Okno życia

[Anette Du'Monteau]

Mauren przysiadł się trzymając blisko dziecko.
-Co chcesz udowodnić swojemu kumplowi?

[Nessa]

Krzykacz zachichotał jak mała dziewczynka:
- Bo ten tu - wskazał na swego kompana - gada, że ja po tych kilku kielonkach nie dam rady pokonać kogoś na rękę! Dureń zwykły. Jełop - mimo obelg mina cwaniaczka nie zmieniała się. - A ja u kowala swego czasu robiłem! Parę w łapie mam! - podniósł rękę, zgiął ją w łokciu i napiął mięśnie, pokazując, jaką to ma parę.

Miałeś jednak pewność, że więcej w jego przedramieniu tłuszczu niż mięśni. Poza tym twój możliwy przeciwnik był pijany. Ustawił zgiętą rękę na stole, która chwiała się lekko ma boki.

[Anette Du'Monteau]

mauren włożył dziecko z powrotem do koszyka.
-No to się spróbujmy. - odparł Zeyfar i wystawił rękę. -Ale po tym powiecie mi o tym typie, zgoda? Mauren zamierzał dać mu wygrać. Wiedział, że facet był pijany i niejeden młodzik byłby w stanie go obalić bez większych trudów. ÂŁowcy jednak zależało na czasie i rozwiązaniu tej sprawy.

[Nessa]

- Się powie, się powie - odparł szybko i obojętnie dość pijaczek. Zacisnął twoją dłoń w swojej dłoni i dość szaleńczym wzrokiem przyglądał się im. Miałeś pewność, że mimo twych starań mężczyzna nie będzie miał szans. Jego ręka zbyt chwiała się na boki.

[Anette Du'Monteau]

W tym momencie obaj przystali do siłowania. Mauren starał się na początku udawać, że wkłada w to cały wysiłek. Przeciwnikowi trudno było się skupić, gdy tak falował na boki wypiwszy wcześniej morze alkoholu. Nagle przechylił się mocniej w lewo. Zeyfar wykorzystał ten moment i udał, że jego ręka łamie się niczym zapałka pod naporem siły pijaczyny.

[Nessa]

- Ktoś tu udaje sprytniejszego, niż jest w rzeczywistości - skomentował cwaniaczek. Przewracając krzesło, wstał od stołu i szybko wyszedł z karczmy. Mimo wypitego alkoholu trzymał się całkiem nieźle. Był zły, bo nie udało mu się wyłudzić od ciebie złota. Twój przeciwnik natomiast chichotał i trząsł się zadowolony z siebie.
- A mówiłem mu, że kilka kielonków nic mi nie zrobi! - krzyknął jakby za znajomym. Po kilku minutach spoważniał i popatrzył na ciebie:
- Brajana dzisiaj spotkał pan. Widziałem jak kaptur ubierał - zachichotał. - Równy chłop, ale nie chciał zdradzić, po co ta konspiracyja.

[Anette Du'Monteau]

-Wiesz może czym zwykle się zajmuje? Miałem coś załatwić dla jego szefa, lecz potem znalazłem tylko tego bachorka. Zdarzały się już podobne przypadki z nim?

[Nessa]

Dziecinka w momencie, gdy nazwałeś ją "bachorkiem", rozpłakała się głośno. Bardzo głośno i poruszając serca (lub uszy) wszystkich ludzi w karczmie. Pijaczek nie zważył na to i odparł:
- On? - zapytał głupio. - Kiedyś to jeno coś na targu robił. Czasami do mojej roboty przychodził i stąd go znam - odpowiedział spokojnie, choć dość smutno. Nie wiadomo czy to przez to, że sam stracił pracę, czy przez sytuację Brajana. Mówił na tyle głośno, byś w krzyku malca go usłyszał. - Ale to porządny chłop był. Sumienny i pracowity. Nie widziałem go od kilku miesięcy. Pewnie wtedy to o -wskazał palcem na płaczącego malucha - się pojawiło. Ale popytaj się pan na targu.

[Anette Du'Monteau]

-Dziękuję za informację. Miło było, ale muszę się zbierać. Trzeba coś zrobić z tym ba...dzieciaczkiem. Bywaj kolego. Pożegnałem się z mężczyzną i wziąłem dziecko na ręce. Zacząłem je kołysać podobnie jak poprzednio i tulić do swojego boku. Miałem nadzieję, że się uspokoi i nie będzie ciągle płakało.

[Nessa]

Dziecko dalej płakało. Kiepska była z ciebie niańka. A może zwyczajnie malec był niedocenionym bystrzachą i wiedział, że trafił na nieczułego młodzika bez ojcowskiego zacięcia.
Musiałeś zadecydować, gdzie się udasz. Na targ do byłej pracy Brajana, czy może poszukasz kogoś, kto zaopiekuje się dzieciątkiem, które chyba było głodne. Może jakaś miła kapłanka temu zaradzi? Lub pani na targu?

[Anette Du'Monteau]

Jako, że dziecko nie chciało przestać płakać, mauren postanowił udać się do kaplicy, gdzie jakaś kapłanka mogłaby się nim zająć. W końcu tam będzie bezpieczny i pod dobrą opieką. A nóż bogowie na niego wpłyną jakoś? Zeyfar skierował kroki wprost do najbliższej kaplicy, którą znał.

[Nessa]

Najbliższą znaną ci kaplicą był przybytek Zewoli. Nie musiałeś, jednak wchodzić do środka, bo przed budynkiem dojrzałeś kilka kapłanek.

[Anette Du'Monteau]

-Witam szanowne kapłanki. Czy zechciałyby się panie zająć tym niemowlakiem? Znalazłem go porzuconego w dzielnicy biedoty i próbuję się dowiedzieć czegoś na jego temat. Zatem będą panie tak miłe i wyświadczą mi tę przysługę?

[Nessa]

Dwie kapłanki zaczęły chichotać i pospiesznie udały się do kaplicy, ignorując twoją prośbę. Została jedna.

- Bardzo jesteś bezpośredni, panie - skłoniła się lekko, nie kryjąc uśmiechu. Miała delikatny i bardzo przyjemny głos. Podeszła do ciebie i zaczęła się przyglądać maluchowi. Następnie wyciągnęła ręce w kierunku dziecka. - Daj mi go. Ufam, że nie próbujesz mnie oszukać. Pani - mówiła o Zewoli - pomoże mi się nim zająć. Ale proszę, byś wrócił do mnie, gdy dowiesz się czegokolwiek o jego rodzicach. Maluszek będzie czekał.

[Anette Du'Monteau]

-Na pewno tak uczynię kapłanko. Dziękuję za pomoc. Mauren ukłonił się i odszedł w kierunku targowiska. Przeciskał się między ludźmi ignorując cały ten tłum. Widać obywatele pchali się, a żeby zakupić nieco jedzenia czy narzędzi. Zeyfar jednak zgrabnie przemykał między postaciami będąc praktycznie niewidocznym. Ciemne i neutralne kolory jego stroju pomagały wtopić się w szarą masę tłoczącą się na ulicach. W końcu dostrzegł jakieś stoisko, które było oblegane w mniejszym stopniu niż reszta. Stała przy nim stosunkowo młoda przekupka.
-Dzień dobry, chciałem się zapytać o pewną osobę. Znasz może jakiegoś Briana?

[Nessa]

- Idź se pan stąd! Klientów mam! - stosunkowo młoda przekupka okazała się mało przyjazną młodą przekupką. Zbyła cię gestem dłoni i wróciła do wykłócania się z jakimś mężczyzną o cenę marchwi. Odwróciłeś się i zobaczyłeś, że obok straganu z glinianymi garnkami stoi niewysoki mężczyzna. Intuicja podpowiadała ci, że nie zarabia on na życie uczciwą pracą. Uśmiechał się w twoim kierunku chytrze, a po chwili gestem zaprosił cię, byś do niego podszedł.

[Anette Du'Monteau]

Zeyfar zbliżył się do mężczyzny.
-Chciał coś może pan ode mnie?

[Nessa]

- Ktoś tu szuka Brajana. Dobrze myślę? - uśmiechnął się chytrze po raz kolejny. Mówił przyciszonym głosem. - Pracował tu kiedyś. Jak i ja. Może coś o nim wiem - popatrzył na ciebie z widoczną sugestią.

[Anette Du'Monteau]

-Jeśli twoje informacje będą dostatecznie ważne, wtedy może ci jakoś zapłacę. Mów tedy, albo szukaj sobie innych naiwniaków. Navarre nie zamierzał się patyczkować z byle cwaniakiem.

[Nessa]

- Dobra, dobra - powiedział dziwny mężczyzna. Najpewniej teraz dopiero dostrzegł, jak dobrze uzbrojony jesteś. - Dom w dzielnicy biedoty z tym takim ogromnym uschniętym krzakiem obok. No ten przed tą spaloną w zeszłą Hemis chałupiną - skojarzyłeś, o którym miejscu on mówi, gdyż podczas tego pożaru zginął jakiś staruszek. Niech mu ziemia lekką będzie. Normalna sprawa, ale akurat podczas tego zdarzebua byłeś w okolicy. - O ile Brajanek żyjesz jeszcze... - dodał i pacnął się w czoło. Popatrzył na ciebie z przestrachem. Ludziom, którzy kupują informacje, takich rzeczy się zwyczajnie nie mówi, więc dziwny mężczyzna rozejrzał się na boki i zaczął wycofywać w głąb straganów.