Tańczący z wilkami

[Elrond Ñoldor]

Podjechali chyba pod runek, tak przynajmniej wydawało się czarodziejowi. Pożegnali się jak chłop z chłopem. I rozeszli. Starzec poczłapał w miejsce w które wskazał mu chłop i szukał tego, który umożliwiłby mu podróż do miasta krasnali.

[Mogul]

Dotarłeś do tego człowieczka. Ruszyliście w stronę miasta krasnoludów, droga dalej była spokojna, lecz towarzysz niegadatliwy - w przeciwieństwie do poprzedniego nie męczył Cię pytaniami, a tylko na początku uraczył krótkim witaj. Nie jechaliście na żadnym wozie, po prostu oboje w tym czasie wynajęliście konie ze stajni i macie jedynie wspólny cel, nic więcej.

[Elrond Ñoldor]

Podróż niewątpliwie była trochę dziwna dla Elronda, ale żył już wystarczająco długo, by nie dziwować się na widok kolejnych dziwów. Co dwie głowy to nie jedna, tak samo było z mieczami. We dwójkę zawsze bezpieczniej. Jechali tedy w stronę miasta krasnali bez żadnych przeszkód. Elrond chyłkiem przyglądał się swojemu kompanowi, by wybadać wszystko co mogłoby naprowadzić go na dobre tropy, kim człowieczyna jest. Patrzał na odzienie, ewentualną broń, wiek, sposób postrzegania drogi przed sobą, dziwnych tików, czyli ogólnie wertował go całego na wskroś.

[Mogul]

Człowiek miał przy pasie miecz, siedział w siodle jak jakiś arystokrata i ani razu nie uraczył Cię spojrzeniem.

[Elrond Ñoldor]

A może to artystokrata?
- Nie przedstawialiśmy się sobie, a biorąc pod uwagę to, że jaki czas spędzimy ze sobą, dobrze by było znać przynajmniej imię kompana - zrobił krótką przerwę. - Jestem Elrond z Elanoi, baron Zarkos. A Pan?

[Mogul]

Gość spojrzał się na Ciebie zimnym wzrokiem i pognał w nie ten kierunek co trzeba. Masz wybór gonić go lub zostawić. Cel już niedaleko.

[Elrond Ñoldor]

- Aresh! tylko szepnął skumulowawszy energię magiczną, a kamienny pocisk wystrzelił niczym z armaty w kierunku uciekającego jeźdźca. Martokineza to paskudna suka. Bardo celna. A Elrond chciał tylko połamać nogi koniu.

[Mogul]

Koń z właścicielem dosłownie przeturlał się pare razy, po czym jeździec wygramolił się spod niego i wyciągnął miecz z pochwy. Raczej to miało znaczenie obronne, bo tajemniczy jegomość był przerażony całą sytuacją.

[Elrond Ñoldor]

Elrond był już oczywiście przy dziwnym uciekinierze. Ponownie zaczerpnął energii magicznej i poprzez martokineze wyrwał mu miecz z dłoni. Przystawił mu ja do gardła.
- A teraz mów czemu uciekałeś. I kim jesteś.

[Mogul]

- Ale ja nic nie wiem, panie.

[Elrond Ñoldor]

- Nie pierdol! - krzyknął gniewnie, ruszył dłonią, a po szyi człowieczyny poleciała stróżka krwi.

// Perswazja

[Mogul]

Cicho łkając powiedział Ci wszystko:
-Mmiałeś gonić za mną, do jaskini, gdzie zaatakowali by Cie.

[Elrond Ñoldor]

- Kto. Twoje imię i imię tych skurwieli, i organizacja.

[Mogul]

Człowiek rzucił się na Ciebie, wyrwał miecz z ręki i wbił sobie ją w pierś. Skonał.

[Elrond Ñoldor]

Tylko wzruszył ramionami. No i przewrócił oczami. Przeszukał stygnące truchło, być może znajdzie coś ciekawego. Szukał ukrytych kieszeni i tym podobnych rzeczy.

[Mogul]

Znalazłeś amulet, a raczej coś, co przypominało oko. Oprawa, czyli ala białko było czerwone, a źrenica była wypełniona malutką, niebieską kulką. ÂŁatwo odkryć, że amulet był wykonany z dwóch rud.

[Elrond Ñoldor]

- Czerwona ruda... Nieciekawie. Zabiorę to do paktu - powiedział do siebie. Odnalazł konia i ruszył z powrotem mając nadzieję że sam trafi do Ekkarund. Latać po całym lesie i szukać reszty jego kamratów nie było sensu.

[Mogul]

Miałeś szczęście, bo prosto trafiłeś do miasta krasnoludów.

[Elrond Ñoldor]

A jako że była już prawie północ, ruszył do najbliższej karczmy, gdzie chciał wykupić nocleg i nazajutrz poszukać krasnala. Na miejscu, a był to 'Ukon wacka', okazało się że poszukiwany krasnolud żłopał sobie w najlepsze piwsko. Elrond podszedł jakby nigdy nic, w końcu raz już z nim gadał.
- Witam. Oczko mnie przysyła. Podobno znasz te góry, a ja rzuciłem się na poszukiwania jego kundla, gdzieś w jego starej górskiej chacie...

[Mogul]

Krasnolud poinstruował Cię jak dojść do chaty orka i dał parę informacji co musisz zrobić. Najwyraźniej ta dwójka dosyć dobrze znała się i lubiła. Powiedział, że na stole chatki leży specjalny róg, gdy nim zatrąbi się, "wywoła się wilka z lasu". Dał Ci też spory zapas mięsa.