzał w stopę. Piszą na siebie sami listy gończe.

[Jiroslav]

-No właśnie. Czemu oni nie żywią się bandytami i szumowinami? Zakładając, że nie silą się na wybieranie ofiar, to czemu akurat w stolicy? Jak dla mnie, to dość zagadkowa sprawa. Tak jakby nie straszne im były miejskie patrole i pościgi jakie pewnie za nimi wyślą...-Rozmyślał dalej, pośpieszając trochę konia. Mimo ciekawego towarzystwa, podróż zaczynała mu się odrobinę dłużyć.

[Nikolaj]

- To na pokaz. Dla rozgłosu. Może ktoś wyżej postawiony maczał w tym palce. Kto wie? A w ogóle to ile jest do tego lasu?

[Isentor]

// Tylko trzon rękojeści jest ze srebra. Dalej jest zwykle skóra.

//Statystyki jasno mówią, że ten sztylet cały zrobiony jest ze srebra.

[Jiroslav]

-Może masz racje...I szczerze powiedziawszy nie mam pojęcia ile jeszcze do lasu. Rzadko bywam w tej okolicy, ale ten ork mówił chyba, że to niedaleko miasta.-Westchnął i jeszcze popędził konia.-Przyspieszmy.-

[Mogul]

W oddali zdaje się wam, że widzicie las, za jakąś godzinę dotrzecie do celu.  Przynajmniej Nikolaj, który jest wampirem widzi go.

[Nikolaj]

- Oho! Widzę las! Kilka kilometrów. Godzina drogi nam została - powiedział wytężając swój wzrok, który w ciemnościach działał idealnie.

[Jiroslav]

-Widzisz?-Człowiek wytężył wzrok, jednak upragnionego lasu dostrzec nie mógł za nic. Po kilku chwilach jednak i on dojrzał wreszcie majaczącą w oddali czarną ścianę drzew. Nie minęła godzina, gdy oboje dojechali na miejsce. -Znachorka miała mieszkać gdzieś na obrzeżach...-

[Nikolaj]

- Dokładnie... - dwóch awanturników zaczęło jechać brzegiem lasu. Wypatrywali światła, zapachu dymu. Wszystkiego co mogło ich pokierować na domek staruszki.

[Mogul]

Nikolaj zauważyłeś mały domek.

-Widzisz?-Człowiek wytężył wzrok, jednak upragnionego lasu dostrzec nie mógł za nic. Po kilku chwilach jednak i on dojrzał wreszcie majaczącą w oddali czarną ścianę drzew. Nie minęła godzina, gdy oboje dojechali na miejsce. -Znachorka miała mieszkać gdzieś na obrzeżach...-

//: nie możesz opisywać, że dojechaliście na miejsce, bo po drodze może was coś jeszcze spotkać niedobrego

[Nikolaj]

- Widze domek! - wskazal niepadnie palcem. Towarzysze ruszyli w jego kierunku. Nikolaj postanowil wyciagnac i zaladowac kusze. Nigdy nic nie wiadomo.

// nie mam teraz polskiej klawiatory...

[Jiroslav]

-Oho, faktycznie.-Człowiek zeskoczył z konia i przywiązał go do małego drzewka obok chaty, po czym podszedł do drzwi i zapukał. Wsparł się na kosturze i czekał na odpowiedź. W międzyczasie obejrzał się na Nikolaj i odsunął krok od wejścia. W razie czego, lepiej żeby miał czysty strzał. Oby tylko znachorka się zbytnio nie przestraszyła.

[Nikolaj]

Kuszę miał wprawdzie opuszczoną, ale załadowaną i gotową do ataku w ułamku sekundy. Również czekał z niecierpliwością aż im ktoś otworzy.

[Mogul]

Otworzyła wam stara, siwa staruszka
- Czego, znów kogoś składać muszę?

[Jiroslav]

-Na szczęście nie. Przybywamy rozwiązać pani problemy, wynajął nas niejaki Oczko.-Powiedział starając się przybrać ciepły wyraz twarzy. Chyba nie bardzo się udało, bo dawno tego nie robił.

[Nikolaj]

Nikolaj odłożył kuszę.
- Prawda.

[Mogul]

- Aha, przynieść mi mięso z goblina, już, biegiem. I zamknęła wam drzwi przed nosem. Byliście na skraju lasu, chyba najlepszego miejsca na małe polowanie.

[Jiroslav]

-Mięso goblina? A to kurczak już nie starcza?-Jiros wyglądał na odrobinę zakłopotanego. Skąd miał teraz wziąć goblina? Poza tym, sam kiedyś robił trochę w tym zawodzie i nigdy nie słyszał by mięso goblina było składnikiem jakiegoś znachorskiego przepisu. Cóż, co kraj to obyczaj. A może po prostu na Valfden żyła inna odmiana tych karzełków?-Tyś jest myśliwym.-Powiedział do towarzysza.-Znajdziemy to tutaj?-

[Nikolaj]

Podrapał się po brodzie.
- Przecież stoimy na skraju lasu. Lepiej być nie może. Chodź - powiedział i z wyciągniętą i naładowaną kuszą wszedł do magicznego lasu.