Przybyłem, zobaczyłem, wypiłem

[Mogul]

-Gówno mnie obchodzi kto to. Nawet jeśli byłby to król, a kazałbym ci to zrobić, masz nie pytać kurwo! Krzyknął pełen gniewu głosem, który nie akceptował sprzeciwu.
-Krew tej jebanej dziewicy ma być zawiązaniem naszej umowy. Decyduj. Złapał za broń i czekał na odpowiedź Dracona.

[Zeleris Flamel]

Flamel oczywiście nie miał zamiaru zabijać Auriusa. Dodatkowo bardzo nie spodobało mu się to, że Niebieski użył słów "kazałbym" i "kurwo". Co ten chuj sobie myśli! Dracon zerknął na zakonnika. Miał nadzieję, że ten zrozumie spojrzenie. Skoro od początku oszukiwał orka, mógł to ciągnąć. Po krótkim namyśle, zszedł z konia. Tak zupełnie przypadkowo ustawił się za nim, aby w razie czego zagrodzić drogę orkowi. Wyciągnął topór.
- Jak tam sobie chcesz - odparł. Nie reaguj, nie atakuj mnie, plan mam kurwa! myślał gorączkowo, wiedząc, że rycerzyk w myślach raczej czytać nie potrafi. Wyciągnął dłoń na zakonnika...
- Izipash! - Szybko zmienił cel, kierując błyskawicę w Niebieskiego. Wątpił, aby to wystarczyło, ale mogło chociaż ogłuszyć orka...

[Mogul]

Ciało nie upadło nawet. Ono zniknęło. Nie wiedzieliście co się dzieje. Nie zdążyliście nawet pomyśleć co się stało, bowiem za plecami Zelerisa pojawił się ork. Przykładał teraz włócznię do szyi smoka. Rzekł rozżalonym głosem.
Zawiodłeś mnie kłamliwy smoczku podwójnie. Aragorn nie jest magiem. Masz szczęście, że cię lubię, to nie zabiję. Przekażesz temu prawdziwemu, że go niedługo odwiedze. Jeśli cenisz życie, nie przekazuj nic Mogulowi na razie. Bywajta gówniaczki. Banshe! Krzyknął po czym rozpłynął się w powietrzu.

[Zeleris Flamel]

Zeleris, wywinął się do tyłu i pokazał starożytny gest środkowego palca, znikającemu orkowi. W dupie miał jego ostrzeżenia. Może i znał magię, ale Flamel miał potężnych znajomych. A i sam już za jakiś czas odzyska dawną moc.
- Co za chuj - stwierdził do zakonnika. Wskoczył na konia. Musiał zaplanować co z tym zrobi, bo nie miał zamiaru nic ułatwiać Niebieskiemu. Przekazać Aragornowi? Czemu nie. Przekaże mu wszystko. Mogulowi? W sumie bezpośrednio nie musi mu o tym nie mówić. Powie o tym Aragorn. Wskoczył na konia.
- Lepiej przekaż Bractwu to co tutaj widziałeś - powiedział próbując uspokoić skazę. - Jak Mogulowi by się zmarło, to możemy mieć poważny problem. Znowu, psia mać! - Trzasnął konia, aby ten ruszył. Wkurzył się.

[Aurius]

-Niepokoi mnie, że to coś tak po prostu pojawiło się za tobą. Są tylko dwie możliwości na podobne sztuczki. Jedna naturalnie odpada, więc jedyną jest znajomość magii i waszej teleportacji. - powiedział -Może to dziwne, ale z początku sądziłem, że wykonasz jego rozkaz. Bez urazy. Po prostu twoje wcześniejsze zachowania...

[Zeleris Flamel]

- Mi to też wyglądało na teleportację - zawyrokował adept. Jechali dalej. Czarna ruda wciąż buzowała w żyłach dracona, więc starał się uspokoić. Myśli o kwiatkach, motylkach i takie tam. - Bardziej niepokojący był jego refleks. Błyskawica uderza no... błyskawicznie. A ten zdążył umknąć. Trzeba będzie się nieco podszkolić przed kolejnym spotkaniem. - I istotnie, po powrocie zamierzał ostro wziąć się za naukę. Uśmiechnął się krzywo.
- Jakbym cię zabił, musiałbym sam leźć do Atusel. Poza tym nie będzie mi ork rozkazów wydawał! - Zacisnął dłonie na lejcach. Odetchnął kilka razy starając się stłumić w sumie już malejący gniew.

[Aurius]

-Nie daj się ponieść gniewowi. Tylko słabi mu ulegają. Prawdziwie silne osoby panują nad swymi słabościami. - rzekł chcąc nieco wesprzeć kompana.

[Zeleris Flamel]

- Pierdol się - odpowiedział kompanowi, wdzięczny za pomocne słowa. Mimo to uspokoił się. Pewnie dlatego, że miał okazję wcześniej wyżyć się na bandytach. Z dawnych lat pamiętał jak pomocne były techniki medytacyjne. Kolejny powód do szybkiej nauki.
- No, ale dobra... - stwierdził po chwili. - Ciekawe kto to właściwie był. Imię podał, ale niewiele mi to mówi. Jakiś wódz może klanu orków, czy coś... - Zaczął się zastanawiać.

[Hagmar]

Dotarliście do Atusel.

[Aurius]

Zakonnik zignorował obelgę dracona.
-Nie przypominam sobie niebieskich orków nawet w żadnych opowieściach.

[Zeleris Flamel]

W końcu dotarli do Atusel. Wjechali do miasta.
- No to trzeba teraz poszukać tego alchemika. Min Tsu Chu'i się nazywał, z tego co pamiętam... swoją drogą też się swojego czasu trochę alchemią zajmowałem - powiedział dracon, po czym skierował się w stronę portu, gdzie ów alchemik miał mieszkać.

[Aurius]

-Większość tak zwanych alchemików, których znałem po prostu pędziła bimber. No ale cóż...Znajdźmy tego człowieka. Zgadując po imieniu musimy szukać kogoś podobnego do ludzi z wymiaru, gdzie ostatnio byliśmy.

[Zeleris Flamel]

Dracon zaśmiał się.
- Biorąc pod uwagę, że zlecił nam to krasnolud, to pewnie sprawa dotyczy bimbru właśnie - podsumował. - Nie, żebym miał jakieś uprzedzenia względem brodaczy, czy upierał się na stereotypach, no ale bądźmy realistami - dodał rozglądając się po mieście przez które jechali.
- Zawsze też można popytać ludzi, jeżeli sami go nie znajdziemy. Pewnie znają go w porcie.

[Aurius]

-Ciężko będzie nie znać kogoś o takim oryginalnym imieniu.

[Hagmar]

Długo nie szukaliście, poczuliście intensywny zapach ziół i bimbru dochodzący z jednej z chat.

[Zeleris Flamel]

Do dracońskiego nosa doleciał zapach ziół i bimbru. Zapach przynoszący miłe wspomnienia. Zeleris podjechał pod źródło zapachu, czyli jedną z chat i zsiadł z konia. Podszedł do drzwi i zapukał.
- Pan Chu'i? - zawołał przez drzwi. - Przysyła nas Tyrr aep Nargoth z Ekkerund - wyjaśnił.

[Hagmar]

Drzwi otworzyły się szybko a sekundę później dostałeś bambusowym kijem przez łeb. W drzwiach stał niski, łysy, skośnooki człowiek z długą siwą brodą. - Ciszej być! Ty. Obudzić Alik. Wy wejść. Herbaty? Ciaffftecko?

[Zeleris Flamel]

Atak dziadka był niespodziewany i brutalny. Biedny dracon nie miał jak obronić się przed gniewem wątłego staruszka z bambusowym kijkiem. Grzecznie wszedł.
- Jeżeli już pan proponuje, to herbaty poproszę. Podróż była długa i zimna... - Prawda. Zimno było. Hemis w końcu był. - Ale gdzie moje maniery. - Pewne elfki zapewne padłyby ze śmiechu po słowach o manierach. - Jestem Zeleris Flamel. Mój towarzysz to Aurius z Rivendare. - Zeleris ciekaw był, czy staruszek kojarzyć będzie jego nazwisko.

[Hagmar]

Staruszek zalał wodą z czerwonego czajniczka coś co nieco zaśmierdziało. - Pić, dobre być. - potem podreptał do kociołka i aparatury alchemicznej, coś tam pogmerał i pomieszczenie wypełnił zapach zacieru  i bimbru. - Miło poznać. Wy przyjść za wcześnie. Nektar nie dojrzeć.

[Aurius]

-Rozumiem, że Tyrr zamówił u pana jakiś "napój"?