Zabawa cienia

[Istedd]

Kiedy podano napitki Istedd napił się sowicie. Część napoju jak zwykle została w majestatycznej brodzie naszego bohatera. Reszta wylądowała w przełyku. Piwo było zwykłej jakości - nie było przednie, ale i nie było najgorsze. Cmoknął z zadowolenia i dopił połowę dzbanka, w którym podano. Po chwili podano mięsiwo. Ukroił porządny kawał strawy i posmakował. Było całkiem dobre, toteż kontynuował konsumpcję. Nie interesowało go zbytnio z jakiego zwierza pochodzi danie. Liczył się smak. A ten był na wysokim poziomie. Dobra, ciepła strawa podniosła go na duchu. Istedd rad był z dobrego posiłku i napitku, toteż uśmiechnął się nawet.

[Adaś]

Gdy tylko otrzymałem posiłek skinieniem głowy podziękowałem. Powoli zabrałem się do jedzenie, popijając co któryś kęs. Nie lubiłem jeść na "sucho", jedzenie było wtedy trochę mdłe. Powoli spożywałem podany posiłek, gdy tylko go zjadłem lekko się rozciągnąłem i udałem się na zaplecze. Chciałem zadać pytanie Milosowi. Powoli przeszedłem koło trącającej się przy drzwiach obsługi, i zacząłem szukać owego mężczyzny. Zbliżyłem się do niego i zadałem pytanie:
Powiedz mi ile dni drogi stąd znajduje się miasto Thilos?

[Anette Du'Monteau]

-Niecałe dwa dni drogi stąd panie. To kawałek drogi dalej na wschód. W sumie spokojne miejsce. Jak większość takich miasteczek utrzymywało się z handlu i połowu ryb, lecz od czasu gdy pojawiła się ta przeklęta mgła nie jest już tak dobrze. Szerzy się zgorszenie i złodziejstwo. Wszystko co złe i zwykle ukryte w kątach, teraz wypełza na powierzchnie korzystając z okazji.

[Adaś]

A powiedz mi jest po drodze jakaś jeszcze oberża gdzie będzie można się zatrzymać? No chyba że istnieje jakaś krótsza droga po za traktem?

[Istedd]

W międzyczasie Istedd skończył syty posiłek. Westchnął z nieukrywaną radością, że jego żołądek napełnił się solidnym, dobrym jadłem oraz trunkiem nawet średniej jakości. Ale ważne, że posilony poczuł się nazbyt dobrze i pewnie. Przetarł tedy majestatyczną brodę i wąsy, wstał i udał się za swym towarzyszem. Przyszedł akurat wtedy, kiedy padła informacja o przygodzie, która może spotkać ich w mieście.

[Anette Du'Monteau]

-Nie specjalnie, aczkolwiek nie powinno być tak niebezpiecznie. O tej porze roku często można tam spotkać leśniczych i innych łowców. Zwierzęta mnożą się na potęgę, więc jest co ubijać.

[Adaś]

No dziękuje ja nie mam więcej pytań. Popatrzyłem na Istedda który właśnie przybył i spojrzeniem dałem mu znać że jeśli ma jakieś pytania to żeby je zadał.

[Istedd]

Istedd zaś pokręcił głową. Nie miał żadnych pytań. Chciałby wyruszyć o świcie, a teraz udać się na spoczynek. Jednakże postanowił dostosować się do woli towarzysza, gdyż ten wodził śród nich prym.

[Adaś]

Skoro nie masz żadnych pytań to choć idziemy wypocząć a z rana ruszamy. Odwróciłem się jeszcze raz do Milosa i powiedziałem-Dziękuje za informacje a teraz życzę dobrej nocy. Po tych słowach ruszyłem w kierunku wyznaczonego dla mnie pokoju.

[Istedd]

Tak też uczynił Istedd. Pożegnał się skinieniem głowy i udał się do wyznaczonej komnaty do spoczynku. Tam nie przebierał się nawet, jeno ściągnął buty, ułożył się na niezbyt wygodnej pryczy, zamknął oczy i po dość długiej batalii z samym sobą zasnął snem spokojnym, kamiennym i twardym. O dziwo nie chrapał.

[Anette Du'Monteau]

Spaliście mocno i bez większych problemów. O poranku, gdy słońce przywitało was swoimi promieniami, skromnie zaglądającymi do pokoju, poczuliście zapach strawy. Widać już od rana w karczmie był ruch.

[Istedd]

Istedd wstał chyba pierwszy. Przeciągnął się porządnie ubierając buty. Oczywiście z pośpiechu źle dobrał but do stopy, toteż dzień zaczął od siarczystego wyzwiska pod adresem szewca i ogólnie butów. Po chwili problemów jednak wstał, obmył twarz i wyszedł na zewnątrz. Oparty o ścianę czekał na towarzysza. Kultura zabraniała mu samotrzeć zejść na dół i nażreć się jak świnia.

[Adaś]

Z rana gdy tylko się obudziłem zacząłem się ubierać i obmywać. Po tych czynnościach zszedłem powoli na dół, za stołem siedział już adept. Prosto udałem się do znanego już nam oberżysty i powiedziałem:-Chciałbym poprosić o herbatę i zwykłą jajecznicę. Bez żadnych dodatków.-Ostatnie słowa wymówiłem z znacznym grymasem na twarzy. Od mojej ostatniej przygody z jajecznicą zacząłem na nie uważać nawet wśród swoich. W końcu gdyby nie ta chędożona jajecznica z grzybami i parę innych rzeczy. No ale głównie z winy tej jajecznicy mam te pieprzoną bliznę na twarzy. Zrobiłem jeszcze bardziej krzywy grymas na przypomnienie o niefortunnych dla mnie zdarzeniach, i ruszyłem w kierunku stolika przy którym siedział Istedd. Gdy tylko usiadłem na miejscu powiedziałem:
-Nie siedź tak tylko idź zamów sobie coś do jedzenia. Przed nami długa droga.

[Istedd]

Istedd jednak nie wytrzymał. Trochę zajmowało to towarzyszowi, toteż szedł szybciej na dół. Zamówił sobie chleb, sól, oraz jajka wraz z cebulą, zwane jajecznicą. Zjadł dość prędko, zanim jeszcze przyszedł Adaś. Toteż kiedy ten troskliwie wspomniał, by dawny moczymorda się najadł uśmiechnął się w odpowiedzi.
- Dziękuję, jadłem nim przyszedłeś. Jestem już gotów do drogi.

[Adaś]

W tym momencie otrzymałem posiłek. Zabrałem się do jedzenia i powiedziałem:
To tylko zjem i ruszamy.

//:Sorry moje nie dopatrzenie że stałeś oparty o ścianę a nie siedziałeś na dole

[Istedd]

- Niechaj tak będzie, nie kłopocz się. - powiedział zatroskany możliwością, że jego przyjaciel może zadławić się jajecznicą i umrzeć. Wszak nawet takie przypadki mogły chodzić po ludziach.

[Adaś]

Nie odpowiedziałem nic no słowa Istedda. Powoli jadłem dalej między, a kęsami popijałem herbatę. Gdy tylko skończyłem posiłek rzekłem do młodego kurka:Zbieramy się.
Wstałem zabrałem swoje manatki i kiwnięciem głowy pożegnałem karczmarza. Prosto z karczmy udałem się do stajni, osiodłałem konia. Wyprowadziwszy go na drogę wsiadłem i  ruszyłem powoli na wschód, w oczekiwaniu aż Istedd do mnie wyrówna.

[Istedd]

Tak też stało się i w jego wypadku. Jako drugi dosiadł konia, po czym zrównał się z towarzyszem. Nie wiedzieć czemu nie miał ochoty na rozmowę. Pewnie przez tego stajennego, który dość niechętnie oddał im najzwinniejsze zwierzęta. Takie wszak były potrzebne: zwinne, a zarazem wytrzymałe. Nie kłopocząc sobie głowy Istedd jechał w milczeniu. Prowadził zdecydowanie starszy rangą kruk.

[Anette Du'Monteau]

Mieliście do przejechania około 80km. Główna część traktu była wyrównana i zdatna do przejazdu. Niewielkie laski rosły na obrzeżach. Wielkością nie mogły się równać z tymi wokół siedziby i masywu górskiego Nagaz.

[Istedd]

Istedd jechał koło swego towarzysza. Jechali spokojnie i miarowo, by nie męczyć zbytnio zwierząt. Droga wszak była druga i nie warto było niepotrzebnie gnać wierzchowce. Podziwiał w milczeniu las i drogę. Milczał jednakoż, gdyż nie czuł potrzeby zabrania głosu. Miecz miło ciążył. Czuł się bezpiecznie.