Górski spacer

[Zeleris Flamel]

Dracon przyjrzał się dymowi w oddali.
- Tylko trzeba się będzie sprężyć, jeśli chcemy dotrzeć tam przed zmrokiem. W sumie ciekawe co tam jest i czy w ogóle znajdziemy tam nocleg... - Nie należało bowiem zapominać, że nie każdy był gościnny.
- Szybciej więc. - Przyspieszył po tych słowach.

[Aurius]

Podróżni dojechali akurat w momencie, gdy na zewnątrz zapadły naprawdę nieprzyjemne mroki. To co zobaczyli przypominało najzwyklejszą gospodę, czy też schronienie podróżników im podobnych.

-No to teraz się okaże, czy zagościmy tutaj na dłużej. Smoki przodem. - rzekł paladyn przepuszczając Zelerisa.

[Zeleris Flamel]

Jakoś udało się dojechać przed całkowitym zapadnięciem nocy. To co znaleźli było gospodą. Przynajmniej na to wyglądało. Dawało to jako taką obietnicę schronienia, lecz w obecnych czasach nigdy nie wiadomo, co spotka się na szlaku. Słysząc słowa zakonnika Zeleris ruszył przodem. Pchnął drzwi i wszedł do środka.

[Aurius]

Z wnętrza buchnęło przyjemne ciepło. Gospodarz stał przy niewielkim barku spoglądając na palenisko w kącie. Grzały się przy nim trzy dość sporawe psy. Zwierzęta jednak średnio zareagowały na wasza obecność. Zauważyliście też dwa duże fotele przy palenisku, a w kącie coś w rodzaju kanapy. Całe pomieszczenie było urządzone dość przytulnie. Nie wiadomo co z górnym piętrem, gdzie prowadziły schody.

Gospodarz z początku nie był zadowolony z widoku smoka, lecz jego mina nieco pojaśniała w momencie kiedy do środka wszedł również zakonnik.
-Witam panów. Jestem Kochar, właściciel tego przybytku. Czym mogę służyć? - spytał wyjątkowo uprzejmie.
-Znalazły by się może dwa pokoje na zbyciu? A i jakąś ciepłą strawą byśmy nie pogardzili.
-Pewnie, że tak. Mało ludzi w tych stronach, więc nigdy nie ma tłoku. Siądźcie panowie przy ladzie. Zaraz coś przyniosę. - po tych słowach Kochar zniknął za kotarą.

[Zeleris Flamel]

Zeleris zaś nie był zadowolony z widoku gospodarza. Lub raczej z jego miny niezadowolenia. Usiadł sobie przy ladzie. Z paleniska buchało ciepło. Miło było tak sobie siąść po podróży. Psy chyba miały w głębokim poważaniu przybyszów, gdyż nie bardzo reagowały. Dracon pozwolił, aby zakonnik zamówił co tam trzeba.
- Aż dziw, że można się tutaj utrzymać z prowadzenia karczmy, skoro mało ludzi jest w okolicy - stwierdził, czekając aż wróci gospodarz.

[Aurius]

Kochar wrócił po pewnym czasie niosąc dwa ładnie wypełnione półmiski. Dracon dostał pieczone ziemniaki okraszone skwarkami, trochę baraniny i wędzonej kiełbasy. Gospodarz nie zapomniał też postawić dość sporego kufla z piwem. O dziwo kufel był szklany, co nie często się zdarzało. Dzięki temu można było zobaczyć dokładnie złocisty płyn.
Zakonnik dostał podobną porcję, tyle że bez piwa, a z rozcieńczonym winem. Gospodarz widać poznał charakterystyczne znaki świadczące o tym kim był Aurius i dopasował nieco swoje usługi.
-Za chwilę przygotuję dwie izby dla panów. - powiedział Kochar -A tak w ogóle co panów sprowadza w ten strony?
-Właściwie to wycieczka nieco. - odpowiedział zakonnik zaczynając swój posiłek.

[Zeleris Flamel]

Już zanim gospodarz przyniósł strawę, Zeleris poczuł jej zapach. Dopiero teraz zorientował się, jak bardzo jest głodny. Gdy Kochar postawił przed nim półmisek jedzenia i piwo, dracon natychmiast zabrał się za posilanie się. Posiłek był świetny, podobnie jak piwo. Nie było to co prawda żaden rarytas, ale gdy się jest głodnym, wszystko jest dobre.
- Wiesz coś może, gospodarzu, o sytuacji tej okolicy? Grasują tu jakiejś stworzenia, bandyci? Są jakieś niebezpieczeństwa? - zapytał. Dobrze było to wiedzieć.

[Aurius]

-Bandziory zdarzają się jak wszędzie. Podobnie zwierzęta wychodzą z okolicznych lasów i puszczy. Wiosna idzie to wszystko się budzi do życia. To złe i to dobre panie.
-A słyszeliście może coś na temat okolicznych gór na północy? - zapytał zakonnik.
-Słabo panie. Daleka droga jeszcze do gór, a teraz dopiero ludzie zaczną częściej poruszać się tą drogą. Na wieści przyjdzie poczekać nieco.

[Zeleris Flamel]

Zeleris rzucił zakonnikowi spojrzenie, mówiące: "Czyli nie wiemy w co się pakujemy". W sumie nie była to raczej nowość. Dracon kontynuował jedzenie.
- Czyli jak zwykle - stwierdził. - Ile w zasadzie się podróżuje stąd aż do gór? - zapytał.

[Aurius]

-Jak spacerkiem to z 2-3 dni co najmniej. Jeśli popędzicie nieco szybciej to powinno zająć dzień, może półtora aby dotrzeć do podnóży.

[Zeleris Flamel]

- To nie jest aż tak źle... - mruknął dracon. Spodziewał się, że zejdzie im nieco dłużej. Ale w takiej sytuacji powinni w miarę szybko dojechać do gór. Gorzej może być ze znalezieniem ruin klasztoru. Zeleris przez chwilę zastanawiał się, czy zakonnik ma jakieś mapy. Rzucił okiem na pobliskie okno. Na zewnątrz robiło się coraz ciemniej. W samą porę trafili do gospody.
- Masz jakieś mapy, Auriusie? - Flamel zapytał po chwili milczenia zakonnika.

[Aurius]

-Map nie było. Są jedynie drobne wskazówki jak znaleźć drogę do klasztoru. - odpowiedział.
-Szukacie jakiegoś dawnego klasztoru? Pewnikiem coś znajdziecie. W górach było dużo kiedyś tego, bo wysoko, bliżej bóstw i inne tym podobne bzdury. - dodał karczmarz. Potem opuścił dwójkę towarzyszy, aby przygotować im pokoje.

[Zeleris Flamel]

- Bliżej bóstw. Jasne... - skomentował mag. Skończył jeść i popijając piwko, rozparł się na krześle. - Jakby wysokość, na jakiej się przebywa, miało jakieś znaczenie dla bogów, to ja i Aragorn bylibyśmy najbardziej uduchowionymi osobami na Valfden! - Zaśmiał się. Odprowadził gospodarza wzrokiem, gdy ten poszedł przygotować pokoje.
- Jakie to wskazówki? - zapytał dość cicho. Nie chciał mówić o tym przy Kocharze.

[Aurius]

-Charakterystyczne znaki, różne symbole na szlaku i tym podobne rzeczy. Nie musisz mówić cicho. Zwykle wierzący w Zartata duchowni nie przechowywali za wiele cennych przedmiotów. Jeśli coś tam zostało to księgi i stare groby mnichów. Ewentualnie wyroby ze szkła. Większość rzeczy związanych wtedy z kultem nawiązywała do szkła, jako czegoś wzmacniającego światło słoneczne.

[Zeleris Flamel]

- Acha, czyli coś jak symbol wyryty na kamieniu, który mógł zostać przeniesiony. Wskazówka na drzewie, które ktoś mógł ściąć. I tak dalej. Doprawdy sprytne - skomentował Zeleris. Popił piwa, które się powoli kończyło. W zasadzie nie tak powoli. Ale kończyło się. - Księgi mówisz... coś ciekawego tam może być, czy tylko jakieś traktaty religijne? - zapytał. Instynkt badacza zaczynał się budzić, chociaż zapewne na daremne.
- Przewidujesz, że spotkamy tam coś, lub kogoś? Zjawy, duchy i tym podobne bym raczej wykluczył. Z tego co wiem, one unikają elementów związanych z Zatratem. Ale jakieś paskudztwa mogły się tam zalęgnąć. Albo po prostu bandyci... co sądzisz?

[Aurius]

-Mnisi gromadzili różne księgi. Nie tylko te nawiązujące do wiary. Mogą więc tam być różne rzeczy. A o drogę się nie martw. - odrzekł. -Niby zwykle w takich miejscach nic nie ma. Choć słyszałem mity o tym, że niektóre złe duchy lubią bezcześcić właśnie takie miejsca.

[Zeleris Flamel]

Dracon zaczął bawić się pustym kuflem po piwnie, kręcąc go w powietrzu telekinezą.
- O, to może się znajdzie coś ciekawego - odparł na słowa o księgach. Zaśmiał się zaś, gdy usłyszał o mitach.
- W takim razie dobrze, że akurat ty tam idziesz! Potęga twej wiary rozgoni źle moce! - zakpił lekko z zakonnika i klepnął go w plecy.

[Aurius]

-Tak... - odpowiedział Aurius i drobnym telekinetycznym impulsem strzelił dracona w ucho. W tym czasie wrócił gospodarz obwieszczając wszem i wobec, że pokoje zostały przygotowane.

[Zeleris Flamel]

Dracon złapał się za ucho.
- O, ty mendo... - Spojrzał na zakonnika. - No proszę, uczą was tam telekinezy. Przydatne - skomentował rozmyślając nad formą zemsty. Wtedy przyszedł gospodarz, obwieszczający przygotowanie pokoi. Zeleris wstał.
- Ale przydałoby się nieco przespać. Jutro warto wyruszyć z samego rana - powiedział i poszedł dobie do wskazanego pokoju.

[Aurius]

-Najbardziej się sprawdza w uczeniu pokory takich jak ty. - uśmiechnął się zakonnik. -Dobrej nocy. Aurius dokończył swoje wino i również poszedł do pokoju.

Jednak noc nie chciała minąć spokojnie. W samym jej środku słychać było szlochy, płacze i ciągle lamenty. Te dźwięki nie zdawały się pochodzić z naturalnego źródła. Słysząc je miało się wrażenie że przechodzą każdą część ciała na wskroś.