Na pohybel skurwysynom-na ratunek Adasiowi.

[Nessa]

   Elfka lekko uspokoiła się, gdy ostrze odsunęło się. Położyła dłoń na szyi, jakby sprawdzając, czy nie zrobił jej krzywdy. Im dłużej przyglądała się nieznajomemu, tym bardziej przypominał jej kogoś. Adamusa najpewniej, choć odrzucała tę myśl. Adaś jest kilka dni drogi stąd. To pewne! Yarpen pewnie teraz wtajemnicza go w obowiązki bimbrownika. Odetchnęła i jak najspokojniej potrafiła odpowiedziała:
- Przysłał mnie mój zleceniodawca. Kupiec, któremu osoba, której poszukuję, winna jest pieniądze - łganie całkiem nieźle wyszło Nessie. Głos jej lekko drżał, ale lekcje perswazji dały o sobie znać. - Również wydajesz mi się znajomy. Nie miałeś kiedyś zlecenia od takiego dużego, czarnego dracona obok którego prawie zawsze jest brodaty krasnolud? Już nie pamiętam jak się zwali - przyłożyła lekko dłoń do skroni, udając, że się zastanawia. - Byłam kiedyś z nimi na polowaniu na smoka - dodała, sama tak naprawdę nie wiedząc dlaczego. Kobieca intuicja podpowiadała jej również, że powinna wspomnieć o Adasiu. Może to jakiś jego zaginiony brat? Podobni są, a ÂŁowca ostatnimi czasy dość mocno odczuł uśmiech losu, spotykając swego ojca za portalem. - O! A może znasz niejakiego Adamusa? Radnym ostatnio został.

[Adaś]

Od tego nagłego przypływu informacji gladiatorowi zaczęło kręcić się w głowie, nie miłosierny ból przeszywał ją na wskroś. Nagle przewrócił się i padł na ziemię, zwinął się w pozycje embrionalną. Zbliżyłaś się by go spróbować podnieść ale on nagle zaczął się trząść, piana zaczęła mu iść z ust. Wyglądał jak człowiek uzależniony od jakiegoś narkotyku, który nie otrzymywał go od dłuższego czasu. Było to wręcz żałosne, człowiek walczący z tuzinami orków na arenie teraz trząsł się niczym umierający bezdomny w  rynsztoku. Zaczęłaś go rozpoznawać, teraz widziałaś swój błąd w którym nie rozpoznałaś go od razu.

[Nessa]

   Nie wiadomo, czy elfka była bardziej przerażona czy zdziwiona. Odskoczyła od mężczyzny. Pojęcia nie miała, co mu dolega. Taką reakcję widziała kiedyś w nieciekawej dzielnicy stolicy u uzależnionego mężczyzny. Popatrzyła na drugiego gladiatora, licząc, że on coś zrobi.
- Co mu jest? No co?! Co mu jest? - powtórzyła już krzycząc. Odwróciła znowu wzrok na chorego i olśniło ją jak nigdy dotąd. Zwycięstwo chorego rozumowania nad zmysłami było zadziwiające! On ciągle był przed nią, a Nessa odrzucała myśl, że Gierwazy nie jest Gierwazym. Uklękła kawałek od mężczyzny, któego ciałem wstrząsał dziwny atak. - Na bogów! To Adamus! Nie wiem, jak to jest możliwe, ale to on - uśmiechnęła się z radości, że go rozpoznała, a po chwili wrócił zdrowy rozsądek i panika. Zaczęła krzyczeć.
- To Adamus! Jej! Trzeba mu pomóc! - podbiegła do Zdzicha i zaczęła gwałtownie przed nim gestykulować, licząc, że coś powie. - Co mu jest? No dalej! Co mu jest?

[Adaś]

Gdy trzęsłaś drugim gladiatorem, to leżący Adamus zaczął się cucić. spokojnie dźwignął się aby znaleźć się w pozycji siedzącej. Gdy już siedział chwycił się za głowę i zaczął myśleć. Suszyło go nie miłosiernie, jakby pił przez siedem dni non stop. Zdzich wskazał ci ruchem głowy na siedzącego. Błyskawicznie do niego przyskoczyłaś i czekałaś aż coś powie, a czekać długo nie musiałaś, bo gdy tylko cię zobaczył kucającą przed sobą począł mówić jakby zmęczonym szeptem:
-Nessiu gdzie ja jestem? I kto to kurwa jest?-Przy ostatnim słowie wskazał na stojącego już za tobą gladiatora.

[Nessa]

   Tak, Adaś zdecydowanie wrócił do siebie i tylko wspomnienie jego ataku powstrzymywało elfkę od lekkiego trzaśnięcia go w potylicę.
- Nie klnij - zaśmiała się radośnie, a następnie powlokła wzrokiem w kierunku, który wskazał Adamus. - To twój znajomy. U jego boku walczyłeś na arenie, która zresztą spłonęła i uratowaliście mnie. A teraz pora na moje pytania - uspokoiła się. - Zwariowałeś? - zapytała w pełni poważnie. - Najpierw groziłeś mi mieczem, nie pamiętając, kim jestem, a teraz nie rozpoznajesz swojego towarzysza z areny. I jeszcze jedno. Co ty tutaj na bogów robisz?!

[Adaś]

-Cii, nie tak głośno łeb mi pęka. Chętnie bym zadał ci te same pytania, ostatnie co pamiętam to to że wyszedłem z gildii i wracałem do domu. Co się dalej działo nie wiem.- W tym momencie oparł rękę na policzku, pod swą twardą dłonią wyczuł bliznę, trochę gwałtownie skierował swe oblicze w kierunku gladiatora a ten nie czekając na pytanie odpowiedział. Pamiątka po jednej z pierwszych walk. Nieźle cię wtedy pokiereszowali.

[Nessa]

   Elfka popatrzyła na gladiatora. On musiał wiedzieć coś więcej. Skąd ten atak i jak Adamus trafił na arenę. Wstała z klęczek i podeszła do mężczyzny. Sądziła, że wtedy będzie traktował ją bardziej poważnie.
- Jak on - wskazała na ÂŁowcę - tu trafił? Mów - powiedziała dość ostro jak na nią.

[Adaś]

Nie wiem gdy tu trafiłem to on już tu był. Przykro mi ale pod tym względem nie pomogę.

[Nessa]

   Nie takiej odpowiedzi oczekiwała elfka. Sądziła, że gladiator choć trochę rozjaśni ostatnie wydarzenia. Zwróciła się do Adamusa:
- Mam coś ważnego do załatwienia w wiosce - wiedziała, że ÂŁowca skojarzy to z jakimś zleceniem i nie będzie przy nieznajomym zadawał zbędnych pytań. Musiała znaleźć Renfri i to nie podlegało dyskusji. Adamus jednak był osłabiony i musiał się ukrywać. - Ty się tam nie możesz pojawić. Albo zostaniesz tutaj, a ja poszukam twoich rzeczy, przyniosę jakieś jedzenie i picie. Albo - zastanowiła się i popatrzyła na gladiatora - dokąd zmierzasz?

[Adaś]

Lepiej wracajmy do gildii. Jeśli kogoś szukasz to pewnie go tam nie ma,a nawet jeśli jest to go nie znajdziesz. W końcu widziałaś jakie tam było zamieszanie Po tych słowach spróbował ponownie wstać, już się miał przewrócić gdy Zdzich błyskawicznie go podparł i powiedział Pojadę z wami póki on nie wydobrzeje. Opuszczę was dopiero w wilczym kle i wrócę do rodziny. Po tych słowa pomógł Adamusowi wsiąść na konia i oczekiwał na Nesse.

[Nessa]

   Elfka westchnęła głośno i dość teatralnie. Miała ochotę jeszcze przyłożyć dłoń do czoła, ale się powstrzymała. Adamus nic, ale to nic nie rozumiał. Wiedziała, że było tam zamieszanie, ale co to ma do Renfri? Ona mogła sobie wtedy grzecznie siedzieć w karczmie i w nosie mieć pożar. Ucieszyło ją wsparcie, jakie zaoferował gladiator. Zerknęła na swój pas, gdzie dalej zamocowana była sakiewka. Nie odczepiła się, gdyż Nessa bardzo mocno przyczepiła ją do swego stroju.
- Adaś, ja muszę zostać - powiedziała spokojnie. Liczyła, że zrozumie, a po całym zamieszaniu będzie mogła mu wyjawić szczegóły. - Masz wszystkie swoje rzeczy, czy coś ci zabrano? - zapytała, lecz nie czekała na odpowiedź i podeszła do ÂŁowcy, wyjmując wcześniej garść złotych monet z sakiewki. Wiedziała, że raczej taka ilość nie starczy mężczyznom, ale tym martwić będzie się później. - Bierz. Zatrzymacie się nie w Wilczym Kle, ale w stolicy. W Obiżyświecie. To prawie dwa dni drogi jak dla was. Poczekacie tam na mnie. Adamus dobrze zna stolicę, więc zgubić się nie zgubicie, a może spotkacie naszych wspólnych przyjaciół.

Sakiewka: 70 - 50 = 20 sztuk złota.
50 sztuk złota zostało przekazane Adamusowi.

[Adaś]

Nie nic nie straciłem.A jak musisz to jedź. Ale za trzy dni w Obieżyświacie cię widzę. Bo jak nie inaczej pogadamy
Po tych słowach Adamus uśmiechnął się lekko po czym obaj jeźdźcy ruszyli powoli traktem, ty natomiast ruszyłaś w przeciwnym kierunku. Wsiadłaś na konia i po niecałych dziesięciu minutach jazdy konno znalazłaś się kawałek od jeszcze płonącego budynku. Odstawiłaś konia do stajni i jakby nigdy nic weszłaś do karczmy.

[Nessa]

   Po pożegnaniu Adasia i gladiatora i doprowadzeniu się do porządku elfka trafiła do karczmy. Rozejrzała się w poszukiwaniu osoby, która pasowałaby do Renfri. Renfri, którą Nessa sobie sama wyobraziła, gdyż nigdy wcześniej jej nie spotkała. Na razie nikt nie przykuł uwagi ÂŁowczyni, więc podeszła do karczmarza.
- Wody - poprosiła grzecznie i usiadła tyłem do lady, rozglądając się po pomieszczeniu w poszukiwaniu osoby, u której mogłaby bezpiecznie zasięgnąć języka.

[Adaś]

Karczmarz bez słowa podał ci wody, i wrócił do pucowania kufli. Ty się spokojnie rozglądałaś, w rogu przy kominku siedział maureen. Wydał ci się znajomy jakbyś już go kiedyś przelotem widziałaś. Owa persona bacznie ci się przyglądała, widać było ze chce zwrócić twą uwagę na siebie.

[Nessa]

   Elfka rozejrzała się jeszcze raz po karczmie. Nikt prócz maurena nie przykuł jej uwagi. Chwyciła więc swój napój i ruszyła w kierunku nieznajomego. Liczyła, że czegoś się od niego dowie, bo nie miała teraz ochoty na wysłuchiwanie tanich tekścików jakiegoś podrywacza. Zatrzymała się przed mężczyzną i z lekkim uśmiechem zapytała:
- Czy my się przypadkiem nie znamy? - tekst stary jak świat albo i dwa światy. Grzecznie rozpoczynał rozmowę i mógł zostać odebrany dwuznacznie. Jeśli mauren nie posiadałby żadnych ciekawych informacji, Nessa zawsze może odejść, teoretycznie nie uznając człowieka za ciekawy obiekt zainteresowania. Dziękować bogom w karczmie oświetlenie nie było wybitnie dobre, więc możliwe, że mężczyzna nie zauważył rumieńca na twarzy nieśmiałej długouchej. 

[Adaś]

Maureen wyszeptał Oj znamy jestem Dalen de Valnor Po tych słowach szybkim ruchem tylko dla ciebie widocznym ukazał amulet gildii. Oraz wskazał ruchem ręki abyś usiadła, gdy już wygodnie siedziałaś maureen zaczął mówić Słyszałem że kogoś szukasz. Może ci pomóc?

[Nessa]

   Nessa badawczo zmierzyła maurena. Znaku rozpoznawczego Samotnych ÂŁowców podrobić nie mógł. A raczej mógł, ale zrobiłby to tylko głupiec.
- Renfri - zanim to powiedziała, rozejrzała się dookoła. Każdy był zajęty sobą i w odpowiedniej odległości od pary. - Mówi ci to coś?

[Adaś]

Była tutaj, wczoraj w południe wyruszyła na wschód. Wątpię byś ją dogoniła, gdyż słyszałem że wyrusza do jakiejś swojej meliny.

[Nessa]

   Elfka zacisnęła pięści, wbijając sobie paznokcie w skórę. Gdy poczuła ból, rozprostowała dłonie i popatrzyła na nie. Czerwone ślady ją otrzeźwiły. Była zła. Powinna się bardziej pospieszyć. To jej pierwsze takie zadanie i najpewniej zawiodła. Popatrzyła na maurena.
- Bogowie nie są mi przychylni, ale spróbuję. Wiesz coś więcej o tej melinie? Albo o samej - rozejrzała się i dodała ciszej - poszukiwanej? Mówiła coś?

[Adaś]

Chętnie bym ci coś powiedział ale tu masz pewien list. Otwarłaś list i przeczytałaś go, a jego treść brzmiała:
Nessiu wracaj do gniazda, sama nie dasz rady. Wszystkie potrzebne informacje ma już Dalen de Valnor.
~Aragorn Tacticus