Skóry wiwern

[Mogul]

-Anomaliach? Możesz powiedzieć coś więcej? Zainteresowało go to i chciał coś jeszcze usłyszeć .

[Hagmar]

- Też chętnie posłucham Panie. Powiedział podjeżdżając bliżej.

[Mohamed Khaled]

I ja - podjechał tak jak pozostali. Będąc jeszcze niedoświadczonym, słuchał wszystkiego co zdaje się interesujące.

[Isentor]

- Mokradla w przeszlosci byly zielonymi rowninami. Stoczono tam niejedna bitwie. Tak przynajmniej mowia zapiski, a tam gdzie bitwy musza byc tez zwloki. Doszly mnie sluchy, ze poza wiwernami na mokradlach mozna sie tez natknac na nieumarlych.

[Nocturn]

Nocturnus popędził w kierunku wskazanym przez karczmarza. Po dłuższej przeprawie przez las dotarł do mokradeł. Okropne miejsce... Sam Rasher tu nawet nie zagląda! Po krótkim postoju zaczął rozglądać się w poszukiwaniu myśliwych. Obawiał się jednak pierwszego spotkania z ekspedycją, w końcu mógł zostać potraktowany jako zwykły bandyta i zestrzelony ze stu metrów. Na polowanie wyruszyli potężni magowie i wojownicy, a nawet bestie. Adept ujrzawszy światło pochodni, zaczął kierować się ku niemu. Jak się okazało, wzrok go nie mylił. Ujrzał kilku wojowników na koniach, którzy jednak byli bardzo czujni i gotowi do ewentualnej obrony. Bez problemu zauważyli Nocturnusa.
- Witajcie Panowie, Mistrzu... Wybaczcie, ale nauka zajęła mi nieco więcej czasu, przez co nie mogłem przybyć wcześniej.

[Mogul]

-Zielone równiny. Ork zamyślił się. Ocknął się na kolejne słowa Isentora, wzdrygnął się gdy usłyszał o nieumarłych.  W pewnej chwili podjechał jakiś człowiek.
-Kim jesteś chłopcze?

[Nocturn]

- Jestem Nocturnus, adept magii powietrza w Mrocznym Pakcie.

[Mogul]

- Szlachcic Mogul Khan. Nie widziałem cię w siedzibie jeszcze, musiałeś chyba niedawno dołączyć.

[Nocturn]

- Miło mi. Owszem, niedawno dołączyłem, ale większość czasu spędziłem poza siedzibą. Widzę, że przeszedłeś przemianę i nadal żyjesz. Udaje się to tylko najtwardszym. Ork i bestia... Dziwne połączenie, ale jakże potężne!

[Gunses]

Gunses jechał na swej czarnej klaczy. Miał na sobie obszerny płaszcz z kapturem na głowie, zaś twarz skrywał pod maską. Na plecach miał zawieszony wspaniałej roboty łuk, przy końskim boku wisiał potężny, dwuręczny miecz w całości wykonany z czarnej rudy.

[Aurius]

-Bardzo pan tajemniczy, panie Ra. - odezwał się zakonnik zbliżając do zamaskowanego jeźdźca.

[Gunses]

- Taki zawód - powiedział - Jestem, a może byłem, bo moja organizacja upadła, członkiem Zgromadzenia Cienia. Kodeks zgromadzenia nakazuje nam nosić maski. A nie odzywam się bo i nie mam nic do powiedzenia, rozumie pan sam.

[Mogul]

-No miękkim siebie bym nie nazwał. Czemu sądzisz, że to dziwne połączenie?

[Gunses]

- Dobre pytanie - powiedział Ra do Mugola wtrącając się - Siła orka i upór orka w połączeniu z potęgą i szybkością bestii. Połączenie bardzo owocne, ale uważać musisz, by Cię nie zgubiło.

[Hagmar]

- A jaki związek z czarną rudą mają nieumarli? Spytał dracon.

[Aurius]

-No tak, zamiast pleść głupoty lepiej nic nie mówić. Jak to niektórzy powiadają, milczenie jest złotem. - odparł zakonnik. -Zgromadzenie Cienia pan mówi? Słyszałem coś na rynku, gdy przybyłem na Valfden. Jednak jest pan pierwszą osobą jaką spotkałem z tejże organizacji. W większości przypadków trafiałem tutaj na magów. Straszny wysyp ludzi praktykujących magię.

[Mogul]

-Nigdy nie można lekceważyć przeciwnika, jednak trzeba starać się szukać granic swoich możliwości. Dużo wiedzieć musisz o bestiach. Rzekł ork do zamaskowanego. Sposób w jaki mówił był znajomy i najwyraźniej zamaskowany był człowiekiem poinformowany.

[Nocturn]

- Dokładnie. Połączenie niezwykle potężne, ale równie rzadko spotykane.

[Gunses]

- Magia to najpotężniejszy żywioł. Póki nie opanujemy władzy kontroli nad nią, nie będziemy nigdy bezpieczni. Poza tym to potęga, o której niektórzy mogą tylko marzyć - powiedział a w jago głosie coś drgnęło.
- Dlatego nie ma co się dziwić temu, że tak dużo magów mamy na wyspie. Valfden to wyspa która tętni magią. Ze Zgromadzenia Cienia zostało nas niewielu. Kiedy istniała nasza siedziba zajmowaliśmy się zabijaniem potworów za pieniądze. Teraz takich zabójców potworów jest kilkunastu. Wędrujemy po wyspie z południa na północ i ze wschodu na zachód szukając zleceń. Wyparło nas Trójprzymierze.
- Cóż, panie szlachcic, człowiek uczy się całe życie. Kiedyś nie było bestii, teraz są, tedy dobrze coś więcej wiedzieć. Cieszę się, że na wyspie pojawił się kolejny heros. Wpisałeś się już na zawsze w karty historii, w poczet tych najpotężniejszych. - Rzadko spotykane. Na wyspie ponoć tylko Mogul teraz ma taką moc. Wcześniej było dwóch jeszcze, ale bodajże pomarli.

[Aurius]

-Hmm, zabójcy potworów. Zatem nie różnimy się jakoś. Ja jestem rycerzem i pokornym sługą Zartata. Staram się zwalczać wszystko co zagraża życiu niewinnych ludzi. Nawet jeśli to drugi człowiek. Bowiem potwór wcale nie musi mieć paskudnej gęby, ostrych pazurów i morderczych kłów. Wystarczą takie intencje...