Mścić sprawiedliwie!

[Arti]

 -Nie lubię się bić. Wolę zabijać. - oznajmił - Gdy się bijesz, musisz bić się długo i kontrolować samego siebie. Podczas walki na śmierć i życie nie ma tego problemu - szybki cios, szybka śmierć przeciwnika. Nie ryzykujesz poważnych ran i obić. - dodał. Brzmiało to tak, jakby mówił to psychopata.
- Dlatego rozumiem Cię. Dobra, wezmę następnego ale masz u mnie dług. - rzekł i uśmiechnął się do Kruka.
- To równanie kwadratowe. Ten trójkąt to symbol wyróżnika dwumianu kwadratowego. Dzięki niemu możesz obliczyć miejsca zerowe tej funkcji o ile istnieją. - wybełkotał młodzieniec. - Mam nadzieję pamiętać to. Nie wiem czy wiecie, ale każde uderzenie w głowę zmniejsza ilość komórek mózgowych... - dodał - Jak widać - dowody mamy dookoła. - dokończył. W wyrachowany sposób obraził tuziny chłopów którzy... Nic nie zrozumieli, toteż nie przejęli się obelgą.

[Nessa]

- Nie ryzykujesz poważnych ran i obić? Na pewno wiesz o czym mówisz, Aerth? - skrzywiła się lekko.
W dodatku miała dziwne wrażenie, że w dzieciństwie ktoś ją mocno tłukł w uroczą główkę, bo ni w ząb nie rozumiała drugiej części wypowiedzi Kruka. Wyróżniki, dwumiany, funkcje, miejsca zerowe? O czym on na bogów paplał?

Nie było jednak czasu na zastanawianie się, bo do grupki podszedł organizator walk. Kruki zauważyły, że rękawy jego koszuli były podwinięte. Czyli już wiadomo kto jest "mistrzem areny". Nadal był spokojny, choć jego słowa na to nie wskazywały:
- Zacznę od tego, że zwą mnie Dassel i za chwilę obiję któremuś z was mordę.

[Arti]

 - Mnie zwą Aerth Ra. To mi obijesz mordę, czy może raczej ja obiję ją tobie. - rzekł.

[Nessa]

Pora udać się na arenę.

Dassel
Ekwipunek:
1
brak

2
brak

3
brak

4
brak

Odzienie
Nazwa odzienia: Strój mieszczanina
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: strój
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyty z 100 kawałków bawełny.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich

Statystyki postaci

Specjalizacje:
Walka bronią obuchową [50%]

Umiejętności nabywane:
Akrobatyka
Używanie zbrój miękkich

Umiejętności rasowe:
Potencjał magiczny
Potencjał chemiczny
Ciało z gliny
Ulubieniec bogów
Bystry umysł

Magia:

//: Zasady jak ostatnio, ale musisz uwzględnić to, że gość jest teoretycznie najtrudniejszym przeciwnikiem, więc rozegramy to na kilka postów, zatem nie pokonuj go w jednym. Ty piszesz, ja piszę, Ty piszesz, ja piszę, ty go wykańczasz.

[Arti]

  Młodzieniec wszedł na arenę. Tak na prawdę nie był ani odrobinę gotowy na kolejne stracie. W jego mózgu szumiało od najróżniejszych pomysłów i chaotycznych myśli orbitujących wokół jednego tematu - jak tutaj wygrać nie przemęczając się. Niestety - chyba się nie dało. Walka miała zaraz się zacząć, a Ra nadal nie czuł się ani trochę pozytywnie nastawiony wobec nadchodzącego pojedynku. Co tu robić, co tu robić. Atakować...
Tak pomyślał młodzieniec i postanowił rzucić się na swojego oponenta jak jakiś dziki zwierz. Wiedział, że to w sumie nie przyniesie żadnego pozytywnego rezultatu, wierzył jednak w mały element szczęścia bądź moc rachunku prawdopodobieństwa - a nóż widelec trafi w tę rzeczywistość w której udaje mu się znokautować przeciwnika za pierwszym wyprowadzonym ciosem.
Jego pięść zbliżała się do twarzy mężczyzny.
Czy trafił?

[Nessa]

Dassel w ostatniej chwili zwinnie wywinął się od uderzenia Kruka. Odskoczył do tyłu, splunął na ziemię i ruszył w kierunku Aertha. Był zły. Bardzo zły.

[Arti]

// się rozpisałaś : P

  Ra starał się uniknąć szarży przeciwnika, jednak pomimo próby jego oponent powalił go na piach. Suchy piach wzbił się w powietrze na chwilę przysłaniając pole walki. Co więcej - ziarenka kwarcu wpadły w oczy mężczyzny więc ten przez chwilę oślepł. Oczy młodzieńca pozostały czyste - prosta logika - on poruszał się po piachu tyłem więc kurz nie uderzał w jego twarz.
Ale wracając do walki - Aerth natychmiast wyrwał się z uścisku przeciwnika który dalej przecierał oczy - paradoksalnie jeszcze bardziej je podrażniając. Postanowił wyprowadzić kolejny cios - mógł kopnąć, i to mocno, ale uznał, że to zbyt barbarzyńskie. Złapał Dassel'a, za kołnierz koszuli i uniósł, jednak w tym momencie poczuł silny cios w klatkę piersiową. Młodzieńcowi zabrakło tchu. Kolejne uderzenie było wyprowadzone w twarz Kruka, ale młodziak zdołał uniknąć go w ostatniej chwili.
Tym razem to Ra postanowił zaszarżować - skoczył w kierunku Dassel'a, złapał go na wysokości talii i oboje znowu upadli na piach.
Usta kruka były pełne piachu. Ale oczy pozostały względnie czyste. Postanowił wykorzystać chwilę i wyprowadził kolejny cios.

[Nessa]

// Nie będę za każdym razem mini powieści pisać, o! To Ty masz się rozpisywać. Wykończ go teraz w jakimś ładnym poście.

Zapasy w piachu trwały w najlepsze. W dogodnym momencie Ra uderzył i trafił, ale Dassel nie dał się otumanić mimo ciosu w podbródek. Mężczyzna ostatkami sił zrzucił z siebie Kruka, który siedział na nim, chcąc kontynuować okładanie mistrza areny. Zaskakując wszystkich, podniósł się, splunął, barwiąc piach w jednym miejscu na czerwono, i uniósł dłonie, czekając na Aertha. Był zdyszany, a z przygryzionej w amoku wargi ciekła mu krew. Ra miał niewątpliwą przewagę - młody wiek i większą tym samym wytrzymałość.

[Arti]

  No dobra, pora to skończyć.. - pomyślał młodzieniec. Miał nadzieję, że to on będzie tym który to skończy tj. nie będzie skończony. Ra zastanawiał się nad najlepszym ruchem, starał się jakoś przeanalizować zaistniałą sytuację, wymyślić jakąś strategię. Jednak - podczas gdy Kruk tak gdybał nad działaniem, jego oponent nie czekał i przeprowadził atak. Ra dokonał udanego uniku i wyprowadził kontr-atak. Dassel również wykonał zręczny unik. Oboje odskoczyli od siebie i znowu rozpoczęli szarżę. Kolejne ciosy, kolejne uniki... Jednak któryś z nich musiał w końcu popełnić błąd. Byli zmęczeni. Słońce prażyło niemiłosiernie, oboje mieli w gardle najsuchszą pustynię Marantu.
Ra wyprowadził kolejny cios. Trafił. Dassel też wyprowadził cios. Też trafił. Ciosy nie były jednak niesamowicie mocne. Poza lekkim bólem policzków nic się obydwu wojakom nie stało.
Dassel padał. Ra... Padł na niego. Czy może raczej rzucił się i przewrócił przeciwnika na piach. Kolejny obłok kurzu. Ra zamachnął się pięścią z całej siły. Pędziła w stronę twarzy mężczyzny. Jego źrenice się zwężyły. Był przygotowany na cios - zamknął oczy. Jednak pięść uderzyła w piach obok.
 - Jestem chyba lekką cipą, ale nie jestem zwolennikiem tłuczenia się po mordzie do upadłego. Poddajesz się czy kontynuujemy ten taniec dwóch padniętych świń?

/// nie no, nie chcę go zatłuc

[Nessa]

Czy intelektualista może wygrać walkę z mięśniakiem? Ależ owszem, czemu nie? Intelektualiście też należy się!
ÂŁysy wychrypiał tylko przez zaciśnięte zęby:
- Daj mi po ryju i możemy uznać, że wygrałeś - mówił niewyraźnie i nierówno przez zmęczenie. - Nie próbuj mi tu wychodzić na miłosiernego dzieciaka, bo włosy masz za krótkie, nie masz brody i sandałów, a i gadki za mało mentorskie.

Ra pozostawało jedynie spełnić prośbę mężczyzny, wygrywając tym samym walkę. Honor ludzi pokroju Dassela bywa niezrozumiały, ale niewątpliwie jakiś posiadają.

[Arti]

  Młodzieniec stracił wszelkie poczucie wrażliwości. Ten patafian sam się prosił o guza. Młodzieniec wymierzył silny cios w Dassela - to chyba kończyło walkę.

[Nessa]

Walka zakończona. Dassel lekko przykurczony zszedł z areny. Nie silił się na uśmiech, ale można było w jego oczach i gestach dostrzec szacunek, jakim zaczął darzyć Adamusa i Aertha. Przeliczył się.
- Damazy tak? - Zapytał cicho, ale nie czekał na odpowiedź. - Orientujecie się, gdzie w dzielnicy biedoty jest zielony domek? - Elfka skinęła, bo wiedziała, gdzie znajduje się budynek obrośnięty jakimiś roślinkami. Czymś podobnym do bluszczu u góry, a u dołu mchem. Nietypowy widok, bo nigdzie dookoła nie widać było zieleni. - Jak będziecie szli stąd, to dwa domy dalej. Poznacie go po drzwiach. Są strasznie... szerokie? - Nie mógł znaleźć słowa, po czym skinął Krukom i odszedł.

Adaś, Aerth i Nuda ruszyli do lokum Damazego.

[Arti]

  Grupa Kruków zmierzała do wyznaczonego celu. Szli ulicami miasta i spoglądali tu i ówdzie na uroki miejskiego życia.  Szli i szli... I nie wiem co mam tutaj napisać. Dzisiaj jako narrator nie będę się dobrze sprawował. Opowiem za to ciekawą anegdotę.
Pewnego razu lew spotkał Kruka. Niestety, Kruk został rozszarpany...
ÂŚmieszne?
  Ostatecznie Aerth, Adamus i Nuda dotarli do "domostwa o szerokich drzwiach".

[Nessa]

Domek niczym by się nie wyróżniał, gdyby nie te szerokie drzwi. Nie, nie były dwuskrzydłowe. Były zwyczajne, ale w jednym momencie mogły przez nie przejść trzy osoby. Teraz owe drzwi były uchylone, co wydało się podejrzane Krukom.

Elfka cofnęła się kilka kroków do tyłu i nałożyła strzałę na cięciwę i przygotowała się do możliwego strzału. W tym samym czasie jeden z mężczyzn delikatnie pchnął drzwi, które otworzyły się na oścież, jednocześnie odsuwając się z linii strzału elfki. Domek był na tyle niewielki, że po otwarciu "wrót" widać było niemal całe pomieszczenie poza fragmentem jego lewej, z punktu widzenia przybyłych, strony.
Zdziwiona Nessa opuściła łuk.
- To się skomplikowało.

Przy niewielkim stoliku po drugiej stronie domu stał mężczyzna. Był wyraźnie przerażony najściem. Wysoki, chorobliwie chudy i blady osobnik patrzył na przybyłych z otwartymi ustami. Uniósł dłonie do góry w geście poddania.

Damazy:
Ekwipunek:
1
Nazwa broni: ÂŻelazny miecz
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 15
Wytrzymałość: 11
Opis: Wykuty z 55 sztabek żelaza o zasięgu 0,9 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]

2
brak

3
brak

4
brak

Odzienie
Nazwa odzienia: Strój mieszczanina
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: strój
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyty z 100 kawałków bawełny.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich

Statystyki postaci

Specjalizacje:
Walka bronią sieczną [50%]

Umiejętności nabywane:
Używanie zbrój miękkich

Umiejętności rasowe:
Potencjał magiczny
Potencjał chemiczny
Ciało z gliny
Ulubieniec bogów
Bystry umysł

Magia:

[Adaś]

Całą drogę nuciłem sobie znaną każdemu wiejskiemu dziecku piosenkę. Z pod mojego nosa wydobywały się słowa w rytmie brzmiące mniej więcej tak:
Ty będziesz moja, ja będę tój, my razem będziemy wywalać gnój......
Ale gdy tylko dotarliśmy na miejsce zaprzestał śpiewania jakże wyśmienitej piosenki. Delikatnie pchnąłem drzwi, po czym cofnąłem się dwa kroki aby zwolnić w razie potrzeby elfce, linie strzału. Jakże zacna elfka nagle opuściła łuk. Zajrzałem do środka, i co ujrzałem?
Tego to się dowiecie po krótkich reklamach.
Samotny mężczyzna stał z podniesionymi rękami i spoglądał w naszą stronę. Pozwoliłem sobie wejść przodem. Wbiłem tam  z mieczem w ręku, niczym SWAT to znaczy niczym specjalnie szkolone służby bezpieczeństwa stolicy Valfden. Szybkim krokiem wbiegłem tam i mimowolnie na usta nasunęła mi się sentencja brzmiąca tak:
-Kruki, na ziemie!
Gdy tylko zbliżyłem się do mężczyzny* zadałem mu krótkie pytanie:
Tyś się zwiesz Damazy?
Bo nie wiem czy drzwi nie pomyliłem i niewinnego mieszkańca nie skrzywdziłem.



//:* Sama decyduj kochanie czy leży czy nie

[Nessa]

Gdyby Kruki miał czas się rozejrzeć, to w kącie pomieszczenia dostrzegłyby taczkę. Jednak czasu nie miały i całą swoją uwagę poświęciły mężczyźnie, którego Adamus przygniótł do ziemi. Nieznajomy miał szeroko otwarte oczy i nie stawiał oporu.
- Taa... Taaak... - Głos drżał mu niemiłosiernie.

- Delikatniej, delikatniej. Jeszcze mu coś zrobisz - wtrąciła elfka. Była wyraźnie zdziwiona i jakby zaniepokojona. Coś ją zapewne dręczyło, skoro dbała o traktowanie osoby, którą powinni zabić.

[Adaś]

Spojrzałem na elfkę i powiedziałem skromne:
-Oj tam.
Odwróciłem się ponownie do mej ofiary. Schowałem miecz, chwyciłem go za ramię i z całej siły szarpnąłem, zrywając go tym samym na równe nogi. Trzymając go wciąż za ramię wysunąłem za stolika jedno krzesło posadziłem go z całej siły. Już miałem się go o coś pytać kiedy ujrzałem to, to cudo stało w rogu pokoju. Mimowolnie spoglądnąłem w kierunku elfki i mi się przypomniały kolejne słowa. Które wyśpiewałem w swoim umyśle.Hej dziewczyno! Jesteś najpiękniejsza w całej wsi! Więc rozrzutnik kupię ci! Ty będziesz moja, .....
Ale czas naglił i trzeba było wrócić do pracy. Przestałem patrzeć w kierunku elfki i spytałem ponurym głosem:
-Kojarzysz nie jaką panienkę Kalistę?

[Nessa]

Elfka zmarszczyła lekko brwi, patrząc na Adasia. Jaka szkoda, że nie zaśpiewał tej piosnki! Na pewno ująłby tym Nessą. Propozycja wspólnego wywalania gnoju również byłaby pewnie kusząca. A może nawet więcej! Bo przecież:
Raz dziewczyna powiedziała ostatnio mi
ÂŻe ma największego dusiciela boa w całej wsi

- Ko.. Ko.. - kurczaczek na krześle był jeszcze bardziej przerażony. - Kojarzę. Ale to nie ja! Na bogów to nie ja! To ona! Nie ja! Ona! - Krzyczał niezrozumiale i prawie ze łzami w oczach.

[Adaś]

Gdy by Adamus wiedział że, jego zacna koleżanka zna resztę piosenki i interesuje się jego boa dusicielem. Byłby na pewno bardzo zadowolony i przed nią uklęknął i kulturalnie powiedział. Ale niestety nic na ten temat nie wiedział więc mówi się trudnoSpojrzałem z pod czoła ze zdziwioną mina w kierunku ku.. ku.. kurczaka:
Próbujesz mi wmówić że to ona cię zgwałciła?

[Nessa]

Oj ktoś tu by zarobił w pyszczek, gdyby na głos wypowiadał swe myśli, ale na chwilę obecną jedynie ów ktoś wywołał chichot elfki. Głośny i niemożliwy do pohamowania.
- Co? - Damazy popatrzył na Adamusa jak na idiotę. - Zgwałciła? O czym ty do cholery mówisz?! - Krzyknął prawie, a następnie zerknął na uzbrojenie Kruków i się poprawił:
- Znaczy, o czym pan do mnie prawi?