Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły...

[Grison]

Czemu moje życie musi być aż tak zabawne? - pytał sam siebie w myślach.
- Pani - zaczął. - Mam nadzieję, że cię nie przestraszyłem. Przez chwilę obserwowałem jak śpisz. Widok śpiącej damy, nasuwa mi pełne radości wspomnienia o baśniach, w których rycerz budzi królewnę ze snu. Znasz je, prawda?

[Mantos]

- Oczywiście, że je znam, ale w tych baśniach rycerz budzi swą damę pocałunkiem - powiedziała spoglądając na Hedriva najbardziej uwodzicielskim spojrzeniem na jakie może się zdobyć świnia wytarzana w gnoju.

[Grison]

Hedriv był dumny z iście aktorskich cech, które nabył jeszcze jako młodzieniec. W sytuacjach takich jak ta przydawały się niezmiernie. Bez okazywania jakiejkolwiek nuty obrzydzenia, która w tamtym momencie byłaby odpowiednia podszedł do łóżka i oparł się o słup utrzymujący baldachim. Wymodelował głos na bardzo szarmancki, po czym rzekł:
- Są też takie - zaczął siadając na łóżku - Takie które zachowują czas niewinności aż do samego końca - rzekł przybliżając się - Wzbierają fascynację, aby na końcu... - zbliżył się do matrony - dać jej upust i nasycić wszystkich - dokończył. - Nie chce pani chyba, aby czas prysł? - rzekł oddalając się. Sądził, że starucha jest na tyle zdesperowana, iż połknie każdy nonsens z ust dhampira, który niejednokrotnie uwodził w ten sposób urodziwe młódki.

[Mantos]

Szlachcianka zmieszała się na te słowa, uniosła swą dłoń i dwoma palcami, które przypominały serdelki tak bardzo iż niemal można było wyczuć ich zapach, dotknęła swej dolnej wargi i zaczęła zastanawiać się nad odpowiedzią. Nie chciała się przyznawać, że swą cnotę straciła dekady temu, gdy jeszcze współżycie z nią nie niosło ze sobą ryzyka zmiażdżenia, więc powiedziała tylko
- Jestem pewna, iż twój pocałunek nie skala mych warg... Jeśli będzie szczery i z serca będę miała pewność, że nie chcesz mnie tylko wykorzystać - zapiszczała, a jej małe oczka zaczęły błyszczeć.

[Grison]

- Wykorzystać? - udał oburzenie cofając się. - To tak postępują tutaj mężczyźni? Cóż za barbarzyński kraj! - krzyknął. - Czy dlatego też będzie pani podchodziła do mnie z takim stosunkiem? Przez złe doświadczenia? Zranione serce? Biedactwo - rzekł przyjmując wyraz twarzy zbitego psa. - Na bogów! - krzyknął po chwili, ponownie.
Zwrócił się w stronę okna zaciskając pięści.
- Zabiję ich wszystkich! Skoro każdy mężczyzna jest tu łotrem czyhającym na niewinną niewiastę, to nie zasługują aby żyć! Nie pozwolę aby cierpiała pani męki złamanego serca ani razu więcej!

[Mantos]

Matrona nieoczekiwanie wybuchła bardzo głośnym płaczem. Niemal natychmiast w drzwiach pojawiła się służąca, która musiała podsłuchiwać pod drzwiami, jednak szlachcianka szlochając rozkazała jej natychmiast opuścić pokój.
- ÂŻaden, żaaaaden - zawyła przeraźliwie - Ani jeden nie chce wykorzystać, ani jeden nie popieści - mówiła już teraz spokojniej pociągając co jakiś czas nosem - Mówią tylko żem piękna, ale tak naprawdę to oni chcą pieniędzy! Powiedz mi, czy ja jestem dla ciebie odrażająca?...

[Grison]

- Skądże! - krzyknął starając się tłumić śmiech i zażenowanie. - Niech nigdy nic takiego nie przyjdzie pani do głowy! Nigdy! I jak to? Chce pani być... wykorzystana? Nie rozumiem. Kobietę należy adorować - oznajmił podchodząc do niej. - Adorować i podziwiać, nie zaś wykorzystywać. Bogowie... Co ci tutejsi mężczyźni z panią zrobili... Jak mogli...  - dodał siadając na łóżku obok tłustej kobiety. - Wiem! Wiem! Musimy gdzieś wyjść. Tak! To doskonały pomysł - rzekł energicznie. - Musi pani odżyć! Zobaczyć świat! Wtopić się w towarzystwo! Pokazać tym wszystkim łachudrom, że ciągle ma pani w sobie tę iskrę i życie! - krzyknął wstając. - Chętnie w tym pomogę!

[Mantos]

Szklane oczy matrony zadrżały. Uniosła swą rękę i dotknęła policzka dhampira. Hedriv poczuł jak jego zarost przylepia się do zaschniętego tłuszczu na jej dłoni. Musnęła kciukiem jego nos i rzekła drżącym głosem
- Och, zaprawdę bogowie cię zesłali, boję się, że zaraz się przebudzę, a ciebie nie będzie... - nachyliła się nad nim - Jednak dotykam cię, a ty nie znikasz...
Kobieta wstała z trudem z łoża, na co ono odpowiedziało jękiem ulgi.
- Masz rację, stanowczo zbyt długo pozostawałam w domu
Gdy to mówiła była już przy toaletce która stała pod ścianą szukając czegoś w szufladzie, wyjęła zrolowaną kartkę z złamaną pieczęcią po czym przekazała ją Hedrivowi
- Baron urządza ucztę, jeśli masz jakieś wątpliwości to proszę przepadnij, jeśli jednak nadal mnie pragniesz to proszę okaż to...

[Grison]

Bogowie, w końcu - pomyślał.
- Dobrze - rzekł kiwając głową, po czym chwycił świstek papieru. - Wybierzemy się tam razem. Powiedz tylko w co mam się ubrać, droga pani, a będę ci towarzyszył. Nic nie działa bardziej destrukcyjnie na wygląd pary, niż niedopasowany strój. Mam rację? Tymczasem, jestem zmuszony opuścić cię, moja droga - przy ostatnim zdaniu pokłonił się nisko. - Wyjdę tą samą drogą, nie niepokojąc służby.

[Mantos]

- O strój się nie martw, po prostu przyjdź po mnie i wtedy sama się tym zajmę. ÂŻegnaj ukochany...

Zadanie ukończone

Otrzymujesz zaproszenie na ucztę.

[Isentor]

Talenty
Grison
Aktywność: 1 srebrny talent
Opisy: 1 złoty talent
Walka: brak
Bonus pieniężny: 125 grzywien