Gdy umarli spać nie mogą...

[Gordian Morii]

Grupa ruszyła przez śniegi i rozmiękłą ziemię. Szło się nieźle, ale wiadomym było, że nie tak dobrze jak po utwardzonym trakcie. W pewnym momencie elf wyczuł coś, co wyczuli również jego towarzysze.
-Magia...- szepnął pod nosem. Szedł jednak dalej. Wreszcie zauważył kurhan, a wokół niego kilku ożywieńców. Trzy zombie i cztery szkielety. Umarli dostrzegli przybyszów i rzucili się do ataku. Lekkie szkielety wyprzedziły powolne zombie więc elf zawołał.
-Wycofać się kilkanaście metrów. Zniszczymy szkielety i dopiero później dobierzemy się do skóry zombie!
4x Szkielet

[Julian]

Gdy Julian ich zobaczył zamarł z przerażenia. Nigdy wcześniej nie walczył z nieumarłymi. Nagle jeden z nich zobaczył go. Zaczął iść w kierunku. Te gołe kości, te resztki skóry sprawiły, że Julian się wzdrygnął.
Opanuj strach myślał - pomyślał
Wyciągnął miecz ten zaszarżował na niego. Zamachnął się i przeciął skórę, z której poleciała krew. Na szczęście było to drobne przecięcie. Julian nie zważając na to zaatakował szkielet, któremu odpadła ręka. Jednak ten szarżował na niego dalej. Szkielet atakował Julian bronił się.
Nagle zauważył, wystający korzeń. Zwabie go w to miejsce - pomyślał
Julian zaczął się wycofywać w kierunku korzenia, szkielet szedł za nim. Julian przeskoczył korzeń, a szkielet przewrócił się. Julian wykorzystał sytuację i odciął potworowi głowę.
No to cie powinno załatwić.

[Gordian Morii]

Elf dobył miecza i mocniej zacisnął dłoń na jego rękojeści. Ostrze jest przedłużeniem ręki... Tak go uczyli jego mistrzowie. Mieli oczywiście rację, lecz Elltharias jeszcze tego nie czuł, nie był mistrzem, jednak czyż to nie ćwiczenia sprawiają, że laik staje się wirtuozem? Tak! Teraz była idealna okazja. Szybki wybieg, kilka celnych ciosów i po sprawie. Teraz! Ostrze zaświszczało tuż obok łba szkieletu, który okazał się być zbyt szybki, jak na ten cios. Szybkie parowanie i ponowny atak. Coś chrząstnęło. Miecz utkwił na moment między żebrami ożywieńca, lecz wystarczyło mocniejsze szarpnięcie by ostrze uwolniło się łamiąc przy okazji kilka kości. Znowu blok, tym razem z odbiciem. Siła rozpędu pozwoliła zadać cios w czerep. Idealnie w ciemię, od góry. Trzask i odgłos rozsypujących się kości. Tak już po przeciwniku. Jednak drugi ze szkieletów nie czekał za długo. Pchnął w bok, jednak Elltharias uniknął ciosu dosłownie o milimetry. Kilka kroków w tył i cios. Mocne uderzenie wytrąciło broń umarlakowi, który teraz mógł atakować ewentualnie pięścią.
2/4

[Patty]

Cofnęłam się krok do tyłu, dobywając krasnoludzkiej brzytwy. Długa, ciężka klinga zamruczała złowrogo, przyciągając jeden ze szkieletów. Kościotrup bezmyślnie zaszarżował, zamachując się mieczem. Odskoczyłam w piruecie, nadstawiając klingę, stal zgrzytnęła o stal, krzesząc skry. Nie czekając, zaatakowałam, ostrze zawyło w powietrzu i odrąbało lewą rękę szkieletu. Bezmyślny automat nawet tego nie zauważył, nacierając z tą samą ponurą zawziętością. W szybkim obrocie okrążyłam przeciwnika i zadałam straszliwe cięcie przez czaszkę. Klinga miecza skruszyła kości, a teraz już naprawdę martwy szkielet rozsypał się, kości potoczyły się po zmarzniętej ziemi. Obróciłam się i dojrzałam wzrokiem rozbrojonego kościotrupa. Przyciągnęłam go telekinezą, pozbawiony poczucia równowagi przeciwnik potknął się, a sama pojedynczym cięciem zrąbałam mu czerep. Przyklęknęłam i mocnym uderzeniem głowicy rozbiłam czaszkę.

4/4

[Gordian Morii]

Gdy szkielety legły już w kolejnym śmiertelnym śnie do zakonników zbliżyły się zombie. Trzy pokraczne stworzenia szły przez śnieg, który jeszcze bardziej je opóźniał.
-Uważać na pazury. Potrafią mocno uderzyć i zarazić jakimś paskudztwem. Odcinajcie łby. To upewni was, że więcej nie wstaną.- poinstruował swoich.
3x Zombie

[Patty]

Wzdrygnęłam się lekko, gdy do moich nozdrzy dobiegł ohydny zapach na wpół rozłożonych zwłok. Wywinęłam mieczem młynka, gotując się do walki, pierwej jednak wygenerowałam trochę energii magicznej, wyciągając przed siebie lewą dłoń - OIIIG - Wyszeptałam, obserwując, jak nad palcami pojawia się ognista strzała. Pchnęłam ją telekinezą wprost na korpus najbliższego zombie. Mała kula pomknęła i rozproszyła się na wysuszonej skórze przeciwnika, zapalając ją w kilku miejscach. Następnie doskoczyłam do płonącego potwora i cięłam potężnie, skręcając biodra. Kuta przez krasnoludy klinga zamruczała i wgryzła się w zgniłe ciało zombie, niemalże ucinając głowę. Odskoczyłam, unikając rozpaczliwego ataku i kolejnym uderzeniem ścięłam stwora, zwłoki upadły głucho w śnieg.

1/3 zombie

[Gordian Morii]

-ÂŁadnie.- powiedział cicho elf widząc to co wyczyniała Patty. Szybko ruszył więc w stronę innego ożywieńca. Zombie było powolne jeśli chodziło o poruszanie, jednak atakowały szybko. Kłapiące szczęki i długie krzywe szpony były bardzo dobrą bronią na nieuzbrojonych ludzi. Na szczęście elf miał przy sobie miecz. Niezbyt ostry i nie dość dobry jak na paladyna, ale przecież Elltharias jeszcze nim nie był. Wszystko przed nim, jakby powiedział każdy stary zakonnik. Pierwszy atak był niezbyt mocny, lecz zdumiewająco celny. Sztych miecza przejechał po czaszce ożywieńca tworząc na niej dość dużą bruzdę. Mimo tego zombie nie zareagowało tak jak zrobiłby to żywy. Wręcz przeciwnie. Elf dostał w plecy pięścią. Siła była naprawdę duża. Lekko ogłuszony elf zdołał jednak obrócić ostrze w swym kierunku i pchnąć pod ramieniem zatapiając miecz w trzewiach przeciwnika. Dało mu to chwilę na kolejny atak. Wyrwał miecz i mocą rozpędu ciął z półobrotu odcinając łeb praktycznie do końca.
2/3

//:Ostatni jest dla Juliana.

[Julian]

Do nozdrzy Juliana dotarł zapach na wpół rozłożonych ciał. Wzdrygnął się. Bogatszy o doświadczenie walki z szkieletem, powstrzymał strach bez problemu. Zaszarżował na potwora, odciął mu jedną kończynę. Jednak ten nic sobie z tego nie robił. Potwór zaatakował Juliana, jednak ten uchylił się od ciosu. Z całej siły zamachnął się i szybkim cięciem odciął potworowi łeb.

3/3 zombie

//Zawsze klikacie, wtedy gdy ja chce się kliknąć.

[Gordian Morii]

//: Następnym razem pisz ciut bardziej rozbudowane opisy.

- Przeszukajcie najbliższy teren. Ja będę czuwał. - polecił

[Patty]

Zmysły wciąż były wyostrzone, więc rozejrzałam się po okolicy, podchodząc do kurhanu. Z dreszczem obrzydzenia starłam resztkę krwi zombie z policzka, ocierając twarz rękawem i stanęłam przed mogiłą, szukając wszelkich interesujących mnie śladów.

[Julian]

Julian zaczął rozglądać się wokół siebie. Oprócz zapachu ciał nic nie zwracało jego uwagi.
Nagle potknął się i poleciał na ścianę śniegu. Jednak zamiast spodziewanych obrażeń, wpadł do jaskini.
Hej, chyba znalazłem wejście do kurhanu

//Dobrze, następnym razem będę pisał w 1 os.

[Gordian Morii]

//: Patty na świeżo rozkopanej ziemi zauważyłaś ślady butów. Rozkopana ziemia była zapewne dziełem nieumarłych, które z niej wyszły, natomiast buty? Byłaś pewna, że żadna z pokonanych istot nie miała na swych nogach butów.
//: Julian. Nie wpadłeś do żadnej jaskini. Była to po prostu nora jakich wiele w lesie. Wewnątrz niej odnalazłeś kilka złotych samorodków i niewielką bryłkę magicznej rudy.
//:Na przyszłość, nie rób mi takich numerów, bo wpadniesz do jaskini z Cieniostworem;] Ja tu jestem MG i ja tu ustalam kto gdzie wpadł;]

[Patty]

Zmarszczyłam lekko brwi, widząc ślady butów. Musnęłam je palcami w wstałam, podchodząc do elfa siedzącego kilka metrów dalej.
- Ellthariasie, znalazłam ślady butów przy kurhanie, szczerze mówiąc, nie wiem skąd pochodzą... No i zaraz przed pojawieniem się ducha słyszałam trzask. Dokładnie taki, jaki powstaje podczas teleportacji - Przypomniałam sobie szczegóły i rozłożyłam ręce. Nic więcej nie przychodziło mi do głowy.

[Gordian Morii]

-Rozumiem, że sugerujesz udział osób trzecich...- rzekł elf wcale nie zaskoczony wieściami. -Szczerze powiedziawszy to bracia mówili coś o jakimś Merdethu, czy jakoś tak. Zartat jeden wie co on knuje. ÂŻałuję, że nie udało nam się porozmawiać z duchem. No nic. Pomóż Julianowi wykaraskać się z tego dołu i wracamy.- rzekł po krótkiej chwili namysłu. Podszedł jednak do grobowca i wyciągając zza pasa bukłak odkorkował go. Zamykając oczy wyszeptał jakąś modlitwę i chwilę trwał w takim zamyśleniu.
-Niech świetlista tarcza Zartata osłania was. Zostańcie w pokoju...- tyle usłyszeliście. Po tych słowach Elltharias otworzył oczy i ruszył w stronę obozowiska drwali. To tam zostały konie.

[Patty]

Przez chwilę obserwowałam w milczeniu, jak elf modli się nad kurhanem, po chwili jednak wzruszyłam ramionami i podeszłam do dołu, w który nieopatrznie wpadł Julian. Schyliłam się, złapałam wojownika za ramię i pomagając sobie telekinezą wyciągnęłam go na powierzchnię. Spojrzałam krytycznym okiem na jego uwalane ziemią i śniegiem odzienie.
- Chodźmy - Rzuciłam przez ramię, ruszając w stronę obozowiska drwali.

[Julian]

No masz, będę musiał to wyczyścić. Znowu
Dzięki - powiedziałem do Patty
Pozbierałem fanty, Będzie z tego 300 sztuk złota, Zartat nie zapomniał o mnie
I ruszyłem w stronę obozowiska drwali.

[Gordian Morii]

Droga przez las mimo potencjalnych niebezpieczeństw okazała się bardzo przyjemna. Z oddali słychać było pracujących przy wycince więc zakonnicy parli prosto do celu. Gdy wyszli na polanę przy której znajdowała się chata przywódca grupy podszedł do Ellthariasa i zapytał.
-No i jak panie elfie? Już wszystko gra?
-Tak nie musicie się obawiać, już nic nie będzie was niepokoić. Kurhan jest oczyszczony i taki pozostanie już na wieki. - odparł elf
- Dzięki bogom! Proszę przyjmij ten skromny podarek. Znaleźliśmy to przy wycince jeszcze kilka miesięcy temu, nam się nie przyda a tobie należy się jakaś nagroda. - rzekł podając elfowi sakwę z czterema srebrnymi pucharami.
-Kornie dziękuję. Bywajcie.- pożegnał się i podchodząc do swego konia wskoczył w siodło.
-Ruszamy do Bractwa.

Zadanie zakończone!

Patty: 350 sztuk złota, 2(3) srebrne 2(3) brązowe talenty + 300 sztuk złota premii
Julian: 300 sztuk złota, 1(2) srebrne i 1(2) brązowe talenty + 300 sztuk złota premii
Elltharias: 4 srebrne puchary, 2 srebrne i 2 brązowe talenty + 300 sztuk złota premii