Za mundurem...assasyni sznurem

[Koza123]

// Powiem krótko, zwięźle i na temat: 

Konrad wciąż leżał na łóżku i rozmyślał nad swoim planem. W głowie miał kilka pomysłów. Każdy z nich starał się dokładnie przemyśleć. Nie mógł sobie w końcu pozwolić na kolejną porażkę.

[Anette Du'Monteau]

Na przemyśleniach minęła ci niemal cała noc. Przez cały ten czas trudno było ci choćby zmrużyć oko. Jednak coś trzeba było w końcu zrobić

[Koza123]

Konrad udał się pod więzienie. Uważnie przyglądał się strażnikom. Wyczekiwał czegoś, co dałoby mu szanse na wdarcie się do wnętrza budynku.

[Anette Du'Monteau]

Nic takiego jednak nie zauważyłeś. Strażnicy jak stali tak sali. Jedynie wymieniono ich na nowych i dano lepsze pancerze. Poza tym na dachach okolicznych budynków widać było pojedyńczych wartowników wypatrujących możliwego zagrożenia.

[Koza123]

Konrad zbliżył się do strażnika i zajął go rozmową. Na całe szczęście, w okolicy nie było wielu ludzi.
-Witam, czy nie ma sposobu na spotkanie z więźniem? Tam siedzi mój kuzyn, a ja bardzo chciałbym jeszcze choć raz go zobaczyć.- mówiąc to wsunął strażnikowi rękę do kieszeni i wyjął z niej klucz.

[Anette Du'Monteau]

Strażnik wyczuł jak sięgasz po klucz. Złapał cię żelaznym uściskiem za rękę, wykręcił ją w tył i łapiąc drugą rąbnął Tobą o kamienną ścianę. Nim zdążyłeś się zorientować zostałeś rozbrojony i unieruchomiony. Chwilę potem pokazała się dwójka strażników, która związała ci dłonie. Wzięli cię pod ramiona.
-Paskudny złodziejaszek! Zabierzcie go do celi. Jak powiedział, tak zrobili. Przechodząc przez więzienie widziałeś wiele cel wypełnionych ludźmi. Najwidoczniej strażnicy mieli dobrą passę. Twoją uwagę odwróciło mocne szarpnięcie. Momentalnie przeleciałeś w powietrzu trafiając do celi.

[Koza123]

Konrad upadł na podłogę celi. Miał ochotę poderżnąć gardło zbyt uważnemu strażnikowi. Sprawdzić, czy zabrano mu również sztylet.

//Zabrali?

[Anette Du'Monteau]

//: Rozbrojono kompletnie. Pisałem. Tyle co pancerz masz.

Z początku wydawało ci się, że siedzisz tu sam. Jednak pod ścianą zauważyłeś mężczyznę w ciemnym, podłużnym stroju. Siedział tak w kuckach oparty o ścianę i z opuszczoną głową.

[Koza123]

Konrad zbliżył się do nieznajomego.
-Kim jesteś?- spytał cicho.

[Anette Du'Monteau]

Mężczyzna podniósł nieco głowę i wzrok.
-Bran, wsadzili mnie tu za zabójstwo. Muszę tutaj czekać na proces, który i tak się skończy dla mnie szafotem.

[Koza123]

-Czy mi się tylko wydaje, czy właśnie Ciebie szukam?- spytał młodzieniec, nadal mówiąc po cichu.

[Anette Du'Monteau]

-Zależy kim jesteś.

[Koza123]

-Konrad Artin, adept Krwawych Kruków.- powiedział Konrad. Nie obawiał się o złamanie zasad organizacji. Nawet, gdyby człowiek siedzący z nim w celi nie był tym poszukiwanym, to i tak posiadana wiedza o tożsamości młodzieńca na nic by mu się nie przydała. W końcu współwięzień miał niedługo i tak zostać stracony.

[Anette Du'Monteau]

-Wysłali po mnie adepta? Szlag by ich wszystkich. Liczyłem na coś więcej...Masz jakiś plan jak się stąd wydostać?

[Koza123]

- Nie jeden raz dowiodłem swej wartości. Mam pewien plan. Ale muszę go jeszcze chwilę przemyśleć. - rzekł młodzieniec.

[Anette Du'Monteau]

-Podziel się zatem swoim geniuszem.

[Koza123]

-Czy choćby w najmniejszym stopniu znasz się na udawaniu czegogolwiek? Jeśli tak, to możesz spróbować udać jakiś okropny ból. Gdy strażnik wszedłby do celi, ja zaatakowałbym go od tyłu. W końcu zjawiłby się tu nawet z czystej ciekawości. Tylko pozostaje jeszcze kwestia tych więzów.- powiedział Konrad.

[Anette Du'Monteau]

-Mogę spróbować ale jak zauważyłeś ci strażnicy nie są idiotami. I po jaką cholerę mieliby się martwić o zdrowie skoro i tak nas potem wieszają?

[Koza123]

-Właśnie. Wieszają. A jeśli poumieramy im w celi? Taka przyjemność jak wieszanie nas nie mogłaby ich omniąć. Tylko te więzy...- rzekł młodzieniec w nadziei, że współwięzień coś wymyśli.

[Anette Du'Monteau]

-Dałoby radę je rozwiązać, ale to nie ma sensu jeśli wpadnie pięciu strażników i zamiast się z nami patyczkować to po prostu nas potną.