Zdmuchując kurz

[Istedd]

Rozejrzał się pierw dzięki światłu jakie rzucała pochodnie. Przebiwszy ciemność nie spostrzegł niczego, toteż zaklął i powoli skierował się w miejsce, które wskazywał mu nos - w prawo.

[Anette Du'Monteau]

Odnalazłeś większe pomieszczenie, podobnie jak reszta zapchane skrzyniami i niepotrzebnym szmelcem. Nie wyczuwałeś aby coś się znajdowało w pobliżu. Przechodząc nadepnąłeś na coś. Sięgnąłeś po przedmiot ręką i odkryłeś, że to dziwny amulet z jakimś symbolem. Po dokładniejszym zbadaniu uznałeś go za ptaka, lecz nie wiadomo jaki konkretnie. Medalik miał już swoje lata i stracił dawne kształty.

[Istedd]

Mruknął do siebie, iż znalazł ciekawe znalezisko. Po czym zaraz skrył je w kieszeni. Wszak od tego są bohaterowie, by przywłaszczać sobie czyjeś rzeczy pro publico bono. Po chwili jednak rozejrzał się dokoła. Jął badać pomieszczenie dokładniej.

[Anette Du'Monteau]

Kiedy wszedłeś nieco dalej zostałeś zaatakowany przez bandę gremlinów. Dwa wyskoczyły przed ciebie, dzierżąc kawałki drewnianych skrzyń, a kolejne dwa rzuciły ci się na plecy. Jeden z nich zdążył cię nieco ugryźć w ramię.

4x Gremlin

[Istedd]

Istedd przygotowany był na atak, choć nie spodziewał się jego nadejścia z kilku stron, jak stało się w tym wypadku. Zaklął czując piekący był ramienia. Musiał działać szybko. Zdał się na instynkt samoobronny. Zamachnął się pochodnią na gremliny dzierżące kawałki drewnianych skrzyń. Mieczem zaś próbował zrzucić tego, który wgryzł się w ramię. Obrócił się niespodziewanie wykonując przy tym kolejne chaotyczne ruchy, byleby tylko odrzucić od siebie małe stworzonka, a pozostałe utrzymać w dystansie, póki nie pozbędzie się pierwszych, oblepiających mu plecy.

[Anette Du'Monteau]

Dwa uzbrojone gremliny odskoczyły na bok i próbowały cię dosięgnąć swą bronią z daleka. Jedna z paskud na plecach zleciała, a druga, ta wbita zębami, utrzymała się wyjątkowo dobrze.

[Istedd]

Ból mocniej odzywał mu się w ramieniu, toteż postawił sobie jako priorytet zrzucić tego, który wgryzł mu się w ramie. Albo lepiej, ubić pokrakę. Upuścił pochodnie, dalej mieczem starając się odrzucić od siebie gremliny. Wolną ręką chwycił kanalię na plecach za łeb i okładał go pięścią. Szarpnął go porządnie za pysk i pociągnął, byleby zrzucić z ramienia. Obserwował też poczynania tych, którzy dzierżyli broń próbując unikać ich ciosów, samotrzeć również zadając cięcia.

[Anette Du'Monteau]

Gremlin z pleców padł nieprzytomny na ziemie. Jednego z trzech wciąż atakujących udało ci się zranić. Jego ramię nieco krwawiło. Dwaj pozostali zaczęli podchodzić, okładać cię dechą i odskakiwać znów w kąt.

[Istedd]

Zaklął znowu, gdyż zabawa przestała się mu podobać. Właściwie od początku nie była to zabawa, a ból na ubitym polu. Ból sińców i obtłuczeń, które zyskał przez nacierające stwory. Tego, który nieprzytomny padł kopnął z rozmachem i siłą. Nie chciał się przypadkiem o niego potknąć. Znów począł wymierzać cięcia i pchnięcie we wrogów, którzy dopiero co odskakiwali. Ciął po bokach, pchał zaś w klatkę piersiową przeciwnika, również szybko zwiększając dystans po ataku. Starał się to czynić chaotycznie, by nie mogły przewidzieć kolejnego jego ciosu.

[Anette Du'Monteau]

Trafiając paskudnie jednego z gremlinów pozbawiłeś go życia. Zostały już tylko dwa. Jeden wycofał się sięgając po swoją procę, a drugi stosował tą samą taktykę co do tej pory. Pierwszy pocisk właśnie wystrzelił, lecz tylko trafił w nogę. Poza krótkotrwałym bólem nie zaszkodził ci.

[Istedd]

Zwyzywał gremlina. Potem jego matkę. I matkę matki. I dziadka, aż po prababcie przewiercił całe drzewo genealogiczne stworka, nazywając ich bardzo nieładnie. Bardzo bardzo. Wpadł prędko na pewien pomysł, jak uciszyć na chwilę procę. Myśl ta uderzyła go w tej samej chwili, kiedy trafił w niego bolesny pocisk. Odpędził tamtego kilkoma ciosami miecza, chwycił truchło jednego z wrogów i cisnął nim w procarza.

[Anette Du'Monteau]

Procarz zwinnie uciekł przed lecącym cielskiem. Nie na darmo natura obdarzyła te stworzenia takimi umiejętnościami akrobatycznymi. Po prawdziwie mistrzowskim uniku zadowolony z siebie zaczął podskakiwać. Wtedy pojawił się za nim Alas. Mężczyzna wyciągnął w jego stronę swoje dłonie. Rękawice oraz skóra na nich rozerwała się ustępując miejsca paskudnym szponom. Twarz szpakowatego towarzysza wykrzywił grymas cierpienia. W następnym momencie hakowate pazury przebiły gremlina. Alas szybkim ruchem zaczął rozpychać ciało, w którym utknęły jego dłonie. Słaba budowa ciała gremlina nie wytrzymała i stworek został rozerwany.

[Istedd]

Istedd od początku czuł, że osoba ta jest nazbyt dziwna. Przeczuwał, że coś takiego się stanie; ale nie przypuszczał, że stanie się coś tak przerażającego. Cofnął się mimowolnie o krok. Chwycił pochodnie i wystawił ją w linii do Alasa. Tak samo uczynił z mieczem. Cofnął się dalej o krok czy dwa.
- C-czym jesteś?! - odezwał się przerażony. Był w piwnicy. Z czymś takim. Dobrze, że nie narobił w spodnie.

[Anette Du'Monteau]

Ostatni z gremlinów uciekł gdzieś w kąt robiąc miejsce tajemniczemu wojownikowi.
-Jestem tylko dawnym Sojusznikiem. Muszę odzyskać to co mi skradziono, jeśli mi nie powiesz, gdzie to jest podzielisz jego los. - powiedział wskazując ręką uwalaną w krwi

[Istedd]

- Nie wiem o co ci chodzi! - odezwał się błagalnym tonem. Po chwili jednak uderzyło go olśnienie. Rzucił pochodnię na ziemię i z kieszeni wyciągnął amulet, który znalazł po drodze i zwędził sobie. Miał nadzieję, że jak w starych opowieściach właśnie ten przedmiot okaże się tym, który szuka istota. Miał teraz nadzieję. Nikłą, ale zawsze. Wystawił medalion, by tamten lepiej mógł to rozpoznać.
- Czy o to ci chodzi? - zapytał drżącym głosem.

[Anette Du'Monteau]

Alas wyciągnął dłoń w kierunku medalionu. Chwycił go krwawym szponem i obejrzał. Na jego twarzy malował się wyraz spokoju i ukojenia. -Dziękuje. - odparł. Za chwilę wypowiedział kolejne słowa, lecz był już słabo słyszalne. Brzmiały jak daleko odbijające się echo. -Długi...po prawo...niec...roda...cze...

[Istedd]

Dla pewności mężczyzna cofnął się o krok. Drżał wyczuwalnie. Schylił się znowu po pochodnie. Tak ze źródłem światła w lewej, a mieczem w prawej dłoni stał przed nim nie rozumiejąc szeptów tamtego. Czuł się przez to bardziej niepewnie. Lustrował tamtego wzrokiem.

[Anette Du'Monteau]

Alas, jednak rozpłynął się w powietrzu. Zniknęła postrzępiona zbroja, naderwany płaszcz i te dziwne oczy. Twoja świadomość nie mogła ci powiedzieć z czym miałeś do czynienia, lecz gdyby był tu zakonnik Bractwa, z łatwością by ci odpowiedział jednym słowem. Zjawa. Pytanie teraz czy sprawdzić resztę pomieszczeń w poszukiwaniu wstrętnych gremlinów czy spróbować kierować się słowami Alasa.

[Istedd]

Istedd nie chciał i nie miał zamiaru czekać długo, aż jego głowa da mu odpowiedź. Pochodnia mogła wszak wypalić się, a jedno było pewne. Czekała go długa droga w obu wypadkach. Tak czuł. Zastanawiał się chwilę i postanowił udać się za wskazówkami zjawy, a zarazem przeszukiwać pokoje i tłuc gremliny, które nawiną się pod ostrze miecza. Tak też uczynił i ruszył przed siebie.

[Anette Du'Monteau]

Wyszedłeś z powrotem na podłużny korytarz. Z pokoju naprzeciw wyleciał samotny gremlin. Rzucił się trzymając jakąś sztachetę i rąbnął nią cię prosto w plecy. Kończąc atak popędził jak szalony przed siebie, wgłąb korytarza.